Patron Honorowy:
Mecenas:
Opiekun:
________________________________________________________________________
mjr sł. st. Wojska Polskiego, kawalerzysta i jeden z najzdolniejszych jeźdźców polskich lat trzydziestych, srebrny medalista olimpijski w drużynowym konkursie WKKW w Berlinie (1936).
Urodzony 23 października 1900 w Radomiu, syn Antoniego Franciszka (buchaltera w miejscowej fabryce) i Marii z Grzywaczów. Ze względu na czas wojny egzamin dojrzałości (program 8-klasowy) zdawał na raty: część w warszawskim Gimnazjum im. M. Reja (25 lutego 1919) i część (końcową) przed Komisją Ministerstwa WRiOP w stolicy (25 lutego 1920). Wstąpił do Wojska Polskiego (9 grudnia 1918) i przez kilka miesięcy walczył w składzie 1 p. Ułanów Krechowickich (Gródek Jagielloński), po czym odbył naukę w Szkole Podchorążych w Warszawie i przyfrontowej Szkole Jazdy w Brodach i już jako ppor. (1921) i por. (1921) służył w 10 p. Strzelców Konnych. Dalsze jego żołnierskie losy związane są z: kursem instruktorskim jazdy konnej w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu (1930-1931), funkcją instruktora klasy oficerskiej tej placówki szkoleniowej (od 1932) i dowódcą szwadronu w 7 puł. (od 1937). Kulesza dobrze trafił. Jego przełożonymi byli świetni jeźdźcy. Miał u nich znakomitą opinię. Komendant Szkoły Jazdy Konnej CWK Adam Królikiewicz i główny inspektor jazdy konnej mjr Antoniewicz nie mieli dla niego słów uznania. Oficer wyróżniający się, jeździec wybitny, instruktor bardzo dobry, rokuje jeszcze większe nadzieje, bardzo ambitny, obowiązkowy, lojalny – pisali w opiniach.
Kulesza piął się w górę (od 1933 rotmistrz) zdobywając coraz większe sportowe zaszczyty: brązowy medal mistrzostw Polski w ujeżdżaniu i także brązowy w WKKW, oba na koniu Zagadka II (1934), złoty medal (na koniu Ben Hur) w WKKW i srebrny w ujeżdżaniu na Buku w roku olimpijskim (1936). I wreszcie start w Berlinie. W 1937 zdobył 2 tytuły mistrza Polski w ujeżdżeniu i WKKW. Startował również w prestiżowych konkursach o Puchar Narodów 7-krotnie, dwukrotnie zwyciężając (1933 Warszawa, 1936 Ryga). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 (mjr, dowódca 1 szwadronu 7 puł. Lubelskich w składzie Mazowieckiej Brygady Kawalerii), po jej zakończeniu przedostaje się do Mińska Mazowieckiego, gdzie zostaje przez Niemców aresztowany i skierowany do oflagu w Murnau. Po jego wyzwoleniu Kulesza trafia do II Korpusu gen. Andersa, gdzie następuje (10 stycznia 1945) odtworzenie 7 puł. ale już jako pancernego pułku rozpoznawczego 3 dywizji Strzelców Karpackich. Po zakończeniu działań wojennych pozostał na zachodzie i pracował w swoim fachu (Kanada, USA). Szkolił jeźdźców różnych nacji. Zmarł w Los Angeles 14 maja 1983 (nigdy po wojnie nie był w kraju).
*1936 Berlin: WKKW indyw. – 21. na 50 start. z wynikiem 438.00 (zw. Niemiec L. Stubbendorff – 37.70); WKKW druż. – 2. na 14 start. z wynikiem 991.70 (zw. Niemcy – 676.65) – zdobywając srebrny medal. Partnerami Kuleszy, który startował na rezerwowym koniu Tośka (Ben Hur, podstawowy koń naszego zawodnika był w Berlinie, ale po kontuzji piętki lewej przedniej nogi wdał się ropień) byli: Z. Kawecki (na Bambino) i H. Leliwa – Roycewicz (na Arlekinie III).
Bibl.: Słownik WF, 1986, z. 1, s. 109 (Michał Słoniewski); Pruski, Dzieje konkursów, s. 293 , 304-305 i dalsze; Głuszek, Leksykon 1999, s. 250 (tu błędnie nazwa konia Kuleszy – Tosca); Pawlak, Olimpijczycy, s. 143 (błąd, jak wyżej); Duński, Od Paryża, s. 454-455; Polish Americans in California 1827-1977, Los Angeles, 1978, s. 301-302; Pieczyński, I Bóg stworzył konia, s. 79; Łysakowska, Jeźdźcy olimpijscy, s. 33-35; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; CAW:AP 297.
Autor: Polski Komitet Olimpijski – olimpijski.pl
Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:
„Seweryn Kulesza” (2012) – Witold Duński
„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban
„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska
Odznaka pułkowa 7 Pułku Ułanów Lubelskich. 
Międzynarodowe Oficjalne Zawody Konne w Nicei, 1933 r. (Puchar Narodów). Od lewej: rotmistrz Seweryn Kulesza, porucznik Kazimierz Szosland, major Michał Woysym Antoniewicz, kapitan Zygmunt Ruciński, porucznik Roman Pohorecki. 
Był wielkim żołnierzem. Wspaniale walczył na Tośce na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie 1936. We wrześniu 1939 z Niemcami. 1945 roku 7 Pułk Ułanów Lubelskich był w II Korpusie pułkiem rozpoznawczym w 3 Dywizji Strzelców Karpackich. 
Po Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie 1936 rotmistrzowie Seweryn Kulesza na Tośce, Henryk Roycewicz-Leliwa na Arlekinie III, Zdzisław Kawecki na Bambino. 
Polska reprezentacja olimpijska jeźdźców w wiosce olimpijskiej w Doberitz, Igrzyska Olimpijskie w Berlinie 1936 r. Od lewej: rotmistrz Sewryn Kulesza (na koniu „Tośka”), porucznik Michał Gutowski (na klaczy „Warszawianka”), rotmistrz Adam Królikiewicz (szef ekipy), rotmistrz Zdzisław Kawecki (na koniu „Bambino”), rotmistrz Henryk Roycewicz Leliwa (na koniach „Arlekin III”, „Bafour”), porucznik Janusz Komorowski („Duncan”- tylko konkurs skoków). 
Rtm. Seweryn Kulesza na Tośce w konkursie skoków do olimpijskiego WKKW na igrzyskach w Berlinie w 1936 r. 
Rtm. Sewery Kulesza na Tośce podczas pokonywania przeszkody.
