Wpisy




Romantyk, hodowca koni, hetman polny koronny. Potomek najstarszych i najpotężniejszych rodów Rzeczypospolitej. „Złotobrody emir”.

______________________________________________________________

Urodzony 15 grudnia 1784 we Lwowie.

(…) Jeden z biografów Wacława, Antoni Józef Rolle, zauważył:

„[…] życie Emira, choć tylekroć razy opowiedziane, należycie jeszcze zbadanym nie zostało, a wdzięczny to i pouczający nawet dla badacza temat”.

Dziś, mimo iż od bitwy daszowskiej powstało dwadzieścia poświęconych Rzewuskiemu utworów literackich i niemal drugie tyle opracowań na jego temat, powyższe stwierdzenie pozostaje aktualne. Zagadnienie postaci hrabiego nie doczekało się gruntownych i całościowych badań. Wspomniane opracowania w większości odnoszą się do wybranych fragmentów jego życia, wiele z nich powstało w oparciu o pojedyncze, lub niewiarygodne źródła.

O ile „hipologiczny” i „arabski” wątek biografii Emira stanowił przedmiot zainteresowania orientalistów czy hodowców koni czystej krwi, badacze zajmujący się zagadnieniem polskiej działalności konspiracyjnej i patriotycznej w XIX wieku, nie poświęcili Rzewuskiemu zbyt wiele uwagi. A przecież to temat niesłychanie ciekawy. Już Lucjan Siemieński pisał o Wacławie:

„Nie znam też człowieka, któryby w naszych prozaicznych czasach tyle dostarczył poetycznego wątku co on, nietylko całem życiem, lecz nawet i śmiercią. Poledz wśród boju byłoby rzeczą zwyczajną – tylu innych tak ginęło i ginie – ale ginąć tajemniczo – bez śladu… nie każden potrafi”

Piotr Jaxa Bykowski, jeden z XIX-wiecznych biografów Rzewuskiego, zdawał sobie sprawę z niedoskonałości powstałych dotąd opracowań. Podkreślał potrzebę wypełnienia istniejącej luki, poprzez przeprowadzenie gruntownych badań źródłowych. W 1879 roku napisał:

„Z połączenia tedy naszych monografij [dotyczących Wacława Rzewuskiego – F. K.] może ktoś, rzeczy bliżej jeszcze świadomy, utworzy jedne całość” (…)

Zapraszamy do zapoznania się z rozprawą, która podejmuje próbę przedstawienia całości zagadnienia, tj. biografii Wacława „Emira” Rzewuskiego, ocenę jego dokonań, opis losów jego potomków i historii rodu Rzewuskich od ich legendarnych, baśniowych początków.

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autor: Filip Kucera

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej

Wpis aktualizowano: 20.08.2024


Wacław Seweryn Rzewuski zaginął w niewyjaśnionych okolicznościach 14 maja 1831, podczas przegranej bitwy pod Daszowem


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Wacław Rzewuski” (2021) – Krzysztof Czarnota

“Ludzie i konie na kresach – Emir Wacław Rzewuski” (2018) – Krzysztof Czarnota

“Wacław ‘Emir’ Rzewuski (1784-1831) podróżnik i żołnierz” (2015) – Filip Kucera

“Wieniec Sławy, Sługa Znaku” (2012) – Izabella Pawelec Zawadzka

“Magnat, poeta, awanturnik, patriota” (2002) – Hanna Łysakowska

“Historia hodowli koni arabskich w Polsce – Emir Wacław Rzewuski” (2000) – Roman Pankiewicz

“Stado Emira – fragmenty” (1996) – Roman Pankiewicz

“Ludzie zasłużeni dla polskiej hodowli koni czystej krwi arabskiej” (1986) – Roman Pankiewicz

“Hrabia Wacław Rzewuski” (1970) – Erica Schielle

“Siedem ekscelencji i jedna dama” [fragmenty] (1939) – Aleksander Piskor

“Zapomniane hippologiczne prace Emira Rzewuskiego” (1934) – Józef Mencel

“Emir Rzewuski” (1933) – Witold Pruski

“Fadlallah, Emir Rzewuski, stado króla wirtemberskiego” (1906) – Stefan Bojanowski

“Duma o Wacławie Rzewuskim” – Juliusz Słowacki

Filmy

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Wacław Seweryn Rzewuski i jego konie arabskie | FILM

Krzysztof Czarnota o Emirze Wacławie Rzewuskim | FILM


Pokrewne Legendy:


Galeria:




Aktor, rysownik, architekt, projektant wnętrz i rezydencji w stylach historycznych, znawca i praktyk sztuki jeździeckiej. Autor logo SK Janów Podlaski.

Urodzony 1 września 1930 roku w Warszawie.

______________________________________________________________

Andrzej Grzybowski, herbu własnego to aktor, architekt wnętrz, rysownik, malarz i kolekcjoner.

Jest synem wybitnego numizmatyka-kolekcjonera Stefana Grzybowskiego. Od najmłodszych lat zafascynowany hippiką, wierzchowce i konie zaprzęgowe uczynił głównym tematem swoich rysunków. W niemniejszym stopniu interesowała Andrzeja Grzybowskiego także XVIII i XIX-wieczna architektura.

Te pozazawodowe zainteresowania, wielka biegłość rysunkowa i malarska, z którą w parze szła doskonała znajomość tak stylów architektonicznych jak i historycznych stylowych zaprzęgów konnych i rzędów jeździeckich, spowodowała, że zajął się pracą rysunkową i malarską oraz ilustratorską dotyczącą hippiki a także zaczął projektować w stylach historycznych wille i dwory.

Jest autorem projektów stylowych zaprzęgów i jeździeckich rzędów do min. takich kostiumowych filmów jak „Janosik”, reż. J.Passendorfer,„Mazepa”( wg.J.Słowackiego), reż. G.Holoubek oraz „Szatow i Demony” (wg „Biesów” F. Dostojewskiego) reż. A.Wajda. Ilustrował „Arabiens Pferde Allas liebste Kinder Eriki Schiele, München 1972, Araber in Europa, Eriki Schiele München1982, Hippologia dla wszystkich, J. Grabowskiego, Warszawa 1984, Karety, bryczki i uprzęże w zbiorach polskich, Zb. Prus-Niewiadomskiego, Warszawa 1995. (…)

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autor: Aldona Cholewianka-Kruszyńska, Muzeum – Zamek w Łańcucie

Wpis aktualizowano: 23.08.2024


Andrzej Grzybowski zmarł 25 października 2020 roku. Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 86-6-7).


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Sztuka epistolarna Andrzeja Grzybowskiego” (2020) – BoberTeam

„Andrzej Grzybowski – polski historyzm współczesny” (2008) – Maciej Loba

„Wierzchowce i ekwipaże Andrzeja Grzybowskiego” (2000) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Premier Architecte de Sa Majesté Roy de Pologne” (1998) – Tadeusz Stefan Jaroszewski

„Jeździec i malarz koni, czyli o tym jak Andrzej Grzybowski trzyma wodze i pędzel” (2002) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Andrzej Grzybowski” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

“Ostatni architekt króla Stasia” (2016) – Stanisław Ledóchowski

„Życie zaczyna się po dziewięćdziesiątce” (~1970) – Rogowski

“A kolega woli nieść towarzysza Marksa, czy towarzysza Stalina?” – Piotr Dzięciołowski (fragmenty książki pt.: “MALUJĄ, RYSUJĄ, RZEŹBIĄ, KONIE”)

“Andrzeja Grzybowskiego zbiory i prace” (1984) – Stanisław Ledóchowski


Pokrewne Legendy:


Galeria: