Jerzy Grabowski

W historii polskiego jeździectwa Jerzy Grabowski zapisał się przede wszystkim jako trener kadry WKKW w latach 60 – tych i 70 – tych ubiegłego wieku. Wszystkim, którzy go pamiętają, kojarzy się z nieodłączną fajką i zapachem szlachetnego tytoniu. Był jednym z tych, którzy w czasach siermiężnego PRL-u wyróżniali się swoim oryginalnym wizerunkiem i otwartym umysłem. Ale zacznijmy od początku…

Nasz bohater urodził się 19 stycznia 1928 roku w Abramowiczach (województwo lubelskie). W jego życiu zawsze były konie. Ojciec, Janusz Grabowski hodował te szlachetne czworonogi z myślą o kawalerii. Mieliśmy wówczas najlepszą na świecie, słynącą z „Cudu nad Wisłą”.

Jerzy Grabowski wkraczał w dorosłość tuż po drugiej wojnie światowej. O jego przyszłości miał zadecydować list matki skierowany do Stanisława Hay’a, dyrektora Państwowego Stada Ogierów w Sierakowie. W liście tym pani Zofia Grabowska zawiadamiała o śmierci męża i polecała swojego syna na praktykę do Sierakowa. Stanisław Hay i Janusz Grabowski byli przyjaciółmi, w okresie międzywojennym studiowali na tym samym roku w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

W Sierakowie młody praktykant poznał Krysię – inteligentną i atrakcyjną córkę dyrektora. Bliskie relacje między rodzinami Hay’ów i Grabowskich zacieśniły się jeszcze bardziej w 1952 roku, gdy Krystyna i Jerzy wzięli ślub. Owocami tego związku było dwoje dzieci: Małgorzata oraz Janusz (dziedziczący imię po dziadku).

W swojej drodze zawodowej, po ukończeniu studiów na wydziale rolniczym Uniwersytetu Poznańskiego, młody magister inżynier Jerzy Grabowski pracował w różnych jednostkach państwowej hodowli koni (od 1951 r. asystent dyrektora w stadninie koni w Posadowie, od 1952 r. zastępca dyrektora w stadzie ogierów w Gnieźnie, od 1962 r. zastępca kierownika Działu Selekcji na Służewcu, od 1963 r. dyrektor stada ogierów w Kwidzynie).

(…)

Źródło: Jerzy Grabowski (2023) – Mieczysław Zagor