PL/EN



Najwszechstronniejszy obok Andrzeja Orłosia zawodnik w powojennej historii jeździectwa w Polsce. Mistrz Europy w WKKW, Moskwa 1965.

______________________________________________________________

Urodzony 18 stycznia 1933 w Hnidawie koło Tarnopola.

Inżynier, trener, jeździec konkurencji WKKW. Zawodnik (172 cm, 72 kg) poznańskich klubów Unii i LZS (1951-1956) oraz wrocławskich LZS Partynice i LZS Cwał 1956-1961 (trenerzy J. Suchorski i J. Mossakowski). Kilka lat po IO w Rzymie spędził w LZS Kwidzyn, a w ostatnich latach kariery sportowej (1965-1967) startował w barwach LZS Moszna i Legii Warszawa (trenerzy L. Kon, J. Grabowski oraz Wiktor Olędzki).

Syn Stanisława (młynarz) i Stanisławy, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Gnieźnie (tam również zaczął jeździć pod okiem dyrektora Stada Ogierów – Czesława Matławskiego na jego koniu – Litworze).

Studiując na wydziale technologii drewna Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu (tytuł inżyniera uzyskał w roku 1955), jeździł już systematycznie w Ośrodku na Woli pod kierunkiem Jarosława Suchorskiego i tam rozpoczął swoją jeździecką karierę sportową.

Od roku 1957 jeździł pod kierunkiem rtm. Jana Mossakowskiego.
Do Mariana Babireckiego przylgnęła opinia, że potrafi zwyciężać na każdym koniu, a jeździł na wielu.

W roku 1958 zdobył tytuł II wicemistrza w skokach na klaczy “Ekspresja”. W następnym roku -1959 – był już mistrzem w skokach na koniu “Don Hubertus”.

Koniem jego życia był Volt ur. 15.05.1953 r w SK Liski. Ojcem Volta był trak. Polarstern a matką siwa wsch. prus. Venus. W roku 1958 Volt został przeniesiony do Ośrodka Sportowego na Woli w Poznaniu. Tak trafił do Mariana Babireckiego.

W 1960 roku w czasie XVII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Rzymie zajmuje 8. miejsce na 73 zawodników, co było najlepszym polskim wynikiem po 24 letniej przerwie w startach olimpijskich.

7. letni Volt zaczyna tracić wzrok. Po trzech latach terapii wraca do zdrowia. W roku 1963, startując po długiej przerwie na “Volcie” w międzynarodowych zawodach WKKW w Monachium, Babirecki zajął VI miejsce na 52 startujących, a ekipa polska zespołowo miejsce II.

Rok 1965 – Mistrzostwa Europy we wszechstronnym konkursie konia wierzchowego w Moskwie. Marian Babirecki i Volt zdobywają Mistrzostwo Europy.

W 1967 roku, Marian Babirecki i Volt zakończyli swoją karierę.
Wyjeżdża na Kubę, przyjmując tam funkcję trenera reprezentacji jeździeckiej tego kraju.

Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach w falach Atlantyku podczas uprawianego z upodobaniem podwodnego polowania z kuszą – 5 czerwca 1980.

Sukcesy:

W Ujeżdżeniu: 
Wrocław 6 – 07.10.1960 – złoty medal na Volcie.
Koszalin 8 – 16.09.1961 – srebrny medal na Dysprozie. Olsztyn 22 – 26.08.1962 – złoty medal na Dysprozie. Gniezno 15 – 1810.1964 – złoty medal na Volcie. 
Gniezno 22 – 26.09.1965 – brązowy medal na Volcie. 
Gniezno 23 – 25.09.1966 – srebrny medal na Volcie. Radom 24 – 26.10.1967 – brązowy medal na Grigoriju.

W Skokach przez Przeszkody: 
Poznań 2 – 5.10.1958 – brązowy medal na Ekspresji. 
Poznań 2 – 3.10.1959 – złoty medal na Don Hubertusie.

W Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego:
Poczdam, 29.09-2.10.1961 – srebrny medal na Krokoszu.
Łobez 11 – 14.10.1962 – złoty medal na Krokoszu. 
Łobez 14 – 18.10.1964 – złoty medal na Volcie.

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.


Marian Babirecki zginął tragicznie w falach Atlantyku (15 km od Hawany) – 5 czerwca 1980 r., w wieku 47 lat. Pochowany jest na Cmentarzu Komunalnym w Mielcu, ul. Królowej Jadwigi, kwatera 9, rząd 6, nr grobu: 14.


Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Polscy medaliści w historii Mistrzostw Europy w WKKW” [link](2017) – Świat Koni

“Polscy medaliści w historii Mistrzostw Europy w WKKW” [link](2017) – swidnica24

“Marian Babirecki” (2012) – Witold Duński

“Historia jeździectwa, cz. XXXV” (1998) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXX” (1997) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXIX” (1997) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXVIII” (1997) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXVII” (1997) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXVI” (1997) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXV” (1997) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXIV” (1996) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXII” (1996) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XX” (1996) – Witold Domański

“Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

“No to opowiadaj o koniach” (1973) – Witold Duński

“Po 24 latach w olimpijskich szrankach” (1972) – Witold Domański

“Marian Babirecki” (1966) – Witold Domański

“Jak to było na CCIO w Moskwie” (1966) – Jan Grabowski

Koń Polski nr 0 z 1965 roku


Zobacz powiązane artykuły: