Wpisy




6 października 1816 roku Car Rosji Aleksander I podpisał dekret o założeniu Państwowej Stadniny Koni i Stada Ogierów. Ponad 200 letnia historia tej stadniny to piękna karta polskiej i światowej hodowli koni arabskich.

______________________________________________________________

Swą współczesną postać, zarówno stadnina, jak i wywodzące się z niej konie zawdzięczają człowiekowi, który przez pięćdziesiąt lat pracy nie opuścił ani jednego porannego obchodu – Andrzejowi Krzyształowiczowi, wielkiej charyzmatycznej osobowości, wspaniałemu hodowcy. Pytany o definicję sukcesu wyhodowanych przez siebie koni odpowiadał: „Trzeba czuć sprawę i być na miejscu”.

(…)

Jeżeli chodzi o hodowlę, to zacząłem przejmować sposób patrzenia na konie od pana Krzyształowicza. To nie było w pełni to samo spojrzenie, bo ja też miałem już swoje wcześniej wyrobione gusta, jakiś ideał konia. Hodowla to jest nieustająca konieczność wyboru. Wspaniale byłoby móc kierować się wyłącznie swoim odczuciem tego, co się chce zostawić albo sprzedać. Przyjmijmy, że stadnina ma mieć określoną liczbę klaczy. Ich selekcja nie wygląda w ten sposób, że ta mi się nie podoba, to ją wyrzucam, a tę, która jest wysokiej jakości, zostawiam. To byłoby zbyt proste. Tutaj jest potrzebny kompromis między interesem hodowli, czyli jakością koni, a interesem stadniny, która musi się utrzymać.

Te cele wykluczają się na krótką metę, ale na dłuższą są jak najbardziej zbieżne. Jednak aby to rozumieć i podejmować odpowiednie decyzje, hodowca i ekonomista muszą być jedną osobą. Wtedy nikt mi jako hodowcy nie powie, że pieniądze na koniec roku muszą być takie a takie, bo on mi zaplanował trzy miliony i tyle mam wypracować. Sam sobie nie wydam polecenia, żebym osiągnął określony przychód za wszelką cenę tylko dlatego, że inaczej ucierpi plan finansowy firmy. Taką ceną byłaby sprzedaż najlepszych koni.

(…)

To jest w zasadzie kwintesencja polskiej filozofii hodowlanej, żeby mieć jak najbardziej wyselekcjonowane, jak najwyższej jakości klacze stadne i ciągle poszukiwać świeżej krwi, nie doprowadzać do zbytniego spokrewnienia. Ciągle szukać różnych ogierów, które by z tymi klaczami mogły dać dobre potomstwo. W Polsce od początku się o to starano. Tak było najwygodniej i w ten sposób najszybciej można osiągnąć postęp hodowlany. Bo klacz rodzi jednego źrebaka rocznie, natomiast ogier może być ojcem setki potomstwa. A więc jego wpływ na hodowlę jest ogromny. Wystarczy jeden reproduktor w stadninie. Jeżeli jest dobry, wprowadza ją na wyższy poziom. I stara polska zasada polegała na tym, że to ogiery sprowadzało się z pustyni. Wyprawy rzadko przywoziły klacze.

Niektórzy nie rozumieli, jaka jest misja hodowli państwowej. Dlaczego na przykład nie można tanio udostępniać najlepszych ogierów i to dla każdej klaczy. Hodowcy zwykle wydaje się, że jego „dzieci” są najpiękniejsze. A właśnie po to też jeździ się na przeglądy i pokazy, żeby przez sędziowanie nabrać większego obiektywizmu do tego, co się samemu robi i co osiągają inni. Państwowe stadniny istnieją również po to, aby hodowla prywatna była jak najlepsza. Nikt nigdy nie odmawiał rady czy pomocy, choć nie zawsze było to, co ktoś chciał usłyszeć.

(…)

Natomiast jest jeszcze coś, do czego trzeba będzie wracać i o czym należy pomyśleć w przyszłości. Profesor Witold Pruski 28 września 1937 roku wpisem do księgi pamiątkowej założył w Janowie Muzeum Konia. Z powodu wojny nie udało się go zorganizować. Miałem w planach takie muzeum, jest tyle nagród i trofeów, z którymi nie wiadomo już, co robić. Chciałem, żeby taki nowoczesny ośrodek powstał w miejscu, gdzie stoi dom gościnny „Wygoda”. To jest mój duży wyrzut sumienia, że do tej pory nie udało się tego zrobić. No i pewnie wyzwanie dla następców. Odchodząc, zostawiłem gotowy projekt takiego budynku ze wszelkimi uzgodnieniami, a przede wszystkim z akceptacją konserwatora zabytków.

Autor: Marek Trela

Źródło: “Marek Trela. Moje konie, moje życie” [fragmenty] (2016) – Ewa Bagłaj

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 18.12.2023


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Umorzenie 6-letniego śledztwa w sprawie niegospodarności w SK Janów Podlaski” (2023) – Marek Szewczyk

“Hodowla koni arabskich w Polsce… 2007-2016” [fragmenty] (2022)

“Hodowla koni arabskich w Polsce… 2007-2016” [fragmenty] (2022)

“Koń / Horse” (2018) – Andrzej Strumiłło

“Stadnina Koni Janów Podlaski” (2017)

“Polska hodowla koni arabskich i jej sukcesy na świecie” (2017) – Krystyna Chmiel

“Marek Trela. Moje konie, moje życie” [fragmenty] (2016) – Ewa Bagłaj

“Janów Podlaski 1875-2012, tom II” (2015) – Roman Petrynik

“Janów Podlaski 1875-2012, tom I” (2012) – Roman Petrynik

“Z końmi miedzy frontami” (2008) – Ehrenfried Brandts

“One tworzyły piękno” (2007) – Krystyna Chmiel

“Stadnina Koni Janów Podlaski” (2005) – Izabela Rajca-Pisz

“Konie Janowa” (2004)

“Polska Hodowla koni czystej krwi arabskiej 1918-1939” (2002) – Roman Pankiewicz

“Dwa wieki polskiej hodowli…” (1983) – Witold Pruski

“Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

“Stadnina Koni Janów Podlaski” (1967) – Andrzej Krzyształowicz

“Dodatek do polskiej księgi stadnej koni arabskich…” (1950)

“Dzieje państwowej stadniny…” (1948) – Witold Pruski

“Charakterystyka… stadniny w Janowie Podlaskim” (1948)

“Opowieści o dawnym Janowie” – Roman Petrynik, Piotr Strzałkowski

Artykuły

“Zmiany w Janowie” (2023) – Jerzy Dudała

“Janów 2023 – nareszcie sukces” (2023) – Jerzy Dudała

“Fragmenty wspomnień Marka Treli” (2023)

“W obronie SK Janów Podlaski” (2023)

“Wątpliwa duma, zapomniany prestiż” (2023) – Marek Grzybowski

“SK Janów Podlaski” (2023) – Tomasz Wiczanowski

“Program ratowania państwowej hodowli polskich koni” (2023) – Krystyna Chmiel

“Ratujmy Janów i nie tylko” (2023) – Marek Grzybowski

“Ratujemy Janów! Postulaty” (2023) – Ewa Krzakowska-Łazuka

“W odpowiedzi ‘Ratujmy Janów’…” (2023) – Mariusz Wideryński

“Pinga” (2022) – Jerzy Dudała

“Program ochrony zachowawczego stada koni” (2022) – Krystyna Chmiel

“Konie, konie ach te konie” (2021) – Mariusz Wideryński

“…Dlaczego PiS nie lubi koni?” (2020)

“Szanujemy historię i ludzi” (2020) – Tadeusz Jacewicz

“Pepita” (2020) – Jerzy Dudała

“Meandry Aukcji w Janowie” (2019) – Marek Grzybowski

“Wyniki aukcji w Janowie Podlaskim” (2019) – Krystyna Chmiel

“Zmodyfikowany program polskiej hodowli koni czystej krwi arabskiej” (2018) – Krystyna Chmiel

“Zło prywatyzacji” (2018) – Marek Grzybowski

“Stadnina Koni Janów Podlaski, lata 1817-1914” (2018) – Marek Trela

“Pianissima – potomstwo” (2018) – Alina Sobieszak

“Inny punkt widzenia – konie czystej krwi arabskiej” (2018)

“STADNINA KONI JANÓW PODLASKI – osobiste refleksje na temat albumu” (2017) – Alina Sobieszak

“Janów Podlaski 1939-1944” – Marek Trela

“Kluzik-Rostkowska, Linda i Sawka apelują o przywrócenie Marka Treli na stanowisko prezesa Stadniny Koni Janów Podlaski” (2016)

“Opowieść dyrektora Krzyształowicza” (2016) – Ewa Bagłaj

“List otwarty do Pana Ministra…” (2016) – Andrzej Gniazdowski

“Protest przeciwko inwazji PiS na stadniny arabskie” (2016)

“Pianissima – odeszła legenda” (2015) – Alina Sobieszak

“Andrzej Krzyształowicz” (2014) – Marek Trela

“Pianissima i reszta świata” (2008) – Izabella Pawelec-Zawadzka

“Stadnina Koni i Stado Arabów…” (2008) – Ehrenfried Brandts

“Pianissima and the rest…” [EN] (2008) – Izabella Pawelec-Zawadzka

“Stadnina Koni i Stado Arabów w Janowie Podlaskim” (2008) – Ehrenfried Brandts

“Janowskie wspomnienia” (2005) – Tadeusz Marchowiecki

“Hodowla koni w Polsce (VII)” (2004) – Stanisław Deskur

“Hodowla koni w Polsce (VI)” (2004) – Stanisław Deskur

“Pamięci przyjaciela inż. Andrzeja Krzyształowicza” (2000)

“Neofici kapitalizmu” (2000) – Marek Grzybowski, R. Wiszniowski

“Życie moje było ciekawe” (1998) – Izabella Pawelec-Zawadzka

“Moje wspomnienia o A. Krzyształowiczu” (1998) – Ignacy Jaworowski

“Rozmowy o rynku” (1996) – Marek Grzybowski

“Sprzedaż czy wyprzedaż” (1996) – Marek Grzybowski

“Nowa Dynamika Ministerstwa Rolnictwa” (1996) – Marek Grzybowski

“Anty-koncepcja” (1993) – Marek Grzybowski

“Zachować Stada, ocalić tradycję” (1993) – Marek Grzybowski

“Rynek po prostu” (1992) – Marek Grzybowski

“Czas najwyższy” (1992) – Marek Grzybowski

“Rok 1939 w janowskiej stadninie” (1989) – Andrzej Krzyształowicz

“Ogier Bandos” (1988) – Andrzej Krzyształowicz

“Sztalugi w Janowie Podlaskim” (1978) – Stanisław Ledóchowski

“Jubileusz 160-lecia SK Janów Podlaski i aukcja koni arabskich” (1977) – Andrzej Krzyształowicz, Izabella Zawadzka

“Wspomnienia sprzed 30 lat” (1976) – Andrzej Krzyształowicz

“Polskie araby za oceanem” (1974) – Andrzej Krzyształowicz

“Ramzes” (1968) – Tadeusz Marchowiecki

“Ludzie stadniny janowskiej” (1967) – Antoni Święcki

“Historia SK w Janowie Podlaskim… 1939—1967” (1967) – Andrzej Krzyształowicz

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

“Jan Ritz” (1948) – Witold Pruski

“Zadania hodowli konia arabskiego” (1933) – Bogdan Ziętarski

“Wrażenia z Polski” (1933) – Jean de Chevigny

“Dekret cesarski…” (1816) – Aleksander I Romanow

Linki

“Hodowla koni to nie zabawa!” [link] (2016) – Anna Szuster

Katalogi

“Zamordowana legenda” (2017) – Bogusław Lustyk

“Stadniny Koni Arabskich w Polsce” (2010) – Wojciech Kwiatkowski

“Arabians of the State Stud” [EN] (2000)

“Polish Arabian Summer Festival” [PL][EN] (2000)

“Arabians of the State Stud” [EN] (1999)

“Arabians of the State Stud” [EN] (1998)

“Aukcja Polish Prestige – Janów 1996” [EN] (1996)

“Polish Prestige” [EN] (1989)

“Katalog Polish Prestige” [EN][DE][ES]

Czasopisma

Gazeta Festiwalowa (2000)

Araby w Polsce (1999)

Araby w Polsce (1998)

Jeździec i Hodowca (1933) nr 33 – Konie arabskie

Filmy

Marek Trela (2019) | FILM

Posłanki PO wzywają do ujawnienia audytu SK Janów | FILM

Pamięć o poprzednikach (2018) | FILM

Najsłynniejsze konie z Janowa na znaczkach poczt. (2017) | FILM

Jubileusz w stadninie z lekką amnezją (2017) | FILM

Album o stadninie koni w Janowie Podlaskim (2017) | FILM

Nowy Prezes Stadniny w Janowie Podlaskim (2016) | FILM

Ta decyzja może mieć nieodwracalne skutki (2016) | FILM

Jerzy Sawka w obronie polskich koni arabskich (2016) | FILM

Marek Trela we władzach WAHO (2016) | FILM

Rozmowy Pulsu – Marek Trela (2016) | FILM

Marek Trela – Gość programu ‘Rozmowy Pulsu’ (2015) | FILM

Always Love Janów Podlaski (2014) | FILM

Janowska Pinga Championką Świata (2013) | FILM

7… cudów Polski – zagłosuj na SK Janów Podlaski (2013) | FILM

Państwo Watts polubili ten piękny zakątek Podlasia (2012) | FILM


Pokrewne Legendy:

Jan Ritz

18.12.1817 przyprowadził pieszym marszem 154 konie spod Moskwy do Janowa Podlaskiego. Pierwszy organizator SK w Janowie Podlaskim.

Czytaj więcej…


Galeria:




Założona została w 1953 roku. Przejęła ona konie ze zlikwidowanej w tym samym czasie stadniny w Klemensowie, koło Zamościa. Razem z końmi został przeniesiony do Michałowa hodowca, pan Ignacy Jaworowski, później jej wieloletni dyrektor.

—-

Stadnina Koni Michałów hoduje konie czystej krwi arabskiej od prawie 50 lat. Jest największą w Polsce, jedną z większych w Europie i na świecie stadniną koni tej rasy. Należy do Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa – Oddział Terenowy Warszawa. Posiada 382 konie czystej krwi arabskiej, w tym 110 klaczy.

Ponadto Stadnina Koni Michałów zajmuje się hodowlą koni małopolskich rzadkiej maści tarantowatej – 26 szt., kucy szetlandzkich (poniżej 100 cm w kłębie) – 15 szt. oraz ma dwa zarodowe stada bydła mlecznego: rasy jersey i czarno-białej z dużym dolewem holsztyno-fryza, łącznie 391 szt., w tym 156 krów.

Stadnina położona jest w województwie świętokrzyskim, w ślicznym rejonie zwanym Ponidziem, 45 km na południe od Kielc, 230 km na południe od Warszawy, 100 km na północ od Krakowa (25 km na południowy-wschód od Michałowa leży Wiślica, stolica państwa Wiślan; według najnowszych badań Wiślanie przyjęli chrzest 100 lat przed Mieszkiem 1).

Ogólna powierzchnia gruntów SK Michałów wynosi 639 ha. Użytki rolne zajmują powierzchnię 620 ha, w tym 95 ha pastwiska, 107 ha łąki i 418 ha grunty orne. Ziemia to głównie rędzina o podłożu marglowym, zasobna w wapń i inne składniki mineralne. Z perspektywy kilkudziesięciu lat można powiedzieć, że środowisko dla koni czystej krwi arabskiej jest tutaj ze wszech miar korzystne.

Pierwsze klacze czystej krwi arabskiej przybyły do Michałowa już w 1950 r., do istniejącej tutaj stadniny półkrwi. Były to: ARMENIA siwa córka Witraża oraz MIRIAM i MUFTA gniade córki ogiera Miech Pełkiński.

W 1953 r. decyzją Ministra Rolnictwa konie arabskie z SK Klemensów k. Zamościa zostały przeniesione do Stadniny Koni Michałów, przybyły 22 klacze: ADIS ABEBA, AKRA.AMBA, AMNERIS, ANGARA, BAJADERA, BRUSSA, DAMBA, EL ZABIBE, EPIZODA, FANFARA, FORTA, GAŁKA, GAZELLA, GWARA, LALA, LAGUNA, MOKDIARA, ORDA, SAGA, WERBENA, ZAHABU.
Po zakończonym treningu wyścigowym jesienią przybyły młode klacze: CIWITA, COSMOSA, CZAJKA, CZIKA, DARDA, DARIBBA, DEUA, DEVERA.

Stan klaczy czystej krwi arabskiej na koniec 1953 r. wynosił 33 szt. a obecnie mamy 110 klaczy. Od początku istnienia Stadniny użyto 116 ogierów z II rodów męskich, urodziło się 2289 źrebiąt czystej krwi. Na eksport sprzedano 943 konie.

Klacze – charakterystyka posiadanych aktualnie rodzin:

Klacze arabskie w SK Michałów należą do 10 rodzin żeńskich: Gazella or.ar., Miecha or.ar., Sahara or.ar., Milordka, Ukrainka, Szwejkowska, Wołoszka, Selma or.ar., Rodania or.ar. i Semrie or.ar.
Na szczególne omówienie zasługują dwie rodziny: kl. MILORDKA i kl. SZWEJKOWSKA.

Z perspektywy prawie 70 lat istnienia Stadniny najcenniejszą klaczą, która trafiła do Michałowa była ESTOKADA kaszt, ur. 1951 po Amurath Sahib od Saga po Hardy hod. SK Klemensów z rodziny żeńskiej klaczy Milordka – Sławuta. Rodzina ta ma aktualnie 43 przedstawicielki w Michałowie i jest najbardziej reprezentatywną i adekwatną rodziną dla całej Stadniny.

Drugą epokową klaczą, która trafiła do SK Michałów w 1953 r. była WERBENA kaszt, ur. 1945 po Wojski od Kalina Wnuczka po Koheilan I z rodziny żeńskiej klaczy SZWEJKOWSKA – Sławuta. Rodzina ta w roku 2000 obchodziła 200-lecie udokumentowanej hodowli. Aktualnie w stadninie jest 11 klaczy z tej rodziny. Rodzina ta wsławiła się wieloma wspaniałymi końmi, m.in. kl. WARMIA, WIZJA i inne, ale największa jej chwała za og. WOJSŁAW gn. ur. 1986 po Tallin (Tiersk) od Wilejka po El Paso, dzięki któremu uratowano gasnący ród og. Bairac-tar or.ar. Wojsław – Champion Polski, reproduktor najwyższej klasy, dał już wiele cennych matek i cztery ogiery czołowe: DRUID od Dalida, EMENOR od Emanacja, MONAR od Mitręga i WERBUM od Werda.

Rekordowe ceny uzyskano za następujące konie: DIANA 1.200.000$ USA; DEFICYT 609.000 $ USA; DRUID 500.000 $ Turcja; KWESTURA 1.125.000 EUR ZEA; FALLADA 465.000 EUR Belgia; PIACENZA 475.000 EUR Katar; EJ RE NE 440.000 EUR ZEA; EL SAGHIRA 500.000 EUR ZEA; PIACOLLA 305.000 EUR Arabia Saudyjska.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autor: Urszula i Jerzy Białobok

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 14.09.2023


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Fotograficzny esej na nadchodzące 70-lecie Stadniny Koni Michałów” (2022) – Mariusz Wideryński

“Equator” (2022) – Jerzy Dudała

“Konie, konie ach te konie” (2021) – Mariusz Wideryński

“Polska hodowla koni arabskich i jej sukcesy na świecie” (2017) – Krystyna Chmiel

“PSK Michałów 1953-2013, cz. II” (2014) – Urszula Białobok

“PSK Michałów 1953-2013, cz. I” (2013) – Urszula Białobok

“Moja droga – rozmowa z Jerzym Białobokiem” (2013) – Anette Mattson

“Jerzy Białobok” (2012) – Witold Duński

“Moja droga do koni” (2008) – Urszula Białobok

“One tworzyły piękno” (2007) – Krystyna Chmiel

“Perskim okiem cz. VI” (2011) – Jerzy Białobok

“Perskim okiem cz. V” (2009) – Jerzy Białobok

“Ogiery Michałowa” (2009) – Urszula Białobok

“Perskim okiem cz. IV” (2008) – Jerzy Białobok

“Perskim okiem cz. III” (2007) – Jerzy Białobok

“Urszula i Jerzy Białobok w fotografii Tomasza Jurgi” (2007)

“Fawor 1981-2005” (2006) – Urszula Białobok

“Perskim okiem cz. II” (2006) – Jerzy Białobok

“Perskim okiem cz. I” (2006) – Jerzy Białobok

“Odszedł wielki hodowca” (2004) – Urszula Białobok, Jerzy Białobok

“Mike’a Nicholsa podróże do Michałowa” (2002) – Anna Stojanowska

“Championat Michałowa” (1994) – Izabella Pawelec-Zawadzka

“30 lat Stadniny Koni Michałów” (1983) – Ignacy Jaworowski

“Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

“Stadnina koni arabskich w Michałowie” (1968) – Ignacy Jaworowski

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

“Stadnina Koni Michałów” – katalog ze zdjęciami Stuarta Vesty

“Album promocyjny Stadniny Koni Michałów” [EN]

“10 najlepszych koni sprzedanych na aukcjach 1970-2023” (2023) – Krystyna Chmiel

Linki

“Wspomnienie z Michałowa” [link](2020) – Marek Grzybowski

“Stadnina Koni Michałów na YT” [link](2020)

“60-lecie Stadniny Koni Michałów” [link](2013)

“Firma jest najważniejsza” [link](2009) – Monika Luft

“The Power of success – Michałów Stud” [link][FR]

“The Power of success – Michałów Stud” [link][EN]

“Najważniejsze zwycięstwa michałowskich koni czystej krwi” [link]

Filmy

Emandoria, SK Michałów (2018) | FILM

SK Michałów – PL | FILM

SK Michałów – EN | FILM


Pokrewne Legendy:

EKSTERN (Monogramm – Ernestyna)

To jeden z ogierów, o których mówi się, że są „epokowe”. Epokowym był jego ojciec Monogramm oraz jego przodkowie, w tym Ofir i sprowadzony z pustyni protoplasta rodu – Kuhailan Haifi or.ar. Ojciec czempionów i czempionek, a także zasłużonych w hodowli matek. Jego córka Pepita została sprzedana na aukcji w Janowie za milion czterysta tysięcy…

Czytaj więcej…


Galeria:




Historia Stadniny Koni Widzów sięga końca XIX wieku, kiedy to książęta Lubomirscy: bracia Stefan, Władysław i Stanisław założyli w swoim majątku w Kruszynie stadninę koni pełnej krwi angielskiej. Stefan gospodarował w Kruszynie i był pierwszym prezesem powołanego w 1919 roku Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich (późniejszy PKOl); Władysław – znawca koni, sportowiec i artysta – sponsorował m.in. Warszawską Orkiestrę Symfoniczną; Stanisław – ekonomista i pierwszy prezes Banku Przemysłowego w Warszawie – zakładał pierwszą fabrykę samolotów w Polsce.

Pierwsze konie, stanowiące zaplecze hodowlane, sprowadzono z Anglii. Początkowo biegały one na torze w pobliskim Pławnie, a następnie na Torze Mokotowskim w Warszawie.

Rozwój stadniny ukierunkowany na hodowlę coraz większej liczby koni wymagał zapewnienia odpowiednich warunków. Skłoniło to Lubomirskich do zakupu w 1896 r. oddalonego o kilka kilometrów folwarku Widzów. Zbudowano tam nowoczesne jak na owe czasy stajnie, założono drenowane padoki. Z Anglii sprowadzono dwie linowe maszyny startowe, z których jedną przekazano na Tor Mokotowski w Warszawie, druga została w stadninie służyła do nauki młodych koni startowania. Lubomirscy sprowadzili jeden z pierwszych koniowozów, który przewoził konie ze stacji kolejowych do stajen wyścigowych. Do wybuchu I wojny światowej konie wyścigowe Lubomirskich triumfowały na torach polskich, rosyjskich, austrowęgierskich i niemieckich, wybywając: 4 razy Derby (2 razy w Warszawie, raz w Moskwie i Wiedniu), 2 razy Wielką Badeńską, St. Leger w Budapeszcie, kilka razy Oaks w Warszawie, Moskwie i Wiedniu.

(…)

Po II wojnie światowej stadnina odnosiła i nadal odnosi duże sukcesy wyścigowe i hodowlane. Oznaką tego są liczne zwycięstwa w kraju i za granicą. Widzowskie konie wygrały następujące klasyki: 8 razy Derby, 7 – Rulera, Oaks i St. Leger, 6 – Nagrodę Wiosenną, 10 – Wielką Warszawską, 9 –prestiżową Nagrodę Prezesa Rady Ministrów oraz ponad 140 innych nagród imiennych pozagrupowych plus kilkadziesiąt wyścigów za granicą.

(…)

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autor: Jarosław Koch

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 29.06.2023


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Konie Służewca” (2019) – Paweł Gocłowski

“Stadnina Koni w Widzowie” (2018) – Jan Lubomirski-Lanckoroński

“Słów kilka o księciu Władysławie Lubomirskim…” (2018)

“Masini powraca do domu” (2016) – Miloslav Vlček

“Stadnina Koni Widzów” (2011) – Jarosław Koch

“Całe życie z folblutami” (2011) – Anna Deszczyńska

“Stadnina Koni Widzów” (2002) – Barbara Krasowska, Jacek Świgoń

“Dixieland” (2000) – Jarosław Koch (Konie i Rumaki)

“Dixieland” (2000) – Jarosław Koch (Przegląd hodowlany)

“Dżamajka – perła z Widzowa” (2005) – Paweł Gocłowski

Wyścig I grupy – 16.09.1999 – Dżamajka (1999) | FILM

“Konie pełnej krwi angielskiej na Służewcu…’96” (1997)

“Dzieje Stada Kruszyna – Widzów” (1995) – Łukasz Koch

“Stadnina Koni Widzów” (1984) – Szczepan Chrzanowski, Jarosław Koch

“Stadnina Koni Widzów-Skrzydłów” (1978) – Stanisław Schuch

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

“Hodowla koni wyścigowych” – Bruce Lowe

“Masini – rodowód i wygrane”


Pokrewne Legendy:


Galeria:




Jarosław Koch to hodowca m.in. legendarnej klaczy Dżamajka, ogiera Dipol i najlepszego w Polsce konia przeszkodowego – Masini. Wieloletni kierownik SK Widzów.

______________________________________________________________


(…) dzieciństwo przypadające na lata wojny, a także pierwsze lata powojenne i potem wakacje spędzał u rodziny na wsi. Już wówczas zaczął się interesować końmi i gdy tylko mógł, jeździł na nich.

W roku 1956 ukończył Szkołę Podstawową nr 178 w Warszawie i po egzaminie dostał się do VI Liceum Ogólnokształcącego im. T. Reytana, w którym zdał maturę w roku 1960. W tym samym roku został studentem Wydziału Zootechnicznego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W 1958 roku zaczął jeździć konno w Warszawskim Klubie Jeździeckim i startował w konkursach hipicznych w skokach, a trenował go niezapomniany major Henryk Roycewicz (srebrny medalista olimpiady w Berlinie w 1936 roku). Zagorzały WKKW-ista próbował zrobić z młodego jeźdźca zawodnika WKKW, ale skończyło się to w 1961 roku podczas zawodów w PSO Łobez upadkiem z konia i złamanym obojczykiem. Ale konno jeździł nadal w WKJ i na porannych treningach w stajniach wyścigowych na Służewcu.

W czasie studiów był współzałożycielem Studenckiego Klubu Jeździeckiego przy Zrzeszeniu Studentów Polskich, który jako pierwszy propagował jeździectwo wśród studentów – organizował obozy jeździeckie (wczasy w siodle) w Państwowych Stadach Ogierów w Starogardzie i Łącku oraz wycieczki do stad i stadnin a także biegi myśliwskie dla studentów w stadzie Ogierów w Łącku.

Z ramienia SKJ Jarosław Koch był członkiem zarządu Warszawskiego Okręgowego Związku Jeździeckiego. W 1962 roku odbył kurs sędziowski PZJ i był sędzią startowym na międzynarodowych zawodach konnych w Warszawie na stadionie przy ulicy Racławickiej. Działał też w zarządzie Koła Zootechników na SGGW, organizując obozy naukowo-jeździeckie w Białce, Ochabach, Sierakowie i Łącku.

(…)

Autor: Jarosław Koch we współpracy z redakcją portalu Legendy Polskiego Jeździectwa.

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 05.04.2023



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Całe życie wśród koni” (2023) – Jarosław Koch

“Osiodłane wspomnienia” (2021) – Leszek Karpina

“Zasłużeni hodowcy koni” (2014)

“Całe życie z folblutami” (2011) – Anna Deszczyńska

“Stadnina Koni Widzów” (2002) – Barbara Krasowska, Jacek Świgoń

“Konie pełnej krwi angielskiej na Służewcu. Bilans sezonu ’96” (1997) – Jarosław Koch

“Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 2” (1995) – J. Koch

“Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 1” (1994) – J. Koch

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Filmy

Ogier Dixieland | FILM


Pokrewne Legendy:

Stadnina Koni Widzów

Jej historia sięga końca XIX wieku, kiedy to książęta Lubomirscy założyli w swoim majątku w Kruszynie stadninę koni pełnej krwi angielskiej. W 1896 r. zakupili folwark Widzów gdzie zbudowali nowoczesną jak na owe czasy stajnię, wraz z padokami.

Czytaj więcej…


Galeria:


Tym, który „Jeźdźca i Hodowcę” doprowadził do poziomu najlepszych na świecie pism hipologicznych był inż. JAN GRABOWSKI.

Lesław Kukawski




Hipolog i naukowiec. Autor wielu prac związanych z hodowlą koni i sportem jeździeckim m.in. uznanego albumu “Hipologia dla wszystkich“.  

______________________________________________________________

Urodził się 18 marca 1893 roku w Warszawie jako syn Jana i Emilii Barcikowskiej. Tam też ukończył w roku 1911 gimnazjum filologiczne „Szkoła Ziemi Mazowieckiej”, a następnie w roku 1916 Wyższą Szkolę Rolniczą w Warszawie, z której powstała Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego. W niej to dyplom inżyniera rolnika otrzymał dopiero w roku 1926. Od początku studiów wyższych przejawiał specjalne zamiłowanie do koni i postanowił w tej dziedzinie się specjalizować. Wraz z kolegami. Stanisławem Schuchem i Bronisławem Walickim, założył kółko hipologiczne. W roku 1914. J. Grabowski odbył praktykę w znanej stadninie arabskiej książąt Sanguszków w Sławucie.

(…)

Gdy w roku 1932 Departament Chowu Koni uległ likwidacji, a mi jego miejsce powstał jedynie Wydział Chowu Koni, inż. Grabowski został przeniesiony w stan spoczynku.

Wtedy to objął redakcję „Jeźdźca i Hodowcy”. Działalność piśmiennicza i publicystyczna nic była dla niego nowością, gdyż miał już w swoim dorobku kilka propozycji książkowych, w tym niektóre przygotowani na podstawie własnych badań, a także szereg artykułów w prasie rolniczej. Zanim objął wydawnictwo i redakcję „Jeźdźca i Hodowcy”, ukazało się tam 28 jego artykułów, niektóre w kilku odcinkach. Redagując to pismo przez siedem lat, zamieścił w nim jeszcze 33 swoje artykuły.

(…)

Autor: Lesław Kukawski

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 19.11.2023


Jan Grabowski zmarł w Warszawie 9 marca 1986 roku i spoczął na Cmentarzu Wilanowskim.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Jeździec i Hodowca – czasopismo (1922-1939)

“Jan Grabowski” (2012) – Marek Szewczyk

“Hipologia dla wszystkich” (1982) – Jan Grabowski

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

“Konie pełnej krwi angielskiej” (1965) – Stanisław Schuch

“Przeobrażenia hodowli koni we współczesnym świecie” (1965) – Witold Pruski

“Wychów źrebiąt” (1953) – Jan Grabowski

“Chów koni” (1950) – Jan Grabowski

“Współczesne zagadnienia polskiej hodowli koni” (1937) – W. Pruski, J. Grabowski

“Ś.p. Fryderyk Jurjewicz” (1929) – Jan Grabowski

“Pokrój Konia” (1929) – Jan Grabowski

“Inż. Jan Grabowski” (1929)

“Pastwiska kulturalne” (1928) – Jan Grabowski, Stanisław Schuch

Koń Polski – czasopismo (od 1965)

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski


Pokrewne Legendy:

Polski Związek Jeździecki

18 lutego 1928 roku, w Kasynie Garnizonowym przy alei Szucha 23, odbył się zjazd założycielski Polskiego Związku Jeździeckiego. Ogłoszenie o zwołaniu zjazdu ukazało się w 5 nr tygodnika Jeździec i Hodowca, 1 lutego 1928 roku.

Czytaj więcej…

Stanisław Schuch

Polski hipolog, świetny eksterierzysta i organizator wyścigów konnych. Współtwórca hodowli koni w Polsce po I i II wojnie światowej. Z W. Pruskim i J. Grabowskim napisał II tom podręcznika pt. „Hodowla koni”.

Czytaj więcej…


Galeria:




Wybitni hodowcy polskich koni arabskich. Stadnina Koni Michałów w czasie ich pracy, otrzymała Nagrodę Prezydenta RP – Aleksandra Kwaśniewskiego (2001).

______________________________________________________________


Urodziłam się 20 września 1947 roku w Sieradzu. Mama Alina, Helena z domu Wiśniowska ur. w okolicach Zbaraża. Tata Ryszard Laufersweiler, przedwojenny oficer KOP, tata mój był wykładowcą w Oficerskiej Szkole Wojsk Łączności w Zegrzu (…)

Michałów (…). Przywieźli mnie tu moi bracia Krzysztof i Sławek Wiszniowski (brat cioteczny) w bardzo mroźny, grudniowy dzień 1969 roku. Jechaliśmy pociągiem do Kielc a potem drogą do Michałowa. Szef przyjął nas serdecznie (…)

Autor: Urszula Białobok

Przeczytaj osobiste wspomnienia Urszuli Białobok, napisane odręcznie, o jej życiu i pracy w SK Michałów…

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

**

Urodził się 17 grudnia 1952 roku w Śremie, województwo poznańskie. Ojciec Stefan. Matka Emilia z domu Grabowska. Siostry Hanna i Krystyna. Żona Urszula z domu Laufersweiler. Syn Emil. Absolwent Akademii Rolniczej w Poznaniu – zootechnika.

(…)

Był rok 1977. Młody hodowca Jerzy Białobok interesował się zawsze końmi orientalnymi. Ciągnęło go do koni czystej krwi. Żeby je poznać, trzeba było trafić na staż do stadnin arabskich. Były tylko dwie – Janów Podlaski i Michałów. Inżynier Białobok przyjechał na Tor Wyścigów Konnych na Służewcu. Rozmawiał z dyrektorami Andrzejem Krzyształowiczem i Ignacym Jaworowskim. W Janowie Podlaskim praktykantów było dosyć, Jaworowski powiedział, że może przyjechać do Michałowa. Był 15 sierpnia 1977 roku.

(…)

W rodzinie Białoboków związków z końmi nie było. Ojciec, Stefan był genetykiem. Interesowały go drzewa leśne. Ukończył Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego, doktorat zrobił przed 1939 roku na Uniwersytecie w Berlinie. Dziadek Jan Kanty Białobok pracował w Instytucie Naukowym w Puławach i zajmował się drzewami i krzewami. Jest świerk srebrzysty, błękitny nazwany Białobok nieprzekraczający dwa i pól metra wysokości.

Mój ojciec, powiedział Jerzy Białobok, pracował naukowo i był profesorem Polskiej Akademii Nauk w Instytucie w Kórniku. Jakaś tradycja hodowlana więc była. Konie robocze w Kórniku służyły do pracy w szkółkach w kórnickim gospodarstwie. Moja matka ukończyła szkołę ogrodniczą w Poznaniu i pracowała w Kórniku. Dziadek po kądzieli, Tadeusz Grabowski, był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, następnie w Poznaniu prowadził Katedrę Romanistyki i zajmował się literaturą okresu Romantyzmu. Mnie pochłonęły konie.
(…)

Autor: Witold Duński

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 19.02.2024


Urszula Białobok zmarła 28 lutego 2024 roku, w wieku 77 lat.


Stadnina Koni Michałów

Założona została w 1953 roku. Przejęła ona konie ze zlikwidowanej w tym samym czasie stadniny w Klemensowie, koło Zamościa. Razem z końmi został przeniesiony do Michałowa hodowca, pan Ignacy Jaworowski, później jej wieloletni dyrektor.

Czytaj więcej…


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Fotograficzny esej na nadchodzące 70-lecie Stadniny Koni Michałów” (2022) – Mariusz Wideryński

“KWESTURA – ‘The Best'” (2020) – Urszula i Jerzy Białobokowie

“I nieśmiertelni muszą odejść” (2015) – Jerzy Białobok

“Państwowa Stadnina Koni Michałów 1953-2013, część II” (2014) – Urszula Białobok

“Państwowa Stadnina Koni Michałów 1953-2013, część I” (2013) – Urszula Białobok

“Ignacy Jaworowski” (2014) – Jerzy Białobok

“Zasłużeni hodowcy koni” (2014)

“Moja droga – rozmowa z Jerzym Białobokiem” (2013) – Anette Mattson

“Jerzy Białobok” (2012) – Witold Duński

“Perskim okiem cz. VI” (2011) – Jerzy Białobok

“Perskim okiem cz. V” (2009) – Jerzy Białobok

“Perskim okiem cz. IV” (2009) – Jerzy Białobok

“Moja droga do koni” (2008) – Urszula Białobok

“Perskim okiem cz. III” (2007) – Jerzy Białobok

“Urszula i Jerzy Białobok w fotografii Tomasza Jurgi” (2007) – Tomasz Jurga

“Fawor 1981-2005” (2006) – Urszula Białobok

“Perskim okiem cz. II” (2006) – Jerzy Białobok

“Perskim okiem cz. I” (2006) – Jerzy Białobok

“Odszedł wielki hodowca” (2004) – Urszula Białobok, Jerzy Białobok

“Mike’a Nicholsa podróże do Michałowa” (2002) – Anna Stojanowska

“Championat Michałowa” (1994) – Izabella Pawelec-Zawadzka

“Wrażenia ze stadniny koni arabskich i aukcji w Tiersku” (1982) – Izabella Zawadzka, Jerzy Białobok

“Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

“Ogiery Michałowa” – Urszula Białobok

“Stadnina Koni Michałów” – zespół redakcyjny

Linki

“Firma jest najważniejsza” [link](2009) – Monika Luft

“The Power of success – Michałów Stud” [link][EN] – Urszula Leczycka

“The Power of success – Michałów Stud” [link][FR] – Urszula Leczycka

Filmy

Pamięć o poprzednikach (2018) | FILM


źródło: Informator Ponidzie – Gmina Michałów

Zobacz powiązane artykuły:

EKSTERN (Monogramm – Ernestyna)

To jeden z ogierów, o których mówi się, że są „epokowe”. Epokowym był jego ojciec Monogramm oraz jego przodkowie, w tym Ofir i sprowadzony z pustyni protoplasta rodu – Kuhailan Haifi or.ar. Ojciec czempionów i czempionek, a także zasłużonych w hodowli matek. Jego córka Pepita została sprzedana na aukcji w Janowie za milion czterysta tysięcy…

Czytaj więcej…


Galeria:

PL/EN

Patroni Honorowi:

Mecenasi:

______________________________________________________________

W 1956 roku przybyły do niej pierwsze klacze xx. Zaadaptowano dla nich obiekt Żółkiewka. W 1972 roku powiększono ją do 75 klaczy xx i uruchomiono odd. Skarżyce. 
______________________________________________________________

Stadnina Koni w Strzegomiu była położona w zachodniej części Polski, na obszarze województwa dolnośląskiego, w malowniczej okolicy Pogórza Sudeckiego.

Z pastwisk rozciąga się widok na otaczające okolicę Wzgórza Strzegomskie, a dalej na pasmo Karkonoszy.  

Stadnina powstała w 1955 roku na bazie Zespołu Państwowych Gospodarstw Rolnych, którego gospodarstwa znajdowały się wokół miasta Strzegom.

Było to ówcześnie duże Państwowe Przedsiębiorstwo posiadające 1200 krów mlecznych z pełnym odchowem młodzieży, Centralną Wychowalnię Buhajów na 120szt., chlewnią zarodową, Centrum Hodowli Merynosa mięsno- wełnistego o stadzie 2000 matek oraz Ośrodek Łowiecki z bażantarnią odchowującą ok. 16 000 sztuk bażantów.

Pierwotne zamierzenia hodowli koni dotyczyły rasy koni śląskich, jednak już w 1956 roku przybyły pierwsze klacze pełnej krwi angielskiej, które dały początek przyszłej stadninie, a dla których zaadoptowano obiekt Żółkiewka.

Pierwsze zakupione do Strzegomia klacze pełnej krwi to Tirenia (po Goog bye – Tirana po Wily Attorney) i Zahukana (Good bye – Zapomniana po Pasjans) hodowli Stadniny Koni Kozienice, Casarossa (Oduagis – Casablanca II po Pilade) z SK Widzów oraz z SK Golejewko roczna klaczka Hekla (Aquino – Hybla po Cavaliere d’Arpino). Adaptacja obiektu i organizacja stadniny przebiegały bardzo sprawnie, tak ze 1 VII 1957 r. w dniu oficjalnego otwarcia stadniny, w Żółkiewce znajdowały się 24 klacze, wybrakowane z innych stadnin, a w 1966r było ich już 40.

(…)

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autor: Maria Konarska

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.


Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Historia Stadniny Koni w Strzegomiu” (2022) – Maria Konarska

“To był świetny czas, czyli o Rosario i nie tylko” (2021) – Paweł Gocłowski

“Gruzja” (1993) – Genowefa Dzięgała

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła


Zobacz powiązane artykuły:


Galeria:


Wspaniałe sukcesy polskiego jeździectwa, mistrzostwa świata, medale olimpijskie… wszystko to nie byłoby możliwe bez szerokiej bazy na którą złożyły się uwarunkowania takie jak hodowla, tradycja, kluby sportowe i jeździeckie, a przede wszystkim ludzie którzy dzięki swej wiedzy i pasji poświęcili jeździectwu całe swoje życie.

Tomasz Konarski




Grzegorz Konarski przez wiele lat był dyrektorem Stadniny Koni Strzegom, w której głównym hodowcą była Maria Konarska.

Grzegorz Konarski był założycielem, twórcą pierwszych sukcesów i wieloletnim Prezesem Klubu Jeździeckiego Stragona Strzegom.

______________________________________________________________

Grzegorz Konarski urodził się 16 kwietnia 1942 roku w Kluczewsku, w pow. Włoszczowa, w rodzinnym majątku Konarskich. Jego rodzina od pokoleń związana była z ziemią. W 1876 urodził się Maksymilian Konarski, dziadek Grzegorza. Miał wyższe wykształcenie rolnicze,  zarządzał majątkiem od 1900 do 1937 roku, przyczynił się do rozwoju gminy, założył młyn na rzece Czarnej, był sędzią gminnym, założycielem Kółka Rolniczego, Straży Ogniowej i Kasy Oszczędnościowo – Pożyczkowej w Kluczewsku. Ponadto był członkiem sejmiku powiatowego, Towarzystwa Rolniczego Kieleckiego i dozoru kościelnego. Mieli troje dzieci: Stanisława, Krystynę i Andrzeja.

(…)

Autor: Artur Bober na podstawie rozmowy z Grzegorzem Konarskim.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

**

Maria Konarska z d. Moraczewska urodziła się w 1946 roku na ul. Piotrkowskiej w Łodzi. Mama jej miała tam pracownię sukien i eleganckich ubrań, a nad pracownią i pomieszczeniem dla szwaczek mieszkanie. Mieszkała tam krótko, bo już rok później rodzice przeprowadzili się na ul. Odolańską do Warszawy i tam upłynęło jej dzieciństwo, które pamięta jako bardzo szczęśliwe mimo wielu tragicznych wydarzeń, które dotknęły rodzinę.

(…)

Autor: Leszek Karpina na podstawie rozmowy z Marią Konarską.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 19.11.2023



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Grzegorz Konarski” (2022) – Artur Bober

“Maria Konarska” (2022) – Leszek Karpina

“Osiodłane wspomnienia” (2021) – Leszek Karpina

“Wręczyliśmy nagrody najlepszym w sezonie 2005 na Służewcu” (2005) – Jan Zabieglik

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

“Historia Stadniny Koni w Strzegomiu” – Maria Konarska


Pokrewne Legendy:


Galeria:




“Dziecko tułacz” gen. Andersa. Wybitny hodowca koni wyścigowych i sportowych. Jeździec i znawca koni. Od 1959 pracował w SK Ochaby, później SK Stubno i SK Walewice. Uczestnik wyścigów Warszawa, Sopot, Pardubice.

______________________________________________________________

Inżynier LECH STRZAŁKOWSKI całe swoje życie poświecił pracy z końmi.

Urodził się 17 marca 1932 roku w Kamieniu Koszyrskim, w rodzinie nauczyciela Antoniego Strzałkowskiego i Jadwigi z domu Wolskiej. Na Polesiu przebywał wraz z rodziną do lutego 1940 roku, kiedy to władze sowieckie wywiozły rodzinę Strzałkowskich do północnego Kazachstanu. W roku 1941 dotarli z Kazachstanu do Uzbekistanu, a potem w roku 1942 razem z Wojskiem Polskim organizowanym w ZSRR pod dowództwem generała Władysława Andersa, przez Morze Kaspijskie do Teheranu w Iranie. W roku 1943 przetransportowano polskie rodziny cywilne do Indii, do obozów polskich uchodźców. Tam Lech Strzałkowski przebywał do roku 1947 (Karachi, Kalhapur). W czerwcu 1947 roku powrót do Polski, do Warszawy.

W roku 1951 Lech Strzałkowski ukończył naukę w Ogólnokształcącej Szkole Średniej Stopnia Licealnego Im. Adama Mickiewicza w Warszawie i tam zdał egzamin maturalny uzyskując świadectwo dojrzałości. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Zootechnicznym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, które ukończył w roku 1955 otrzymując dyplom inżyniera zootechnika z datą 25 marca 1955 roku.

Od 1 lutego 1955 roku, po otrzymaniu nakazu pracy (za wstawiennictwo inspektora Bolesława Orłosia) rozpoczyna pracę w Państwowych Torach Wyścigów Konnych w Dziale Selekcji w Warszawie, potem we Wrocławiu i ponowie w Warszawie. Pracuje tam do 1 października 1959 roku.

Z dniem 1 października 1959 roku przechodzi do pracy w Stadninach Państwowych. W latach 1959-1961 w Stadninie Koni Pruchna-Ochaby (angloaraby francuskie), 1961-1963 SK Trzebienice-Udórz (konie zaliczane do typu małopolskiego), 1963-1969 SK Stubno (typ Furioso-Przedświt), 1969-1980 SK Pruchna-Ochaby, 1980-1982 SK Walewice (angloaraby), 1982-2006 SK Stubno, w roku 2003 (29 kwietnia) prywatyzowana (pełna krew angielska).

(…)

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autor: Lesław Kukawski

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej

Wpis aktualizowano: 16.03.2024


Lech Strzałkowski zmarł w Stubnie 12 marca 2024 roku, w wieku 92 lat.
Został pochowany 16.03.2024 na miejscowym cmentarzu parafialnym.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Przepis na sukces” (2022) – Paweł Gocłowski

“Pochwalnaja gramota” (2009) – Piotr Dzięciołowski

“Lech Strzałkowski” (2006) – Lesław Kukawski

“Derby i sezon jesienny 1997” (1998) – Jacek Łojek

“Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 2” (1995) – Jarosław Koch

“Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 1” (1994) – Jarosław Koch

“Arabella” (1994) – Marek Szewczyk

“Ostatni rok starej epoki” (1994) – Małgorzata Caprari

“Polskie konie wierzchowe wyd.2” (1981) – Jerzy Chachuła i Wanda Bucholc-Ferenstein

“Przyjaciołom ekipa polska – Velká Pardubická” (1955-1958) – Lech Strzałkowski

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Linki

“Tworzył perły z odrzutów – wybitny hodowca Lech Strzałkowski skończył 17 marca 91 lat” [link] – Robert Zieliński

“Jubileusz 80-lecia toru” [link] (2019) – folbluty.org

“Archiwum Pełne Pamięci Polskie dzieci tułacze” [link] – Paweł Głuszek

Filmy

Wspomnienia z Sybiru – pan Lech Strzałkowski (2021)| FILM

Dzieci sowieckich deportacji (2020) | FILM

Warszawa Derby 97 – MUSTAFA (1997) | FILM

Nagroda Iwna – 15.06.1997 – Mustafa | FILM

Nagroda Derby – 3.07.1994 – Limak cz.2 | FILM

Nagroda Derby – 3.07.1994 – Limak cz.1 | FILM

Nagroda Derby – 4.07.1993 – Durand | FILM


Pokrewne Legendy:

ARABELLA (CROSS – ATA)

Na torze wyścigowym spędziła jeden sezon. Trenowana przez Dorotę Kałubę wygrała wszystkie sześć wyścigów, w których wystartowała. Od 1975 roku gonitwa Oaks nazwana została jej imieniem.

Czytaj więcej…


Galeria:




Polski hipolog, świetny eksterierzysta i organizator wyścigów konnych. Współtwórca hodowli koni w Polsce po I i II wojnie światowej. Z W. Pruskim i J. Grabowskim napisał II tom podręcznika pt. „Hodowla koni”.

______________________________________________________________

Urodził się 12 marca 1892 r. w Warszawie w rodzinie wielce zasłużonej dla Polski i jej stolicy. Był dzieckiem wielkiego miasta. Skąd więc ta życiowa pasja do koni, zwierząt, które już jako dziecko ukochał, a potem poznał ich hodowlę gruntownie i tak trwale, że poświęcił im bez reszty swe długie życie?

Warszawa u schyłku XIX wieku — świat dziecięcych lat Stasia — piękny Trakt Królewski, a zwłaszcza Aleje Ujazdowskie, słynna promenada ówczesnej Warszawy, ekwipaże zaprzęgnięte w strojne cuganty, amazonki, jeźdźcy — to wszystko chłonęły oczy i fascynowało umysł dziecka.

Jest rok 1899 — Pole Mokotowskie. Ojciec po raz pierwszy zabiera 7-letniego Stasia na wyścigi konne. Zdarzenie to wywiera ogromny wpływ na dziecięcy umysł; chłopiec zaczyna pasjonować się najpierw końmi wyścigowymi, potem ludźmi, trenerami i wszystkim co z koniem się wiąże; zawsze coś ciekawego usłyszy, zobaczy! Czyni wszelkie możliwe starania, aby bywać na wyścigach, a potem obserwować poranne galopy, zgłębiać tajniki treningu koni.

(…)

W dniu 5 marca 1982 r. zmarł w wieku 90 lat mgr inż. Stanisław Schuch, były długoletni Naczelnik Wydziału Hodowli Koni w Ministerstwie Rolnictwa, PZHK, CZHK, główny współtwórca hodowli koni w Polsce po I i II wojnie światowej.

Za wybitne zasługi odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Odrodzenia Polski i wieloma innymi odznaczeniami.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autor: Adam Sosnowski

Wpis aktualizowano: 05.07.2023


Stanisław Schuch zmarł 5 marca 1982, w wieku 90 lat. Został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Schuch Stanisław Grzegorz” – Lesław Kukawski

“Stanisław Grzegorz Schuch” (2012) – Witold Duński

“Polacy z wyboru” [fragmenty] [PL][DE] (2012) – Tomasz Markiewicz, Tadeusz W. Świątek, Krzysztof Wittels

“Wspomnienie o Stanisławie Schuchu” (1982) – Adam Sosnowski

“Stadnina Koni Widzów-Skrzydłów” (1978) – Stanisław Schuch

“60-lecie pracy zawodowej i piśmienniczej mgr. inż. Stanisława Schucha” (1975) – Witold Pruski

“Wyścigi koni pełnej krwi o znaczeniu światowym” (1970) – Stanisław Schuch

“Stadnina Koni Kozienice” (1970) – Stanisław Schuch, Andrzej Starzyński

“Washington International 1968” (1969) – Stanisław Schuch

“Koń i jeździec” (1967) – Stanisław Schuch, Józef Markiewicz

“Dobór ogierów pełnej krwi w hodowli półkrwi” (1967) – Stanisław Schuch

“Horses and Horsemanship” [EN][FR][DE][RU] (1967) – Zespół redakcyjny (dodatek)

“Nowe poglądy hipologów angielskich na trening i wyścigi koni pełnej krwi” (1967) – Stanisław Schuch

“Ocena klasy konia według czasu wyścigu i rekordu” (1966) – Stanisław Schuch

“Wybitne importowane ogiery i ich wpływ na hodowlę pełnej krwi w Polsce” (1966) – Stanisław Schuch

“Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

“Konie pełnej krwi angielskiej” (1965) – Stanisław Schuch

“Przeobrażenia hodowli koni we współczesnym świecie” (1965) – Witold Pruski

“Wyścigi konne w latach 1945-1964” (1965) – Stanisław Schuch

“Wielce szanownemu koledze Stanisławowi Schuchowi przyjaciele i hodowcy” (1961) – Praca zbiorowa

“Próby dzielności na torach wyścigowych” (1954) – Stanisław Schuch

“Działalność ś.p. Fryderyka Jurjewicza w zakresie państwowej i krajowej hodowli koni” (1929) – Stanisław Schuch

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski


Jan Grabowski

Hipolog i naukowiec. Autor wielu prac związanych z hodowlą koni i sportem jeździeckim m.in. uznanego albumu “Hipologia dla wszystkich”.  

Czytaj więcej…


Galeria: