Wpisy

Warszawa, 1928: Powstanie Polskiego Związku Jeździeckiego

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ


Dnia 18 lutego 1928 r., w sali balowej Kasyna Garnizonowego w Warszawie, zwołano zebranie organizacyjne, w czasie którego przedstawiciele 18 klubów sportowych przyjęli statut i utworzyli Polski Związek Jeździecki (dalej: PZJ). Członkami – założycielami Związku były: Towarzystwo Międzynarodowych i Krajowych Zawodów Konnych w Polsce, Towarzystwa Zachęty do Hodowli Koni: Lubelskie (Lublin), Małopolskie (Lwów), Piotrkowskie (Piotrków), Pomorskie (Grudziądz), Radomskie (Radom), Wielkopolskie (Poznań), Wileńskie (Wilno) i Wołyńskie (Równe), Klub Sportowo-Hodowlany w Grajewie, Koło Sportowe Kujawsko-Mazowieckie (Włocławek), Krakowski Klub Miłośników Jazdy Konnej (Kraków), Polo-Club (Warszawa), Przemyski Klub Jazdy Konnej (Przemyśl), Związek Jeździecki „Sport Konny” Oficerów Artylerii Konnej (Warszawa), Towarzystwo Zawodów Konnych Ziemi Kieleckiej (Kielce), Wielkopolski Klub Jazdy Konnej (Poznań), Wschodnio-Kresowy Klub Jazdy Konnej (Baranowicze).

Następnie dokonano wyboru władz. Na stanowisko prezesa powołany został Słk Zbigniew Brochwicz-Lewiński, ówczesny dyrektor Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych (dalej: MSWojsk.). Funkcję wiceprezesów powierzono Fryderykowi Jurjewiczowi – dyrektorowi Departamentu Chowu Koni przy Ministerstwie Rolnictwa i gen. bryg. Stanisławowi Sochaczewskiemu, na sekretarza generalnego wybrano ppłka dypl. Tadeusza Machalskiego, a na skarbnika – mecenasa Tadeusza Michalskiego. Zarząd PZJ stanowili ponadto: Słk dypl. Władysław Anders, hr. Józef Breza, Jerzy Ciechomski, płk Leon Dunin-Wolski, rtm. Leon Kon, gen. Robert Lamezan Sallins oraz gen. bryg. Stanisław Skotnicki.. Po śmierci Fryderyka Jurjewicza (1929 r.) funkcję wiceprezesa objął inż. Jan Grabowski, dyrektor Departamentu Chowu Koni.

Za główne cele PZJ przyjął:
1) uzgodnienie działalności wszystkich towarzystw promujących sport konny w jego różnych formach, z wyjątkiem wyścigów konnych, ujętych ustawą o wyścigach i prawidłach wyścigowych; 2) ujednolicenie klasyfikacji i warunków zawodów;
3) reprezentowanie polskiego jeździectwa poza granicami kraju;
4) przygotowanie i organizację zespołów jeździeckich na igrzyska olimpijskie;
5) przystąpienie do Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej (Fédération Equestre Internationale – FEI).

Realizacja tych zadań nie była łatwa i wymagała czasu. Nie wprowadzono zatem żadnych gwałtownych reform, które mogłyby zburzyć normalny przebieg corocznych zawodów. PZJ zdecydował się działać systematycznie i konsekwentnie.

Autor: Renata Urban, Sport jeździecki w Polsce w latach 1945-1989 (2013), s. 31-32 (Rozdział II – działalność Polskiego Związku Jeździeckiego w latach 1928-1939).

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 20.04.2023

18 lutego 1928 roku, w Kasynie Garnizonowym przy alei Szucha 23, odbył się zjazd założycielski Polskiego Związku Jeździeckiego. Ogłoszenie o zwołaniu zjazdu ukazało się w tygodniku Jeździec i Hodowca:

— Organizacja Polskiego Związku Jeździeckiego. Zawiadomienie. Komitet Organizacyjny Polskiego Związku Jeździeckiego niniejszem zawiadamia wszystkie Stowarzyszenia, uprawiające sporty jeździeckie (i stowarzyszenia wyścigowe, o ile organizują zawody konne) na obszarze Państwa Polskiego, a oparte na własnym statucie przez władze państwowe zatwierdzonym, iż zebranie konstytucyjne P. Z. J. odbędzie się o godz. 9-ej dn. 18.11 r. b. w Warszawie w kasynie garnizonowym ul. Szucha 23, na które uprasza się o wydelegowanie po dwóch pełnomocnych przedstawicieli z każdego Stowarzyszenia.
Za komitet Organizacyjny P. Z. J. p. o. Szefa Departamentu Kawalerji

(—) Brochwicz-Lewiński Pułkownik S G.
Jeździec i Hodowca nr 5, 1928 (1 luty 1928 r.)

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Piękny jubileusz czyli Polski Związek Jeździecki ma już 95 lat” (2023) – Marcin Szczypiorski

“Tradycje sportów konnych w Polsce do 1939 roku” (2022) – Renata Urban

„Sport jeździecki w Polsce w latach 1945-1989” (2013) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

“70 lat Polskiego Związku Jeździeckiego” (1998)

„Dzieje konkursów hipicznych w Polsce” (1982) – Witold Pruski

„X-lecie Polskiego Zw. Jeździeckiego” (1938) – Zbigniew Brochowicz-Lewiński

„Expose Prezesa Polskiego Związku Jeździeckiego” (1933) – Zbigniew Brochowicz-Lewiński

„Polski Związek Jeździecki” (1929) – Tadeusz Machalski

„Polski Związek Jeździecki w Warszawie” (1928) – Tadeusz Machalski

„Międzynarodowe Konkursy Hippiczne w Warszawie” (1927)

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Jan Ludwiczak

Mecenas i organizator sportów:  piłkarskiego, kolarskiego, żużlowego, motorowodnego a obecnie i jeździeckiego. Założyciel Klubu Jeździeckiego Agro-Handel Śrem, od kilkunastu lat najlepszego klubu w Polsce.

Czytaj więcej…

Ludzie

Wiesław Dziadczyk

II Wicemistrz Polski w Skokach przez Przeszkody. Trener w Stadninach Koni Kozienice, Klikowa i Pruchna. Jeździec, który skoczył przeszkodę „mur” 2,20 m na klaczy Via Vitae. Do dzisiaj w Polsce nie pobity rekord wysokości na tego typu przeszkodzie.

Czytaj więcej…

Ludzie

Marian Kozicki

Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

Czytaj więcej…

Ludzie

Wojciech Mickunas

Jeździec. Uczestnik IO (1972 Monachium, 1988 Seul – jako trener ekipy – IV miejsce), wielokrotny medalista Mistrzostw Polski, 3x uczestnik Mistrzostw Europy w WKKW. Publicysta i świetny bard.

Czytaj więcej…

Ludzie

Andrzej Orłoś

Olimpijczyk. Mistrz Polski w Ujeżdżeniu, Skokach i WKKW. Hodowca. Trener kadry
narodowej w skokach i olimpijskiej w WKKW. Mentor i pierwszy trener (obok Wandy
Wąsowskiej) medalisty MP w WKKW Artura Bobera.

Czytaj więcej…

Ludzie

Karol Rómmel

Żołnierz, trener, artysta w malarstwie, rysunku i jeździe konnej. Trzy krotny olimpijczyk (1912 – Sztokholm, 1924 – Paryż, 1928 – Amsterdam). Działał w KJK w Łodzi (1937) oraz JLKS Sopot (po wojnie).

Czytaj więcej…

Ludzie

Jan Kowalczyk

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

Czytaj więcej…

Galeria:

Zaproszenie na Jubileusz 70-lecia Polskiego Związku Jeździeckiego, z 1998 roku.
/Autor

Zygmunt Waliszewski

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Najlepszy Polski powożący w zaprzęgach 4. konnych.
10 krotny złoty medalista MP. 11 krotny medalista ME i MŚ.
Jedyny Polak wpisany na Ścianę Chwały w Aachen (Akwizgran).

______________________________________________________________

(…)

W trakcie wieloletniej kariery uczestniczył on w wielu zawodach krajowych i zagranicznych, Dziesięciokrotnie powoził na Mistrzostwach Polski w latach 1979 – 1988, przez 10 kolejnych lat był niepokonany, stawał na podium i zdobywał złoto. W trakcie 17 lat pięć razy startował w Mistrzostwach Europy, klasyfikując się w pierwszej dziesiątce aż czterokrotnie. Trzykrotnie wraz z kolegami z ekipy zdobył srebro w klasyfikacji zespołowej w latach: 1975, 1977. 1981 i brąz w 1979. W tym też roku zdobył brąz w klasyfikacji indywidualnej.

Na Mistrzostwach Świata aż cztery razy na siedem startów zakwalifikował się do pierwszej dziesiątki indywidualnie i dwukrotnie zespołowo zdobył II miejsce.

(…)

Izabela Warkusz („Powożenie w SO SP Starogard Gdański”)

—

Jako jedyny zawodnik z Polski został, trzykrotnie wyróżniony na słynnej tablicy zwycięzców, umieszczonej na terenie tego historycznego hipodromu CHIO Aachen (zobacz).

Współtwórcami Jego sukcesów byli między innymi; Kazimierz Stawiński, Czesław Matławski oraz Zbigniew Markowicz, za którego czasów próbowałem do zaprzęgów ponad 130 ogierów. 18 wyszło na start.

Witold Duński (Konno po sławę / Zygmunt Waliszewski)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 06.04.2023

Zygmunt Waliszewski zmarł 28 stycznia 2013 r. w swoim domu w Stadzie Ogierów w Starogardzie Gdańskim, w wieku 82 lat. Został pochowany na „Starym” cmentarzu katolickim przy ul. 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich w Starogardzie Gd.

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Odszedł Zygmunt Waliszewski” [link](2013)

„Zygmunt Waliszewski” (2012) – Witold Duński

„Powożenie w SO SP Starogard Gdański” (2001) – Izabela Warkusz

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Karety, Bryczki i uprzęże” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Słownik terminologiczny zabytków Z. 2 Zaprzęgi Konne” (1989) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Powożenie dyscypliną przodującą” (1977) – Bernard Berdychowski, Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Mistrzostwa Świata w Powożeniu Het Loo-Apeldoorn 1976” (1976) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Czwórka w kolorze białym” – Jan Okulicz

Zdjęcia Zygmunta Waliszewskiego – zbiory prywatne

Katalog Winners 100 Gwiazd – 2021

Katalog Respekt – 2020

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Zbigniew Prus-Niewiadomski

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Czytaj więcej…

Galeria:

  • Medale z Mistrzostw Polski Zygmunta Waliszewskiego (10 lat z rzędu, od 1979 do 1988 roku). Fot. Grzegorz Waliszewski.
  • Zygmunt Waliszewski. Źródło: swiatkoni.pl

  • Konie, uprzęże, zwycięstwa i symbole sukcesów są w życiu Zygmunta Waliszewskiego.
  • Zygmunt Waliszewski potrafi powozić zwykłą furmanką, bryczką, powozem i końmi ustawionymi w pojedynkę, parę, czwórkę, szóstkę, a jak trzeba będzie, to i w dwunastkę koni.

  • W Aachen, w Niemczech, mieście największych w świecie zawodów jeździeckich, Zygmuntowi Waliszewskiemu za sukcesy w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi, polski hymn narodowy – Jeszcze Polska nie zginęła, grali trzynaście razy.
    W Starogrodzie prowadzi swoje konie Regała, od prawej, Mariusza, Grama, Antaresa, a z tyłu luzak, Tadeusz Lidziński.
  • Przez pracowite ręce Zygmunta Waliszewskiego w Stadzie Ogierów, w Starogardzie, przeszło ponad pięćset koni. W zaprzęgu Lowelas, Niedokos, Gram i Antares. W głębi, za ostatnimi, Gramem i Antaresem, Zygmunt Waliszewski.
    Za zasługi sportowe i za wyniki w pracy był wytypowany do Złotego Krzyża Zasługi. Nie dali!
  • Konie: Bławat, Niedokos, Heweliusz, Lowelas.
  • Cała czwórka po jednym ojcu, po Weczerze.
  • Zaprzęg podczas treningu. Angloaraby: Bławat, Niedokos, Heweliusz, Lowelas.
  • Trening. Konie: Lowelas, Heweliusz, Bławat, Niedokos.
  • Lowelas i Niedokos w czasie leśnej przejażdżki.
  • Zygmunt Waliszewski na X Mistrzostwach Polski w Książu 1988 r.
  • Lowelas w czasie zawodów w Starogardzie Gdańskim.
  • Zygmunt Waliszewski przy wręczaniu medalu i pucharu na Mistrzostwach Polski.
  • Bławat, Heweliusz, Lowelas po dekoracji.
  • Gram, Antares, Niedokos, Oczeret.
  • VI Mistrzostwa Polski Książ. Konie: Dobroń, Debiutant, Kryzbet, Oczeret – cross.
  • Konie: Niedokos, Loelas, Antares, Gram w trakcie zawodów – jazda z przeszkodami.
  • Konie: Niedokos, Lowelas, Antares, Gram.
  • Konie: Dobroń, Gram, Antares, Oczeret podczas crossu.
  • Konie: Dorog, Lowelas, Gram, Antares na czworoboku.
  • Konie: NIedokos, Dorog, Antares, Gram – jazda z przeszkodami.
  • Srebrne medale z Mistrzostw Europy. Awers.
  • Srebrne medale z Mistrzostw Europy. Rewers.
  • Brązowe medale z Mistrzostw Europy i Mistrzostw Świata. Awers.
  • Brązowe medale z Mistrzostw Europy i Mistrzostw Świata. Rewers.
  • Złote medale Mistrzostw Polski. Jeździeckie Mistrzostwa Polski Seniorów w Powożeniu Dział „D”.

/Autor

Jan Ludwiczak

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Mecenas i organizator sportów: piłkarskiego, kolarskiego, żużlowego, motorowodnego a obecnie i jeździeckiego.
Założyciel Klubu Jeździeckiego Agro-Handel Śrem, od kilkunastu lat najlepszego klubu w Polsce.

______________________________________________________________

Od 1962 r. do 1968 r. był działaczem LZS Głuchowo (kolarstwo szosowe). Zespół w tym okresie odniósł wiele sukcesów w kolarstwie w kategorii młodzików i juniorów, w tym w Mistrzostwach Polski Młodzików. Został odznaczony Złotym Medalem Polskiego Związku Kolarskiego w 1971 roku.

Od 1978 r. przez kilkanaście lat zasiadał w zarządzie Klubu Sportowego Unia Leszno. Jako działacz i donator od 1993 – 2003 roku pełnił społecznie funkcję prezesa Fundacji Pomocna Dłoń. Jej głównym zadaniem była wszechstronna pomoc zawodnikom, którzy odnieśli poważne urazy na torach żużlowych. Wspierał ich finansowo i przy zakupie sprzętu rehabilitacyjnego. Jako sponsor sportu żużlowego wspierał żużlowców: Piotra Pawlickiego, jego synów Przemysława i Piotra, Adama Łabędzkiego, Romana Jankowskiego i jego syna Łukasza. W latach od 1993 – 2003 r był strategicznym sponsorem KP Obra Agro-Handel Kościan, doprowadzając ten mały klub do wielu sukcesów w piłce nożnej.

Obecnie jest właścicielem Klubu Jeździeckiego Agro-Handel Śrem, który według rankingu Polskiego Związku Jeździeckiego od 16 lat jest najlepszym klubem w Polsce. Zawodnicy KJ Agro-Handel to ośmiokrotni indywidualni Mistrzowie Polski Seniorów w Skokach przez Przeszkody. W barwach KJ Agro-Handel Śrem tytuły Indywidualnego Mistrza Polski w Sokach przez Przeszkody zdobywali: Aleksandra Lusina (w latach 2007 i 2009 r.), Mściwoj Kiecoń (w latach 2010 i 2011) i Jarosław Skrzyczyński (w latach 2014, 2015, 2017 i 2018).

Zawodnicy KJ Agro-Handel uczestniczą w najważniejszych imprezach sportowych w kraju, w Europie i na Świecie takich jak Mistrzostwa Europy, Mistrzostwa Świata czy Finał Pucharu Świata.

Klub Jeździecki Agro-Handel Śrem jest organizatorem wielu imprez jeździeckich najwyższej rangi. Organizował Mistrzostwa Polski w Skokach we wszystkich kategoriach w 2011 roku. W latach ubiegłych na parkurach Klubu Jeździeckiego Agro-Handel Śrem odbywały się najważniejsze imprezy jeździeckie w Polsce.

Bardzo bogata, cykliczna oferta sportowa Klub Jeździeckiego Agro-Handel Śrem to: Polska Liga Jeździecka, Turniej Nadziei Olimpijskich Orła Białego, Sportowy Czempionat Polski Młodych Koni i wydarzenie międzynarodowe- CSI2*.

Jan Ludwiczak w 2003 roku powołał do życia Fundację Orła Białego. Pełni w niej funkcję prezesa. Jej celem jest krzewienie idei przedsiębiorczości, wspomaganie lokalnych inicjatyw społecznych, kulturalnych i sportowych, promowanie firm i ludzi biznesu, kultury, sportu i samorządu lokalnego. Fundacja co dwa lata organizuje konkursy mające na celu wyróżnianie ludzi, firm i instytucji szczególnie zasłużonych dla rozwoju przedsiębiorczości, nauki, kultury, sportu oraz samorządności w Polsce, nagradzając ich na uroczystej gali dyplomem honorowym i statuetką „Orła Białego”.

Fundacja Orła Białego, nagrodziła w VI edycjach takich sportowców i działaczy sportowych jak: Roman Jankowski, Ryszard Szurkowski, Prof. Jerzy Smorawiński, Irena Szewińska, Włodzimierz Lubański, Józef Szmidt, Tomasz Majewski, Adam Małysz, Aleksander Doba, Czesław Lang i Anita Włodarczyk.

Jan Ludwiczak był prezesem Klubu Polskich Producentów Żywności działającym przy im. Eugeniusza Kwiatkowskiego. Aktywnie działał w stowarzyszeniach branżowych: Stowarzyszeniu Związek „Polskie Mięso”, Stowarzyszenie Rzeźników i Wędliniarzy RP oraz w Stowarzyszeniu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego.

Za działalność społeczną i wzorcowe prowadzenie własnych firm został nagrodzony wieloma prestiżowymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym: ”Lidera Polskiego Biznesu” – przyznaną przez Business Centre Club, „Menedżera Roku 2002” przyznanego przez czasopismo Wprost, tytuł „Menedżera Najwyższej Jakości”, jest laureatem nagrody im. E. Kwiatkowskiego „Za Przedsiębiorczość” w 2009 r. Sportowa Osobowość Roku 2018 – Laureat plebiscytu organizowanego już po raz 61 przez redakcję Głosu Wielkopolskiego. Jan Ludwiczak został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1984 r. i dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi w latach 2002 i 2003.


Autorzy: Redakcja projektu Legendy Polskiego Jeździectwa

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 02.09.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Klub Jeździecki 'Agro Handel’ Śrem” (2020) – Artur Bober

„Jan Ludwiczak – trzeba być wariatem, żeby żyć tylko dla pieniędzy” (2013) – Kalina Gierblińska

Pokrewne legendy:

Galeria:

Źródło zdjęć: swiatkoni.pl

/Autor

Wiesław Dziadczyk

PL/EN

Patroni Honorowi: Polski Związek Jeździecki

Mecenas:

Opiekun: Rodzina Wiesława Dziadczyka

II Wicemistrz Polski w Skokach przez Przeszkody. Trener w Stadninach Koni Kozienice, Klikowa i Pruchna. Jeździec, który skoczył przeszkodę „mur” 2,20 m na klaczy Via Vitae. Do dzisiaj w Polsce nie pobity rekord wysokości na tego typu przeszkodzie.

______________________________________________________________

Urodził się 4 listopada 1937 roku w Bogusławicach. Powiat Piotrków Trybunalski, województwo łódzkie. Ojciec Wacław. Matka Marianna z domu Węgrzynowska. Siostry Gabriela, Joanna, Maria, Barbara. Żona Natalia z domu Zając. Córka Monika. Synowie Paweł i Maciej.

(…)

Jesienią 1954 roku nastąpiło pierwsze spotkanie z końmi Stada Ogierów w Bogusławicach.

„Pamiętam ten dzień, piętnastego listopada. Wtedy poszedłem do pracy. Mój ojciec miał jedenaście hektarów ziemi. Byłem jedynym synem i ojcu było przykro, że opuszczam gospodarstwo. Myślał, że w Stadzie będę tylko dorabiał i że wrócę na ojcowiznę. Nie wróciłem. Zabrały mnie konie. Po pierwszym roku pracy w Stadzie trafiłem do grupy sportowej.„

(…)

W 1965 roku (…) Przyjmuje propozycję rotmistrza Jerzego Sas Jaworskiego, z ostatnim przydziałem bojowym w Warszawskiej Dywizji Kawalerii, wybitnego hodowcy, dyrektora Stadniny Koni w Kozienicach. Zostaje instruktorem sportowym w grupie koni sportowych, po majorze Marianie Fabrycym.

W Kozienicach spędził dwanaście lat. Tam spotkał konie swojego życia, klacz Via Vitae, córkę klaczy Via Aquia po Aquino i ogiera Dar es Salam, kasztankę, urodzoną w Stadninie Kozienice w 1960 roku.

(…)

W 1969 roku na Międzynarodowych Oficjalnych Zawodach Konnych – CHIO w Olsztynie wygrał Konkurs Potęgi Skoków skacząc mur na wysokości dwustu dwudziestu centymetrów (do dnia dzisiejszego rekord skoku w Polsce na murze). Warto przypomnieć, że w tym samym roku w Radomiu, Wiesław Dziadczyk na klaczy Via Vitae, ustanowił ówczesny rekord Polski w skoku na wysokość, który wynosił 2,05 cm.

(…)

Autor: Witold Duński, edycja PCBJ

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Warto wracać do przeszłości… Historia Via Vitae raz jeszcze” [link] (2020)

„Konie Służewca” (2019) – Paweł Gocłowski

„Wiesław Dziadczyk” (2012) – Witold Duński

„Historia Klubu Jeździeckiego SKARB przy Stadninie Koni Kozienice” (2012)

„Droga życia-cel życia” (2011) – Anna Sas-Jaworska

„Z życia Ludowego Klubu Jeździeckiego przy SK Pruchna w Ochabach” (1980) – Paweł Marosz

„CSI w Warszawie i CSIO w Olsztynie w 1974 r.” (1974) – Władysław Byszewski

„Racot — Warszawa — Olsztyn” (1969) – Witold Domański

Ludzie i Konie cz. 1 (1985) | FILM

Ludzie i Konie cz. 2 (1985) | FILM

Ludzie i Konie cz. 3 (1985) | FILM

Zobacz powiązane artykuły:

Ludzie

Marian Kozicki

Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

Czytaj więcej…

Ludzie

Jan Kowalczyk

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

Czytaj więcej…

Galeria:

Zdjęcia ze zbiorów Wiesława Dziadczyka.


  • Zawody ogólnokrajowe w Zakopanem ok. roku 1956. Od lewej: Antoni Nowak na koniu Dziad (przy koniu luzak Madejczyk), jeździec nieznany na koniu Gretorex (przy koniu luzak Grzybowski), Wiesław Dziadczyk na koniu Empiryk (?), trener Aleksander Chajęcki.
  • Od lewej: Antoni Nowak na koniu Dziad, jeździec nieznany z łódzkiego klubu na koniu Gretorex, Wiesław Dziadczyk na koniu Empiryk (lub Farsz), Łódź lata 50-te.
  • Olsztyn 1969, przeszkoda poprzedzająca mur 2.20 m.
  • Via Vitae, mała dzielna klacz, która pokonała 2.20 m w czasie konkursu potęgi skoku w Olsztynie 1969 r.
  • Puchar zdobyty podczas konkursu Potęgi Skoku (2.20m), Olsztyn 1969.
  • Skok na wysokość, Radom 1969. Ustanowiony rekord Polski 2.05 m.
  • DDR CHIO Wielka Nagroda Lipska, wysokość 1.50m. Wiesław Dziadczyk na Via Vitae. Lata 70.-te.
  • Wiesław Dziadczyk podczas zawodów.

  • Wiesław Dziadczyk i Via Vitae.
  • Trening w Kozienicach, lata 70.-te. Fot. Zofia Raczkowska.
  • Memoriał Adama Królikiewicza, Wiesław Dziadczyk na Via Vitae. Kraków, lata 70.-te.
  • Od lewej: dyr. Jerzy Jaworski, prezes wet. Czesław Żurawski oraz Wiesław Dziadczyk na wałachu Chiton (po Aquino), ok. 1975-1976 roku.
  • Od lewej: Wiesław Dziadczyk, Marian Wejner, Maciej Krakowiak, Krzysztof Ręmbiś, Kozienice lata 70.-te.

  • Memoriał Adama Królikiewicza, Od lewej Wiesław Dziadczyk na koniu Bremen (?), Jan Limanowski i Wojciech Prasek. Kraków, 1976 r.
  • Mistrzostwa Europy Rotterdam. Trener Mossakowski, Wiesław Dziadczyk, Stefan Grodzicki, Stefan Stanisławiak oraz kibic Pękala.
  • Okręgowe zawody w Klikowej. Od lewej: Wiesław Dziadczyk na Ikrzaku, Stefan Kumorek na Orczyku.
  • Zawody w Kozienicach. Na zdjęciu, centralnie Wiesław Dziadczyk na Via Vitae.
  • Po zwycięstwie w konkursie zespołowym (Klikowa 1977). Od lewej: Czesław Janik na Deju, którego trzyma dyrektor SK Pruchna Jan Miech, Paweł Dziadczyk na Intruzie, obok prezes LZS Ochaby Paweł Marosz oraz Krzysztof Goraus na Atonie i trener Wiesław Dziadczyk.
  • Pozdrowienia z Akwizgranu od ekipy dla Wiesława Dziadczyka.
  • Gratulacje dla Wiesława Dziadczyka po konkursie potęgi skoku (2,20 m).
  • Gratulacje dla Wiesława Dziadczyka po konkursie potęgi skoku (2,20 m).
  • Podziękowanie za owocną współpracę od kolegów Wiesława Dziadczyka.
  • Konkurs potęgi skoku 2,20 m.
  • Rekordzista – Wiesław Dziadczyk na Via Vitae.
  • W. Prasek z Kozienic medalistą Mistrzostw Europy. Ze zbiorów Wiesława Dziadczyka.
  • W szkole jazdy konnej.
  • Saga rodu Dziadczyków.

/Autor

Marian Kowalczyk

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

NAGRANIA

Syn kawalerzysty, żołnierza 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich. 13. krotny medalista Mistrzostw Polski w ujeżdżeniu i skokach przez przeszkody. Pierwszy Polak, który przygotował konia do konkursów klasy Grand Prix. Trener polskiej drużyny olimpijskiej na IO Moskwa 1980, która zdobyła złoty (ind.) i srebro medal (zespołowo). Absolwent Studium Trenerskiego na AWF w Poznaniu.

______________________________________________________________

Urodzony zaledwie kilometr od w Janowa w majątku Wygoda w roku 1926 Syn kawalerzysty (żołnierza 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich), Aleksandra i Zofii.

Historia pracy z końmi przyszłego mistrza zaczęła się dość prozaicznie – od pracy w polu. Jako młody chłopak (6 klasa szkoły podstawowej) wyprowadzał konie na łąki nadbużańskie jeżdżąc na oklep oraz pracując w polu w żniwiarce. W roku 39 wybuchła druga woja światowa. Stado i stadnina zostały ewakuowane w kierunku na Rumunię przed Niemcami. 17 września Rosjanie ruszyli na Polskę, wiec żeby nie dostać się w ich ręce, po 2 tygodniach marszu, w dzień i w nocy konie wróciły do domu. Wysiłki naszych masztalerzy by ocalić stado i stadninę spełzły na niczym, ponieważ już po 2 tygodniach Rosjanie zagarnęli wszystkie konie i ruszyli wraz z nimi w kierunku na Kaukaz. Później ustalono granice z Niemcami na Bugu, a konie zostały po Rosyjskiej stronie. Podczas okupacji Niemcy odbudowali hodowle w Janowie.

W roku 41 Kowalczyk zaczyna pracę jako masztalerz, w tym czasie wybucha konflikt niemiecko- rosyjski, a w 44 gdy front przesunął się w kierunku Polski ewakuowano konie w głąb Niemiec. Podczas wojny przeżył bombardowanie Drezna, gdzie znalazł się wraz ze stadem.

(…)

Autor wpisu: Paulina Kucharska

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 29.08.2023

Marian Kowalczyk zmarł w Poznaniu 29 sierpnia 2017 r., w wieku 93. lat. Został pochowany na Cmentarzu przy ul. Nowina w Poznaniu.

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Encyklopedia Mariana Kowalczyka” (2022) – Paulina Kucharska

„Marian Kowalczyk” (2012) – Witold Duński

„Marian Kowalczyk. Chcieć, nie udawać, że się chce” (2010) – Piotr Dzięciołowski

„Polscy Jeźdźcy na Igrzyskach Olimpijskich w latach 1912-1976” (1980) – Antoni Święcki

„Mistrzostwa Europy w skokach, Rotterdam 1979” (1979) – Władysław Byszewski

„Przegląd światowej czołówki skoczków u progu Igrzysk Olimpijskich w Moskwie” (1980) – Władysław Byszewski

„Zagraniczne występy skoczków w sezonie wiosennym” (1980) – Krzysztof Koziarowski

„XXII Igrzyska Olimpijskie Moskwa” (1980) – Eryk Brabec

IO Moskwa 1980 – Puchar Narodów i Grand Prix [RU] | FILM

„Jan Kowalczyk i Artemor” (1980) – Antoni Święcicki

Jan Kowalczyk – Artemor – IO Moskwa 1980 | FILM

Moskwa 1980 – Jan Kowalczyk – Wywiad | FILM

„Nie żyje Marian Kowalczyk” [link] (2017)

Nagrania:

Samotrenujący się koń:

Konie Mariana Kowalczyka:

Marian Kowalczyk o pracy z końmi:

O Pedrosie…:

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Jan Kowalczyk

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

Czytaj więcej…

Galeria:

Ogier Sekt (Rumian — Sekta), hod. SK Posadowo pod wielokrotnym Mistrzem Polski w Ujeżdżeniu — Marianem Kowalczykiem (fot. S. Rozwadowski).
Marian Kowalczyk i Bagalpur. Bukareszt 1957 r.
Marian Kowalczyk na Pregorze. Nicea 1958 r.
Marian Kowalczyk podczas treningu ujeżdżeniowego.
2017 r. – obchody 200. lecia SK Janów Podlaski – Odsłonięcie tablicy pamiątkowej „IO Moskwa 1980 – Artemor i Jan Kowalczyk”.
Fot. Eugeniusz Warmiński.
Od lewej: Marian i Jan Kowalczyk. Odsłonięcie tablicy pamiątkowej „IO Artemor i Jan Kowalczyk” poświęconej zdobyciu złotego (ind.) i srebrnego medalu (druż.) IO Moskwa 1980 r.
Od lewej: Wacław Pruchniewiecz, Anna Bober, Marian Kowalczyk, Jan Kowalczyk, Artur Bober i Artur Bieńkowski.
Jan Kowalczyk, Artur i Anna Bober. Odsłonięcie tablicy pamiątkowej „IO Artemor i Jan Kowalczyk”
ufundowanej przez Agencję Jeździecką A.A. Bober i Projekt Legendy Polskiego Jeździectwa.
Od lewej: Anna Bober, Marian Kowalczyk, Jan Kowalczyk, Sławomir Pietrzak, Witold Strobel i Artur Bober
Od lewej: Anna Bober, Marian Kowalczyk, Jan Kowalczyk, Artur Bober, Artur Bieńkowski i Stanisław Chomiczewski.
Witold Strobel wręcza nagrodę KOWR Mariankowi Kowalczykowi.
Witold Strobel wręcza nagrodę KOWR Mariankowi Kowalczykowi.
Jan Kowalczyk i Artemor, IO Moskwa 1980
Marian Kowalczyk odbiera nagrodę Prezydenta Miasta Poznania, 2017 r. Fot. Grzegorz Dembiński. Zdjęcie ze zbiorów Pani Pauliny Kucharskiej.
/Autor

Marian Kozicki

PL/EN

Patron Honorowy: Stowarzyszenie Klub Jeździecki Legia-Kozielska

Mecenas:

Opiekun: Polski Związek Jeździecki

Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

______________________________________________________________

Urodził się 5 kwietnia 1941 roku w Brodach Poznańskich. Powiat Lwówek, województwo poznańskie. Ojciec Stanisław. Matka Cecylia z domu Batura. Córki Anna i Katarzyna. Żona Barbara z domu Rutkowska. Absolwent Szkoły Zawodowej. Starszy chorąży sztabowy Wojska Polskiego. Zawodnik w Stadninie Koni w Posadowie, Stadzie Ogierów w Sierakowie Wielkopolskim, Ludowego Zrzeszenia Sportowego Cwał w Poznaniu, Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego Legia.

(…)

W 1966 roku na CHIO w Olsztynie wygrał Grand Prix na koniu Berry. Na zakończenie kariery, na oficjalnych zawodach w Sopocie CHIO w czerwcu 1988 roku zwyciężył w Grand Prix na koniu Festyn.

„Całe swoje życie zawdzięczam koniom, to znaczy to życie, o którym można przeczytać o mnie, jako o jeźdźcu i człowieku” – powiedział Marian Kozicki w czerwcu 1999 roku, w Warszawie. „To konie zadecydowały o tym, że po zejściu z siodła i po zdjęciu munduru starszego chorążego sztabowego Wojska Polskiego pojechałem do Niemiec na 18 letni kontrakt.”

Z końmi zetknął się w Stadninie Koni w Posadowie, gdzie Jego ojciec był kierownikiem gospodarstwa nasiennego. Trenował z instruktorem jeździectwa Franciszkiem Głowaczem, który wcześniej jako kawalerzysta (Wielkopolska Brygada Kawalerii) walczył w 1939 roku z niemieckimi najeźdźcami.

(…)

Autor: Witold Duński

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Marian Kozicki” (2012) – Witold Duński

„Marian Kozicki – od sportu po spacerki wierzchem” (2010) – Piotr Dzięciołowski

„XXII Igrzyska Olimpijskie Moskwa” (1980) – Eryk Brabec

Powiązane artykuły:

Ludzie

Wiesław Dziadczyk

II Wicemistrz Polski w Skokach przez Przeszkody. Trener w Stadninach Koni Kozienice, Klikowa i Pruchna. Jeździec, który skoczył przeszkodę „mur” 2,20 m na klaczy Via Vitae. Do dzisiaj w Polsce nie pobity rekord wysokości na tego typu przeszkodzie.

Czytaj więcej…

Galeria:

  • Fotografia Mariana Kozickiego z autografem. Ze zbiorów Biura Stowarzyszenia KJ Legia Kozielska.
  • Srebrny medal Mariana Kozickiego w jeździeckim drużynowym konkursie skoków zdobyty na Igrzyskach XXII Olimpiady w Moskwie w 1980 roku. Dzięki Uprzejmości Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie.
  • Członek kadry olimpijskiej Marian Kozicki na Bronzie (Merry Minstrel — Branża), hodowli PSK Kozienice. Fot. S. Rozwadowski.
  • Zwycięska ekipa w konkursie o Puchar Narodów na CHIO w Olsztynie w 1969 r.: P. Wawryniuk na og. Paw x wlkp., M. Kozicki na Bronzie xx, H. Hucz na Deptaku x wlkp. i S. Grodzicki na Biszce xx. Fot. Z. Raczkowska.
  • M. Kozicki na wał. Bronz xx podczas JMP w skokach przez przeszkody w Warszawie w 1973 r. — IV m. fot. M. Ołtuszewski.
  • Od lewej: Jan Kowalczyk, Piotr Wawryniuk (Poprad), Marian Kozicki.
  • Od lewej: Piotr Wawryniuk, Marian Kozicki, Antoni Pacyński, Jan Kowalczyk. Lotnisko Paryż.
  • Marian Kozicki na Bronzie, lata 70. Ze zbiorów Biura Stowarzyszenia KJ Legia Kozielska.
  • Marian Kozicki na Tyrasie.
  • Jan Kowalczyk i Marian Kozicki na parcourze. IO Meksyk 1968. Ze zbiorów Biura Stowarzyszenia KJ Legia Kozielska.
  • Bronz niesie Mariana Kozickiego. Razem byli na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku i Monachium. Bronz był razem z nim złotym, srebrnym i brązowym medalistą Mistrzostw Polski w Skokach przez Przeszkody. Urodzony w SK Kozienice.
  • Marian Kozicki na Berrym (Merry Minstrel — Brzeźnica), hodowli PSK Kozienice, podczas międzynarodowych konkursów w Akwizgranie.
  • Marian Kozicki na Murzynie.
  • Marian Kozicki.
  • Tyras (Good bye — Tirana), hodowli PSK Kozienice, pod Marianem Kozickim wygrał w latach 1966 i 1968 na CHIO
    w Olsztynie konkurs potęgi skoku (fot. Z. Raczkowska).
  • Marian Kozicki, czterokrotny olimpijczyk, srebrny medalista Igrzysk Olimpijskich w Pucharze Narodów. Wielki jeździec na koniu Festyn.

/Autor

Maria i Grzegorz Konarscy

PL/EN

„Wspaniałe sukcesy polskiego jeździectwa, mistrzostwa świata, medale olimpijskie… wszystko to nie byłoby możliwe bez szerokiej bazy na którą złożyły się uwarunkowania takie jak hodowla, tradycja, kluby sportowe i jeździeckie, a przede wszystkim ludzie którzy dzięki swej wiedzy i pasji poświęcili jeździectwu całe swoje życie.„

Tomasz Konarski

Patron Honorowy: Polski Związek Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej

Mecenas: Katarzyna i Marcin Konarscy

Opiekun: LKS Stragona Strzegom

Grzegorz Konarski przez wiele lat był dyrektorem Stadniny Koni Strzegom, w której głównym hodowcą była Maria Konarska.

Grzegorz Konarski był założycielem, twórcą pierwszych sukcesów i wieloletnim Prezesem Klubu Jeździeckiego Stragona Strzegom.

______________________________________________________________

Grzegorz Konarski urodził się 16 kwietnia 1942 roku w Kluczewsku, w pow. Włoszczowa, w rodzinnym majątku Konarskich. Jego rodzina od pokoleń związana była z ziemią. W 1876 urodził się Maksymilian Konarski, dziadek Grzegorza. Miał wyższe wykształcenie rolnicze,  zarządzał majątkiem od 1900 do 1937 roku, przyczynił się do rozwoju gminy, założył młyn na rzece Czarnej, był sędzią gminnym, założycielem Kółka Rolniczego, Straży Ogniowej i Kasy Oszczędnościowo – Pożyczkowej w Kluczewsku. Ponadto był członkiem sejmiku powiatowego, Towarzystwa Rolniczego Kieleckiego i dozoru kościelnego. Mieli troje dzieci: Stanisława, Krystynę i Andrzeja.

(…)

Autor: Artur Bober na podstawie rozmowy z Grzegorzem Konarskim.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

**

Maria Konarska z d. Moraczewska urodziła się w 1946 roku na ul. Piotrkowskiej w Łodzi. Mama jej miała tam pracownię sukien i eleganckich ubrań, a nad pracownią i pomieszczeniem dla szwaczek mieszkanie. Mieszkała tam krótko, bo już rok później rodzice przeprowadzili się na ul. Odolańską do Warszawy i tam upłynęło jej dzieciństwo, które pamięta jako bardzo szczęśliwe mimo wielu tragicznych wydarzeń, które dotknęły rodzinę.

(…)

Autor: Leszek Karpina na podstawie rozmowy z Marią Konarską.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Grzegorz Konarski” (2022) – Artur Bober

„Maria Konarska” (2022) – Leszek Karpina

„Osiodłane wspomnienia” (2021) – Leszek Karpina

„Historia Stadniny Koni w Strzegomiu” – Maria Konarska

„Wręczyliśmy nagrody najlepszym w sezonie 2005 na Służewcu” (2005) – Jan Zabieglik

Zobacz powiązane artykuły:

Galeria:



  • Stadnina Koni Janów Podlaski (koniec lat 60.).
    Od lewej stoją: Michał Maciejewski, Kazimierz Guziuk, Bolesław Orłoś, Grzegorz Konarski.
    Od lewej siedzą: Ignacy Jaworowski, Marek Piotrowski, Zdzisław Hroboni, Jerzy Chachuła, Andrzej Krzyształowicz.

  • Stadnina Koni Janów Podlaski (koniec lat 60.).
    Od lewej: Antoni Święcki, Andrzej Krzyształowicz, Grzegorz Konarski i Marian Gadzalski.
  • Od lewej: Antoni Święcki, Andrzej Krzyształowicz wraz ze swoim psem… i Grzegorz Konarski. Koniec lat 60.
  • Janów Podlaski. Z lewej Grzegorz Konarski. Załoga SK Janów Podlaski przy zajeżdżaniu koni w zaprzęgu.
  • Od lewej stoją: Stanisław Kurowski, Tadeusz Marchowiecki, Grzegorz Konarski, Bolesław Orłoś. Tor Wyścigów Konnych Służewiec.
  • Ogier Cardif (Kasjan – Carmen / Torpid) pod dżokejem Józefem Gęborysem, przed Trolem i Diagonalem.
    Zwycięzca Nagrody Prezesa Rady Ministrów, 1984. Trener Łukasz Abgarowicz
  • Hipokrates (Alywar – Hipoteza / Conor Pass). Nagroda Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, 27.09.1998. Dżokej Józef Gęborys, trener Maciej Janikowski. Fot. Edyta Twaróg.
  • Nagroda PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 1.10.2006. Od lewej stoją: Janusz Romanowski, Michał Romanowski (trener), Maria Konarska, ogier Kamerdyner (Country Club – Karioka / Unblest), chłopiec stajenny, Grzegorz Konarski, dżokej Jean Pierre Lopez. Fot. Edyta Twaróg.
  • Koń Hipoliner, zwycięzca w Nagrodzie Iwna w 2006 roku. Tor Wyścigów Konnych na Służewcu w Warszawie. Od lewej: Michał Wojnarowski, dyr. SK Iwno, Janusz Romanowski, Grzegorz Konarski, Maria Konarska, chłopiec stajenny, Józef Siwonia (trener), dżokej Anton Turgajew.
    Fot. Edyta Twaróg.
  • Nagroda Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Na zdjęciu, od lewej stoją: Grzegorz Konarski, Aleksander Reznikov, chłopiec stajenny, Nick of Memory (Double Alleged – Nick of time / Mtoto), vice premier Henryk Kowalczyk, Andrzej Walicki (z tyłu), Maria Konarska, dyr. Pietrzak i Janusz Romanowski. Fot. Edyta Twaróg.
  • Tor Wyścigowy na Służewcu. Od lewej – Michał Wojnarowski, dalej Maria Konarska, za nią Grzegorz Konarski, Maria Świdzińska,
    obok Roman Krzyżanowski, w ciemnych okularach, Anna Katarzyna Krzyżanowska.
  • Tor Wyścigów Konnych na Służewcu. Od prawej Maria Konarska z koniem Domart, zwycięzca w nagrodzie Rulera w 2003 roku i trenerem Mieczysławem Mełnickim.
  • Maria Konarska konno na łąkach Stadniny Koni w Strzegomiu oddz. Żelazowo.
    Po jej prawej syn Marcin a po jej lewej syn Paweł. Fot. Zofia Raczkowska.

/Autor

Wojciech Mickunas

PL/EN

Patron Honorowy: Polski Związek Jeździecki

Mecenas: Wydawnictwo Galaktyka

Opiekunowie: Rodzina Wojciecha Mickunasa

Jeździec. Uczestnik IO (1972 Monachium – luzak Paweł Wierzbicki, 1988 Seul – jako trener ekipy – IV miejsce), wielokrotny medalista Mistrzostw Polski, 3x uczestnik Mistrzostw Europy w WKKW. Publicysta i świetny bard.

______________________________________________________________

Urodzony 16 marca 1947 w Sompolnie koło Koła, syn Jana (major, ceniony trener) i Janiny Budzińskiej, absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu (1964) oraz tamtejszej Akademii Rolniczej (wydział zootechniczny, 1968) i AWF (1978), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (specjalność sport), zawodnik (178 cm, 70 kg), specjalista w WKKW: SK Chyszów k. Tarnowa (1960-1962), Poznańskiego Ośrodka Jeździeckiego 1962-1969), LZS Racot (1970-1973) i warszawskiej (Stara Miłosna) Legii (1973-1976). Debiutował na zawodach w Łącku (1961) na klaczy Hersylia, po czym wraz z rodzicami przeniósł się do ośrodka poznańskiego na Woli, gdzie rozwinął swój talent pod kierunkiem ojca, który napisał kiedyś o swym synu, że był „odważny, wytrzymały i zręczny”.

Czołowy jeździec Polski (1965-1972) specjalizujący się w WKKW, ale startujący również w ujeżdżeniu. 2-krotny mistrz Polski w WKKW (1969, 1972), 2-krotny I wicemistrz: w ujeżdżeniu (1968), WKKW (1968) i 4-krotny II wicemistrz Polski: w WKKW (1965, 1970, 1971) i ujeżdżeniu (1969) na koniach: Zawrat, Dżemila (4 medale), Giecz i Armator. Bez powodzenia startował w ME (1967, 1969, 1973) na Dżemili, Dźwięku i Dariuszu.

Po zakończeniu kariery zawodniczej-szkoleniowiec i popularyzator jeździectwa, m.in. trener LKS Hubertus w Białym Borze (1976-1977), Sekcji Jeździeckiej WKKW Lumel Zielona Góra (z siedzibą w Drzonkowie) 1978-1983, a także trener kadry narodowej polskich wukakawistów, którzy na IO w Seulu (1988) zajęli zespołowo 4 m. Wychowankiem Mickunasa jest m.in. Stanisław Jasiński (ze Starej Miłosnej). Mistrz Sportu. Żonaty (Zofia) ma dwie córki: Barbarę (1971) i Bognę (1972).

Autor: olimpijski.pl

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Wojciech Mickunas – Some Broken Hearts Never Mend – Półfinał – The Voice Senior 3 (2022) | FILM

Wojciech Mickunas – In the Ghetto – Przesłuchania w ciemno – The Voice Senior 3 (2022) | FILM

Trener Wojciech Mickunas (2020) | FILM

Wojciech Mickunas, trener i olimpijczyk WKKW, w filmie Koń – jaki jest Fakty i mity (2020) | FILM

Wojciech Mickunas (2018) | FILM

Wojciech Mickunas w Tarze (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – I’m Your Man (Leonard Cohen cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – Ring of Fire (Johnny Cash cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – Suzanne (Leonard Cohen cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas i Gerd Heuschmann – wywiad dla portalu Hipologia.pl (2011) | FILM

„Trener radzi” (2006) – Wojciech Mickunas

„WKKW widziane z bocznej trybuny” (1987) – Wojciech Mickunas

„Darek Soroka nie żyje!” (1986) – Wojciech Mickunas

„36. Mistrzostwa Polski w WKKW i CCI Biały Bór” (1985) – Wojciech Mickunas

„Mistrzostwa Polski w WKKW i CCI, Jaroszówka 1984” (1984) – Wojciech Mickunas

„Polskie WKKW w drodze do Los Angeles, część II” (1984) – Wojciech Mickunas

„Polskie WKKW w drodze do Los Angeles” (1983) – Wojciech Mickunas

„Refleksje po Mistrzostwach Polski w WKKW, Sopot 1980” (1980) – Wojciech Mickunas

„Mistrzostwa Polski w WKKW” (1979) – Wojciech Mickunas

„Jeździeckie Mistrzostwa Polski WKKW w 1972 r.” (1973) – Jan Mossakowski

“WKKW na Olimpiadzie w Monachium” (1972) – Jerzy Grabowski

Wojciech Mickunas poleca PCBJ | FILM

Galeria:

  • Wojciech Mickunas na Armatorze zdobył mistrzostwo Polski WKKW na rok 1972
  • Reprezentacja Polski na IO 1972. Od lewej Marek Małecki na Signorze, Jan Kłym (rezerwowy) na Plutokracie, Wojciech Mickunas na Tenorze, Jan Skoczylas na Wandalu. Fot. z arch. PZJ.
  • Wojciech Mickunas, Nadia Małecka i Marcin Komosa – Western City, Ścięgny.
  • Wojciech Mickunas i Asia Oleksiak w Stajni Kuźnik.
/Autor

Marek Zaleski

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Jeździec, hodowca, trener, działacz Polskiego Związku Jeździeckiego. Jeden z architektów legendy polskiego powożenia.

______________________________________________________________

Urodzony 12 maja 1950 roku w Łodzi.

Przeczytajcie pierwszą część biografii Marka Zaleskiego, który wraz z Kazimierzem Stawińskim (SO Starogard Gdański), Czesławem Matławskim (SO Gniezno), Andrzejem Osadzińskim (SO Bogusławice), Tadeuszem Czermińskim (SO Sieraków), Zbigniewem Dąbrowskim (SO Książ), Zbigniewem Markowieczem (SO Starogard Gdański) był kontynuatorem sukcesów polskiego powożenia:

(…)
„Ojciec Wacław. Matka Hanna z domu Zielińska. Żona Renata z domu Dziurla. Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, Akademii Rolniczej w Lublinie.

Jeździectwo ma we krwi. Dziadek, Kazimierz Zaleski, pracował na Torze Wyścigów Konnych na Służewcu. Ojciec, Wacław Zaleski, Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari – jeździec, oficer 1 Pułku Strzelców Konnych.”
(…)

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autorzy: Witold Duński
Autor zdjęć: Piotr Czyrwik

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 05.06.2023

Marek Zaleski zmarł 03 lipca 2021 roku w Poznaniu.
Został pochowany na cmentarzu w Marysinie Wawerskim przy ulicy Korkowa 152.

Wspomnienie Andrzeja Michalskiego o Marku Zalewskim
Małgorzata Przykucka o Marku Zaleskim

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Wspomnienie Andrzeja Michalskiego o Marku Zalewskim | FILM

„Marek Zaleski” (2012) – Witold Duński

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

Zobacz osiągnięcia polskiego powożenia…

Respekt – Polskie Powożenie | Winners 100 Gwiazd

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Władysław Adamczak

Brązowy medalista (druż.) MŚ w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi (Apeldoorn 1976), 2x srebrny medalista ME (druż. Sopot – 1975, Donaueschingen – 1977, Zug – 1981), brązowy medalista ME (druż. Haras du Pin – 1979; ind. Zug 1981).

Czytaj więcej…

Ludzie

Kazimierz Mazurek

Jego gospodarstwo w latach 70. wyhodowało przepiękne stado koni kolorowych. Obecnie dalej się rozwija pod zarządem syna Pawła oraz wnuków Maćka, Marka i Karoliny. Jego drugi syn Piotr to czołowy zawodnik Polski w zaprzęgach czterokonnych.

Czytaj więcej…

Ludzie

Zbigniew Prus-Niewiadomski

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Czytaj więcej…

Galeria:

  • Uroczystość odsłonięcia rzeźby Respekt – Polskie Powożenie (Lando Ptakowice).
  • Respekt – Polskie Powożenie – ponad 40 medali na MŚ i ME.
  • Bartłomiej Kwiatek dziękuje Markowie Zaleskiemu.
  • Tradycyjna runda honorowa w wykonaniu legendy polskiego powożenia.
  • Respekt – Polskie Powożenie. Jest co podziwiać.

/Autor

Andrzej Orłoś

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Olimpijczyk. Mistrz Polski w Ujeżdżeniu, Skokach i WKKW. Hodowca. Trener kadry narodowej w skokach i olimpijskiej w WKKW.

______________________________________________________________

Urodzony w 16 lutego 1934 roku w Albigowej. Zmarł 29 kwietnia 2018 roku w Bielsku-Białej. Został pochowany w Sopocie.

****

„(…) Ojciec Bolesław. Matka Erika z domu Siarkiewicz. Siostra Danuta. Bracia Marcin i Wojciech. Żona Karolina z domu Soja. Córka Elżbieta. Syn Marek.

Absolwent Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Kierownik Zakładu Treningowego w Kwidzynie. Zastępca dyrektora Stadniny Koni w Plękitach. Inspektor Hodowli Koni Zjednoczenia Hodowli Koni na Polskę Północną.

Dyrektor Stadniny Koni w Kadynach i Rzecznej. Zawodnik Ludowego Klubu Sportowego w Kwidzynie.

Historia Polski wyznaczała miejsce inżyniera wśród koni swoimi bolesnymi punktami, zakrętami, cierpieniem.”

(…)

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autor: Witold Duński

****

„Nic ta waga – przeszło siedemdziesiąt kilogramów; nie ten wzrost – sto osiemdziesiąt centymetrów, a uparł się, że zostanie dżokejem. Już jako uczeń gimnazjum codziennie wstawał o w pół do czwartej rano(!), by jeszcze przed lekcjami zdążyć dosiąść kilku koni na warszawskim Służewcu.

W trakcie nauki w szkole średniej też każdą wolną chwilę spędza) na wyścigach. Wszystko to jednak nie wystarczało, by załapać się do grona startujących w prawdziwych gonitwach. Prawo takie przysługiwało wówczas jedynie etatowym pracownikom Państwowych Torów Wyścigów Konnych. Mógł z niego skorzystać dopiero po maturze (1951), gdy nieprzyjęty na zootechnikę z racji pochodzenia obszarniczego, zatrudnił się w wyścigowej stajni Stanisława Pasternaka.”
(…)

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autor: Piotr Dzięciołowski

****

„(…) Po odejściu Tomaszewskiego treningami zajął się pełen zapału i fantazji Andrzej Orłoś, pracując jednocześnie jako kierownik ZT. Nie zrezygnował przy tym z kariery zawodniczej. Dodatkowo zajmował się powożeniem tak, że nawet folbluta, Bao Day’a, nauczył chodzić w zaprzęgu. (…)

Za sprawą Orłosia i Grabowskiego powstały nowe place treningowe, a w miejscu dawnego utworzono trawiasty hipodrom. Wybudowano większą liczbę przeszkód terenowych. (…)”

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autor: Mieczysław Zagor

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 26.04.2023

Andrzej Orłoś zmarł 29 kwietnia 2018 w Bielsko-Białej w wieku 84 lat.
Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie (kwatera N10-5-5).

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Andrzej Orłoś” (2012) – Witold Duński

„Andrzej Orłoś – Bao Day biegał własnym rytmem” (2010) – Piotr Dzięciołowski

„Rozwój sportu jeździeckiego przy Stadzie Ogierów w Kwidzynie” (1996) – Mieczysław Zagor

„WKKW na Olimpiadzie w Moskwie” (1980) – Andrzej Orłoś

„Andrzej Orłoś” (1980) – Wanda Wąsowska

„Oszczędzać Orłosia!” (1975) – Jan Okulicz

Andrzej Lohman i jego świat – Andrzej Orłoś – część VIII FILM

Andrzej Orłoś – Musimy zarażać młodzież jeździectwem! | FILM

Orłoś i jego koń | FILM

Praca z koniem, skoczkiem – część 1. | FILM

Praca z koniem, skoczkiem – część 2. | FILM

Ludzie i Konie | FILM

Galeria

  • Andrzej Orłoś i Bao Day.
  • Andrzej Orłoś i Bao Day.
  • CSIO Sopot.
  • Andrzej Orłoś i Bao Day.
  • Andrzej Orłoś i Bao Day.
  • Andrzej Orłoś i Bao Day.
  • Andrzej Orłoś i Imogena, Sopot lata 70.
  • Andrzej Orłoś i Angelika Ojczenasz, Sopot.
  • CSIO w Sopocie lata 80.
  • Poczta Węgierska, Kwidzyn, lata 50.
  • Fot. Małgorzata Kiernicka-Sieminiak. Obóz treningowy Sopocie przed IO Moskwa 1980.
  • Fot. Małgorzata Kiernicka-Sieminiak. Obóz treningowy Sopocie przed IO Moskwa 1980.
  • Fot. Małgorzata Kiernicka-Sieminiak. Obóz treningowy Sopocie przed IO Moskwa 1980.
  • Fot. Małgorzata Kiernicka-Sieminiak. Obóz treningowy Sopocie przed IO Moskwa 1980.
  • Olimpiada w Rzymie 1960.
  • Olimpiada w Rzymie 1960.
  • Olimpiada w Rzymie 1960.
  • Olimpiada w Rzymie 1960.
  • Reprezentacja Polski w Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego w Rzymie 1960. Od lewej – Marek Roszczynialski,
    Andrzej Orłoś, Marcin Szopa-Stępniewski, kierownik drużyny, trener Jan Mossakowski, Marian Babirecki.
  • Zwiedzanie crossu na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie 1960.
    Idą od lewej Andrzej Orłoś, Marcin Szopa-Stępniewski, Andrzej
    Kobyliński.
  • Powożenie 7 Arabów, Kwidzyn, 1969.
  • SK Rzeczna.
  • SK Rzeczna.
  • Fot. Małgorzata Kiernicka-Sieminiak. Obóz treningowy Sopocie przed IO Moskwa 1980.
  • USA 1968.
/Autor