Wpisy

Andre Pater

Patron Honorowy i Mecenas: Jacqueline Badger Mars


Całe życie związana z jeździectwem, Jacqueline Badger Mars jest właścicielką farmy specjalizującej się w uprawach organicznych oraz w treningu i hodowli koni. Małżeństwo O’Connor (David i Karen) —złoci, srebrni i brązowi medaliści olimpijscy reprezentujący USA w WKKW—startowali i trenowali na koniach Pani Jacqueline Mars w jej dwóch ośrodkach w Plains w stanie Virginia i w Ocali na Florydzie. 

Emerytowana Vice Prezydent Mars, Inc.—odpowiedzialna za rozwój i marketing nowych produktów spożywczych. Nieugięta we wspieraniu grup działających na rzecz ochrony środowiska i terenów zielonych. Adwokat praw kobiet, ich dostępu do edukacji i zatrudnienia w sektorze biznesu. Konserwacja i ochrona zabytków jest życiową pasją Jacqueline Mars, która jest aktywnie zaangażowana w następujące projekty historyczne w USA: Mount Vernon, Monticello, Montpellier, Biblioteka Kongresu, Narodowe Archiwa i Obszar Dziedzictwa Narodowego znany jako „The Journey Through the Hallowed Ground”.

Żarliwa promotorka sztuk pięknych — Prezes Emeryt Narodowej Opery w Waszyngtonie, Sekretarz Kennedy Center, członek zarządu National Museum of Women in the Arts oraz Vice Prezes National Sporting Library & Museum.

Mecenas: Studio Borowski Sp. z o.o. / Huta szkła

Borowski Studio to renomowana, międzynarodowa marka artystycznego szkła, założona przez Stanisława Borowskiego – urodzonego w 1944 roku artystę, rzeźbiarza i mistrza szkła. Stworzył on fundamenty dzisiejszej manufaktury i huty szkła Borowski, która dziś jest symbolem połączenia tradycyjnego rzemiosła z nowoczesnym designem i sztuką współczesną.

Istnieje również sklep firmowy, który znajduje się we Wrocławiu przy ulicy Kiełbaśniczej 1 (tel.: 695 585 124).

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Najbliższa rodzina Andre Patera

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Urodzony we Wrocławiu w 1953 jako Andrzej Pater, wyrasta w Krakowie i tam kończy studia na Akademii Sztuk Pięknych. Od 1981, mieszka i tworzy w Stanach Zjednoczonych, a od 1988, w słynącym z hodowli koni pełnej krwi, Kentucky.

Andre Pater jest człowiekiem o dogłębnej wiedzy i przenikliwej intuicji, naturalnym talencie i rygorystycznej etyce pracy. Jest rozmownym, ujmującym gawędziarzem, którego zawód wymaga długich godzin samotności z płótnem i pędzlami. Jako artysta rozmiłowany w sportach osiągnął sukces różnymi środkami, ale jego niezaspokojona ciekawość zmusza go do ustawicznej ewolucji stylu i tematów.

Objaśnił tę ewolucję jako opowiadanie pewnej historii od wielu lat. Bogaty biznesmen zapytał Patera o jego marzenia. Obecnie, powiedział, „to bieganina od zapłaty do zapłaty”, ale czuł, że pytanie wymaga lepszej odpowiedzi. Patrząc na widok z dachu swojego klienta Pater wskazał na horyzont i powiedział „śnię, że tam idę, ale kiedy tam już jestem, widzę kolejny horyzont”.

Pater namalował wiele z najlepszych koni pełnej krwi swoich czasów, ale szukając następnego wyzwania wziął swoją rodzinę na wycieczkę na Zachód i został zauroczony tematami związanymi z Indianami. Zawładnęły nim tematy Indian w tradycyjnych strojach i na koniach. Kolekcjonerzy sztuki poszli w jego ślady i w 2016 r. jego „Czerwona Strzała”, portret wojownika Lakota, wieńczący Sporting Art Auction (aukcja sztuki sportowej), we współpracy między torem wyścigowym Keeneland i Galerią Cross Gate, poszedł za 276 000 $. (…)

Źródło: „Chwytając światło” (2021) – Jacalyn Carfagno

Autor wpisu: Jacalyn Carfagno | Aktualizowano: 2025/10/02

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Inspiring Surroundings” [EN] (2022) – Mariah Kline

„Chwytając światło” (2021) – Jacalyn Carfagno

„Andre Pater” [EN] (2020) – Pam Maley

„A Creative Journey” [EN] (2019) – Jackie Hollenkamp Bentley

„Andre Pater. A sporting artist for the ages” [EN] (2019) – Jen Roytz

„Kentucky Governor`s Mansion” [EN] (2015) – Andre Pater

„The Bluegrass Palette of Andre Pater” [EN] (2010)

„Atlanta `96 retrospective” [EN] (1996) – Andre Pater

„Matter of Light” [fragmenty] [EN] – Andre Pater

Andre Pater – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Andre Pater. Amerykańska podróż | FILM

Andre Pater [www.andrepater.com] [2025/06/19]

„Inspiring Surroundings” [EN] (2022) – Mariah Kline

„Chwytając światło” (2021) – Jacalyn Carfagno

„Andre Pater” [EN] (2020) – Pam Maley

„A Creative Journey” [EN] (2019) – Jackie Hollenkamp Bentley

„Andre Pater. A sporting artist for the ages” [EN] (2019) – Jen Roytz

„Kentucky Governor`s Mansion” [EN] (2015) – Andre Pater

„The Bluegrass Palette of Andre Pater” [EN] (2010)

„Atlanta `96 retrospective” [EN] (1996) – Andre Pater

„Matter of Light” [fragmenty] [EN] – Andre Pater

Andre Pater – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Andre Pater. Amerykańska podróż | FILM

Andre Pater [www.andrepater.com] [2025/06/19]

„Inspiring Surroundings” [EN] (2022) – Mariah Kline

„Chwytając światło” (2021) – Jacalyn Carfagno

„Andre Pater” [EN] (2020) – Pam Maley

„A Creative Journey” [EN] (2019) – Jackie Hollenkamp Bentley

„Andre Pater. A sporting artist for the ages” [EN] (2019) – Jen Roytz

„Kentucky Governor`s Mansion” [EN] (2015) – Andre Pater

„The Bluegrass Palette of Andre Pater” [EN] (2010)

„Atlanta `96 retrospective” [EN] (1996) – Andre Pater

„Matter of Light” [fragmenty] [EN] – Andre Pater

Andre Pater – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Andre Pater. Amerykańska podróż | FILM

Andre Pater [www.andrepater.com] [2025/06/19]

Inspiring Surroundings” [EN] (2022) – Mariah Kline

„Chwytając światło” (2021) – Jacalyn Carfagno

„Andre Pater” [EN] (2020) – Pam Maley

„A Creative Journey” [EN] (2019) – Jackie Hollenkamp Bentley

„Andre Pater. A sporting artist for the ages” [EN] (2019) – Jen Roytz

„Kentucky Governor`s Mansion” [EN] (2015) – Andre Pater

„The Bluegrass Palette of Andre Pater” [EN] (2010)

„Atlanta `96 retrospective” [EN] (1996) – Andre Pater

„Matter of Light” [fragmenty] [EN] – Andre Pater

Andre Pater – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Andre Pater. Amerykańska podróż | FILM

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Wojciech Kossak

Wizjoner sztuki, malarz, absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Akademii w Monachium. Autor takich dzieł, jak: „Olszynka Grochowska. Szarża 5 Pułku Ułanów Zamoyskich”, „Z depeszą” czy „Odpoczynek ułana”.

Czytaj więcej…

Ludzie

Bogusław Lustyk

Polski artysta specjalizujący się w malarstwie, rzeźbie i grafice użytkowej. Dzięki swoim pracą związanym z końmi został drugim w historii oficjalnym artystą Kentucky Derby. Otworzył galerię „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Andre Pater kończy obraz „Gdzie rzeka zaślubia górę” w swoim atelier w Lexington. Obraz o wymiarach 60 x 40 jest hołdem dla kultury Indian.
Andre Pater i Jego ulubiony obraz.

Andre Pater podczas pracy nad obrazem przedstawiającym wesele plemienia Wron w latach siedemdziesiątych XIX w.
Andre Pater w Iroquois Hunt Club, mieszczącym się w 200-letnim młynie zbożowym nad Boone Creek.
Headley-Whitney Museum.
Headley-Whitney Museum.
Headley-Whitney Museum.
Wspaniałe dwa dni w czasie Pucharu Hodowców, Kennland 2022.
Andre Pater pokazuje wygrany zakład. Puchar Hodowców, Kennland 2022.
Puchar Hodowców, Kennland 2022. Andre Pater z dziećmi, córką Aleksandrą i synem Bogdanem.
Tor Wyścigowy Ascot 2022.
Tor Wyścigowy Ascot 2022.
Kasia Pater, przy rzeźbie na Torze Wyścigowym w Ascot.
Andre i Kasia Pater na Torze Wyścigowym w Ascot.
Andre i Kasia Pater z wizytą w Cashel Palace, Cashel, County Tipperary, Ireland.
Andre i Kasia Pater z wizytą w Coolmore Farm.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Wojciech Kossak

Patron Honorowy: Prezydent Miasta Krakowa Jacek Maria Majchrowski

Jacek Maria Majchrowski – polski prawnik, polityk, historyk doktryn politycznych i prawnych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, profesor nauk prawnych, członek Trybunału Stanu. Znawca II Rzeczypospolitej, dokumentujący jej historię, a szczególnie działalność ugrupowań prawicowych.

Dowiedz się więcej…

Mecenas: Michał Bożek

Opiekunowie: Kasia i Andre Pater

Andre Pater od 1981, wraz z rodziną mieszka i tworzy w Stanach Zjednoczonych, a od 1988, w słynącym z hodowli koni pełnej krwi, Kentucky. Odwiedź stronę opiekuna

Dowiedz się więcej…

Opiekun: Bogdan Żupinadze

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Wizjoner sztuki, malarz, absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Akademii w Monachium. Autor takich dzieł, jak: „Olszynka Grochowska. Szarża 5 Pułku Ułanów Zamoyskich”, „Z depeszą” czy „Odpoczynek ułana”.

Współtwórca Panoramy Racławickiej – Wojciech Kossak, urodził się w Paryżu, sylwestrowej nocy 1856 roku.

Po ojcu chrzestnym – Horacym Vernecie, autorze Śmierci księcia Józefa Poniatowskiego i Bitwy pod Somosierrą, Wojciech otrzymał drugie imię i być może ten fakt wpłynął na jego zamiłowanie do malarstwa i Paryża, chociaż życie związało go na zawsze z Krakowem. (…)

I tam miało swój początek malarstwo Wojciecha Kossaka, gdzie społeczeństwo spragnione było obrazów o historycznej treści, gloryfikowania dawnego wojska polskiego, podtrzymującego ducha niepodległości i tęsknoty do munduru.

”Był, jak ojciec, malarzem batalistą, twórcą panoram oraz wielkich formatami kompozycji przedstawiających wojenne epizody nie tylko z polskiej historii, lecz także z francuskiej lub niemieckiej, unikał przy tym tematów gloryfikujących wojska, szczególnie pruskiego zaborcy, a jednocześnie – polskich klęsk. Tworzył wiele portretów, najczęściej reprezentacyjne wizerunki europejskiej socjety lub arystokracji. Chętnie sam się portretował, ale nie szukał w studiowaniu swojej twarzy wiedzy o sobie, cech osobowościowych. Autoportret traktował najczęściej jako okazję do godnego zaprezentowania się.”

Wojciech Kossak malował każdego dnia, od wczesnych lat młodzieńczych, najpierw pod czujnym okiem ojca – w Krakowie, później podczas wieloletniej edukacji w Akademii Monachijskiej i w paryskiej Ecole des Beaux-Arts. Nie łatwo młodemu, ambitnemu malarzowi z Polski było zaistnieć w Paryżu. (…)

Źródło: „O dwóch takich co Racławice…” (2021) – I. Strzelewicz-Ziemiańska

Autor wpisu: Iwona Strzelewicz-Ziemiańska | Aktualizowano: 2025/10/02

Wojciech Kossak zmarł w Krakowie 29 lipca 1942 r., w wieku 86. lat. Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XIIB-płn-po lewej).

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Wojciech Kossak w Ameryce” (2022) – Katarzyna Łomnicka

„O dwóch takich co Racławice…” (2021) – I. Strzelewicz-Ziemiańska

„’Fabryczka’ Kossaków…” (2021) – S. Krzysztofowicz-Kozakowska

„Jak plakat reklamowy Polskiego Fiata stał się dziełem sztuki” (2021) [www.sztuka.dlastudenta.pl] [2025/07/29]

„Kossakowie ; The Kossaks” [PL+EN] (2016) – Praca zbiorowa

„Kossakowie” [PL, EN] (2015) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie” (2005) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie” (2001) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Niepospolity ród Kossaków” (2000) – Zespół redakcyjny

„Kossakowie” (1986) – Zespół redakcyjny

„Sztuka dynastii Kossaków” (1986) – Stanisław Ledóchowski

„Wojciech Kossak” (1982) – Kazimierz Olszański

„Wspomnienia” (1918) – Wojciech Kossak

„Wojciech Kossak – król życia” – Beata Stragierowicz [www.mnwr.pl] [2025/07/29]

„’Fabryczka’ Kossaków…” (2021) – S. Krzysztofowicz-Kozakowska

„Jak plakat reklamowy Polskiego Fiata stał się dziełem sztuki” (2021) [www.sztuka.dlastudenta.pl] [2025/07/29]

„Kossakowie” (1986) – Zespół redakcyjny

„Kossakowie” (2001) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie” (2005) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie” [PL, EN] (2015) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie ; The Kossaks” [PL+EN] (2016) – Praca zbiorowa

„O dwóch takich co Racławice…” (2021) – I. Strzelewicz-Ziemiańska

„Niepospolity ród Kossaków” (2000) – Zespół redakcyjny

„Sztuka dynastii Kossaków” (1986) – Stanisław Ledóchowski

„Wojciech Kossak” (1982) – Kazimierz Olszański

„Wojciech Kossak – król życia” – Beata Stragierowicz [www.mnwr.pl] [2025/07/29]

„Wojciech Kossak w Ameryce” (2022) – Katarzyna Łomnicka

„Wspomnienia” (1918) – Wojciech Kossak

„Wojciech Kossak w Ameryce” (2022) – Katarzyna Łomnicka

„O dwóch takich co Racławice…” (2021) – I. Strzelewicz-Ziemiańska

„’Fabryczka’ Kossaków…” (2021) – S. Krzysztofowicz-Kozakowska

„Jak plakat reklamowy Polskiego Fiata stał się dziełem sztuki” (2021) [www.sztuka.dlastudenta.pl] [2025/07/29]

„Kossakowie ; The Kossaks” [PL+EN] (2016) – Praca zbiorowa

„Kossakowie” [PL, EN] (2015) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie” (2005) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie” (2001) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Niepospolity ród Kossaków” (2000) – Zespół redakcyjny

„Kossakowie” (1986) – Zespół redakcyjny

„Sztuka dynastii Kossaków” (1986) – Stanisław Ledóchowski

„Wojciech Kossak” (1982) – Kazimierz Olszański

„Wspomnienia” (1918) – Wojciech Kossak

„Wojciech Kossak – król życia” – Beata Stragierowicz [www.mnwr.pl] [2025/07/29]

„Wojciech Kossak w Ameryce” (2022) – Katarzyna Łomnicka

„O dwóch takich co Racławice…” (2021) – I. Strzelewicz-Ziemiańska

„’Fabryczka’ Kossaków…” (2021) – S. Krzysztofowicz-Kozakowska

„Sztuka dynastii Kossaków” (1986) – Stanisław Ledóchowski

„Kossakowie ; The Kossaks” [PL+EN] (2016) – Praca zbiorowa

„Kossakowie” [PL, EN] (2015) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie” (2005) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Kossakowie” (2001) – S. Krzyształowicz-Kozakowska

„Niepospolity ród Kossaków” (2000) – Zespół redakcyjny

„Kossakowie” (1986) – Zespół redakcyjny

„Wojciech Kossak” (1982) – Kazimierz Olszański

„Wspomnienia” (1918) – Wojciech Kossak

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Autoportret z koniem na polowaniu. 1924. Muzeum Narodowe, Warszawa.
Polski Fiat namalowany przez Wojciecha Kossaka – artystę, który kochał samochody, konie i kobiety.
Idzie ułan borem, lasem. 1934. Muzeum Narodowe, Warszawa.
Kościuszko na koniu. Szkic wspólny z Janem Styką do panoramy Racławice. 1893. Muzeum Narodowe w Krakowie.
Portret córek artysty, Marii i Magdaleny. 1911. Własność prywatna.
Ranny kirasjer i dziewczyna. 1908. Muzeum Sztuki, Łódź.
Ułan przy koniu. Po 1925. Muzeum Narodowe, Kraków.
Portret Marszałka Józefa Piłsudskiego. 1928. Muzeum Narodowe, Warszawa.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Józef Brandt

Patron Honorowy: Muzeum Józefa Brandta oddział Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Józefa Brandta.

Dowiedz się więcej…

Opiekun: Piotr Kopszak


Piotr Kopszak, kustosz Muzeum Narodowego w Warszawie

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Polski malarz. Wizjoner sztuki. Studia w Paryżu i Monachium (przedstawiciel tzw. szkoły monachijskiej). Twórca znakomitych obrazów scen batalistycznych, koni i stepów.

Urodził się 11 lutego 1841 w Szczebrzeszynie.

Rodzina artysty już w XVIII wieku mieszkała w Warszawie, wśród jego przodków po mieczu byli znani lekarze a po kądzieli architekci. Józef Brandt urodził się w Szczebrzeszynie 11 lutego 1841 roku, gdzie jego ojciec Alfons Brandt, pracujący jako lekarz w ordynacji Zamoyskich, założył szpital.

W 1845 rodzina Brandtów powróciła do Warszawy gdzie rok później umarł ojciec artysta, niosąc pomoc ubogim podczas epidemii tyfusu. Matka z synem zamieszkali w dzierżawionym przez jej brata Stanisława Lessla majątku Konary. To tu młody Józef Brandt rozpoczął naukę jazdy konnej.

Zażyłość z końmi w dzieciństwie była początkiem przywiązania, które miało trwać całe życie.

W 1849 młody Brandt wrócił do Warszawy aby rozpocząć naukę w szkole realnej Jana Nepomucena Leszczyńskiego.

W latach 1854-1858 uczył się w Instytucie Szlacheckim gdzie jego nauczycielem rysunku, z którym nawiązał bliższą znajomość, był Juliusz Kossak.

Od października 1858 do listopada 1860 przebywał w Paryżu, gdzie uczył się śpiewu oraz rysunku i malarstwa w atelier Léona Cognieta.

Po powrocie z Paryża pierwszy raz wybrał się na Ukrainę w towarzystwie Juliusza Kossaka. Wrażenia z tej podróży stały się dla Brandta źródłem dozgonnej fascynacji Kresami i życiem kresowym.
(…)

Jeżeli zdarzało się, że malował portrety, to były to zwykle portrety konne. Portretował zresztą także same konie. Jego wielką pasją była stadnina, którą posiadał w Orońsku.

W czasie jego nieobecności zajmował się nią pasierb Władysław Pruszak.

Grabież majątku w Orońsku a zwłaszcza rekwizycja jego stadniny, jakiej dopuściły się wojska niemieckie w 1914 roku przygnębiła artystę i, według niektórych, przyczyniła się do jego śmierci.

Źródło: „Józef Brandt (1841-1915)” (2021) – Piotr Kopszak

Autorzy wpisu: Piotr Kopszak – kustosz Muzeum Narodowego w Warszawie
Aktualizowano: 2025/09/18

Józef Brandt zmarł 12 czerwca 1915 w Radomiu. Został pochowany na miejscowym cmentarzu rzymskokatolickim.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„MONACHIJCZYCY – Władysław Szerner” (1836-1915) (2022) – Katarzyna Łomnicka

„Józef Brandt (1841-1915)” (2021) – Piotr Kopszak

„Józef Brandt 1841-1915 tom 1” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Józef Brandt 1841-1915 tom 2” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Józef Brandt 1841-1915 tom 3” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Koń w malarstwie Józefa Brandta” (1969) – Stanisław Ledóchowski

Józef Brandt – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Józef Brandt 1841–1915 / spot promocyjny (2018) | FILM

„Józef Brandt (1841-1915)” (2021) – Piotr Kopszak

Józef Brandt 1841–1915 / spot promocyjny (2018) | FILM

„Józef Brandt 1841-1915 tom 1” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Józef Brandt 1841-1915 tom 2” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Józef Brandt 1841-1915 tom 3” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

Józef Brandt – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Koń w malarstwie Józefa Brandta” (1969) – Stanisław Ledóchowski

„MONACHIJCZYCY – Władysław Szerner” (1836-1915) (2022) – Katarzyna Łomnicka

„MONACHIJCZYCY – Władysław Szerner” (1836-1915) (2022) – Katarzyna Łomnicka

„Józef Brandt (1841-1915)” (2021) – Piotr Kopszak

„Józef Brandt 1841-1915 tom 1” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Józef Brandt 1841-1915 tom 2” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Józef Brandt 1841-1915 tom 3” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Koń w malarstwie Józefa Brandta” (1969) – Stanisław Ledóchowski

Józef Brandt – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Józef Brandt 1841–1915 / spot promocyjny (2018) | FILM

„MONACHIJCZYCY – Władysław Szerner” (1836-1915) (2022) – Katarzyna Łomnicka

„Józef Brandt (1841-1915)” (2021) – Piotr Kopszak

„Koń w malarstwie Józefa Brandta” (1969) – Stanisław Ledóchowski

„Józef Brandt 1841-1915 tom 1” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Józef Brandt 1841-1915 tom 2” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

„Józef Brandt 1841-1915 tom 3” (2018) – red. Ewa Micke-Broniarek

Józef Brandt – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Józef Brandt 1841–1915 / spot promocyjny (2018) | FILM

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Bogusław Lustyk

Polski artysta specjalizujący się w malarstwie, rzeźbie i grafice użytkowej. Dzięki swoim pracą związanym z końmi został drugim w historii oficjalnym artystą Kentucky Derby. Otworzył galerię „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Studia postaci do obrazu „Ucieczka Tatarów”, ok. 1863.
Wyjazd z zamku, 1864.
Chodkiewicz pod Chocimiem, 1867.
Czarniecki pod Koldyngą, 1870.
Zwiad kozacki, 1873.
Konfederaci barscy, 1875.
Zaloty. Kozak z dziewczyną przy studni, 1875.
Spotkanie na moście, 1884.
Wesele kozackie, 1893.
Modlitwa w stepie, 1894.
Alarm, przed 1895.
Wyjazd z Wilanowa Jana III i Marysieńki Sobieskich, 1897.
Wyjazd Marysieńki z Wilanowa, ok. 1897.
Obóz Zaporożców, ok. 1895-1900.
Czaty, ok. 1902.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Stanisław Gepner

Patron Honorowy:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Patronem Honorowym Legendy Stanisława Gepnera

Dowiedz się więcej…

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Stanisława Gepnera.

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Wanda Gepner-Augustin, Aldona Cholewianka-Kruszyńska


Wanda Gepner-Augustin. Córka rtm. Stanisława Gepnera.

Aldona Cholewianka-Kruszyńska. Kustosz – kierownik Działu Pojazdów Konnych oraz Kurator Zbiorów i Ekspozycji Historycznych w MZŁ. W pracy badawczej zajmuje się europejskimi XIX. wiecznymi ekwipażami oraz kulturą i funkcjonowaniem rezydencji polskich w kontekście hippiki, myślistwa i portretowego malarstwa oraz kultury polskich kresów wschodnich.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Major kawalerii Wojska Polskiego, muzealnik, malarz, rysownik, znawca historycznego umundurowania i uzbrojenia.

Urodzony 26 maja 1889 w Nietulisku.

Stanisław Gepner herbu własnego był wybitnym znawcą historycznego umundurowania uzbrojenia oraz historycznych wyjazdowych pojazdów zaprzęgowych.

Był także malarzem i rysownikiem. Studia malarskie podczas nauki w warszawskim gimnazjum pobierał u Karola Ciszewskiego oraz podczas pobytu w Wiedniu (ukończył jednoroczny Abiturientenkurs w Akademii Handlowej w Wiedniu w 1913), gdzie uczęszczał do Kunstgewerbeschule.

Od 1914 do 1917 w wojsku rosyjskim, od 1918 do 1920 służył w kawalerii polskiej. Od 1919 roku rotmistrz. Od 1921 do 1929 w 20 pułku ułanów. Od 1932 do 1946 roku był kustoszem i współtwórcą wraz z Bronisławem Gembarzewskim Muzeum Wojska w Warszawie.

Podczas okupacji w działał w konspiracji, pod pseudonimem „Kostka”, od 1944 w randze majora AK. W latach 1946-1948 był kustoszem Muzeum Narodowego, oddziału w Wilanowie, od 1948 do 1950 Dyrektorem Państwowego Ośrodka Muzealnego w Łańcucie.

Równolegle do pracy zawodowej zajmował się twórczością malarską – tworząc przede wszystkim rysunki i akwarele oraz metaloplastykę o tematyce hipicznej i dotyczącej historycznego umundurowania. Zlustrował także Album Wojska Polskiego E. Wedla (1934) i Zarys dziejów uzbrojenia w Polsce W. Dziewanowskiego (1935).

Był stałym współpracownikiem Encyklopedii Wojskowej wydawanej od 1931 r. Po II wojnie ukazało się ok. 100 naukowych i popularyzujących artykułów na temat historycznego umundurowania, uzbrojenia oraz pojazdów zaprzęgowych. Już pośmiertnie i w kilkadziesiąt lat po jej opracowaniu ukazała się największa praca Stanisława Gepnera poświęcona umundurowaniu historycznemu Żołnierz polski – ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832 – 1939, Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2014. (…)

Źródło: „Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

Autor wpisu: Aldona Cholewianka-Kruszyńska, Muzeum – Zamek w Łańcucie
Aktualizowano: 2025/09/18

Stanisław Gepner zmarł 26 listopada 1965 w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu w Wilanowie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Wanda Augustin” (2022) – Anna Sztyk [www.1944.pl] [2025/09/18]

„Wśród koni Stanisława Gepnera” (2006) – Stanisław Ledóchowski

„Przyjaciele Stanisław Gepner i Andrzej Grzybowski” (2005) – Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

„Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832-1939” (2014) – Stanisław Gepner

„Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Sztandary jazdy polskiej” (1938) – Stanisław Gepner

„Rotmistrz Stanisław Gepner” (1987) – Stanisław Ledóchowski

„Wanda Augustin” (2022) – Anna Sztyk [www.1944.pl] [2025/09/18]

„Wśród koni Stanisława Gepnera” (2006) – Stanisław Ledóchowski

„Przyjaciele Stanisław Gepner i Andrzej Grzybowski” (2005) – Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

„Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832-1939” (2014) – Stanisław Gepner

„Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Sztandary jazdy polskiej” (1938) – Stanisław Gepner

„Rotmistrz Stanisław Gepner” (1987) – Stanisław Ledóchowski

„Wanda Augustin” (2022) – Anna Sztyk [www.1944.pl] [2025/09/18]

„Wśród koni Stanisława Gepnera” (2006) – Stanisław Ledóchowski

„Przyjaciele Stanisław Gepner i Andrzej Grzybowski” (2005) – Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

„Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832-1939” (2014) – Stanisław Gepner

„Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Sztandary jazdy polskiej” (1938) – Stanisław Gepner

„Rotmistrz Stanisław Gepner” (1987) – Stanisław Ledóchowski

„Wśród koni Stanisława Gepnera” (2006) – Stanisław Ledóchowski

„Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Sztandary jazdy polskiej” (1938) – Stanisław Gepner

„Rotmistrz Stanisław Gepner” (1987) – Stanisław Ledóchowski

„Przyjaciele Stanisław Gepner i Andrzej Grzybowski” (2005) – Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

„Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832-1939” (2014) – Stanisław Gepner

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Stanisław Ledóchowski

Krytyk, scenograf, publicysta i autor wierszy. Strażnik pamięci o I Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Muzeum Romantyzmu w Opinogórze. Koneser tradycji kawaleryjskich, laureat Nagrody im. Zygmunta Krasińskiego, odznaczony tytułem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Por. 3. pułku strzelców konnych – Stanisław Gepner – Luty 1920
Ex libris książek Stanisława Gepnera
Autoportret – Stanisław Gepner (własność Andrzeja Grzybowskiego)
Oryginalna kartka pocztowa wysłana do Pana Stanisława Gepnera z 1937 roku
Kartka pocztowa z podziękowaniami dla Artura Bober, właściciela projektu Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka
Koń Stanisława Gepnera (1936), oryginalna akwarela – właść. Artur Bober
Kotylion (1924) – koń Stanisława Gepnera, oryginalna akwarela – właść. Artur Bober
Zizmiennyj – 5 szw. 13 pułku ułanów, Garwolin 1912

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Marian Gadzalski

Patron Honorowy Prof. Mariusz Wideryński

Fotograf oraz nauczyciel akademicki (ASP Warszawa). Od końca lat 80-tych wykonuje wolny zawód fotografa współpracując z wydawnictwami i agencjami w kraju i za granicą.

Dowiedz się więcej…

Patron Honorowy: Muzeum Południowego Podlasia

Jego zbiory obejmują m.in. największą w Polsce kolekcję ikon (ponad 1400–1600 obiektów) oraz wyjątkową ekspozycję malarstwa koni polskich mistrzów XIX i XX wieku, a także eksponaty związane z archeologią, etnografią i numizmatyką regionu.

Dowiedz się więcej…

Mecenasi: Aleksandra Gadzalska oraz Hanna Gadzalska-Syfert

Opiekunowie: Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Naszą misją jest przypominanie i pokazywanie fascynującej historii Polski Niepodległej przez pryzmat hodowli koni, sportu jeździeckiego oraz wyścigów.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Polski artysta fotograf, dla którego konie i pejzaże Podlasia stały się życiową pasją. Uznawany za jednego z największych mistrzów fotografii koni w Polsce.

Marian Gadzalski – polski artysta fotograf, członek Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Fotografików. Urodził się 10 kwietnia 1934 roku w Psarach koło Piotrkowa Trybunalskiego.

W przeddzień tragicznego wypadku na szosie pod Grójcem, w drodze do stadniny w Michałowie, gdzie miał wykonać jeszcze kilka zdjęć do kolejnego albumu o koniach, zwierzył się przyjaciołom:
„Zaczynam wierzyć, że będę mógł teraz normalnie żyć i pracować.”

Jego nagłe odejście – człowieka czynnego i twórczego do ostatnich chwil, mimo choroby serca i długotrwałej rekonwalescencji po ciężkiej operacji – budzi szczególny żal i skłania do zadumy.

Czytaj więcej w artykule Zofii Raczkowskiej z 1985 r. lub we wpisie o artyście w PCBJ… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

„Przyznam, że ucieszyła mnie wiadomość, o powstającym albumie z fotografiami Mariana (Marka) Gadzalskiego oraz tekstami o jego twórczości. Tym bardziej, że właśnie mija 37 rocznica jego śmierci. Długie lata jego świetne zdjęcia monochromatyczne, czarno-białe, ale i kolorowe wyznaczały pewien styl w końskiej fotografii. W tamtych czasach dostęp do szlachetnych koni miało niewielu, kilkoro fotografujących. Powodów było wiele, ale bezpieczeństwo niebywale cennych zwierząt wyznaczało pewną granicę i było nadrzędne.

Fotografie Gadzalskiego można było podziwiać sporadycznie w galeriach lub w kalendarzach oraz materiałach promocyjnych Central Handlu Zagranicznego. Pojawienie się w 1978 roku obszernego autorskiego albumu „Konie” stało się dużym wydawniczym wydarzeniem. Pierwszy nakład książki, choć niebywale drogiej, z półek księgarskich zniknął błyskawicznie. Pracował nad kolejnym dużym albumem, ale plany przerwała nagła śmierć.

Wspomnienia Marka i jego realizacji często gościły podczas rozmów o fotografii, o technikach alternatywnych, które wykorzystywał w swojej twórczości. Podczas rozmów z Zosią Raczkowską, kolejną uznaną fotografką koni, nie rzadko pojawiało się przypomnienie Marka stylu fotografii i jego realizacji. Podobnie podczas Związkowych (Związku Polskich Artystów Fotografików, którego był członkiem) plenerów końskich, jego twórczość wspominali koledzy, a ja choć nie miałem przyjemności poznać Gadzalskiego osobiście, uważałem, że wyznaczył pewien styl w fotografowaniu koni. Później, „pałeczkę” przejęła Zofia Raczkowska z mężem Mirosławem, ich fotografie zawładnęły „światem”, po dziś dzień. Większość fotografujących nie ma świadomości, że ten kierunek w przedstawianiu koni ma swoje źródło w podwarszawskim Komorowie.”

Autorzy wpisu: Zofia Raczkowska, Mariusz Wideryński | Aktualizowano: 2025/09/11

Marian Gadzalski zmarł tragicznie 12 sierpnia 1985 roku, w wypadku samochodowym. Miał 51 lat. Został pochowany na Cmentarzu na Służewie przy ul. Renety w Warszawie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Zapis przemijania” (2016) – Marek Grzybowski [www.konsprawapolska.pl] [2025/08/04]

„Marian Gadzalski, znakomity fotograf koni nie żyje” (1985) – Zofia Raczkowska

Marian Gadzalski – Magowie Fotografii | PCBJ

Marian Gadzalski – Magowie Fotografii | PCBJ

„Marian Gadzalski, znakomity fotograf koni nie żyje” (1985) – Zofia Raczkowska

„Zapis przemijania” (2016) – Marek Grzybowski [www.konsprawapolska.pl] [2025/08/04]

„Zapis przemijania” (2016) – Marek Grzybowski [www.konsprawapolska.pl] [2025/08/04]

„Marian Gadzalski, znakomity fotograf koni nie żyje” (1985) – Zofia Raczkowska

Marian Gadzalski – Magowie Fotografii | PCBJ

„Marian Gadzalski, znakomity fotograf koni nie żyje” (1985) – Zofia Raczkowska

Marian Gadzalski – Magowie Fotografii | PCBJ

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Fotografik Marian Gadzalski prezentuje jedno ze swych artystycznych zdjęć
Ogier czystej krwi arabskiej – Negatiw. Stadnina Koni w Janowie Podlaskim. Fot. M. Gadzalski.

Wybrane prace:

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości spadkobierców autora.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Ludwik Maciąg

Patroni Honorowi: Piotr Dzięciołowski, Magdalena Dybowska

Mecenasi: Lucyna i Tomasz Gołąb / Clinica Medica sp. j.

Lucyna i Tomasz Gołąb. Uznani i cenieni lekarze, mecenasi artystów, w czyich sercach galopowały konie…
* Clinica Medica sp. j. Zakład Medycyny Nuklearnej w Tychach, diagnostyka scyntygraficzna i terapie radioizotopowe.

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Janusz Maciąg (wnuk), Stanisław Baj, Artur Bieńkowski

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Malarz (absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie), jeździec, żołnierz, Kawaler Krzyża Armii Krajowej, uczeń profesora Michała Byliny.

Ludwik Maciąg urodził się w 1920 w Krakowie.

Około 1922 rodzina Maciągów przeniosła się z Krakowa do Białej Podlaskiej, gdzie po latach Ludwik ukończył gimnazjum im. Józefa Ignacego Kraszewskiego.

Po maturze złożył papiery do ASP w Warszawie i jak pisał: „wojna przedłużyła mi czas samouka”. Okupacja niemiecka sprowokowała natychmiastową konspirację. Ukończywszy podchorążówkę AK Ludwik Maciąg wiosną 1944 dostał przydział do konnego zwiadu oddziału partyzanckiego „Zenona” 34 P.P. AK. Po wojnie jako żołnierz AK musiał ukrywać się przed NKWD. Pracował wtedy jako leśniczy oraz mastalerz w stadninie w Janowie Podlaskim.

Następnie studia artystyczne rozpoczął w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a po semestrze naukę kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom w 1951 ze specjalizacją grafika artystyczna. W latach 1950-1990 na macierzystej uczelni, na Wydziale Malarstwa był asystentem prof. Tadeusza Kulisiewicza, a bezpośrednio po dyplomie adiunktem w pracowni prof. Michała Byliny.

W latach 1969-1972 sprawował funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a od 1987 był profesorem zwyczajnym ASP. Jako wieloletni pedagog macierzystej uczelni jednocześnie uprawiał malarstwo, grafikę użytkową, projektował tkaniny, znaczki pocztowe, plakaty.

Jego prace prezentowane były na licznych wystawach w Polsce i sztuki polskiej za granicą. Jego twórczość w zakresie malarstwa to: pejzaż polski, konie, tematyka wojenna i partyzancka będąca obrazem osobistych przeżyć artysty.

W zakresie grafiki użytkowej prof. Ludwik Maciąg projektował plakaty okolicznościowe, znaczki pocztowe np. serie: „Konie” i „Jazda polska”; był autorem wielu znanych ilustracji książkowych i gobelinów, a także polichromii w kościele rzymsko-katolickim pw. Wniebowzięcia NMP w Bodzanowie k/Płocka.

W dorobku malarskim miał szereg wystaw indywidualnych w kraju i za granicą m.in. w Anglii, Holandii, Danii, w Niemczech, w USA i Kanadzie. Uczestniczył w wystawach zbiorowych sztuki polskiej za granicą w wielu krajach Europy, w Chinach, Indiach i Iranie.

Prace prof. Ludwika Maciąga znajdują się w wielu placówkach muzealnych m.in.: w Muzeum Narodowym i Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej, w Bibliothèque Nationale w Paryżu, Galerii Folkestone i Cassel Galerie w Anglii oraz w zbiorach kolekcjonerów prywatnych w Polsce i USA.

Źródło: Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Autor wpisu: Stanisław Baj | Aktualizowano: 2025/09/18

Ludwik Maciąg zmarł 7 sierpnia 2007 w Gulczewie, w wieku 87 lat.
Pochowany został na cmentarzu w Wesołej.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Ludwik Maciąg” (2021) – Magdalena Dybowska

Ludwik Maciąg, 1920-2007 (2020) | FILM

Szkicownik Ludwika Maciąga z lat 1938-1941 (2020) | FILM

„Nie był malarzem koni” (2015) – Piotr Dzięciołowski

„Ludwik Antoni Maciąg” (2012) – Witold Duński

„Ludwik Maciąg – między siodłem a paletą” (2007) – Zenon Lipowicz

„L. Maciąg” (1999) – Ludwik Maciąg

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

„A Family of Artists – Otto, Anna, Ludwik Maciąg” (1997) – Ludwik i Otto Maciąg

„MACIĄG – Ludwik Maciąg – Malarstwo” (1994) – Ludwik Maciąg

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

„Wśród koni Ludwika Maciąga” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (1981) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg – between the saddle and a painter’s palette” EN – Zenon Lipowicz

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 1 | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 2 | FILM

Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Prof. Ludwik Antoni Maciąg” [www.wesola.um.warszawa.pl] [2025/08/07]

„A Family of Artists – Otto, Anna, Ludwik Maciąg” (1997) – Ludwik i Otto Maciąg

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

„L. Maciąg” (1999) – Ludwik Maciąg

„Ludwik Antoni Maciąg” (2012) – Witold Duński

Ludwik Maciąg, 1920-2007 (2020) | FILM

„Ludwik Maciąg” (1981) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (2021) – Magdalena Dybowska

„Ludwik Maciąg – między siodłem a paletą” (2007) – Zenon Lipowicz

„Ludwik Maciąg – between the saddle and a painter’s palette” EN – Zenon Lipowicz

Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 1 | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 2 | FILM

„MACIĄG – Ludwik Maciąg – Malarstwo” (1994) – Ludwik Maciąg

„Nie był malarzem koni” (2015) – Piotr Dzięciołowski

„Prof. Ludwik Antoni Maciąg” [www.wesola.um.warszawa.pl] [2025/08/07]

Szkicownik Ludwika Maciąga z lat 1938-1941 (2020) | FILM

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

„Wśród koni Ludwika Maciąga” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (2021) – Magdalena Dybowska

Ludwik Maciąg, 1920-2007 (2020) | FILM

Szkicownik Ludwika Maciąga z lat 1938-1941 (2020) | FILM

„Nie był malarzem koni” (2015) – Piotr Dzięciołowski

„Ludwik Antoni Maciąg” (2012) – Witold Duński

„Ludwik Maciąg – między siodłem a paletą” (2007) – Zenon Lipowicz

„L. Maciąg” (1999) – Ludwik Maciąg

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

„A Family of Artists – Otto, Anna, Ludwik Maciąg” (1997) – Ludwik i Otto Maciąg

„MACIĄG – Ludwik Maciąg – Malarstwo” (1994) – Ludwik Maciąg

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

„Wśród koni Ludwika Maciąga” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (1981) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg – between the saddle and a painter’s palette” EN – Zenon Lipowicz

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 1 | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 2 | FILM

Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Prof. Ludwik Antoni Maciąg” [www.wesola.um.warszawa.pl] [2025/08/07]

„Ludwik Maciąg” (2021) – Magdalena Dybowska

„Ludwik Antoni Maciąg” (2012) – Witold Duński

„Ludwik Maciąg – między siodłem a paletą” (2007) – Zenon Lipowicz

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

„Wśród koni Ludwika Maciąga” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (1981) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg – between the saddle and a painter’s palette” EN – Zenon Lipowicz

„Nie był malarzem koni” (2015) – Piotr Dzięciołowski

„L. Maciąg” (1999) – Ludwik Maciąg

„A Family of Artists – Otto, Anna, Ludwik Maciąg” (1997) – Ludwik i Otto Maciąg

„MACIĄG – Ludwik Maciąg – Malarstwo” (1994) – Ludwik Maciąg

Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Ludwik Maciąg, 1920-2007 (2020) | FILM

Szkicownik Ludwika Maciąga z lat 1938-1941 (2020) | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 1 | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 2 | FILM

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Andre Pater

Urodzony we Wrocławiu w 1953 jako Andrzej Pater, wyrasta w Krakowie i tam kończy studia na Akademii Sztuk Pięknych. Od 1981, mieszka i tworzy w Stanach Zjednoczonych, a od 1988, w słynącym z hodowli koni pełnej krwi, Kentucky.

Czytaj więcej…

Ludzie

Wojciech Kossak

Wizjoner sztuki, malarz, absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Akademii w Monachium. Autor takich dzieł, jak: „Olszynka Grochowska. Szarża 5 Pułku Ułanów Zamoyskich”, „Z depeszą” czy „Odpoczynek ułana”.

Czytaj więcej…

Ludzie

Bogusław Lustyk

Polski artysta specjalizujący się w malarstwie, rzeźbie i grafice użytkowej. Dzięki swoim pracą związanym z końmi został drugim w historii oficjalnym artystą Kentucky Derby. Otworzył galerię „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

„Woj” – Ludwik Maciąg (108x125cm) – 1975 rok. Obraz upamiętniający 1000-lecie Państwa Polskiego. Podarowany Janowi Kowalczykowi, najlepszemu zawodnikowi klubu jeździeckiego Legia Warszawa.
Jeden z najstarszych obrazów „młodego” (30.-letniego) Ludwika Maciąga w naszej kolekcji. Akwarela belgijskiego ogiera Perce Taibun, sprowadzonego do Polski w latach 1950 r.
Akwarela ogiera Kongsom (rasa Döle), ok. 1950 r.
Akwarela ogiera Ficaro, ok. 1950 r.
Ludwik Maciąg (2004) – przyjaciel Anny i Artura Bober
Ludwik Maciąg wraz z Anną Bober wręcza nagrodę specjalną Nelsona i Rodrigo Pesso Janowi Kowalczykowi, Cavaliada Torwar Warszawa
Ludwik Maciąg, Anna Bober i Jan Kowalczyk
Ludwik Maciąg: „Hubertus w Łącku”, olej na półtnie. Master biegu dyr. Michał Wojnarowski.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Bogusław Lustyk

Patroni Honorowi: Waldemar Dąbrowski, Czesław Czapliński


Waldemar Dąbrowski – polski animator kultury i polityk, w latach 2002–2005 minister kultury, dyrektor Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie w latach 1998–2002 i ponownie od 2008 r.

Czesław Czapliński – Fotograf, autor filmów dokumentalnych i ponad czterdziestu książek, łodzianin z urodzenia, od 1979 roku dzielący życie między Nowy Jork i Warszawę. Jego fotografie prezentowane były na kilkuset wystawach w Polsce i za granicą. W czasie czterdziestoletniej kariery fotograficznej przed jego obiektywem stanęło wiele znanych postaci ze świata kultury, sztuki i biznesu.

Mecenasi: Lucyna i Tomasz Gołąb / Clinica Medica sp. j.

Lucyna i Tomasz Gołąb. Uznani i cenieni lekarze, mecenasi artystów, w czyich sercach galopowały konie…
* Clinica Medica sp. j. Zakład Medycyny Nuklearnej w Tychach, diagnostyka scyntygraficzna i terapie radioizotopowe.

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Joanna i Michał Lustyk, Wojciech Ginko

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Polski artysta specjalizujący się w malarstwie, rzeźbie i grafice użytkowej. Dzięki swoim pracą związanym z końmi został drugim w historii oficjalnym artystą Kentucky Derby. Otworzył galerię „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs.

Urodzony 15 lipca 1940 roku w Warszawie.

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1965 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Uprawia malarstwo, rzeźbę, grafikę użytkową oraz plakat.

Jest autorem ponad 40 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, m.in. w Stanach Zjednoczonych (Nowy Jork, Waszyngton, Atlanta, Chicago, Filadelfia), Niemczech, Szwecji, Finlandii, Francji i Australii. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych na całym świecie.

Artysta zdobył 25 nagród za twórczość w dziedzinie plakatu i malarstwa, w tym 8 wyróżnień w konkursach organizowanych przez Polski Komitet Olimpijski. Szczególne miejsce w jego dorobku zajmują prace inspirowane sportem i ruchem koni – cykle malarskie i graficzne poświęcone wyścigom, jeździectwu i igrzyskom olimpijskim.

Źródło: Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Autor wpisu: Artur Bober | Aktualizowano: 2025/09/18

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Bogusław Lustyk – Wernisaż 'Powrót do gniazda'” (2024)

„Wystawa retrospektywna – 'Powrót do gniazda'” (2024) – Bogusław Lustyk

Zeszyty Artystyczne Bogusława Lustyka (2024)

Wkładki Bober Team – 2024-03 – Bogusław Lustyk

„Dziś idę walczyć mamo” [PL][EN] (2021) – Bogusław Lustyk

„Nie tylko konie” (2020) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – rytm życia” (2019) – Bogusław Lustyk

„Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„Muzyka, konie” (2015) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – life and art” (2008) – Bogusław Lustyk

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

„Cały czas idę do przodu” (1997) – Hanna Łysakowska

„koniki, kucyki, konie” (1991) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

„o ty, piękno konia” (1987) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Koń z pod palca – Bogusław Lustyk | FILM

„Archiwum Historii Mówionej – Bogusław Józef Lustyk” [www.www.1944.pl] [2025/08/07]

„Archiwum Historii Mówionej – Bogusław Józef Lustyk” [www.www.1944.pl] [2025/08/07]

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Bogusław Lustyk – Wernisaż 'Powrót do gniazda'” (2024)

„Cały czas idę do przodu” (1997) – Hanna Łysakowska

„Dziś idę walczyć mamo” [PL][EN] (2021) – Bogusław Lustyk

„Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„koniki, kucyki, konie” (1991) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

Koń z pod palca – Bogusław Lustyk | FILM

„Lustyk – life and art” (2008) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – rytm życia” (2019) – Bogusław Lustyk

„Muzyka, konie” (2015) – Bogusław Lustyk

„Nie tylko konie” (2020) – Bogusław Lustyk

„o ty, piękno konia” (1987) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

Wkładki Bober Team – 2024-03 – Bogusław Lustyk

„Wystawa retrospektywna – 'Powrót do gniazda'” (2024) – Bogusław Lustyk

Zeszyty Artystyczne Bogusława Lustyka (2024)

„Bogusław Lustyk – Wernisaż 'Powrót do gniazda'” (2024)

„Wystawa retrospektywna – 'Powrót do gniazda'” (2024) – Bogusław Lustyk

Zeszyty Artystyczne Bogusława Lustyka (2024)

Wkładki Bober Team – 2024-03 – Bogusław Lustyk

„Dziś idę walczyć mamo” [PL][EN] (2021) – Bogusław Lustyk

„Nie tylko konie” (2020) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – rytm życia” (2019) – Bogusław Lustyk

„Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„Muzyka, konie” (2015) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – life and art” (2008) – Bogusław Lustyk

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

„Cały czas idę do przodu” (1997) – Hanna Łysakowska

„koniki, kucyki, konie” (1991) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

„o ty, piękno konia” (1987) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Koń z pod palca – Bogusław Lustyk | FILM

„Archiwum Historii Mówionej – Bogusław Józef Lustyk” [www.www.1944.pl] [2025/08/07]

„Cały czas idę do przodu” (1997) – Hanna Łysakowska

„Bogusław Lustyk – Wernisaż 'Powrót do gniazda'” (2024)

„Wystawa retrospektywna – 'Powrót do gniazda'” (2024) – Bogusław Lustyk

„Dziś idę walczyć mamo” [PL][EN] (2021) – Bogusław Lustyk

„Nie tylko konie” (2020) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – rytm życia” (2019) – Bogusław Lustyk

„Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„Muzyka, konie” (2015) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – life and art” (2008) – Bogusław Lustyk

„koniki, kucyki, konie” (1991) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

„o ty, piękno konia” (1987) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

Zeszyty Artystyczne Bogusława Lustyka (2024)

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Koń z pod palca – Bogusław Lustyk | FILM

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Anna Małecka

Doktor fizyki PAN Uniwersytetu Poznańskiego. Karierę naukową po kilku latach porzuciła dla koni, a szczególnie dla Ciernia xx, z którym  w towarzystwie olimpijczyka z Rzymu – Marka Roszczynialskiego przyjechała do  ośrodka jeździeckiego w Zbrosławicach. Tutaj zajęła się wydawaniem tłumaczonych z niemieckiego przez Marka książek takich jak m.in. „Gimnazjum jeździeckie‘’.

Czytaj więcej…

Ludzie

Anna Dębska

Prace Anny Dębskiej zachwycają swoją bezpośredniością. Jej styl i technika nie znajdują odpowiednika w sztuce rzeźbiarskiej. Poruszają emocją i wyjątkowym spojrzeniem na piękno koni oraz innych zwierząt.

Czytaj więcej…

Ludzie

Andre Pater

Urodzony we Wrocławiu w 1953 jako Andrzej Pater, wyrasta w Krakowie i tam kończy studia na Akademii Sztuk Pięknych. Od 1981, mieszka i tworzy w Stanach Zjednoczonych, a od 1988, w słynącym z hodowli koni pełnej krwi, Kentucky.

Czytaj więcej…

Ludzie

Wojciech Kossak

Wizjoner sztuki, malarz, absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie oraz Akademii w Monachium. Autor takich dzieł, jak: „Olszynka Grochowska. Szarża 5 Pułku Ułanów Zamoyskich”, „Z depeszą” czy „Odpoczynek ułana”.

Czytaj więcej…

Ludzie

Marian Gadzalski

Polski artysta fotograf, dla którego konie i pejzaże Podlasia stały się życiową pasją. Uznawany za jednego z największych mistrzów fotografii koni w Polsce.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Po lewej, spotkanie z Patrickiem Swayze na gali Pyramic Society w Kentucky Horse Park. Po prawej: Lobby banku Goldman Sachs, Saratoga Springs 2008.
Długi wyścig.
Finisz.
Florida Derby – plakat.
Galop.
Kentucky Derby – plakat.
Po wyscigu.
Wyścigi w Saratodze.
Wyścig.
Wyścig w kolorach tęczy.
Wyścig.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Piotr Michałowski

Patron Honorowy: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Piotra Michałowskiego.

Dowiedz się więcej…

Opiekun: Wydawnictwo Muzeum Narodowe w Krakowie

Wydawnictwo MNK publikuje rocznie około 30 książek dotyczących szeroko rozumianej sztuki i historii — zarówno polskiej, jak i zagranicznej, od starożytności po czasy współczesne.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Polski malarz – przedstawiciel romantyzmu, portrecista, animalista i batalista; jednocześnie organizator życia społecznego i gospodarczego oraz mąż stanu.

Urodzony 2 lipca 1800 w Krakowie.

Piotr Michałowski określony przez Władysława Łuszczkiewicza jako amator i wielki pan, był wyjątkowym malarzem, rysownikiem, akwarelistą o znakomitym refleksie malarskim i pamięci.

Jego bogate i zróżnicowane oeuvre malarskie, które powstało niejako na marginesie ziemiańskiej codzienności, w izolacji i w całkowitej niezależności od polskiego życia artystycznego obejmuje obrazy o tematyce hetmańsko-rycerskiej i napoleońskiej, a także fascynujące studia portretowe rodziny, chłopów, Żydów a nade wszystko podobizny zwierząt, przede wszystkim koni. Był nijako twórcą polskiego „Pferdenmalerei”.

W latach 1844-1855 powstała najdoskonalsza z kilku wersji, najważniejszego cyklu Piotra Michałowskiego – kompozycja „Szarża w wąwozie Somosierry”, znana również z wcześniejszych prac olejnych i szkiców akwarelowych i ołówkowych, która miała być wstępem do monumentalnej realizacji artystycznej.

Temat obrazu zaproponowany został Piotrowi Michałowskiemu przez uczestników szarży w wąwozie Somosierra, chcących uczcić pamięć bohatera bitwy porucznika Andrzeja Niegolewskiego, który jako jeden z pierwszych dotarł na przełęcz: „żeby pędzlem swoim uwiecznił pamiątkę Niegolewskiego i podał obraz tej bitwy pokoleniom przyszłym.”

Dedykowali również Michałowskiemu wiersz „Pamiątka Niegolewskiemu – wiersz do Piotra Michałowskiego”. Z kolei sam Niegolewski wspominał … Szwadron [który]… pędził dalej bez najmniejszego zatrzymania i bez żadnego porządku wojennego. Wszyscy pędzili wśród ogromnego ognia… .

O sukcesie artystycznym owianej sławą szarży pod Somosierrą namalowanej przez Piotra Michałowskiego zadecydowała, nie tylko ilustracja określonego wydarzenia historycznego, ale przede wszystkim maestria rejestracji pędu koni i jeźdźców, które wręcz mistrzowsko uchwycił artysta; zobrazował szaleńczy pęd konnicy, kurz, wtopione w konie postaci jeźdźców, błysk szabel. Efekty te osiągnął między innymi przez wprowadzenie szczególnej kompozycji opartej na rysunku błyskawicy.

Bitwa ta, ściśnięta w stromym wąwozie, powinna wyglądać jakoby ognista błyskawica, przedzierająca płótno od dołu do góry.

To słowa Piotra Michałowskiego cytowane przez jego córkę, Celinę.

Źródło: „Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

Autor wpisu: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska | Aktualizowano: 2025/09/18

Piotr Michałowski zmarł 9 czerwca 1855 w Krzysztoforzycach. Miał 54 lata. Został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim, w grobowcu rodzinnym, w kwaterze Ka.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

„Piotr Michałowski” (1985) – Stanisław Ledóchowski

Piotr Michalowski – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Piotr Michałowski – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/18]

„Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

„Piotr Michałowski” (1985) – Stanisław Ledóchowski

Piotr Michalowski – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Piotr Michałowski – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/18]

„Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

„Piotr Michałowski” (1985) – Stanisław Ledóchowski

Piotr Michalowski – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Piotr Michałowski – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/18]

„Piotr Michałowski” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

Piotr Michalowski – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Lisowczyk. Jeździec w stroju polskim.
Napoleon na siwym koniu. Jeździec – żołnierz, wódz, rycerz
Stajenny z koniem.
Studia głów końskich.
Targ na konie.
Studium siwego konia z uzdą na głowie, zwróconego w lewo.
Koń u żłobu; Koń w stajni u żłobu; Studium konia.
Samosierra. Bitwa, wjazd triumfalny.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Zofia Raczkowska

Mecenas: Prof. Mariusz Wideryński

Fotograf oraz nauczyciel akademicki (ASP Warszawa). Od końca lat 80-tych wykonuje wolny zawód fotografa współpracując z wydawnictwami i agencjami w kraju i za granicą.

Dowiedz się więcej…

Patron Honorowy: Jerzy Iwaszkiewicz

Mecenas: Małgorzata Raczkowska – Pabel

Opiekunowie: Rodzina Raczkowskich (Małgorzata i Marek wraz z dziećmi)

Opiekun: Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie

Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie to ważne centrum kultury i edukacji artystycznej, łączące wystawy, film, edukację, wydarzenia cykliczne, konkursy dla młodych artystów oraz stałe ekspozycje, w tym dzieł Beksińskiego — wszystko to tworzy jej silną pozycję na mapie kulturalnej regionu.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Jedna z najbardziej znanych fotografików koni, autorka kapitalnych ujęć z dzikich pastwisk Norwegii oraz kultowych fotografii z Janowa, Michałowa i Białki.

Urodzona 21 marca 1932 roku w Warszawie.

Fotograf, członkini Związku Polskich Artystów Fotografików, całe życie związana z Warszawą. Fotografią zainteresowała się na początku lat 60., początkowo uwieczniając życie codzienne i rodzinne. Wkrótce odkryła pasję do fotografii prasowej, szczególnie fotoreportażu, a jej zdjęcia zaczęły pojawiać się w prasie codziennej i czasopismach. Szybko zdobyła renomę jako autorka fotografii przyrody, zwierząt, a przede wszystkim koni. Fascynacja pięknem konia arabskiego zaowocowała stworzeniem unikalnego, najbogatszego w Polsce archiwum zdjęć tej rasy, obejmującego trzy dekady hodowli.

Jej dorobek obejmuje liczne publikacje. Już w latach 1973–1975 fotografie z pierwszego okresu twórczości ukazały się w albumach Pferde, Pferde, Araber Pferde i Aus meinem Tieralbum, wydanych przez niemieckie wydawnictwo Südwest. Przełomem w jej pracy artystycznej były lata 80., gdy pod wpływem wydawców podjęła decyzję o fotografowaniu w kolorze. Choć początkowo była to trudna zmiana – dotąd pracowała wyłącznie w czerni i bieli – z czasem barwna, malarska stylistyka stała się jej znakiem rozpoznawczym.

Stała współpraca z wydawcami z Niemiec i Szwajcarii zaowocowała publikacją jej zdjęć w prestiżowych kalendarzach, wielokrotnie nagradzanych na europejskich konkursach. Brała udział w licznych wystawach międzynarodowych i indywidualnych, m.in. w Kolumbii (1983), Danii (1985), Szwecji (1985) oraz w warszawskiej galerii ZPAF (1990). W tym samym roku na międzynarodowej wystawie Horses of the World w Rydze zdobyła Grand Prix.

Przez 20 lat była autorką zdjęć do katalogów słynnych aukcji koni arabskich. W 1992 roku wydała autorski album Araby.

Często przebywała w Skandynawii – w Szwecji fotografowała konie czystej krwi arabskiej, a od 1996 roku także w Norwegii, gdzie dokumentowała letnie wypasy koni w górach, uwieczniając fiordingi, kuce i dole. Na przełomie 2001/2002 roku w galerii ZPAF w Warszawie odbyła się jej retrospektywna wystawa „Świat pełen koni”.

Autorzy wpisu: Hanna Łysakowska | Aktualizowano: 2025/09/10

Zofia Raczkowska zmarła 27 kwietnia 2013 roku w Warszawie.
Spoczywa na cmentarzu w Komorowie

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Black & White” (2020) – Zofia Raczkowska

„Zofia Raczkowska” (2013) – Hanna Łysakowska

„Konie wyczarowane” (2013) – Izabella Pawelec-Zawadzka

„Odeszła Zofia Raczkowska” (2013) [www.polskiearaby.com] [2025/08/14]

„Black & White” [fragmenty] – Zofia Raczkowska

Zofia Raczkowska – Magowie Fotografii | PCBJ

Koń Jaki Jest… Odc. 6 – Zofia Raczkowska – fotograf koni | FILM

Piękno polskiego araba – Zofia RACZKOWSKA | FILM

„Black & White” (2020) – Zofia Raczkowska

„Black & White” [fragmenty] – Zofia Raczkowska

„Konie wyczarowane” (2013) – Izabella Pawelec-Zawadzka

Koń Jaki Jest… Odc. 6 – Zofia Raczkowska – fotograf koni | FILM

„Odeszła Zofia Raczkowska” (2013) [www.polskiearaby.com] [2025/08/14]

Piękno polskiego araba – Zofia RACZKOWSKA | FILM

„Zofia Raczkowska” (2013) – Hanna Łysakowska

Zofia Raczkowska – Magowie Fotografii | PCBJ

„Black & White” (2020) – Zofia Raczkowska

„Zofia Raczkowska” (2013) – Hanna Łysakowska

„Konie wyczarowane” (2013) – Izabella Pawelec-Zawadzka

„Odeszła Zofia Raczkowska” (2013) [www.polskiearaby.com] [2025/08/14]

„Black & White” [fragmenty] – Zofia Raczkowska

Zofia Raczkowska – Magowie Fotografii | PCBJ

Koń Jaki Jest… Odc. 6 – Zofia Raczkowska – fotograf koni | FILM

Piękno polskiego araba – Zofia RACZKOWSKA | FILM

„Zofia Raczkowska” (2013) – Hanna Łysakowska

„Konie wyczarowane” (2013) – Izabella Pawelec-Zawadzka

„Black & White” (2020) – Zofia Raczkowska

„Black & White” [fragmenty] – Zofia Raczkowska

Zofia Raczkowska – Magowie Fotografii | PCBJ

Koń Jaki Jest… Odc. 6 – Zofia Raczkowska – fotograf koni | FILM

Piękno polskiego araba – Zofia RACZKOWSKA | FILM

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Marian Gadzalski

Polski artysta fotograf, dla którego konie i pejzaże Podlasia stały się życiową pasją. Uznawany za jednego z największych mistrzów fotografii koni w Polsce.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Po lewej, Zofia Raczkowska i jej ulubiony temat – konie. Fot. Mirosław Raczkowski.

Okładka albumu „Black & White” – fot. Zofia Raczkowska. Wydawca: Bober Team Non Profit.

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka (kliknij zdjęcie aby zobaczyć fragmenty albumu w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej – strona otworzy się w nowym oknie).

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Janusz Towpik

Patron Honorowy:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Patronem Honorowym Legendy Janusza Towpika

Dowiedz się więcej…

Mecenas: Barbara Towpik-Roszkiewicz

Opiekun: Muzeum Południowego Podlasia

Jego zbiory obejmują m.in. największą w Polsce kolekcję ikon (ponad 1400–1600 obiektów) oraz wyjątkową ekspozycję malarstwa koni polskich mistrzów XIX i XX wieku, a także eksponaty związane z archeologią, etnografią i numizmatyką regionu.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Artysta plastyk, ilustrator książek i atlasów przyrodniczych, animalista.

Urodził się 18 lipca 1934 w Cieszynie. Zmarł 8 lutego 1981 w Warszawie.

Janusz Towpik w 1959 r. uzyskał dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Malarstwo studiował jako wolny słuchacz w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem prof. Michała Byliny.

W 1962 r. na podstawie złożonych prac został przyjęty do Związku Polskich Artystów Plastyków. Od tego roku też przez blisko 15 lat był asystentem, a następnie wykładowcą w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.

W latach 70-tych współpracował z warszawskim Ogrodem Zoologicznym, gdzie stworzył archiwum ikonograficzne, a także prowadził koło plastyczne dla dzieci, jedno z pierwszych tego typu w Europie.

Od początku lat 60-tych ilustrował książki popularnonaukowe, podręczniki i atlasy przyrodnicze, ale przede wszystkim był autorem ilustracji do około 30 książek dla dzieci i młodzieży oraz kilkunastu bajek na diaskop. Współpracował z takimi czasopismami jak „Łowca Polski”, „Płomyk” czy „Przyroda Polska”.

Projektował także małe formy graficzne, m.in. znaczki pocztowe, pocztówki, exlibrisy, logotypy czy etykiety zapałczane. Był autorem niezliczonej ilości szkiców i rysunków, dla których nieustającym źródłem inspiracji była polska przyroda. Był znawcą i miłośnikiem koni.

Brał udział w licznych konkursach i wystawach. Jego ostatnimi pracami był cykl nagrodzonych projektów gobelinów o tematyce myśliwskiej oraz zaprojektowana w oparciu o podobne motywy seria intarsji.

Źródło: Janusz Towpik – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Autor wpisu: Barbara Towpik-Roszkiewicz | Aktualizowano: 2025/09/12

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Sztalugi w Janowie Podlaskim” (1978) – Stanisław Ledóchowski

„Janusz Towpik – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/12]

Janusz Towpik – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Janusz Towpik – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Janusz Towpik – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/12]

„Sztalugi w Janowie Podlaskim” (1978) – Stanisław Ledóchowski

„Sztalugi w Janowie Podlaskim” (1978) – Stanisław Ledóchowski

„Janusz Towpik – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/12]

Janusz Towpik – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Sztalugi w Janowie Podlaskim” (1978) – Stanisław Ledóchowski

Janusz Towpik – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

WYBÓR PUBLIKACJI ILUSTROWANYCH

Maria Kownacka, Kruczek chudy nie miał budy, BW Ruch 1960
Wanda Markowska, Anna Milska, Śpiew kolibrów, NK 1968
Myśliwy Charibu. Baśnie wschodnie, zebrał i opracował A.Brindarow, NK 1968
Ewa Szelburg-Zarembina, Najmilsi, Czytelnik 1968
Henryk Sienkiewicz, W pustyni i w puszczy, NK 1969
Ruth Manning-Saunders, O śpiącym królewiczu. Greckie baśnie ludowe, NK 1969
Friedrich Feld, Papuga z Isfahanu, NK 1970
Angel Karalijczew, Trzej bracia i złota jabłoń, NK 1970
Halina Pietrusiewicz, Psie rozmowy, NK 1970
Mieczysława Buczkówna, Leśna ścieżka, BW Ruch 1970
Halina Górska, O księciu Gotfrydzie rycerzu gwiazdy wigilijnej, NK 1971
Rudyard Kipling, Księga dżungli, NK 1973
Jadwiga Żylińska, Opowieść o Heraklesie, KAW 1973
Jadwiga Żylińska, Wyprawa po złote runo, KAW 1974
Jadwiga Żylińska, Młodość Achillesa, KAW 1974
Kath Walker, Senne widziadła,NK 1977
Leopold Staff, Deszcz majowy, NK 1978
Zygmunt Katuszewski, Włodyka praojciec królów, NK 1978
Luciano Sterpellone, Cudowna maszyna. Fantastyczne tajemnice ludzkiego ciała, KAW 1979
Ewa Szelburg-Zarembina, Lech, Czech i Rus, KAW 1980

Włodzimierz Serafiński, Ssaki Polski, PZWS 1965
Andrzej Rudnicki, Ryby wód polskich. Atlas, WSiP 1965
Encyklopedia Powszechna PWN, t.IV, tablice zoogeograficzne, PWN 1976
Zbigniew Woliński, Janusz Towpik, Małpy i małpiatki. Atlas, WSiP 1990

NAGRODY I WYRÓŻNIENIA

1967 – Ogólnopolski Konkurs na Ilustracje do Literatury Pięknej III nagroda za ilustracje
do książki J. Lasockiej Król poluje

1968 – Konkurs ZPAP pt. „Jeździec i koń” – I nagroda za cykl karnetów

1978 – Wielka Nagroda Filatelistyki Europejskiej i nagroda Prezydenta Francji na XXXII Jesiennym Salonie Filatelistycznym w Paryżu za znaczki pocztowe serii „Drzewa”

1978 – I nagroda w I Ogólnopolskim Konkursie na Projekty Malarskie Gobelinów dla Zamków Polski Południowej w dziale „Myślistwo i łowiectwo”

1980 – nagroda specjalna w XXII Konkursie Wydawców „Najpiękniejsze Książki Roku 1979”
za ilustracje do książki L. Sterpellone „Cudowna maszyna. Fantastyczne tajemnice ludzkiego ciała”

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Ilustracja do książki Janiny Lasockiej
„Król poluje” (niepublikowana), III nagroda
w Ogólnopolskim Konkursie na ilustr. do
Literatury Pięknej, 1967.

Ilustracja do książki Haliny Górskiej
„O księciu Gotfrydzie, rycerzu
gwiazdy wigilijnej”
Nasza Księgarnia 1971.

Praca z cyklu „Sylwetka jeźdźca i konia na przestrzeni wieków” lata 70-te.

Projekt karnetu „ Jeździec i koń” 1968, I nagroda za cykl 5 karnetów w Ogólnopolskim Konkursie Mieszanym „Jeździec i koń”.

Ilustracja do książki
Zygmunta Katuszewskiego
„Włodyka praojciec królów”
Nasza Księgarnia 1978

Ilustracja do książki
„Myśliwy Charibu. Baśnie wschodnie” zebrał
i opracował Ananij Brindarow,
Nasza Księgarnia 1968

Ilustracja do książki Ruth Manning-Saundrs
„O śpiącym królewiczu. Greckie baśnie ludowe.” Nasza Księgarnia 1969

Ilustracja do książki Janusza Głowackiego
„Miłość i korona”
Nasza Księgarnia 1970

Projekt gobelinu „Polowanie na dropie” 1979

„Stado nad jeziorem” 1977, wł. Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor