Wpisy




Jarosław Koch to hodowca m.in. legendarnej klaczy Dżamajka, ogiera Dipol i najlepszego w Polsce konia przeszkodowego – Masini. Wieloletni kierownik SK Widzów.

______________________________________________________________


(…) dzieciństwo przypadające na lata wojny, a także pierwsze lata powojenne i potem wakacje spędzał u rodziny na wsi. Już wówczas zaczął się interesować końmi i gdy tylko mógł, jeździł na nich.

W roku 1956 ukończył Szkołę Podstawową nr 178 w Warszawie i po egzaminie dostał się do VI Liceum Ogólnokształcącego im. T. Reytana, w którym zdał maturę w roku 1960. W tym samym roku został studentem Wydziału Zootechnicznego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W 1958 roku zaczął jeździć konno w Warszawskim Klubie Jeździeckim i startował w konkursach hipicznych w skokach, a trenował go niezapomniany major Henryk Roycewicz (srebrny medalista olimpiady w Berlinie w 1936 roku). Zagorzały WKKW-ista próbował zrobić z młodego jeźdźca zawodnika WKKW, ale skończyło się to w 1961 roku podczas zawodów w PSO Łobez upadkiem z konia i złamanym obojczykiem. Ale konno jeździł nadal w WKJ i na porannych treningach w stajniach wyścigowych na Służewcu.

W czasie studiów był współzałożycielem Studenckiego Klubu Jeździeckiego przy Zrzeszeniu Studentów Polskich, który jako pierwszy propagował jeździectwo wśród studentów – organizował obozy jeździeckie (wczasy w siodle) w Państwowych Stadach Ogierów w Starogardzie i Łącku oraz wycieczki do stad i stadnin a także biegi myśliwskie dla studentów w stadzie Ogierów w Łącku.

Z ramienia SKJ Jarosław Koch był członkiem zarządu Warszawskiego Okręgowego Związku Jeździeckiego. W 1962 roku odbył kurs sędziowski PZJ i był sędzią startowym na międzynarodowych zawodach konnych w Warszawie na stadionie przy ulicy Racławickiej. Działał też w zarządzie Koła Zootechników na SGGW, organizując obozy naukowo-jeździeckie w Białce, Ochabach, Sierakowie i Łącku.

(…)

Autor: Jarosław Koch we współpracy z redakcją portalu Legendy Polskiego Jeździectwa.

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 05.04.2023



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

„Całe życie wśród koni” (2023) – Jarosław Koch

„Osiodłane wspomnienia” (2021) – Leszek Karpina

„Zasłużeni hodowcy koni” (2014)

„Całe życie z folblutami” (2011) – Anna Deszczyńska

„Stadnina Koni Widzów” (2002) – Barbara Krasowska, Jacek Świgoń

„Konie pełnej krwi angielskiej na Służewcu. Bilans sezonu ’96” (1997) – Jarosław Koch

„Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 2” (1995) – J. Koch

„Sezon wyścigowy 1994 (pełna krew angielska) cz. 1” (1994) – J. Koch

„Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Filmy

Ogier Dixieland | FILM


Pokrewne Legendy:

Stadnina Koni Widzów

Jej historia sięga końca XIX wieku, kiedy to książęta Lubomirscy założyli w swoim majątku w Kruszynie stadninę koni pełnej krwi angielskiej. W 1896 r. zakupili folwark Widzów gdzie zbudowali nowoczesną jak na owe czasy stajnię, wraz z padokami.

Czytaj więcej…


Galeria:


Przez dwa lata po wojnie zajmowałem się odszukiwaniem koni polskich pełnej krwi, zrabowanych przez Niemców. Nie mogąc pogodzić się z nową sytuacją polityczną w Polsce wyemigrowałem do Afryki Południowej, gdzie utworzyłem na wzór Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Wiedniu zespół koni lipizańskich.”

Jerzy Iwanowski




Żołnierz, kawalerzysta, hodowca koni, oficer I dywizji pancernej generała Maczka. Twórca szkoły jazdy na koniach lipicańskich w Johannesburgu.

______________________________________________________________


Jerzy Iwanowski
przyszedł na świat pod zaborami, w rodzinie szlacheckiej, w majątku Lebiodka (miejsce to położone jest w obecnych granicach Białorusi, ok. 120 km w linii prostej od granicy Polski). Jako 11-letni chłopiec był świadkiem odzyskania Niepodległości w 1918 roku, a jako już dorosły lekarz, rolnik, ziemianin, hodowca koni i jednocześnie żołnierz był aktywnym uczestnikiem procesu jej ugruntowywania. Brał udział w II wojny światowej, a powojenne losy zaprowadziły go do Afryki. Ostatnie lata życia spędził w Polsce. Napisał m.in. autobiograficzną książkę „Czasy mojego życia”, w której podzielił się tym co było w jego życiu najbliższe jego sercu.

Jego historia jest doskonałym wzorem postawy patriotycznej, której wyrazem jest aktywna działalność na rzecz Ojczyzny, bez względu na miejsce i okoliczności jakie przynosi życie.

Młody Jurek Iwanowski, absolwent szkoły średniej im. Tadeusza Reytana w Warszawie podjął studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie ukończył Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Jednocześnie w 1931 roku, mając 24 lata, ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu w stopniu plutonowego podchorążego z przydziałem do 1 Pułku Ułanów Krechowieckich im. płk Bolesława Mościckiego w Augustowie. Po odbyciu corocznych, obowiązkowych ćwiczeń wojskowych rezerwy został mianowany podporucznikiem rezerwy z przydziałem do 23 Pułku Ułanów Grodzieńskich. Niedługo po swoich 27 urodzinach, z dniem 2 maja 1934 roku został ewidencyjnie przeniesiony do swojego macierzystego 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Studia rolnicze ukończył 17 listopada 1936 roku i rozpoczął pracę w Państwowych Zakładach Chowu Koni na stanowisku zastępcy kierownika Państwowego Stada Ogierów w Bogusławicach. 1 stycznia 1937 roku otrzymał awans na porucznika rezerwy kawalerii. Miał wówczas niespełna 30 lat.

(…)

Autor: Urszula Kowalczuk

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 02.01.2024


Jerzy Iwanowski zmarł 28 maja 2008 r., w wieku 101. lat.
Został pochowany na Cmentarzu Oliwskim w Gdańsku.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Płk. Jerzy Iwanowski” (2022) – Urszula Kowalczuk

„Jerzy Iwanowski” (2012) – Witold Duński

„Od Normandii do Ypres” [link] (2011) – E. A. Parthemore

„Czasy mojego życia” (2000) – Jerzy Iwanowski

Żebym wygrał wojnę – Jerzy Iwanowski | FILM


Pokrewne Legendy:

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Czytaj więcej…


Galeria:

Zdjęcia pochodzą z książki „Czasy mojego życia” (2000) – Jerzy Iwanowski