Wpisy




Polski kawalerzysta, który uratował życie (wtedy jeszcze przyszłemu) pierwszemu prezydentowi USA, Jerzemu Waszyngtonowi. W Polsce był jednym z dowódców konfederacji barskiej, w Stanach Zjednoczonych został ojcem amerykańskiej kawalerii” i bohaterem wojny o niepodległość.

______________________________________________________________

Kazimierz Pułaski urodził się najpewniej 6 marca 1745 r. w Warszawie. Wychował się w rodzinnych dobrach Winiary nad Pilicą nieopodal Warki. Miejscowa tradycja mówi, że to właśnie w wareckiej szkole parafialnej pobierał pierwsze nauki. Edukację kontynuował w warszawskiej szkole księży teatynów w Warszawie. Lekcję etykiety dworskiej odebrał na dworze księcia Karola Kurlandzkiego w Mitawie, gdzie pełnił funkcję pazia. O wychowanie patriotyczne przyszłego Bohatera dwóch Narodów dbali jego rodzice – Józef i Marianna z Zielińskich. Ojciec, właściciel ziemski, starosta warecki, ale przede wszystkim uznany adwokat i aktywny uczestnik wielu sejmów zaangażowany w działania opozycji antyrosyjskiej w XVIII – wiecznej Rzeczypospolitej, wprowadził go w świat polityki. Bez wątpienia to wpływ ojca skłonił Kazimierza Pułaskiego i jego braci do udziału w konfederacji barskiej (1768-1772), której senior rodu był jednym z twórców.
Młody Pułaski, choć nie posiadał większego doświadczenia wojskowego, szybko stał się jednym z najsłynniejszych dowódców wojsk konfederackich, walczących o wyrwanie się Polski spod wpływów rosyjskich. Największą sławę przyniosła mu skuteczna obrona twierdzy jasnogórskiej (1771). Znany był z organizacji śmiałych wypadów na wroga. W okresie tym stał się legendą – śpiewano o nim pieśni i pisano wiersze. Jego postać uwiecznili na obrazach znakomici XIX-wieczni malarze, m.in.: Józef Chełmoński i Juliusz Kossak.

W 1772 r. Kazimierz Pułaski, w wyniku upadku konfederacji barskiej oraz ze względu na powiązanie jego osoby z nieudanym zamachem na króla Stanisława Augusta, opuścił Rzeczypospolitą i udał się na emigrację. Po kilku latach tułaczki po Europie, w 1777 r., zdecydował się na wyjazd za ocean, gdzie koloniści amerykańscy bili się z Anglikami o niepodległość. Udział w rewolucji amerykańskiej otwierał przed Kazimierzem Pułaskim nowe szanse. Bogate doświadczenie wojenne wyniesione z walk konfederackich przekonało Jerzego Waszyngtona, dowódcę Armii Kontynentalnej, do zaangażowania dzielnego Pułaskiego do amerykańskiego wojska.

(…)

Autor: Karol Kucharski, Muzeum im. K. Pułaskiego w Warce

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 19.11.2023


Kazimierz Pułaski zmarł 11 października 1779 od ran odniesionych w czasie oblężenia Savannah. Został pochowany na lokalnej plantacji, na co wskazują badania archeologiczne z 1996 r., podczas których odkryto trumnę z napisem „Brygadier general Casimir Pulaski”.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Kazimierz Pułaski 1745-1779” (2023) – Karol Kucharski

“Kazimierz Pułaski” (2021) – Małgorzata Król

“Wizerunek Kazimierza Pułaskiego w sztukach plastycznych. Próba bilansu” (2016) – Iwona Stefaniak

“Pułaski w amerykańskiej wojnie o niepodległość. Front północny 1777-1778” (2016) – Jolanta Daszyńska

“Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego” (2011) – Iwona Stefaniak

“Kazimierz Pułaski w świadomości Polaków po 1989 r.” (2011) – Karol Kucharski

“Wodzowie Polski – Kazimierz Pułaski” (1938) – Edmund Oppman

“Katalog – Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce”

Filmy

Kazimierz Pułaski. Bohater Polski i USA | FILM

Amerykańska rewolucja z mazurkiem w tle, czyli Będomin | FILM

Za wiarę i niepodległość – konfederacja barska | FILM


Pokrewne Legendy:


Galeria:




Żołnierz, sportowiec, cichociemny zakatowany przez Gestapo w Mińsku.

3x medalista MP, 2 wicemistrz Armii (1935), olimpijczyk IO Berlin 1936 (Zbieg II), 1937-39 szef sekcji jeździeckiej WKS Legia.

______________________________________________________________

(…)

Bardzo dobry zawodnik. Zdolności fizyczne bardzo duże. Bardzo obowiązkowy, bardzo pilny, sumienny i zamiłowany w jeździe konnej. Ze względu na jego duże umiejętności, pozostawienie go na Wyższym Kursie Instruktorów Jazdy Konnej jest bardzo pożądane. Ukończył kurs z wynikiem celującym. Zgodnie z zaleceniem komendanta, por. Sokołowski został powołany na wyższy kurs, w którym uczestniczył od października 1932 r. do września 1933 r. i ukończył go z drugą lokatą. (…)

W latach trzydziestych był jednym z najlepszych jeźdźców w kraju. Pierwsze sukcesy w zawodach międzynarodowych osiągnął już w 1930 r. Dnia 7 czerwca, podczas Centralnych Krajowych i Międzynarodowych Zawodów Konnych w warszawskich Łazienkach, w Konkursie Ujeżdżenia o Nagrodę Towarzystwa Zachęty do Hodowli Koni w Polsce, zajął III m na koniu Lala. W maju 1932 r. na Watasze wywalczył II m w Konkursie Ujeżdżenia na zawodach w Grudziądzu, zorganizowanych przez Pomorskie Towarzystwo Zachęty do Hodowli Koni. Uczestniczył również w rozgrywanych od 1931 r. Jeździeckich Mistrzostwa Polski, w których czterokrotnie stawał na podium. (…)

W okresie międzywojennym Tadeusz Sokołowski działał w dwóch klubach sportowych. W 1926 r. pracował w Wojskowym Klubie Sportowych „Gryf” w Toruniu, a w latach 1937-1939 kierował sekcją jeździecką Wojskowego Klubu Sportowego „Legia” w Warszawie. (…)

Jako cichociemny przyjął pseudonim „Trop” oraz Tadeusz Serafin. (…)

Po nieudanej (z powodu zdrady przez strażnika) próbie odbicia z mińskiego więzienia, mjr Tadeusz Sokołowski, wcześniej torturowany w śledztwie, został zakatowany na śmierć na schodach budynku Gestapo w Mińsku w nocy z 6 na 7 lutego 1943 r..

Autor: Renata Urban

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 14.05.2024


Tadeusz Sokołowski został zamordowany przez Gestapo w Mińsku, nocą z 6 na 7 lutego 1943 roku. Miał 38 lat.

W 1980 roku, w lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Tadeusz Sokołowski.


1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego

(mp. Warszawa, otok amarantowy).

Pułk nawiązywał do tradycji 1 Pułku Lekkokonnego Polskiego Gwardii cesarza Napoleona I oraz 1 Pułku Ulanów Legionów Polskich „Beliny”. Odtworzony został w listopadzie 1918 r. przez oficerów dawnego 1 p.uł. Leg. z rtm. Gustawem Orlicz-Dreszerem na czele. Od 1921 r. pułk stacjonował w Warszawie w pobliżu Belwederu. Mówiono, że należał do elity pułków kawalerii okresu międzywojennego. Popularnie nazywany był „Gwardią Narodową”, choć oficjalnie nigdy tej nazwy nie otrzymał.

Ciesz się dzielny szwoleżerze,
Masz protekcję w Belwederze.

Szwoleżery kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Kręcą d…, kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Chcą gwardyjskie mieć maniery.
Be Be ery, szwoleżery.

Zawsze dumny z szefa swego,
To szwoleżer Piłsudskiego.

Szwoleżerski górą bierze,
Przy protekcji w Belwederze.

W Belwederze, na kwaterze
Pośpisz bracie szwoleżerze.

A pamiętaj szwoleżerze,
Że masz wartę w Belwederze.

Od parady i od święta,
Dla ochrony Prezydenta.

Siedzą sobie tak w Warszawie
Przy kieliszku i przy kawie.

Cała kupa jest frajerów
W pierwszym pułku szwoleżerów.

Więcej panów niż frajerów,
To jest pierwszy szwoleżerów.

Trochę panów i malarzy,
To jest pierwszy pułk koniarzy.

Z adiutantów i lekarzy
Ma Warszawa pułk gówniarzy.

Źródło: Żurawiejki (1995) – Stanisław Radomyski


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Tradycje sportów konnych w Polsce do 1939 roku” (2022) – Renata Urban

“Wielka ewakuacja 1939-1940” (2020) – Janusz Wróbel

“Sportowcy na froncie” [link] (2015) – Karolina Apiecionek

“Tadeusz Sokołowski – olimpijczyk z Berlina 1936 r.” (2012) – Renata Urban

“Tadeusz Sokołowski” (2012) – Witold Duński

“Przejawy działalności sportowej w wojskowych obozach dla internowanych (1939 – 1944)” (2005) – Bernard Woltmann

“Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

“Historia jeździectwa, cz. X” (1992) – Witold Domański

“Sport jeździecki w Wojsku Polskim 1921-1939” (1989)

“Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

“Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

“Olimpijski konkurs skoków” (1936) – Tadeusz Grabowski

“Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

“Przedolimpijskie zawody konne w Gdyni” (1936) – Ignacy Wieleżyński

“Tadeusz Sokołowski – Cichociemny” [link]


Pokrewne Legendy:

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Czytaj więcej…

Leon Burniewicz

II Wicemistrz Polski w Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego. Żołnierz, Trener. Działacz Polskiego Związku Jeździeckiego. Odznaczony Medalem za Wojnę 1939. Major Wojska Polskiego.

Czytaj więcej…


Galeria: