Wpisy




“Dziecko tułacz” gen. Andersa. Wybitny hodowca koni wyścigowych i sportowych. Jeździec i znawca koni. Od 1959 pracował w SK Ochaby, później SK Stubno i SK Walewice. Uczestnik wyścigów Warszawa, Sopot, Pardubice.

______________________________________________________________

Inżynier LECH STRZAŁKOWSKI całe swoje życie poświecił pracy z końmi.

Urodził się 17 marca 1932 roku w Kamieniu Koszyrskim, w rodzinie nauczyciela Antoniego Strzałkowskiego i Jadwigi z domu Wolskiej. Na Polesiu przebywał wraz z rodziną do lutego 1940 roku, kiedy to władze sowieckie wywiozły rodzinę Strzałkowskich do północnego Kazachstanu. W roku 1941 dotarli z Kazachstanu do Uzbekistanu, a potem w roku 1942 razem z Wojskiem Polskim organizowanym w ZSRR pod dowództwem generała Władysława Andersa, przez Morze Kaspijskie do Teheranu w Iranie. W roku 1943 przetransportowano polskie rodziny cywilne do Indii, do obozów polskich uchodźców. Tam Lech Strzałkowski przebywał do roku 1947 (Karachi, Kalhapur). W czerwcu 1947 roku powrót do Polski, do Warszawy.

W roku 1951 Lech Strzałkowski ukończył naukę w Ogólnokształcącej Szkole Średniej Stopnia Licealnego Im. Adama Mickiewicza w Warszawie i tam zdał egzamin maturalny uzyskując świadectwo dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Zootechnicznym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, które ukończył w roku 1955 otrzymując dyplom inżyniera zootechnika z datą 25 marca 1955 roku.

Od 1 lutego 1955 roku, po otrzymaniu nakazu pracy (za wstawiennictwo inspektora Bolesława Orłosia) rozpoczyna pracę w Państwowych Torach Wyścigów Konnych w Dziale Selekcji w Warszawie, potem we Wrocławiu i ponowie w Warszawie. Pracuje tam do 1 października 1959 roku.

Z dniem 1 października 1959 roku przechodzi do pracy w Stadninach Państwowych. W latach 1959-1961 w Stadninie Koni Pruchna-Ochaby (angloaraby francuskie), 1961-1963 SK Trzebienice-Udórz (konie zaliczane do typu małopolskiego), 1963-1969 SK Stubno (typ Furioso-Przedświt), 1969-1980 SK Pruchna-Ochaby, 1980-1982 SK Walewice (angloaraby), 1982-2006 SK Stubno, w roku 2003 (29 kwietnia) prywatyzowana (pełna krew angielska).

(…)

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autor: Lesław Kukawski

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej

Wpis aktualizowano: 16.03.2024


Lech Strzałkowski zmarł w Stubnie 12 marca 2024 roku, w wieku 92 lat.
Został pochowany 16.03.2024 na miejscowym cmentarzu parafialnym.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Przepis na sukces” (2022) – Paweł Gocłowski

“Pochwalnaja gramota” (2009) – Piotr Dzięciołowski

“Lech Strzałkowski” (2006) – Lesław Kukawski

“Derby i sezon jesienny 1997” (1998) – Jacek Łojek

“Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 2” (1995) – Jarosław Koch

“Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 1” (1994) – Jarosław Koch

“Arabella” (1994) – Marek Szewczyk

“Ostatni rok starej epoki” (1994) – Małgorzata Caprari

“Polskie konie wierzchowe wyd.2” (1981) – Jerzy Chachuła i Wanda Bucholc-Ferenstein

“Przyjaciołom ekipa polska – Velká Pardubická” (1955-1958) – Lech Strzałkowski

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Linki

“Tworzył perły z odrzutów – wybitny hodowca Lech Strzałkowski skończył 17 marca 91 lat” [link] – Robert Zieliński

“Jubileusz 80-lecia toru” [link] (2019) – folbluty.org

“Archiwum Pełne Pamięci Polskie dzieci tułacze” [link] – Paweł Głuszek

Filmy

Wspomnienia z Sybiru – pan Lech Strzałkowski (2021)| FILM

Dzieci sowieckich deportacji (2020) | FILM

Warszawa Derby 97 – MUSTAFA (1997) | FILM

Nagroda Iwna – 15.06.1997 – Mustafa | FILM

Nagroda Derby – 3.07.1994 – Limak cz.2 | FILM

Nagroda Derby – 3.07.1994 – Limak cz.1 | FILM

Nagroda Derby – 4.07.1993 – Durand | FILM


Pokrewne Legendy:

ARABELLA (CROSS – ATA)

Na torze wyścigowym spędziła jeden sezon. Trenowana przez Dorotę Kałubę wygrała wszystkie sześć wyścigów, w których wystartowała. Od 1975 roku gonitwa Oaks nazwana została jej imieniem.

Czytaj więcej…


Galeria:




Jeździec. Uczestnik IO (1972 Monachium – luzak Paweł Wierzbicki, 1988 Seul – jako trener ekipy – IV miejsce), wielokrotny medalista Mistrzostw Polski, 3x uczestnik Mistrzostw Europy w WKKW. Publicysta i świetny bard.

______________________________________________________________

Urodzony 16 marca 1947 w Sompolnie koło Koła, syn Jana (major, ceniony trener) i Janiny Budzińskiej, absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu (1964) oraz tamtejszej Akademii Rolniczej (wydział zootechniczny, 1968) i AWF (1978), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (specjalność sport), zawodnik (178 cm, 70 kg), specjalista w WKKW: SK Chyszów k. Tarnowa (1960-1962), Poznańskiego Ośrodka Jeździeckiego 1962-1969), LZS Racot (1970-1973) i warszawskiej (Stara Miłosna) Legii (1973-1976). Debiutował na zawodach w Łącku (1961) na klaczy Hersylia, po czym wraz z rodzicami przeniósł się do ośrodka poznańskiego na Woli, gdzie rozwinął swój talent pod kierunkiem ojca, który napisał kiedyś o swym synu, że był „odważny, wytrzymały i zręczny”.

Czołowy jeździec Polski (1965-1972) specjalizujący się w WKKW, ale startujący również w ujeżdżeniu. 2-krotny mistrz Polski w WKKW (1969, 1972), 2-krotny I wicemistrz: w ujeżdżeniu (1968), WKKW (1968) i 4-krotny II wicemistrz Polski: w WKKW (1965, 1970, 1971) i ujeżdżeniu (1969) na koniach: Zawrat, Dżemila (4 medale), Giecz i Armator. Bez powodzenia startował w ME (1967, 1969, 1973) na Dżemili, Dźwięku i Dariuszu.

Po zakończeniu kariery zawodniczej-szkoleniowiec i popularyzator jeździectwa, m.in. trener LKS Hubertus w Białym Borze (1976-1977), Sekcji Jeździeckiej WKKW Lumel Zielona Góra (z siedzibą w Drzonkowie) 1978-1983, a także trener kadry narodowej polskich wukakawistów, którzy na IO w Seulu (1988) zajęli zespołowo 4 m. Wychowankiem Mickunasa jest m.in. Stanisław Jasiński (ze Starej Miłosnej). Mistrz Sportu. Żonaty (Zofia) ma dwie córki: Barbarę (1971) i Bognę (1972).

Autor: olimpijski.pl

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 14.05.2024



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Trener radzi” (2006) – Wojciech Mickunas

“Historia jeździectwa, cz. XXXV” (1998) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXXIV” (1998) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXXII” (1998) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XXXI” (1998) – Witold Domański

“WKKW widziane z bocznej trybuny” (1987) – Wojciech Mickunas

“Darek Soroka nie żyje!” (1986) – Wojciech Mickunas

“36. Mistrzostwa Polski w WKKW i CCI Biały Bór” (1985) – Wojciech Mickunas

“Mistrzostwa Polski w WKKW i CCI, Jaroszówka 1984” (1984) – Wojciech Mickunas

“Polskie WKKW w drodze do Los Angeles, część II” (1984) – Wojciech Mickunas

“Polskie WKKW w drodze do Los Angeles” (1983) – Wojciech Mickunas

“Refleksje po Mistrzostwach Polski w WKKW, Sopot 1980” (1980) – Wojciech Mickunas

“Mistrzostwa Polski w WKKW” (1979) – Wojciech Mickunas

“Jeździeckie Mistrzostwa Polski WKKW w 1972 r.” (1973) – Jan Mossakowski

“WKKW na Olimpiadzie w Monachium” (1972) – Jerzy Grabowski

Filmy

Wojciech Mickunas – Some Broken Hearts Never Mend – Półfinał – The Voice Senior 3 (2022) | FILM

Wojciech Mickunas – In the Ghetto – Przesłuchania w ciemno – The Voice Senior 3 (2022) | FILM

Trener Wojciech Mickunas (2020) | FILM

Wojciech Mickunas, trener i olimpijczyk WKKW, w filmie Koń – jaki jest Fakty i mity (2020) | FILM

Wojciech Mickunas (2018) | FILM

Wojciech Mickunas w Tarze (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – I’m Your Man (Leonard Cohen cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – Ring of Fire (Johnny Cash cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – Suzanne (Leonard Cohen cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas i Gerd Heuschmann – wywiad dla portalu Hipologia.pl (2011) | FILM

Wojciech Mickunas poleca PCBJ | FILM


Pokrewne Legendy:


Galeria:




Polski hipolog, świetny eksterierzysta i organizator wyścigów konnych. Współtwórca hodowli koni w Polsce po I i II wojnie światowej. Z W. Pruskim i J. Grabowskim napisał II tom podręcznika pt. „Hodowla koni”.

______________________________________________________________

Urodził się 12 marca 1892 r. w Warszawie w rodzinie wielce zasłużonej dla Polski i jej stolicy. Był dzieckiem wielkiego miasta. Skąd więc ta życiowa pasja do koni, zwierząt, które już jako dziecko ukochał, a potem poznał ich hodowlę gruntownie i tak trwale, że poświęcił im bez reszty swe długie życie?

Warszawa u schyłku XIX wieku — świat dziecięcych lat Stasia — piękny Trakt Królewski, a zwłaszcza Aleje Ujazdowskie, słynna promenada ówczesnej Warszawy, ekwipaże zaprzęgnięte w strojne cuganty, amazonki, jeźdźcy — to wszystko chłonęły oczy i fascynowało umysł dziecka.

Jest rok 1899 — Pole Mokotowskie. Ojciec po raz pierwszy zabiera 7-letniego Stasia na wyścigi konne. Zdarzenie to wywiera ogromny wpływ na dziecięcy umysł; chłopiec zaczyna pasjonować się najpierw końmi wyścigowymi, potem ludźmi, trenerami i wszystkim co z koniem się wiąże; zawsze coś ciekawego usłyszy, zobaczy! Czyni wszelkie możliwe starania, aby bywać na wyścigach, a potem obserwować poranne galopy, zgłębiać tajniki treningu koni.

(…)

W dniu 5 marca 1982 r. zmarł w wieku 90 lat mgr inż. Stanisław Schuch, były długoletni Naczelnik Wydziału Hodowli Koni w Ministerstwie Rolnictwa, PZHK, CZHK, główny współtwórca hodowli koni w Polsce po I i II wojnie światowej.

Za wybitne zasługi odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Odrodzenia Polski i wieloma innymi odznaczeniami.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autor: Adam Sosnowski

Wpis aktualizowano: 05.07.2023


Stanisław Schuch zmarł 5 marca 1982, w wieku 90 lat. Został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Schuch Stanisław Grzegorz” – Lesław Kukawski

“Stanisław Grzegorz Schuch” (2012) – Witold Duński

“Polacy z wyboru” [fragmenty] [PL][DE] (2012) – Tomasz Markiewicz, Tadeusz W. Świątek, Krzysztof Wittels

“Wspomnienie o Stanisławie Schuchu” (1982) – Adam Sosnowski

“Stadnina Koni Widzów-Skrzydłów” (1978) – Stanisław Schuch

“60-lecie pracy zawodowej i piśmienniczej mgr. inż. Stanisława Schucha” (1975) – Witold Pruski

“Wyścigi koni pełnej krwi o znaczeniu światowym” (1970) – Stanisław Schuch

“Stadnina Koni Kozienice” (1970) – Stanisław Schuch, Andrzej Starzyński

“Washington International 1968” (1969) – Stanisław Schuch

“Koń i jeździec” (1967) – Stanisław Schuch, Józef Markiewicz

“Dobór ogierów pełnej krwi w hodowli półkrwi” (1967) – Stanisław Schuch

“Horses and Horsemanship” [EN][FR][DE][RU] (1967) – Zespół redakcyjny (dodatek)

“Nowe poglądy hipologów angielskich na trening i wyścigi koni pełnej krwi” (1967) – Stanisław Schuch

“Ocena klasy konia według czasu wyścigu i rekordu” (1966) – Stanisław Schuch

“Wybitne importowane ogiery i ich wpływ na hodowlę pełnej krwi w Polsce” (1966) – Stanisław Schuch

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

“Konie pełnej krwi angielskiej” (1965) – Stanisław Schuch

“Przeobrażenia hodowli koni we współczesnym świecie” (1965) – Witold Pruski

“Wyścigi konne w latach 1945-1964” (1965) – Stanisław Schuch

“Wielce szanownemu koledze Stanisławowi Schuchowi przyjaciele i hodowcy” (1961) – Praca zbiorowa

“Próby dzielności na torach wyścigowych” (1954) – Stanisław Schuch

“Działalność ś.p. Fryderyka Jurjewicza w zakresie państwowej i krajowej hodowli koni” (1929) – Stanisław Schuch

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski


Jan Grabowski

Hipolog i naukowiec. Autor wielu prac związanych z hodowlą koni i sportem jeździeckim m.in. uznanego albumu “Hipologia dla wszystkich”.  

Czytaj więcej…


Galeria:

PL/EN

Patroni Honorowi: Polski Związek Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej

Mecenasi:

______________________________________________________________
Stadnina Koni Golejewko – najsłynniejsza polska, stadnina koni pełnej krwi angielskiej
______________________________________________________________

Stadnina Golejewko powstała w 1921 r. kiedy to jej ówczesny właściciel Janusz hr. Czarnecki zakupił w Belgii i Niemczech pierwszych 7 klaczy pełnej krwi angielskiej.

Z roku na rok stadninę powiększano, głównie przez import klaczy.

Z czasem dochowano się dobrych klaczy, które (często po b. dobrej karierze wyścigowej) zasilały stan matek w rodzimej stadninie.

Spośród 8 ogierów czołowych, które stanowiły w stadninie od 1921 do 1939 r. niewątpliwie największą rolę odegrały: Harlekin i Mah Jong. Harlekin — niezły koń wyścigowy (w ciągu 6-letniej kariery biegał w gonitwach płaskich 58 razy, zwyciężając 18 razy, oraz w przeszkodowych 24 razy, wygrywając 10 razy) doskonale zapisał się w Golejewku. Jego potomstwo tu urodzone wygrało do 1937 r. niebagatelną sumę 1 624 000 zł.

Stadnina dostarczyła. po Harlekinie 16 ogierów i 27 matek stadnych, co nie jest liczbą małą i świadczy o dużym wpływie tego ogiera na hodowlę krajową.

Należy też wspomnieć, że Harlekin z miejscowymi klaczami półkrwi dał pokaźną liczbę koni remontowych dla wojska. Obecnie spotyka się imię Harlekina w rodowodach klaczy golejewskich jedynie wywodzących się z rodziny jego córki Efforty.

Do najlepszych produktów hodowli stadniny Golejewko w okresie międzywojennym wypada zaliczyć przede wszystkim następujące ogiery: (…)

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autorzy: Maria i Maciej Świdzińscy

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Inżynier Maciej Świdziński w 30 rocznicę śmierci” (2018) – Jerzy Budny

“Sukces Golejewka” (1993) – Maria Świdzińska

“Wypasy górskie rocznych źrebiąt pełnej krwi angielskiej” (1980) – Maria i Maciej Świdzińscy

“Stadnina Koni Golejewko” (1973) – Maria i Maciej Świdzińscy

“Wychów źrebiąt pełnej krwi w SK Golejewko” (1971) – Maria i Maciej Świdzińscy

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Legendach Polskiego Jeździectwa (otworzą się na nowej karcie):

Maria Kinga Świdzińska

Maciej Świdziński

Ogier Turysta ur. 1944 (Bellini – Scuola Bolognese), hod. st. Dormello – Olgiata we Włoszech; czołowy w SK Golejewko w latach 1951-1957 i 1960-1968 (fot. M. Świdzińska)
Ogier Negresco, ur. 1957 (Sica Boy – Folle Nuit po Astrophel), gid, St. de Beauvoisniere we Francji; czołowy w SK Golejewko w latach 1962-1967 (fot. M. Świdzińska)
Ogier Taurów, ur. 1961 (Maranon – Tarnawa po Pilade), hod. SK Golejewko; czołowy w stadninie macierzystej w 1967 r. (fot. M. Świdzińska)

Ogier Erotyk, ur. 1965 (Turysta – Eroika po Aquino), hod. SK Golejewko; czołowy w stadninie macierzystej od 1970 r. (fot. J. Karaszewski)
Ogier Mehari, ur. 1963 (Lavandin – Eos po Solferino), hod. st. R. Meyer i R. Leroy we Francji; czołowy w SK Golejewko od 1968 r. (fot. M. Świdzińska)
Ogier Kadyks, ur. 1968 (Taurów – Kwadryga po Pilade), hod. SK Golejewko; czołowy w stadninie macierzystej od 1972 r. (fot. M. Świdzińska)
Klacz Carbonata, ur. 1957 (Aquino-Cardea po Trau), hod. SK Golejewko (fot. M. Świdzińska)
Klacz Dolores, ur. 1964 (Negresco – Dobrawa po Aquino), hod. SK Golejewko (fot. M. Świdzińska)
Pierwszy spacer – źrebię ogierek po Saragan od Dolores (fot. M. Świdzińska)
Doris Day, ur. 1969 (Mehari – Dora po Turysta), obok stoi trener St. Molenda (fot. M. Świdzińska)
Klacz Tarnogóra, ur. 1962 (Aquino-Tarnawa po Pilade), hod. SK Golejewko (fot. M. Świdzińska)
Klacz Tartaria, ur. 1955 (Turysta-Tartana po Pilade), hod. SK Golejewko (fot. M. Świdzińska)
Klacz Atrakcja, ur. 1955 (Arras – Ariccia po Lombo), hod. SK Golejewko, ze źrebakiem (og. Araks) po Mehari (fot. M. Świdzińska)
Klacz Kwadryga, ur. 1951 (Pilade – Quarry po Pharis), hod. SK Golejewko ze źrebakiem (kl. Kleopatra) po Aquino (fot. M. Świdzińska)
Klacz Eroika, ur. 1956 (Aquino – Erba po Pilade), hod. SK Golejewko, ze źrebakiem (og. Erem) po Turysta (fot. M. Świdzińska)
Klacz Marsylia, ur. 1955 (Aquino – Miramare po Mirza II), hod. SK Golejewko ze źrebakiem (kl. Marsala) po Negresco (fot. M. Świdzińska)
Ogier Epikur, ur. 1962 (Turysta-Epifora po Pilade), hod. SK Golejewko; na zdjęciu pod. dż. J. Jednaszewskim po wygraniu nagr. St. Leger w Wiedniu (fot. Rennensport-Fotos, Wien)
Klacz Daglezja, ur. 1968 (Negresco-Dracena po Hirohito), hod. SK Golejewko; na zdjęciu pod dż. W. Hutleacem wygrywa nagrodę Derby w 1971 r. (fot. CAF – Iringh)
Spotkanie hodowców zorganizowane z okazji 80. rocznicy założenia Stadniny Koni Golejewko.