Major kawalerii Wojska Polskiego, srebrny i brązowy medalista olimpijski w jeździectwie.
______________________________________________________________
Urodził się 7 lipca 1897 w Krakowie.
Ukończył gimnazjum i Oficerską Szkołę Kawalerii. Przez 6 semestrów studiował prawo i administrację na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Wstąpił do armii austriackiej i uczestniczył w I wojnie światowej. Został internowany na Węgrzech, po czym znów walczył na froncie (włoskim) w 1. Pułku Ułanów Austriackich. Po wojnie powrócił do Krakowa. 22. 11. 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego (ppor.). Od 1.01. 1919 r. służył w 2. Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, z którym walczył na Śląsku (1920), Pomorzu, brał udział w ofensywie kijowskiej a także w uroczystości zaślubin Polski z Bałtykiem (10.2. 1920). Po wojnie w latach 1924-29 szkolił szwoleżerów i strzelców konnych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, zaś od 1930 r. do 1924 r. był instruktorem jazdy konnej. W 1936 r. został mianowany na głównego inspektora koni w Tarnopolu.
21. 6. 1924 r. ze względu na doskonałe umiejętności jeździeckie został skierowany na kurs kadry olimpijskiej w Grudziądzu. Wystartował na Olimpiadzie dopiero w 1928 r. w Amsterdamie, gdzie zdobył dwa medale: brązowy w konkursie drużynowym (partnerzy: K. Rómmel, J. Trenkwald) w WKKW ( 3m. na 14 start. z wynikiem 5067, 92 pkt.) oraz srebrny podczas drużynowego (partnerzy: C. Gzowski, K. Szosland) konkursu skoków (2m. na 14 start. z wynikiem 8 pkt.). Indywidualnie zajął 19 miejsce w WKKW (na 46 zaw. z wynikiem 1822, 50 pkt.), w skokach był 20. (na 46 zaw. z wynikiem 6pkt). Startował na Mojej Miłej (WKKW) i Readgleadtcie (skoki).
Uczestniczył 4- krotnie w Pucharze Narodów, gdzie 2 razy triumfował – w Nowym Jorku (1927) i w Warszawie (1928).
Jego kariera sportowa została przerwana ze względu na wypadek jaki odniósł podczas jednego z treningów (został przygnieciony przez konia, jedynym ratunkiem była operacja podczas której usunięto mu płuco). Po długiej rekonwalescencji powrócił do wyczynowego sportu.
W 1939 r. brał udział w walkach na froncie. Do 1945 r. był więziony w obozach niemieckich Kaiserslautern, Luckenwalde i Ganshagen. Po wojnie zamieszkał na stałe w USA, gdzie pracował jako trener. Ożenił się z Zofią Brengosz.
Za swoje bohaterskie czyny podczas walk został 3-krotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.
Autor wpisu: Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie
Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej
Wpis aktualizowano: 21.11.2023
Michał Woysym-Antoniewicz zmarł 1 grudnia 1989 w Austin (Teksas), w wieku 92 lat. Pochowany 12/12/1989 w Forest Hill Memorial Park Lexington, Davidson County, North Carolina, USA (Grandview 106).
Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:
Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):
„Michał Woysym-Antoniewicz 1897-1989” (2021) – Izabela Kiełmińska
„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska
„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska
„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska
„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban
„Michał Woysym-Antoniewicz” (2012) – Witold Duński
„Trofea Michała Antoniewicza” (2009)
„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska
„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański
„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki
„Los Angelos” (1932) – Józef Trenkwald, Michał Antoniewicz
“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon
„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz
„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” fragmenty – Renata Urban
Zdjęcia archiwalne związane z Legendą.
DONNEUSE (NN – NN)
Igrzyska Olimpijskie Amsterdam 1928, brązowy medal drużynowy w wkkw, pod ppłk Karolem Rómmlem z 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.
LWI PAZUR (POGROM – UKRAINA II)
Koń polskiej hodowli (Karol Skarbek), startując pod rtm. Józefem Trenkwaldem przyczynił się do zdobycia brązowego, drużynowego medalu w konkurencji WKKW.
MOJA MIŁA (RADWAN – DOBRA)
To na niej w 1928 rtm. Michał Antoniewicz-Woysym podczas Igrzysk Olimpijskich w Amsterdamie zdobył brązowy medal drużynowy w wkkw.
IX letnie Igrzyska Olimpijskie – Amsterdam, 1928
Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie to pierwsza olimpiada, na której zdobyliśmy dwa drużynowe medale w skokach przez przeszkody – srebrny oraz w WKKW brązowy.
Stanisław Czerniawski
Rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, olimpijczyk (Berlin 1936), kawaler Orderu Virtuti Militari. Poległ w obronie Polski 10 września 1939 w rejonie Chruślina.
Centrum Wyszkolenia Kawalerii
Centrum szkolenia kawalerii Wojska Polskiego II RP w latach 1928-1939 w garnizonie Grudziądz. Było największą tego typu wojskową jednostką szkoleniową w Europie.
Galeria:
