Wpisy




Celem PZHK jest m.in.: reprezentowanie interesów i ochrona praw hodowców koni, nadzór i kontrola nad sprawami organizacyjnymi i merytorycznymi Związków i Sekcji oraz doskonalenie hodowli i chowu koni.


Polski Związek Hodowców Koni (PZHK) jest organizacją społeczną zrzeszającą w swoich szeregach hodowców indywidualnych, stadniny i stada państwowe oraz inne gospodarstwa uspołecznione, zajmujące się hodowlą koni.(…)

PZHK w obecnej formie organizacyjnej istnieje od maja 1957 r. Jednakże historia związków zrzeszających polskich hodowców koni jest znacznie dłuższa. Już w czasie zaborów istniały różne lokalne organizacje łączące hodowców i prowadzące prace nad doskonaleniem pogłowia koni na ziemiach polskich. (…)

Starania o reaktywowanie istniejącego obecnie Polskiego Związku Hodowców Koni rozpoczęto na początku 1957 r. Oficjalne i formalne powołanie do ponownej działalności PZHK nastąpiło podczas pierwszego walnego zjazdu delegatów utworzonych w międzyczasie związków wojewódzkich, który odbył się w Warszawie w dniu 11 maja 1957 r. Na zjeździe tym zatwierdzono statut Związku oraz dokonano wyboru władz związkowych.

Prezesem został wybrany hodowca z powiatu sochaczewskiego, Jan Czarnecki, a v-prezesem urzędującym inż. Stanisław Gościcki; na stanowisko dyrektora PZHK został powołany Henryk Szela. W 1958 r. po odejściu H. Szeli ze stanowiska dyrektora funkcję tę chwilowo objął inż. S. Gościcki, a od 1959 r. mgr Wiktor Zakrzewski. (…)

Przełomowym wydarzeniem dla PZHK i jego przyszłej działalności było „Zarządzenie Nr 105 Ministra Rolnictwa z dn. 27 czerwca 1958 r., w sprawie przekazania Polskiemu Związkowi Hodowców Koni zadań w zakresie organizowania hodowli koni”. Zarządzenie to zostało wydane w porozumieniu z istniejącym wówczas Głównym Komitetem Organizacyjnym Związku Kółek i Organizacji Rolniczych.

Zarządzenie Nr 105 nadało PZHK większe uprawnienia niż pozostałym dwunastu związkom i zrzeszeniom branżowym; zleciło mianowicie Związkowi prowadzenie całej działalności hodowlanej nad masowym pogłowiem koni w terenie. Uprawnienia te są tym większe, że PZHK prowadzi i wydaje drukiem księgi stadne wszystkich użytkowych ras i typów koni będących zarówno w hodowli terenowej, jak i znajdujących się w stadach i stadninach państwowych. (…)

Należy podkreślić, że w działalności PZHK szczególne zasługi posiada przewodniczący Rady Hodowlanej Prof. dr Witold Pruski. Żadne poważniejsze posunięcie hodowlane i żadna poważniejsza decyzja dotycząca hodowli nie zapadła bez Jego udziału. I dlatego Prof. Pruskiemu należy się szczególna wdzięczność wszystkich hodowców i miłośników koni. (…)

Fragmenty artykułu: „Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła
—————————————————————————————————————————–

(…) W 1993 r. z inicjatywy Andrzeja Sarnowskiego, kierownika Zachodniopomorskiego Związku Hodowców Koni w Szczecinie, ukazał się pierwszy numer związkowego periodyku „Hodowca i Jeździec”, nawiązującego do tradycji przedwojennego pisma hipologicznego „Jeździec i Hodowca”. Po początkowo niepewnym okresie i trudnych momentach czasopismo wyrosło na najlepsze w swojej branży. (…)

(…) Historię, która przez te wszystkie lata rozgrywała się na różnych szczeblach organizacyjnych: krajowym, okręgowym, wojewódzkim, powiatowym, rejonowym i gminnym. Tworzyły one wspólną historię PZHK, ale nie o wszystkim dało się napisać, a tym bardziej o wszystkich ludziach, którzy ją kształtowali. Na potrzeby tego artykułu wybrane zostały tylko najistotniejsze fakty i zdarzenia, które bezpośrednio wpływały na działalność PZHK. Świadczą one o tym, że Związek miał wiele trudnych momentów i przeszkód, które musiał na swojej drodze pokonać. Niemniej potrafił przetrwać i zachować jedność. I tego, mimo obecnych różnych trudności, należy życzyć jubilatowi na następne 120 lat.

Fragmenty artykułu: „120 lat Polskiego Związku Hodowców Koni” (2015) – Zbigniew Jaworski

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 07.05.2024


„W pracach PZHK wydajną rolę odgrywają działacze społeczni, którzy pracują bezinteresownie w sensie materialnym. Robią to dlatego, że interesują się hodowlą koni i lubią konie. Znaczna część dorobku PZHK jest właśnie ich zasługą. Dla przykładu podaję, że większość takich akcji terenowych, jak wystawy i pokazy, próby dzielności ogierów uznanych, licencji klaczy, uznawanie ogierów, opisy źrebiąt, spędy eksportowe i szereg innych, jest organizowana przy udziale i pomocy aktywu związkowego. Bez ich pomocy mały liczbowo personel fachowy nie byłby w stanie podołać zadaniom, jakie stoją przed PZHK”.

Dr Jerzy Chachuła
„Polski Związek Hodowców Koni” – Koń Polski nr 0, 1965


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Hodowca i Jeździec – czasopismo (od 2003)

„Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

„Konie pełnej krwi angielskiej” (1965) – Stanisław Schuch

„Przeobrażenia hodowli koni we współczesnym świecie” (1965) – Witold Pruski

„120 lat Polskiego Związku Hodowców Koni” (2015) – Zbigniew Jaworski


Pokrewne Legendy:

Jan Grabowski

Hipolog i naukowiec. Autor wielu prac związanych z hodowlą koni i sportem jeździeckim m.in. uznanego albumu „Hipologia dla wszystkich”.  

Czytaj więcej…

Lech Strzałkowski

“Dziecko tułacz” gen. Andersa. Wybitny hodowca koni wyścigowych i sportowych. Jeździec i znawca koni. Od 1959 pracował w SK Ochaby, później SK Stubno i SK Walewice. Uczestnik wyścigów Warszawa, Sopot, Pardubice.

Czytaj więcej…

Maria Kinga Świdzińska

Naukowiec i hodowczyni koni. Od 1974 prowadziła w Golejewku bardzo cenne dla polskiej hodowli prace naukowe dotyczące koni pełnej krwi angielskiej. W 1981 r. obroniła pracę doktorską dotyczącą oceny reproduktorów pełnej krwi.

Czytaj więcej…

Stadnina Koni Janów Podlaski

6 października 1816 roku Car Rosji Aleksander I podpisał dekret o założeniu Państwowej Stadniny Koni i Stada Ogierów. Ponad 200 letnia historia tej stadniny to piękna karta polskiej i światowej hodowli koni arabskich.

Czytaj więcej…

Stadnina Koni Michałów

Założona została w 1953 roku. Przejęła ona konie ze zlikwidowanej w tym samym czasie stadniny w Klemensowie, koło Zamościa. Razem z końmi został przeniesiony do Michałowa hodowca, pan Ignacy Jaworowski, później jej wieloletni dyrektor.

Czytaj więcej…

Stadnina Koni Widzów

Jej historia sięga końca XIX wieku, kiedy to książęta Lubomirscy założyli w swoim majątku w Kruszynie stadninę koni pełnej krwi angielskiej. W 1896 r. zakupili folwark Widzów gdzie zbudowali nowoczesną jak na owe czasy stajnię, wraz z padokami.

Czytaj więcej…

Stanisław Schuch

Polski hipolog, świetny eksterierzysta i organizator wyścigów konnych. Współtwórca hodowli koni w Polsce po I i II wojnie światowej. Z W. Pruskim i J. Grabowskim napisał II tom podręcznika pt. „Hodowla koni”.

Czytaj więcej…

Stanisław Szurik

Jeden z najwybitniejszych współczesnych polskich hodowców koni sportowych, rzutki przedsiębiorca, znakomity rolnik uhonorowany tytułem Rolnika Pomorza i Kujaw.

Czytaj więcej…


Galeria:




Brązowy medalista (druż.) MŚ w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi (Apeldoorn 1976), 2x srebrny medalista ME (druż. Sopot – 1975, Donaueschingen – 1977, Zug – 1981), brązowy medalista ME (druż. Haras du Pin – 1979; ind. Zug 1981).

______________________________________________________________

Urodził się 19 marca 1919 roku w Goździechowie, powiat Kościan, województwo poznańskie. Zmarł 3 czerwca 2003 roku w Wałbrzychu. Ojciec Jakub. Siostra Maria. Bracia Walenty, Stanisław, Jan. Żona Franciszka z domu Obrzycka. Córka Eugenia. Synowie Zygmunt i Andrzej. Zawodnik Sudeckiego Ludowego Klubu Sportowego w Książu.

(…)

Przepracował w Stadzie swoje lata bez nagany. Był punktualny, dokładny, wymagający. Kiedy był już na emeryturze, to jeździł do Pańkowa koło Świdnicy do Stadniny Kazimierza Mazurka i pomagał w trenowaniu koni. W pracy nie pozwolił, by zmokła choćby garstka siana. O konie dbał więcej niż o siebie.

(…)

Paweł Mazurek, świetny jeździec, powoził końmi trenowanymi przez Władysława Adamczaka, który był nauczycielem koni hodowanych przez Kazimierza Mazurka, ojca i przez niego.

W książce Sport zaprzęgowy w Polsce Anna Nowicka-Posłuszna i Marek Zaleski napisali:

„W latach 1970 – 1984 Władysław Adamczak trzydziestokrotnie uczestniczył w zawodach wysokiej rangi, w tym siedem razy w Mistrzostwach Świata i osiem razy w Mistrzostwach Europy. Był zawodnikiem doskonale przygotowującym konie”.

Odnosił sukcesy w Europie, w Mistrzostwach Świata, w mityngach w Akwizgranie. Nie udało mu się tylko zdobyć medalu w Mistrzostwach Polski. Zajmował czwarte miejsca. Jak twierdzą sportowcy, najgorsze, bo niemedalowe. Pozostały jednak po Władysławie Adamczaku medale z Mistrzostw Świata i Europy.

Autor: Witold Duński

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 16.08.2023


Władysław Adamczak zmarł 3 czerwca 2003 roku, w wieku 84 lat.
Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Szczawienku.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Władysław Adamczak” (2012) – Witold Duński

„W Książu. Sudecka stadnina koni w Książu” [link](1980) | FILM

„Polskie zaprzęgi sportowe w XX wieku” (1978) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

“Mistrzostwa Świata w Powożeniu Het Loo-Apeldoorn 1976″ (1976) – Zbigniew Prus Niewiadomski

„Trzecie Mistrzostwa Europy w Powożeniu, Sopot 1975” (1975) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Polskie zaprzęgi na hipodromach zachodnioeuropejskich” (1970) – Zbigniew Prus-Niewiadomski, Kazimierz Stawiński

„Katalog Winners 100 Gwiazd – 2021”

„Sport jeździecki w Stadzie Książ – wczoraj i dziś” [link]


Pokrewne Legendy:

Kazimierz Mazurek

Jego gospodarstwo w latach 70. wyhodowało przepiękne stado koni kolorowych. Obecnie dalej się rozwija pod zarządem syna Pawła oraz wnuków Maćka, Marka i Karoliny. Jego drugi syn Piotr to czołowy zawodnik Polski w zaprzęgach czterokonnych.

Czytaj więcej…


Galeria:





Dnia 18 lutego 1928 r., w sali balowej Kasyna Garnizonowego w Warszawie, zwołano zebranie organizacyjne, w czasie którego przedstawiciele 18 klubów sportowych przyjęli statut i utworzyli Polski Związek Jeździecki (dalej: PZJ). Członkami – założycielami Związku były: Towarzystwo Międzynarodowych i Krajowych Zawodów Konnych w Polsce, Towarzystwa Zachęty do Hodowli Koni: Lubelskie (Lublin), Małopolskie (Lwów), Piotrkowskie (Piotrków), Pomorskie (Grudziądz), Radomskie (Radom), Wielkopolskie (Poznań), Wileńskie (Wilno) i Wołyńskie (Równe), Klub Sportowo-Hodowlany w Grajewie, Koło Sportowe Kujawsko-Mazowieckie (Włocławek), Krakowski Klub Miłośników Jazdy Konnej (Kraków), Polo-Club (Warszawa), Przemyski Klub Jazdy Konnej (Przemyśl), Związek Jeździecki „Sport Konny” Oficerów Artylerii Konnej (Warszawa), Towarzystwo Zawodów Konnych Ziemi Kieleckiej (Kielce), Wielkopolski Klub Jazdy Konnej (Poznań), Wschodnio-Kresowy Klub Jazdy Konnej (Baranowicze).

Następnie dokonano wyboru władz. Na stanowisko prezesa powołany został Słk Zbigniew Brochwicz-Lewiński, ówczesny dyrektor Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych (dalej: MSWojsk.). Funkcję wiceprezesów powierzono Fryderykowi Jurjewiczowi – dyrektorowi Departamentu Chowu Koni przy Ministerstwie Rolnictwa i gen. bryg. Stanisławowi Sochaczewskiemu, na sekretarza generalnego wybrano ppłka dypl. Tadeusza Machalskiego, a na skarbnika – mecenasa Tadeusza Michalskiego. Zarząd PZJ stanowili ponadto: Słk dypl. Władysław Anders, hr. Józef Breza, Jerzy Ciechomski, płk Leon Dunin-Wolski, rtm. Leon Kon, gen. Robert Lamezan Sallins oraz gen. bryg. Stanisław Skotnicki.. Po śmierci Fryderyka Jurjewicza (1929 r.) funkcję wiceprezesa objął inż. Jan Grabowski, dyrektor Departamentu Chowu Koni.

Za główne cele PZJ przyjął:
1) uzgodnienie działalności wszystkich towarzystw promujących sport konny w jego różnych formach, z wyjątkiem wyścigów konnych, ujętych ustawą o wyścigach i prawidłach wyścigowych; 2) ujednolicenie klasyfikacji i warunków zawodów;
3) reprezentowanie polskiego jeździectwa poza granicami kraju;
4) przygotowanie i organizację zespołów jeździeckich na igrzyska olimpijskie;
5) przystąpienie do Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej (Fédération Equestre Internationale – FEI).

Realizacja tych zadań nie była łatwa i wymagała czasu. Nie wprowadzono zatem żadnych gwałtownych reform, które mogłyby zburzyć normalny przebieg corocznych zawodów. PZJ zdecydował się działać systematycznie i konsekwentnie.

Autor: Renata Urban, Sport jeździecki w Polsce w latach 1945-1989 (2013), s. 31-32 (Rozdział II – działalność Polskiego Związku Jeździeckiego w latach 1928-1939).

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 07.05.2024


18 lutego 1928 roku, w Kasynie Garnizonowym przy alei Szucha 23, odbył się zjazd założycielski Polskiego Związku Jeździeckiego. Ogłoszenie o zwołaniu zjazdu ukazało się w tygodniku Jeździec i Hodowca:

— Organizacja Polskiego Związku Jeździeckiego. Zawiadomienie. Komitet Organizacyjny Polskiego Związku Jeździeckiego niniejszem zawiadamia wszystkie Stowarzyszenia, uprawiające sporty jeździeckie (i stowarzyszenia wyścigowe, o ile organizują zawody konne) na obszarze Państwa Polskiego, a oparte na własnym statucie przez władze państwowe zatwierdzonym, iż zebranie konstytucyjne P. Z. J. odbędzie się o godz. 9-ej dn. 18.11 r. b. w Warszawie w kasynie garnizonowym ul. Szucha 23, na które uprasza się o wydelegowanie po dwóch pełnomocnych przedstawicieli z każdego Stowarzyszenia.
Za komitet Organizacyjny P. Z. J. p. o. Szefa Departamentu Kawalerji


(—) Brochwicz-Lewiński Pułkownik S G.
Jeździec i Hodowca nr 5, 1928 (1 luty 1928 r.)


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

„Piękny jubileusz czyli Polski Związek Jeździecki ma już 95 lat” (2023) – Marcin Szczypiorski

“Tradycje sportów konnych w Polsce do 1939 roku” (2022) – Renata Urban

„Sport jeździecki w Polsce w latach 1945-1989” (2013) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

“70 lat Polskiego Związku Jeździeckiego” (1998)

„Polski Związek Jeździecki” (1991) – Leon Kon

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Dzieje konkursów hipicznych w Polsce” (1982) – Witold Pruski

„Konkurencja WKKW na Igrzyskach Olimpijskich, Moskwa 1980” (1980) – Marcin Szczypiorski

„X-lecie Polskiego Zw. Jeździeckiego” (1938) – Zbigniew Brochowicz-Lewiński

„Expose Prezesa Polskiego Związku Jeździeckiego” (1933) – Zbigniew Brochowicz-Lewiński

„Polski Związek Jeździecki” (1929) – Tadeusz Machalski

„Polski Związek Jeździecki w Warszawie” (1928) – Tadeusz Machalski

„Międzynarodowe Konkursy Hippiczne w Warszawie” (1927)

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

Filmy

Ludzie i Konie | FILM


Pokrewne Legendy:

Anna Małecka

Doktor fizyki PAN Uniwersytetu Poznańskiego. Karierę naukową po kilku latach porzuciła dla koni, a szczególnie dla Ciernia xx, z którym  w towarzystwie olimpijczyka z Rzymu – Marka Roszczynialskiego przyjechała do  ośrodka jeździeckiego w Zbrosławicach. Tutaj zajęła się wydawaniem tłumaczonych z niemieckiego przez Marka książek takich jak m.in. „Gimnazjum jeździeckie‘’.

Czytaj więcej…

Jan Ludwiczak

Mecenas i organizator sportów:  piłkarskiego, kolarskiego, żużlowego, motorowodnego a obecnie i jeździeckiego. Założyciel Klubu Jeździeckiego Agro-Handel Śrem, od kilkunastu lat najlepszego klubu w Polsce.

Czytaj więcej…

Wiesław Dziadczyk

II Wicemistrz Polski w Skokach przez Przeszkody. Trener w Stadninach Koni Kozienice, Klikowa i Pruchna. Jeździec, który skoczył przeszkodę „mur” 2,20 m na klaczy Via Vitae. Do dzisiaj w Polsce nie pobity rekord wysokości na tego typu przeszkodzie.

Czytaj więcej…

Marian Kozicki

Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

Czytaj więcej…

Wojciech Mickunas

Jeździec. Uczestnik IO (1972 Monachium, 1988 Seul – jako trener ekipy – IV miejsce), wielokrotny medalista Mistrzostw Polski, 3x uczestnik Mistrzostw Europy w WKKW. Publicysta i świetny bard.

Czytaj więcej…

Andrzej Orłoś

Olimpijczyk. Mistrz Polski w Ujeżdżeniu, Skokach i WKKW. Hodowca. Trener kadry
narodowej w skokach i olimpijskiej w WKKW. Mentor i pierwszy trener (obok Wandy
Wąsowskiej) medalisty MP w WKKW Artura Bobera.

Czytaj więcej…

Karol Rómmel

Żołnierz, trener, artysta w malarstwie, rysunku i jeździe konnej. Trzy krotny olimpijczyk (1912 – Sztokholm, 1924 – Paryż, 1928 – Amsterdam). Działał w KJK w Łodzi (1937) oraz JLKS Sopot (po wojnie).

Czytaj więcej…

Jan Kowalczyk

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

Czytaj więcej…


Galeria:

PL/EN

Patroni Honorowi: Polski Związek Hodowców Koni

Mecenasi: Ośrodek Hodowli Zarodowej w Kamieńcu Ząbkowickim

______________________________________________________________
Perła w koronie polskich zaprzęgów. Hodowla koni rasy śląskiej.
Przy stadzie działa również stadnina koni oraz klub sportowy specjalizujący się w powożeniu parami i zaprzęgami czterokonnymi.
______________________________________________________________

Mistycyzm miejsca takiego jak Książ wiąże się z wieloma elementami.

Historia zamku w Książu, losy jego wieloletnich właścicieli z rodu Hochbergów, jak i dzieje hodowli koni przeplatają się ze sobą na przestrzeni wieków. Trudno, więc opowiadać historię o jednym z tych elementów bez nawiązywania do innych.

Jednak właściwą kanwą do napisania tej książki było powstanie koni rasy śląskiej.

To właśnie na tych terenach rodziła się i kształtowała hodowla tej rasy, a działalność Stada Ogierów Książ przyczyniła się do jej ugruntowania i rozprzestrzenienia…

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autor: Izabela Rajca-Pisz

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

„Stado ogierów Książ” (2005) – Izabela Rajca-Pisz

„Katalog aukcji koni, Książ 25-26.05.1990” (1990) – Zespół redakcyjny

„Katalog III aukcji koni sportowych w Książu” (1976) – Zespół redakcyjny

„50-ta Jubileuszowa Aukcja Koni w Książu” (1974) – Izabella Pawelec-Zawadzka

„Państwowe Stado Ogierów Książ” (1974) – Zbigniew Dąbrowski

„Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

Linki

„W Książu. Sudecka stadnina koni w Książu” [link](1980) | FILM

„Sport jeździecki w Stadzie Książ – wczoraj i dziś” [link]

Filmy

Ślązaki z Książa na medal (2018) | FILM

Stado na medal! (2018) | FILM

Stado Ogierów Książ w Wałbrzychu (2016) | FILM

PL/EN

Hodowca: Stado Ogierów Książ
Mecenas: Ośrodek Hodowli Zarodowej w Kamieńcu Ząbkowickim

______________________________________________________________

LOKAN – syn ogiera Largis śl i klaczy Lokana po Glockner old – na świat przyszedł w Stadzie Ogierów w Książu w 2001 roku, a na wieczne pastwiska odszedł w kwietniu 2018 roku. Główny Hodowca SO Książ – Małgorzata Studzińska do dziś wspomina go jako źrebię – które swoją urodą zachwycało już zaraz po przyjściu na świat.

Do dzisiaj można określić go mianem najbardziej utytułowanego polskiego konia zaprzęgowego – zarówno pod względem sportowym jak i hodowlanym. Wyhodowany w Stadzie Ogierów Książ – w całej swojej karierze osiągnął znaczące dla polskiego jeździectwa sukcesy sportowe.

Jednym z jego największych atutów była ponad przeciętna uroda. Ten piękny kruczo kary ogier miał w sobie magię – która przyciągała każdego. 

Już jako 4-letni odniósł sukces – wygrywając Krajową Wystawę Zwierząt Hodowlanych w Poznaniu. Jego losy połączyły się następnie z czołowym dzisiaj zawodnikiem powożenia zaprzęgami konnymi – Bartłomiejem Kwiatkiem. Para właśnie razem, odnosiła największe sukcesy na arenie kraju i Europy, a wśród nich należy wymienić:

4 złote medale Mistrzostw Polski w Powożeniu Zaprzęgami Jednokonnymi srebrny medal indywidualny Mistrzostw Świata w Powożeniu Zaprzęgami Jednokonnymi, Pratoni del Vivaro (ITA) 2010 wygrany konkurs ujeżdżenia na Mistrzostwach Świata w Powożeniu Zaprzęgami Jednokonnymi, Lezirias (POR) 2012 wygrane na Międzynarodowych Zawodach CAI3* : Kladruby nad Labem (CZE), Police nad Metuji (CZE), Altenfelden (AUT), Nebanice (CZE), Nemcice u Kolina (CZE)

W kolekcji medali Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej – brakowało Lokanowi złotego krążka, który jak się później okazało zdobył w 2018 roku stajenny kolega z boksu obok – śląski ogier Sonet.

Lokan był koniem obdarzonym cechami sportowca z krwi i kości. Doskonale zdawał sobie sprawę ze swoich mocnych stron. Każdy kłus wyciągnięty w jego wykonaniu wprawiał ludzi w zachwyt – a ruch – zatrzymanie i nieruchomość 10 sekund oceniany był w 90% na ocenę 10. Bartłomiej Kwiatek doskonale rozumiał się z Lokanem – przez co tworzyli Team nie do pokonania. Świetnie odzwierciedlało się to w konkursach zręczności powożenia – gdzie niejednokrotnie jedynym możliwym wynikiem było „podwójne zero”.

Lokan bardzo chętnie podróżował. Zwiedził niemal całą Europę. Cechowała go dzielność, odwaga ale i odrobina lenistwa oraz własne zdanie na pewne tematy. Był zdecydowanie typem indywidualisty. Nigdy nie lubił głośnej muzyki czy głosu speakera w głośnikach. Nie przepadał za widokiem białego futerka nakładanego na kantar – czy tego kładzionego na kozioł bryczki. Był ogromnym łasuchem – i zawsze z niecierpliwością czekał na kolejny posiłek w ciągu dnia. Zresztą niejednokrotnie w okresie roztrenowania – bardzo szybko rysowała mu się przez to sylwetka źrebnej klaczy. Bardzo ufał otaczającym go ludziom – ale był też wymagający. W koniowozie zawsze zajmował pierwsze miejsce w stanowisku – i tam czuł się najlepiej. W Stadzie Ogierów Książ – w swoim domu – stajni nr V- jego boks znajdował się na wprost głównego wejścia – jak na prawdziwą Gwiazdę przystało.

Jego sukcesy oraz urok osobisty – pozwalały na prezentowanie go podczas wielu pokazów. Na arenę wchodził jako żywa Legenda polskiego powożenia i polskiej hodowli. Był zaproszony m.in. na Pride of Poland do Janowa Podlaskiego – gdzie urodą, ruchem i swoją monumentalnością pobił konie arabskie na głowę. 

Jako ogier hodowlany – sprawdził się w 100%. Za życia doczekał się utytułowanego potomstwa. Ogier Bazyli (Lokan/ Bazylia po Palant) to Mistrz Świata i II Wice Mistrz Świata Młodych Koni w Powożeniu, ogier Epilog (Lokan/ Egida po Nomen) to Mistrz Polski oraz Wice Mistrz Świata Młodych Koni w Powożeniu, ogier Renesans (Lokan/ Regencja po Bank) oraz wałach Aromat (Lokan/ Aronia po Nomen) to finaliści Mistrzostw Świata Młodych Koni w Powożeniu.

W 2018 roku jego potomstwo zdobyło kolejne medale Mistrzostw Świata. Wspomniany wyżej ogier Renesans w 2018r zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata Młodych Koni w Powożeniu w kat. 6-latków. Natomiast wymieniony wałach Aromat – w roku 2019 stał się srebrnym medalistą Mistrzostw Świata Młodych Koni w Powożeniu.

Jego potomstwo sprawdza się także w zaprzęgach wielokonnych, uczestniczy w Mistrzostwach Polski i Pucharze Polski – zdobywając medale.

Lokan był nieodłącznym elementem Stada Ogierów Książ. Dla wszystkich był Przyjacielem – któremu każdy poświęcał wiele uwagi. Rasa śląska na Świecie, stała się marką samą w sobie m.in. właśnie dzięki niemu. Zawodnicy i hodowcy z zagranicy – po konkursach ujeżdżenia w jego wykonaniu przychodzili z podziwem obejrzeć Mistrza. Niejednokrotnie ze zdumieniem przyznawali się – że nie mieściło im się w głowie – że tak duży koń z „okrągłym brzuszkiem” może w taki sposób się poruszać. 
 
Autor wpisu: Justyna Dera

PL/EN

Hodowca: Stado Ogierów Książ
Mecenas: Ośrodek Hodowli Zarodowej w Kamieńcu Ząbkowickim

______________________________________________________________
Mistrz Sonet – z Książa

Śląski 11-letni ogier Sonet (Dastin xx – Sorbona po Bojkot śl.) to najbardziej utytułowany polski koń w historii zaprzęgów jednokonnych.

Został wyhodowany w Stadzie Ogierów Książ i jest własności Ośrodka Hodowli Zarodowej w Kamieńcu Ząbkowickim Sp. z o.o.

Sonet to połączenie matki rasy śląskiej z ojcem pełnej krwi angielskiej. Dało nam wspaniały nowy typ – sportowego konia o potężnej sile i ekspresji oraz wytrzymałości wraz z obszernością w trzech chodach i ogromną urodą. Soneta wyróżnia wielka odwaga i ambicja. Należy zwrócić uwagę na obszerność wszystkich trzech chodów oraz zwinność ogiera.

Sonet ukończył jako 2,5 latek Zakład Treningowy – następnie trafił w trening sportowy do zawodnika SO Książ – Bartłomieja Kwiatka. Pierwsze sukcesy Soneta to dwukrotne zdobycie złotego medalu Halowego Pucharu Polski w Powożeniu Zaprzęgami Parokonnymi – Cavaliada. Już wtedy wykazywał się ponadprzeciętną zwinnością i szybkością. W 2015 roku podczas Mistrzostw Świata Młodych Koni w węgierskim Mezohegyes, wywalczył IV miejsce w Finale Koni 7-letnich. W 2016 roku Sonet został objęty programem przygotowań do Mistrzostw Świata w Powożeniu Zaprzęgami Jednokonnymi – Piber, Austria. Po doskonałym występie i drugim miejscu w konkursie maratonu, zdobył srebrny medal drużynowo i VI miejsce indywidualnie. W latach 2017 i 2018 został złotym medalistą Mistrzostw Polski w Powożeniu Zaprzęgami Jednokonnymi – Bogusławice.

Największym sukcesem Soneta jest zdobycie Złotego Medalu Mistrzostw Świata w Powożeniu Zaprzęgami Jednokonnymi w Kronenbergu (Holandia, 2018r). indywidualnie oraz brązowego medalu drużynowo – wraz z powożącym Bartłomiejem Kwiatkiem. Jest to najbardziej spektakularny sukces sportowy i hodowlany dla polskich zaprzęgów i koni rasy śląskiej.

Autor wpisu: Małgorzata Studzińska