Wpisy

Jadwiga i Jarosław Koch

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Jarosław Koch to hodowca m.in. legendarnej klaczy Dżamajka, ogiera Dipol i najlepszego w Polsce konia przeszkodowego – Masini. Wieloletni kierownik SK Widzów.

______________________________________________________________


(…) dzieciństwo przypadające na lata wojny, a także pierwsze lata powojenne i potem wakacje spędzał u rodziny na wsi. Już wówczas zaczął się interesować końmi i gdy tylko mógł, jeździł na nich.

W roku 1956 ukończył Szkołę Podstawową nr 178 w Warszawie i po egzaminie dostał się do VI Liceum Ogólnokształcącego im. T. Reytana, w którym zdał maturę w roku 1960. W tym samym roku został studentem Wydziału Zootechnicznego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W 1958 roku zaczął jeździć konno w Warszawskim Klubie Jeździeckim i startował w konkursach hipicznych w skokach, a trenował go niezapomniany major Henryk Roycewicz (srebrny medalista olimpiady w Berlinie w 1936 roku). Zagorzały WKKW-ista próbował zrobić z młodego jeźdźca zawodnika WKKW, ale skończyło się to w 1961 roku podczas zawodów w PSO Łobez upadkiem z konia i złamanym obojczykiem. Ale konno jeździł nadal w WKJ i na porannych treningach w stajniach wyścigowych na Służewcu.

W czasie studiów był współzałożycielem Studenckiego Klubu Jeździeckiego przy Zrzeszeniu Studentów Polskich, który jako pierwszy propagował jeździectwo wśród studentów – organizował obozy jeździeckie (wczasy w siodle) w Państwowych Stadach Ogierów w Starogardzie i Łącku oraz wycieczki do stad i stadnin a także biegi myśliwskie dla studentów w stadzie Ogierów w Łącku.

Z ramienia SKJ Jarosław Koch był członkiem zarządu Warszawskiego Okręgowego Związku Jeździeckiego. W 1962 roku odbył kurs sędziowski PZJ i był sędzią startowym na międzynarodowych zawodach konnych w Warszawie na stadionie przy ulicy Racławickiej. Działał też w zarządzie Koła Zootechników na SGGW, organizując obozy naukowo-jeździeckie w Białce, Ochabach, Sierakowie i Łącku.

(…)

Autor: Jarosław Koch we współpracy z redakcją portalu Legendy Polskiego Jeździectwa.

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 05.04.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Całe życie wśród koni” (2023) – Jarosław Koch

„Osiodłane wspomnienia” (2021) – Leszek Karpina

„Zasłużeni hodowcy koni” (2014)

„Całe życie z folblutami” (2011) – Anna Deszczyńska

„Stadnina Koni Widzów” (2002) – Barbara Krasowska, Jacek Świgoń

„Konie pełnej krwi angielskiej na Służewcu. Bilans sezonu ’96” (1997) – Jarosław Koch

„Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 2” (1995) – J. Koch

„Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 1” (1994) – J. Koch

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Pokrewne Legendy:

Miejsca

Stadnina Koni Widzów

Jej historia sięga końca XIX wieku, kiedy to książęta Lubomirscy założyli w swoim majątku w Kruszynie stadninę koni pełnej krwi angielskiej. W 1896 r. zakupili folwark Widzów gdzie zbudowali nowoczesną jak na owe czasy stajnię, wraz z padokami.

Czytaj więcej…

Galeria:

  • Od lewej: Anna Bober, Jadwiga Koch, Eva Gunther, Jarosław Koch, 2018 rok. Fot. A. Bober.
  • Jarosław Koch i San Moritz – zwycięzca Derby 2007. Fot. E. Twaróg.
  • 2.09.2007, Tor Wyścigowy Służewiec. Trener Andrzej Walicki i Jarosław Koch. Fot. E. Twaróg.
  • St. Leger – San Moritz 01.07.2007. Tor Służewiec. Od lewej Jarosław Koch i dżokej Alekander Reznikov. Fot. E. Twaróg.
  • Derby 01.07.2007. Tor Służewiec. Dżokej Piotr Piątkowski, Jarosław Koch i trener Andrzej Walicki. Fot. E. Twaróg.
  • Derby 01.07.2007. Minister Henryk Kowalczyk i Jarosław Koch. Fot. E. Twaróg.
  • 29.10.2006 San Moritz. Od lewej Iwona Chojnowska, Krzysztof Chmiel, Andrzej Walicki, Jarosław Koch, San Moritz, właściciel SK Widzów Krzysztof Tyczko oraz prezes PKWK Feliks Klimczak. Fot. E. Twaróg.
  • Klacz Dziuseppa i Jarosław Koch. SK Widzów listopad 2002
  • Derby 7.07.2002. Od lewej Władysław Byszewski, Józef Kempa, Jarosław Koch, Jadwiga Koch i Teresa Kowalik. Z tyłu Grzegorz Kaczmarek.
    Fot. E. Twaróg.
  • Jarosław Koch wśród widzowskich klaczy.
  • Jarosław Koch i klacz Dżamajka. SK Widzów, listopad 2002.
  • Jarosław Koch i klacz Dżamajka. SK Widzów, listopad 2002.
  • Jarosław Koch na ogierze Sanhedryn. SK Widzów, maj 1996.
  • Tor Wyścigowy Warszawa Służewiec, 1995. Siedzą dr Maria Kinga Świdzińska i Jarosław Koch, stoją od lewej Jerzy Budny, Michał Wojnarowski, Paweł Gocłowski i Józef Kempa.
  • Dixieland – ogier, który pokochał swojego hodowcę. SK Widzów 1995.
  • Nagroda Widzowa 06.09.1985. Zwycięzca Juror, hod. SK Moszna. Od lewej trener Stanisław Dzięcina, dżokej Warsztocki, dyr. PTWK Jerzy Michałowicz i hodowca Jarosław Koch. Fot. Andrzej Klimek.
  • Dixieland 1980. Fot. Darosław Kędzierski.
  • Wznoszony toast za granicą polsko-rumuńską. Meeting Praga. Od prawej dyrektor Apochilianu, Rumunia, Pani Krystyna Molendowa, Jerzy Budny i Jarosław Koch, 1971 rok.
  • Wiosna 1961, wałach Hadrjan pod A. Jaczewskim oraz wałach Laryks pod J. Kochem. WKJ na Służewcu.
  • Jarosław Koch w 1964 r. na ogierze Druid (Caruso – Dynastia) w Warszawskim Klubie Jazdy Konnej. Fot. z arch. Jarosława Kocha.
  • Bieg w dniu Świętego Huberta, Jarosław Koch, 05.11.1960.
/Autor

Jerzy Iwanowski

PL/EN

„Przez dwa lata po wojnie zajmowałem się odszukiwaniem koni polskich pełnej krwi, zrabowanych przez Niemców. Nie mogąc pogodzić się z nową sytuacją polityczną w Polsce wyemigrowałem do Afryki Południowej, gdzie utworzyłem na wzór Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu zespół koni lipizańskich.”

Jerzy Iwanowski

Patroni Honorowi: Polski Związek Jeździecki

Mecenas:

Opiekun: Maria Iwanowska

Żołnierz, kawalerzysta, hodowca koni, oficer I dywizji pancernej generała Maczka. Twórca szkoły jazdy na koniach lipicańskich w Johannesburgu.

______________________________________________________________


Jerzy Iwanowski przyszedł na świat pod zaborami, w rodzinie szlacheckiej, w majątku Lebiodka (miejsce to położone jest w obecnych granicach Białorusi, ok. 120 km w linii prostej od granicy Polski). Jako 11-letni chłopiec był świadkiem odzyskania Niepodległości w 1918 roku, a jako już dorosły lekarz, rolnik, ziemianin, hodowca koni i jednocześnie żołnierz był aktywnym uczestnikiem procesu jej ugruntowywania. Brał udział w II wojny światowej, a powojenne losy zaprowadziły go do Afryki. Ostatnie lata życia spędził w Polsce. Napisał m.in. autobiograficzną książkę „Czasy mojego życia”, w której podzielił się tym co było w jego życiu najbliższe jego sercu.

Jego historia jest doskonałym wzorem postawy patriotycznej, której wyrazem jest aktywna działalność na rzecz Ojczyzny, bez względu na miejsce i okoliczności jakie przynosi życie.

Młody Jurek Iwanowski, absolwent szkoły średniej im. Tadeusza Reytana w Warszawie podjął studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie ukończył Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Jednocześnie w 1931 roku, mając 24 lata, ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu w stopniu plutonowego podchorążego z przydziałem do 1 Pułku Ułanów Krechowieckich im. płk Bolesława Mościckiego w Augustowie. Po odbyciu corocznych, obowiązkowych ćwiczeń wojskowych rezerwy został mianowany podporucznikiem rezerwy z przydziałem do 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Niedługo po swoich 27 urodzinach, z dniem 2 maja 1934 roku został ewidencyjnie przeniesiony do swojego macierzystego 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Studia rolnicze ukończył 17 listopada 1936 roku i rozpoczął pracę w Państwowych Zakładach Chowu Koni na stanowisku zastępcy kierownika Państwowego Stada Ogierów w Bogusławicach. 1 stycznia 1937 roku otrzymał awans na porucznika rezerwy kawalerii. Miał wówczas niespełna 30 lat.

(…)

Autor: Urszula Kowalczuk

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Jerzy Iwanowski zmarł 28 maja 2008 r., w wieku 101. lat.
Został pochowany na Cmentarzu Oliwskim w Gdańsku.

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Płk. Jerzy Iwanowski” (2022) – Urszula Kowalczuk

„Od Normandii do Ypres” [link] (2011) – E. A. Parthemore

„Czasy mojego życia” (2000) – Jerzy Iwanowski

Galeria:

Zdjęcia pochodzą z książki „Czasy mojego życia” (2000) – Jerzy Iwanowski

  • Jerzy Iwanowski z matką.
  • 27 czerwca 1940 r., ewakuacja z Francji żołnierzy 10 Brygady Kawalerii Pancernej
    na statku płynącym z Le Verdon do Wielkiej Brytanii.
  • Grupa oficerów 10 PSK w Perth (Szkocja) przed siedzibą dowództwa Pułku.
    Drugi z lewej porucznik Jerzy Iwanowski.
  • Forfar. Szkocja. 7 marca 1941 r. trybuna honorowa w czasie defilady
    10 Pułku Strzelców Konnych przed Parą Królewską Wielkiej Brytanii.
    Od lewej gen. Wł. Sikorski, Król Jerzy VI. Królowa Elżbieta, mjr. Bobrowski i pani Helena Sikorska.
  • 7 marca 1941 r. przed Parą Królewską W Brytanii defilują oddziały: 10 Pułk Strzelców Konnych,
    10 Brygada Kawalerii Pancernej. Na czele szwadronu por. Jerzy Iwanowski.
  • 12 kwietnia 1945 r. żołnierze 1 Dywizji Pancernej oswobodzili dwa kobiece obozy – żołnierzy Armii Krajowej w Oberlangen i Niederlangen. Dziewczęta polskie po oswobodzeniu.
  • Czołgi pierwszej Polskiej Dywizji Pancernej w zdobytym Wilhelmshaven,
    bazie niemieckiej Marynarki Wojennej.
  • Pożegnanie z wojskiem. I co dalej…
  • Pierwszy team.
  • Jerzy Iwanowski na Erdemie w ruchu half pas (w ciągu).
  • Pułk. Hans Handler, dyrektor Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu,
    udekorowany skórą lamparta i Jerzy Iwanowski.
  • Po wygraniu wyścigu „Płotów”- autor z córką.
  • Znane pismo niemieckie Sankt Georg. Na okładce Jerzy Iwanowski na Erdemie.
    Wygrana Erdema w krajowych mistrzostwach ujeżdżenia.
  • Jerzy Iwanowski i Jego oryginalny team jeźdźców koni Lipizzańskich.
  • Jerzy Iwanowski wraz ze swoim teamem.
  • Główne postacie w historii Teamu Lipizzanerów.
    Od lewej Jack Irvin. Iganz Lauscha, Jerzy Iwanowski i Francis le Riche.
  • Kwiat.
  • Team Lipizzanerów. Wjazd do pokazu.
  • W Rodezji, córka autora wygrywa Grand Prix na Frederycku,
    skacząc ostatnią przeszkodę w rozgrywce 2 m.
  • Dwóch starszych dżentelmenów, Maestoso Solo i Jerzy Iwanowski opuszczają Team.
  • Piknik pod baobabem. Rodezja (obecnie Zimbabwe).
  • Bawoły – Zambia.

/Autor