Wpisy

Jadwiga i Jarosław Koch

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Jarosław Koch to hodowca m.in. legendarnej klaczy Dżamajka, ogiera Dipol i najlepszego w Polsce konia przeszkodowego – Masini. Wieloletni kierownik SK Widzów.

______________________________________________________________


(…) dzieciństwo przypadające na lata wojny, a także pierwsze lata powojenne i potem wakacje spędzał u rodziny na wsi. Już wówczas zaczął się interesować końmi i gdy tylko mógł, jeździł na nich.

W roku 1956 ukończył Szkołę Podstawową nr 178 w Warszawie i po egzaminie dostał się do VI Liceum Ogólnokształcącego im. T. Reytana, w którym zdał maturę w roku 1960. W tym samym roku został studentem Wydziału Zootechnicznego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W 1958 roku zaczął jeździć konno w Warszawskim Klubie Jeździeckim i startował w konkursach hipicznych w skokach, a trenował go niezapomniany major Henryk Roycewicz (srebrny medalista olimpiady w Berlinie w 1936 roku). Zagorzały WKKW-ista próbował zrobić z młodego jeźdźca zawodnika WKKW, ale skończyło się to w 1961 roku podczas zawodów w PSO Łobez upadkiem z konia i złamanym obojczykiem. Ale konno jeździł nadal w WKJ i na porannych treningach w stajniach wyścigowych na Służewcu.

W czasie studiów był współzałożycielem Studenckiego Klubu Jeździeckiego przy Zrzeszeniu Studentów Polskich, który jako pierwszy propagował jeździectwo wśród studentów – organizował obozy jeździeckie (wczasy w siodle) w Państwowych Stadach Ogierów w Starogardzie i Łącku oraz wycieczki do stad i stadnin a także biegi myśliwskie dla studentów w stadzie Ogierów w Łącku.

Z ramienia SKJ Jarosław Koch był członkiem zarządu Warszawskiego Okręgowego Związku Jeździeckiego. W 1962 roku odbył kurs sędziowski PZJ i był sędzią startowym na międzynarodowych zawodach konnych w Warszawie na stadionie przy ulicy Racławickiej. Działał też w zarządzie Koła Zootechników na SGGW, organizując obozy naukowo-jeździeckie w Białce, Ochabach, Sierakowie i Łącku.

(…)

Autor: Jarosław Koch we współpracy z redakcją portalu Legendy Polskiego Jeździectwa.

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 05.04.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Całe życie wśród koni” (2023) – Jarosław Koch

„Osiodłane wspomnienia” (2021) – Leszek Karpina

„Zasłużeni hodowcy koni” (2014)

„Całe życie z folblutami” (2011) – Anna Deszczyńska

„Stadnina Koni Widzów” (2002) – Barbara Krasowska, Jacek Świgoń

„Konie pełnej krwi angielskiej na Służewcu. Bilans sezonu ’96” (1997) – Jarosław Koch

„Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 2” (1995) – J. Koch

„Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 1” (1994) – J. Koch

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Pokrewne Legendy:

Miejsca

Stadnina Koni Widzów

Jej historia sięga końca XIX wieku, kiedy to książęta Lubomirscy założyli w swoim majątku w Kruszynie stadninę koni pełnej krwi angielskiej. W 1896 r. zakupili folwark Widzów gdzie zbudowali nowoczesną jak na owe czasy stajnię, wraz z padokami.

Czytaj więcej…

Galeria:

  • Od lewej: Anna Bober, Jadwiga Koch, Eva Gunther, Jarosław Koch, 2018 rok. Fot. A. Bober.
  • Jarosław Koch i San Moritz – zwycięzca Derby 2007. Fot. E. Twaróg.
  • 2.09.2007, Tor Wyścigowy Służewiec. Trener Andrzej Walicki i Jarosław Koch. Fot. E. Twaróg.
  • St. Leger – San Moritz 01.07.2007. Tor Służewiec. Od lewej Jarosław Koch i dżokej Alekander Reznikov. Fot. E. Twaróg.
  • Derby 01.07.2007. Tor Służewiec. Dżokej Piotr Piątkowski, Jarosław Koch i trener Andrzej Walicki. Fot. E. Twaróg.
  • Derby 01.07.2007. Minister Henryk Kowalczyk i Jarosław Koch. Fot. E. Twaróg.
  • 29.10.2006 San Moritz. Od lewej Iwona Chojnowska, Krzysztof Chmiel, Andrzej Walicki, Jarosław Koch, San Moritz, właściciel SK Widzów Krzysztof Tyczko oraz prezes PKWK Feliks Klimczak. Fot. E. Twaróg.
  • Klacz Dziuseppa i Jarosław Koch. SK Widzów listopad 2002
  • Derby 7.07.2002. Od lewej Władysław Byszewski, Józef Kempa, Jarosław Koch, Jadwiga Koch i Teresa Kowalik. Z tyłu Grzegorz Kaczmarek.
    Fot. E. Twaróg.
  • Jarosław Koch wśród widzowskich klaczy.
  • Jarosław Koch i klacz Dżamajka. SK Widzów, listopad 2002.
  • Jarosław Koch i klacz Dżamajka. SK Widzów, listopad 2002.
  • Jarosław Koch na ogierze Sanhedryn. SK Widzów, maj 1996.
  • Tor Wyścigowy Warszawa Służewiec, 1995. Siedzą dr Maria Kinga Świdzińska i Jarosław Koch, stoją od lewej Jerzy Budny, Michał Wojnarowski, Paweł Gocłowski i Józef Kempa.
  • Dixieland – ogier, który pokochał swojego hodowcę. SK Widzów 1995.
  • Nagroda Widzowa 06.09.1985. Zwycięzca Juror, hod. SK Moszna. Od lewej trener Stanisław Dzięcina, dżokej Warsztocki, dyr. PTWK Jerzy Michałowicz i hodowca Jarosław Koch. Fot. Andrzej Klimek.
  • Dixieland 1980. Fot. Darosław Kędzierski.
  • Wznoszony toast za granicą polsko-rumuńską. Meeting Praga. Od prawej dyrektor Apochilianu, Rumunia, Pani Krystyna Molendowa, Jerzy Budny i Jarosław Koch, 1971 rok.
  • Wiosna 1961, wałach Hadrjan pod A. Jaczewskim oraz wałach Laryks pod J. Kochem. WKJ na Służewcu.
  • Jarosław Koch w 1964 r. na ogierze Druid (Caruso – Dynastia) w Warszawskim Klubie Jazdy Konnej. Fot. z arch. Jarosława Kocha.
  • Bieg w dniu Świętego Huberta, Jarosław Koch, 05.11.1960.
/Autor

DIXIELAND (CONOR PASS – DOSTOJNA)

Ogier Diexieland, gniady, urodzony w 1977 roku (Conor Pass – Dostojna).
______________________________________________________________

Stanowił w 8 stadninach państwowych i tylko w jednej nie dał Dixieland zwycięzców gonitw najwyższej rangi. W 1994 roku został czempionem reproduktorów, a w 1988 był w tym rankingu drugi.

______________________________________________________________

Zinbredowanego 4×4 na og. TORNADO Dixielanda trenował Józef Paliński.

Dwulatkiem w imponującym stylu (dowolnie o 5 długości) wygrał w debiucie i od razu wyjechał do Wiednia, gdzie w czterokonnym Baron-Gustav-Sprinter-Memorial na 1100m nie sprostał 3-letniemu super sprinterowi gospodarzy (TOPAIR), ale pokonał swojego rówieśnika DENDRYTA (czwarty).

Swoją wyższość nad nim udowodnił jeszcze w Mokotowskiej i Criterium, które bez problemu zdobył w Warszawie. Wiosną doznaje ochwatu, ale szczęśliwie kurowany staje w szranki … St.Leger i jest trzeci za DŻUDO i DENDRYTEM.

Sezon kończy imponującą serią sukcesów: w I grupie, Nagrodzie Pink Pearla (bijąc ogiera CZEMPIŃ), Wielkiej Warszawskiej (na mocno elastycznym torze prowadzi od startu i dusi rywali tempem – dowolnie o 5 długości pokonuje KOMETĘ, CZUBARYKA, AKCEPTA, DENDRYTA, DŻUDO i derbistkę SINAJĘ, czyniąc ten wyścig chyba najczęściej wspominaną przez służewieckich bywalców rozgrywką) i ponownie Criterium.

Zostaje Koniem Roku 1980.

Czterolatkiem toczy boje z JARABUBEM i DŻUDO. Rozdziela tę parę w Golejewka i Prezesa Rady Ministrów, a bije JARABUBA w Nagrodzie Widzowa. Wygrywa też Nagrodę Kozienic (od SURDUTA).

Podróże najwyraźniej mu nie służą, bo w Kincsem Dij w Budapeszcie i Grosser Kaufhof Preis w Kolonii jest bez miejsca, a jesienią mija celownik trzeci w Criterium.

Wywodzący się z tej samej linii żeńskiej co DIAKOWA, młodszy półbrat trójkoronowanego zwycięzcy Wielkiej Warszawskiej, trenowanego również przez Józefa Palińskiego i z powodzeniem użytego po karierze w hodowli DIPOLA, w stadzie okazał się jednym z najlepszych reproduktorów krajowej hodowli w historii.

Dixieland dał trzech derbistów (BACHUS, LIMAK, SOLOZZO), znakomite klacze (DŻAMINA, DAXI, ZAGARA, TERENCJA, OMBRELIA, AMANDINA, BIBA MOJA MAŁA), zwycięzców klasyków (NAREDO, CORTEZ – w Austrii), dwukrotnie pierwszego w Wielkiej Warszawskiej, użytego w hodowli półkrwi SAN LUISA, konie utalentowane skokowo (ALMANZOR, BAŁAMUT czy półkrwi wukakawistka BANDEROLA).

Stanowił w 8 stadninach państwowych i tylko w jednej nie dał Dixieland zwycięzców gonitw najwyższej rangi.

W 1994 roku został czempionem reproduktorów, a w 1988 był w tym rankingu drugi.

Jego córki były doskonałymi matkami, a tytułem Koń Roku wyróżniono troje jego potomków (LIMAK 1994, ZAGARA 1997, SAN LUIS 2005);

Autor: Paweł Gocłowski

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Gwiazdy polskich wyścigów (cz. 1). Dixieland – błyskotliwy na torze i w hodowli” [link](2023) – Robert Zieliński

“Konie Służewca” (2019) – Paweł Gocłowski

„Całe życie z folblutami” (2011) – Anna Deszczyńska

„Dixieland” (2000) – Jarosław Koch (seria artykułów)

„Dixieland” (2000) – Jarosław Koch (seria artykułów)

Ogier Dixieland | FILM

Galeria:

  • Koń, który pokochał swojego hodowcę. Jarosław Koch i Dixieland. SK Widzów, 1995 r.
  • Ogier Dixieland, Tor Wyścigowy Służewiec 1980 r.
  • Wybitny syn ogiera Connor Pass wyhodowany w Widzowie – Dixieland (od Dostojna po Dorpat) –
    pod Bolesławem Mazurkiem. Fot. Darosław Kędzierski, z arch. „Konia Polskiego”.
  • Ogier Dixieland w wieku 21 lat, Widoków 1998 r. (fot. J. Soczyńska)
  • Ogier Dixieland.
  • Dixieland. Fot. Darosław Kędzierski.
/Autor

DŻAMAJKA (JUROR-DŻAMIRA)

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Perła SK Widzów. Dżamajka to pierwsza klacz w powojennej historii polskich wyścigów, która zdobył Potrójną Koronę (Rulera – Derby – St. Leger).

______________________________________________________________

Klacz DŻAMAJKA kaszt. ur. 1997 r. (Juror – Dżamira po Rutilio Rufo) hod. SK Widzów

Jedyna trójkoronowana klacz w polskiej historii

Zwyciężczyni aż 4 z 5 klasyków sezonu wyścigowego 2000 – Rulera, Derby (w rekordowej – 20-konnej obsadzie!), Oaks i St. Leger oraz najważniejszej z dystansowych porównawczych prób – Wielkiej Warszawskiej, a także Nagrody Iwna, co dało jej tytuł „Koń Roku”.

Czterolatką wygrała Nagrody Golejewka i Kozienic (kontuzja po tym wyścigu zamknęła jej torową karierę), a w Bratysławie pokonała GALILEO w Velkej cenie Slovenskiej. Jej syn – DŻERALD (po Roulette) wygrał dwulatkiem Próbną i Nagrodę Skarba. Dżamajkę – zwyciężczynię 11 gonitw (w 13 startach!) – trenował Bogdan Strójwąs, a z wyjątkiem zwycięskiego debiutu zawsze dosiadał dżokej Tomasz Dul.

Autor wpisu: Paweł Gocłowski

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 20.04.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Całe życie z folblutami” (2011) – Anna Deszczyńska

„Dżamajka – perła z Widzowa” (2005) – Paweł Gocłowski

Wyścig I grupy – 16.09.1999 – Dżamajka (1999) | FILM

„Stadnina Koni Widzów-Skrzydłów” (1978) – Stanisław Schuch

Pokrewne Legendy:

Galeria:

Zdjęcia: Włodzimierz Sierakowski / Edyta Twaróg

  • Dżamajka i Tomasz Dul.
    W drodze po Błękitną Wstęgę. Fot. W.S.
  • Dżamajka i Tomasz Dul. Derby 2.07.2000. Fot. E.T.
  • Dżamajka – zwyciężczyni Nagrody Rulera. Fot. E.T.
  • Jarosław Koch i klacz Dżamajka. SK Widzów, listopad 2002.
  • Jarosław Koch i klacz Dżamajka. SK Widzów, listopad 2002.
/Autor

MASINI (DIXIELAND-MANSARDA)

PL/EN

Hodowca: Stadnina Koni Widzów
Mecenas:

______________________________________________________________

Ogier MASINI gn. ur. 1999 r. (Dixieland – Mansarda po Miami Prince) hod. SK Widzów

Znakomity stipler, który największe sukcesy odnosił (w czeskim treningu – Čestmir Olehla) we Włoszech, gdzie dwukrotnie wygrał Grande Steeple Chase di Milano Grupa 1, a pierwszy mijał celownik również w Gran Premio Merano Grupa 1.

W maju 2005 roku zajął siódme (płatne) miejsce w Grand Steeple-chase de Paris Grupa 1 na centralnym paryskim torze Auteuil.

Rywali bił również na bieżniach Czech i Słowacji, a suma jego wygranych (5xI w gonitwach z płotami i 9xI z przeszkodami) w przeliczeniu na czeskie korony przekroczyła 13.600.000!

Po karierze dwuletniej (tr Anna Nieora) w Polsce (biegał 7 razy: 1xIII, 1xIV, 3xV) został sprzedany na jesiennej aukcji koni w treningu (Polturf) za 4.000 złotych.

Zinbredowany 2×3 na ogier CONOR PASS i 3×5 na ogiera DORPAT Masini, powrócił do kraju i zajął boks czołowego, ale w stadzie nie odnosi sukcesów.

Autor wpisu: Paweł Gocłowski

Przeczytaj więcej w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Powrót do listy

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Masini powraca do domu” (2016) – Miloslav Vlček

„Stadnina Koni Widzów-Skrzydłów” (1978) – Stanisław Schuch

„Masini – rodowód i wygrane”

Katalog Winners 100 Gwiazd – 2021

Galeria:

  • Masini. Fot. Zenon Kisza.


  • Masini. Fot. Zenon Kisza.

  • Masini zwycięża w Gran Premio di Merano (Gd1). Fot. Arigossi Fabrizio.
/Autor

Leonid Ter Asaturow

Patroni Honorowi: Polski Klub Wyścigów Konnych

Mecenasi: Barbara Towpik-Roszkiewicz

Opiekunowie: Jarosław Koch

Hodowca koni pełnej krwi angielskiej, człowiek niezwykle zasłużony dla hodowli, który w czasach wojennych ocalił cenny materiał zarodowy.

______________________________________________________________

Urodził się 30 marca 1896 roku w Wilnie. Zmarł 7 października 1968 roku i został pochowany na cmentarzu prawosławnym na Woli w Warszawie.

Po ukończeniu studiów w Pskowie i Petersburgu gospodarował na Wołyniu w majątku odziedziczonym po matce.

W grudniu 1939 roku został kierownikiem Państwowej Stadniny Koni w Ołyce koło Łucka, a następnie w 1941 roku kierownikiemstadniny koni angloarabskich w Młynowie koło Dubna. Stadnina ta pod koniec wojny została ewakuowana, poprzez Wolsztyn, gdzie dołączyły konie z Ołyki i Deraźnego, w głąb Niemiec do Goslaru leżącego u podnóża gór Harzu, a następnie do Erichsburga koło Einbecku.

Wraz z Andrzejem Krzyształowiczem, z którym pracował w Nettelau, przyczynił się do rewindykacji koni czystej krwi arabskiej. Uratowane z pożogi wojennej zarodowe konie ze stadnin wołyńskich Ołyka, Młynów i Deraźne włączone zostały do stadnin w Kurozwękach i Walewicach i stały się podstawą hodowli koni angloarabskich. Do dnia powrotu w sierpniu 1947 roku do Polski kierował załadunkiem i odprawą wracających do ojczyzny koni. W tym samym roku rozpoczął pracę jako hodowca koni pełnej krwi angielskiej w zniszczonej po wojnie Stadninie Koni Widzów.

Jego wrodzone cechy – pracowitość i sumienność po kilku latach zaczęły przynosić efekty. Konie przez niego wyhodowane wygrały m.in. 3x Derby, 4x Oaks, 4x Wielką Warszawską.

W Sombrero (1955) wygrał Derby i Wielką Warszawską, Laryks (1956) Derby i St. Leger, Mister Tory (1959) Derby i Wielką Warszawską.

W 1966 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Click the following links to go to related materials in Polish Digital Equestrian Library (they will open in a new page):

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

/Autor

Stefan Andrzej Lubomirski

PL/EN

Patron Honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Mecenas: Fundacja Orła Białego

Opiekun: Fundacja Książąt Lubomirskich

Polski arystokrata, hodowca koni i właściciel Stadniny Koni Widzów. Twórca polskiego olimpizmu.

______________________________________________________________

Urodził się 5 maja 1862 roku w Dubrownie jako syn Eugeniusza Lubomirskiego. Zmarł w czasie II wojny światowej, 5 czerwca 1941 roku w Krakowie.

W 1885 roku założył z braćmi Stanisławem (ekonomista i pierwszy prezes Banku Przemysłowego w Warszawie – twórca pierwszej fabryki samolotów w Polsce) i Władysławem (znawca koni, sportowiec i artysta – sponsorował m.in. Warszawską Orkiestrę Symfoniczną), spółkę zajmującą się prowadzeniem Stadniny Koni Pełnej Krwi Angielskiej. Skłoniło to Lubomirskich do zakupu w 1896 r. oddalonego o kilka kilometrów folwarku Widzów. Zbudowano tam nowoczesne jak na owe czasy stajnie, założono drenowane padoki.

Do wybuchu I wojny światowej konie wyścigowe Lubomirskich triumfowały na torach polskich, rosyjskich, austro-węgierskich i niemieckich, wygrywając: 4 razy Derby (2 razy w Warszawie, raz w Moskwie i Wiedniu), 2 razy Wielką Badeńską, St. Leger w Budapeszcie, kilka razy Oaks w Warszawie, Moskwie i Wiedniu. 12.12.1919 został pierwszym prezesem Polskiego Komitetu Igrzysk Olimpijskich (późniejszy PKOl).

Powrót do listy

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Stadnina Koni w Widzowie” (2018) – Jan Lubomirski-Lanckoroński

„Stadnina Koni Widzów” (2011) – Jarosław Koch

„Hodowla koni wyścigowych podług stanu liczbowego” (1898) – Bruce Lowe

„Hodowla koni wyścigowych podług stanu liczbowego” (1898) – Bruce Lowe

W najnowszym tomie leksykonu „Lubomirscy. Książęta polscy” (tom III), można przeczytać o historii SK Widzów, której założycielem był książę Stefan Andrzej Lubomirski.


Fragemnt opisu Stadniny Koni w Widzowie z leksykonu „Lubomirscy. Książęta polscy” (tom III).

/Autor