Archiwa: SK Janów Podlaski - Strona 2 z 2 - Legendy Polskiego Jeździectwa

Mecenasi: Zamek Janów Podlaski

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Pierwsza w Polsce i Europie aukcja na konie czystej krwi arabskiej została zorganizowana przez Zjednoczenie Hodowli Zwierząt Zarodowych, Centralę Handlu Zagranicznego Animex i Zjednoczenie Obrotu Zwierzętami Hodowlanymi na terenie Stadniny Koni w Janowie Podlaskim w dniu 5 VI 1970 r.

Na aukcji zostały przedstawione 43 konie wyhodowane w stadninach Janów Podlaski i Michałów, w tym 18 ogierów, 15 klaczy 3-letnich i starszych, 7 klaczy 2-let-nich i 3 klaczki roczne.

Ogiery pokazywane były w trzech kategoriach. Pięć ogierów (Espartero, Gazda, Ariel, Kumys, Cebion), przygotowanych w PSO Kwidzyn przez inż. Andrzeja Orłosia, prezentowanych było w typowo amerykańskich konkurencjach Park Horse i English Pleasure, a następnie w zaprzęgu piątkowym, świetnie prowadzonym przez samego ich trenera.

Ogiery Pentagon, Elfur, Złotnik, Dambor, Doman i Litawor, trenowane na Torze Wyścigowym w Warszawie, stanowiły grupę koni przygotowanych do wyścigów płaskich. (…)

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autor: red. czasopisma Koń Polski

„Bez precedensu” (2017) – Jerzy Milczarek

Wpis aktualizowano: 09.08.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Pierwsza aukcja koni czystej krwi arabskiej” (1970) – Artykuł własny redakcji czasopisma „Koń Polski”

Pokrewne Legendy:

Wydarzenia

Aukcje koni arabskich – Janów Podlaski, 1970-1991

Historia pierwszego etapu w dziejach aukcji koni arabskich w Janowie Podlaskim przypadająca na lata 1970 – 1991 wg Marka Grzybowskiego.

Ludzie

Andrzej Orłoś

Olimpijczyk. Mistrz Polski w Ujeżdżeniu, Skokach i WKKW. Hodowca. Trener kadry
narodowej w skokach i olimpijskiej w WKKW. Mentor i pierwszy trener (obok Wandy
Wąsowskiej) medalisty MP w WKKW Artura Bobera.

Ludzie

Andrzej Krzyształowicz

SK w Janowie Podlaskim nierozerwalnie kojarzy się z postacią jej wieloletniego dyrektora. Legendą stał się jeszcze za życia.

BASK (Witraż – Bałałajka)

Urodzony w 1956 roku w Albigowej, jeden z najbardziej znanych polskich koni czystej krwi na świecie. Sprzedany w 1961 do USA do Lasma Arabians Stud, stworzył w Ameryce „nowy standard rasy arabskiej”. Dzisiaj 90% koni czystej krwi urodzonych w USA ma w rodowodzie krew Baska.

Galeria:

Piątka ogierów arabskich prowadzona przez ich trenera – inż. A. Orłosia; dyszlowe: lewy – Kumys (Negatiw – Cumparsita), prawy – Ariel (Sędziwój – Arfa), lejcowe: lewy – Cebion, środkowy- Espertero, prawy – Gazda. Fot.: Zofia Raczkowska

Og. Cebion (Negtiw – Celia) prezentowany przez inż. Andrzeja Orłosia według przyjętych zasad pokazywania koni w Ameryce. Fot.: Zofia Raczkowska

Og. Bajdak (Comet – Bajdara) hodowli Stadniny Koni w Janowie Podlaskim zakupiony do USA za 30 tys. dolarów. Fot.: Zofia Raczkowska

10/08/2019/Autor Artur Bober

WITRAŻ (OFIR – MAKATA)

PL/EN

Hodowca: Stadnina Koni Janów Podlaski
Mecenas:

______________________________________________________________
oo gniady (Ofir – Makata po Fetysz) ur. 01.06.1938, zm. 1957, hod. SK Janów Podlaski

Niemcy odbudowując Janów Podlaski w 1940 r. na pierwszego jej czołowego ogiera wyznaczyli Witraża. Był to koń wybitnej urody, którą przekazywał swemu potomstwu. Działał w Janowie, Albigowej i Nowym Dworze aż do 1956 r. włącznie.

Pozostawił 14 ogierów, z których 4 użyto w kraju: Como 1949, Celebes 1949, Banio 1951 i Muharyt 1957, a 10 sprzedano na eksport. Dał również 27 doskonałych klaczy, z których 7 zostało matkami aż 14 ogierów czołowych. „Królowa polskich arabów” Bandola 1948 była również jego córką. Na pokazach z potomstwa Witraża najbardziej odznaczyły się:
— Celina 1949 — championka Wielkiej Brytanii,
— Bask 1956 — champion USA i ojciec championów, który wywarł epokowy wpływ na hodowlę amerykańską,
— Arwistawa 1958 pierwsza zdobywczyni tytułów cham-pionki USA i Kanady była jego wnuczką,
— Aladdin 1975 champion USA, ojciec wielu championów, uważany za następcę Baska jest również jego wnukiem.

Witraż odegrał znaczącą rolę w światowej hodowli koni czystej krwi. Nawet w Australii syn Aladdina został ostatnio championem tego kraju. Witraż jest po Skowronku najbardziej zasłużonym polskim ogierem na świecie i jeszcze jakiś czas nim pozostanie.

Niestety, Witraż żył w czasach, gdy eksport koni arabskich z Polski dopiero się zaczynał. Gdyby żył w obecnych czasach, jego wpływ byłby nieporównywalnie większy.

Trudno jest dziś znaleźć w Polsce araba, który nie miałby w sobie krwi Witraża.

źródło: opracowanie Romana Pankiewicza,
Licencja udzielona przez rodzinę Pana Romana Pankiewicza dla BoberTeam, na potrzeby projektu Legendy Polskiego Jeździectwa

„Ród ogiera Kuhailan haifi” (1984) – Roman Pankiewicz

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

16/07/2019/Autor Artur Bober

WIELKI SZLEM (OFIR – ELEGANTKA)

PL/EN

Hodowca: Stadnina Koni Janów Podlaski
Mecenas: Julia i Sergey Vasyutov

______________________________________________________________
Wielki Szlem (od Elegantka po Bakszysz) gniady ur. 1938, o wymiarach 147—191—19,5 cm

Był synem klaczy, którą śmiało można było nazwać perłą polskiej hodowli. Dała ona użyte do hodowli takie ogiery jak: Jaszmak, Lowelas, Opal, Rosomak, Skarabeusz i Wielki Szlem, a tylko dwaj z nich byli synami jednego ojca. Elegantka dawała dobre potomstwo z każdym ogierem. Również jej córka Kamea 1929 założyła cenną rodzinę.

Wielki Szlem zaczął kryć klacze w 1940 r. w Pelkiniach, następnie stanowił klacze janowskie (na ewakuacji w Niemczech), a od 1947 r. działał w Nowym Dworze. W latach 1956—57 był reproduktorem w Albigowej. W Pelkiniach i Nowym Dworze spotkał on bardzo różne klacze, między którymi były również słabsze pod względem urody i exterieru. Jego ogromną zasługą było wyrównanie tego materiału. Ogółem Wielki Szlem dał 51 klaczy i 10 ogierów, z których Miech Pełkiński, Anarchista, Czardasz, Czort i Duch zostały użyte do hodowli w kraju.

Córki Wielkiego Szlema okazały się bardzo cennymi matkami, dając wiele ogierów użytych do hodowli w kraju. I tak Gahdar 1942 dała Abu Afasa, Mira 1942 — Mir Saida, Gwara 1946 — Gwarnego, Angara 1947 — Araxa, Bint Munira 1948 — Badr Bedura, Cerekiew 1951 — Carycyna, Dyska 1950 — Dramata, Ellenai 1956 — Eleuzisa, Elfa i Elbrusa.

Wielki Szlem przekazywał na potomstwo dużą dzielność wyścigową. Z jego potomków nagrody klasyczne wygrali: Omar — 1944 — Derby, Czardasz 1949 — Derby i Porównawczą, Czort 1949 — 2 razy Porównawczą, Don Lambro 1950 — Derby, Dyska 1950 — Oaks, Kochana 1952 — Oaks.

źródło: opracowanie Romana Pankiewicza,
Licencja udzielona przez rodzinę Pana Romana Pankiewicza dla BoberTeam, na potrzeby projektu Legendy Polskiego Jeździectwa

„Ród ogiera Kuhailan haifi” (1984) – Roman Pankiewicz

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

16/07/2019/Autor Artur Bober

PIANISSIMA (Gazal Al Shaqab – Pianosa / Eukaliptus)

Hodowca: Stadnina Koni Janów Podlaski

Mecenasi:

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Dwukrotnie „trójkoronowana”, pierwsza platynowa czempionka świata

PIANISSIMA (Gazal Al Shaqab – Pianosa / Eukaliptus), oo (klacz) ur. 2003

______________________________________________________________

Pianissima okazała się fenomenem hodowlanym na skalę światową. Prawie idealny koń czystej krwi arabskiej, o którego stworzeniu marzyły pokolenia hodowców na całym świecie. Stała się najbardziej utytułowaną i najsłynniejszą w historii czempionatów arabskich przedstawicielką tej rasy.

Jako jedyny arab w dziejach zdobyła dwukrotnie europejską „Trójkoronę”. Tytułem „Trójkorowanego” na naszym kontynencie obdarza się konia, który w jednym roku wygrał trzy najważniejsze i najtrudniejsze pokazy. Puchar Narodów organizowany w Akwizgranie (Aachen) pod koniec września, czempionat Europy (rozgrywany w różnych miejscach, wtedy w belgijskim Moorsele) oraz czempionat świata, czyli grudniowy Salon Konia w Paryżu. Pianissima dokonała tego w 2004 roku, kiedy startowała w grupie wiekowej klaczy młodszych, a potem w 2008 roku, występując w czempionatach klaczy starszych. Do dzisiaj żaden koń nie powtórzył tego wyczynu. Za każdym razem sędziowie przyznawali jej tytuł czempionki jednogłośnie, co samo w sobie jest ewenementem.

źródło: Marek Trela. Moje konie, moje życie [fragmenty] –
Ewa Bagłaj. Instytut Wydawniczy Erica 2016.

———————————————————————

Pianissima nie przegrała żadnego pokazu w którym startowała, po Czempionat Europy, Puchar Narodów i Czempionat Świata.

2004: Czempionka Wiosennego Pokazu Młodzieży Klaczy Młodszych, Białka
2004: Najlepszy Koń Pokazu Wiosennego Pokazu Młodzieży, Białka
2004: Czempionka Klaczy Młodszych, Falborek
2004: Najlepszy Koń Pokazu, Falborek
2004: Czempionka Polski Klaczy Młodszych, Janów Podlaski
2004: Najlepszy Koń Pokazu, Janów Podlaski
2004: Czempionka Pucharu Narodów Klaczy Młodszych, Aachen (DE)
2004: Czempionka Europy Klaczy Młodszych, Moorsele (BE)
2004: Czempionka Świata Klaczy Młodszych, Paryż (FR)
2006: Czempionka USA Klaczy Młodszych, Louisville, KY (US)
2008: Czempionka Al Khalediah Arabian Horse Festival Klaczy Starszych, Tebrak/Rijad (SA)
2008: Czempionka Polski Klaczy Starszych, Janów Podlaski
2008: Najlepszy Koń Pokazu, Janów Podlaski
2008: Czempionka Pucharu Narodów Klaczy Starszych, Aachen (DE)
2008: Czempionka Europy Klaczy Starszych, Moorsele (BE)
2008: Czempionka Świata Klaczy Starszych, Paryż (FR)
2012: Czempionka DIAHC Klaczy Starszych, Dubaj (AE)
2013: Platynowa Czempionka Świata Klaczy, Paryż (FR)

W 2004 roku po sukcesie w Białce, Falborku i na Czempionacie Narodowym, po raz pierwszy zdobyła „trójkoronę” – złote medale Pucharu Narodów, Czempionatu Europy i Czempionatu Świata (jako druga klacz w historii).

Jej imię od 2004 roku, od jej pierwszego publicznego pokazu, elektryzowało cały świat arabski – była największą gwiazdą, podbijała serca hodowców i miłośników koni arabskich.

Uważana za przykład ideału urody i typu współczesnego konia arabskiego.

Źródło: Pianissima – odeszła legenda (2015) – Alina Sobieszak

„Pianissima – potomstwo” (2020) – Alina Sobieszak

Wpis aktualizowano: 01.06.2024

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Pianissima – odeszła legenda” (2015) – Alina Sobieszak

„Pianissima i reszta świata” (2008) – Izabella Pawelec-Zawadzka

„Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

Bardzo poprawnej budowy, głęboki, szeroki w klatce piersiowej, ruch średni, głowa nie duża, duże ciemne oko.”

BASK (Witraż – Bałałajka)

Urodzony w 1956 roku w Albigowej, jeden z najbardziej znanych polskich koni czystej krwi na świecie. Sprzedany w 1961 do USA do Lasma Arabians Stud, stworzył w Ameryce „nowy standard rasy arabskiej”. Dzisiaj 90% koni czystej krwi urodzonych w USA ma w rodowodzie krew Baska.

Galeria:

Pianissima. Fot. S. Vesty.

Czempionat Świata, 2008. Fot. S. Vesty.

Pianissima z dyr. Markiem Trelą, 2012. Fot. A. Sobieszak

31/01/2019/Autor Artur Bober

Ludzie

Roman Pankiewicz

Patron Honorowy: Joanna Grootings oraz Petroniusz Frejlich

Mecenas: Petronius Arabians

Opiekun: Anna Matłoka wraz z rodzeństwem

Sybirak, górnik, autor wielu książek i publikacji o koniach arabskich. Kierownik SK Albigowa, hodowca legendarnego ogiera Bask.

______________________________________________________________

Urodzony w 1924 w Kapłanowicach (obecnie na Białorusi).

Hodowca koni arabskich Petroniusz Frejlich, tak pisze o Romanie Pankiewiczu:

W latach 1940-1946 zesłany na Syberię. Pracował między innymi w tajdze, kopalni węgla, następnie przez szereg lat przy koniach. Kierownik a następnie zastępca dyrektora Stadniny Koni w Albigowej (1951-1958). Hodowca legendarnego Baska, nazwanego „Objawieniem Ameryki”.

Przez prawie całe życie zbierał materiały o koniach arabskich i pisał o nich. A robił to wszystko po to, by swoją pracą podzielić się z innymi. Tak właśnie powstały książki „Polska hodowla koni czystej krwi arabskiej 1918-1939”, „Rejestr polskich ogierów czystej krwi arabskiej użytych w hodowli w latach 1944-1993” tom 1 i 2 czy „Siedmiu wspaniałych”.

Promował polską hodowlę koni arabskich poprzez wykłady na kursach w Kanadzie oraz wygłaszane referaty na konferencjach hodowlanych w USA, poświęconych polskiemu koniowi arabskiemu.

„Bask szuka miejsca” – Roman Pankiewicz

Roman Pankiewicz zmarł 6. grudnia 2016 r., w wieku 92. lat. Pochowany został na Cmentarzu parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Poznaniu na Naramowicach w kwaterze N2 rząd: II miejsce: 16 (52.459162,16.938719).

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

„Dialogi na końskie nogi” – Roman Pankiewicz, Krzysztof Czarnota (zbiór rozmów jakie ukazywały się w czasopiśmie Koński Targ)

„Bask i inni” – Roman Pankiewicz

„Powrót Baska” – Roman Pankiewicz

„Pamiętnik Baska” – Roman Pankiewicz

„Comet – ogier nad ogierami” (2008) – Roman Pankiewicz

„Nowodworskie klacze – opowieść o Józefie Tyszkowskim” – Roman Pankiewicz

„Moje pierwsze kroki w PSK Albigowa” – Roman Pankiewicz

„The Purebred arab horse in Poland” [EN] – Roman Pankiewicz

„60 lat wyścigów koni czystej krwi arabskiej” (1986) – Roman Pankiewicz

„Ludzie zasłużeni dla polskiej hodowli koni czystej krwi arabskiej” (1986) – Roman Pankiewicz

„Ród ogiera Kuhailan Haifi” (1984) – Roman Pankiewicz

„Stadnina Koni Albigowa”(1998) – Roman Pankiewicz, Krzysztof Pudyszak

„The Breeding of Purebred Arabian Horses in Poland” [EN](1989) – Roman Pankiewicz

„Polska Hodowla koni czystej krwi arabskiej 1918-1939” (2002) – Roman Pankiewicz

Linki

„Kult Matki” [link](2021) – Marek Grzybowski

Filmy

Krzysztof Czarnota o Romanie Pankiewiczu, oraz „dialogach na końskie n o gi”… | FILM

Życie to pasja – Roman Pankiewicz | FILM

Płaskorzeźba z tablicą, którą zamówiła dyrekcja stadniny, Pan Prezes Maciej Grzechnik, z wsparciem i pomysłem hodowcy, Pani Hanny Hanna Sztuka dla upamiętnienia, pracy Romana Pankiewicza w Stadnina Koni Michałów.

Autor płaskorzeźby: Grzegorz Krzyżaniak we współpracy z BoberTeam

17/01/2019/Autor Artur Bober

ARTEMOR (Eros xx – Artemiza)

Hodowca: Stadnina Koni Janów Podlaski

Mecenas: M&A Profesjonalne Parkury

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

„Artemor był przede wszystkim bardzo szczery. (…) Jego skoki były bardzo dynamiczne i szybkie, tak że nieraz trudno było nadążyć za nim z ciałem. Mimo że był nieduży, nie miał kłopotów nawet z bardzo trudnymi szeregami. (…) Był łatwy w prowadzeniu, skręcał „na ogonie”. Miał bardzo dobry charakter…”
— st. chor. sztab. Jan Kowalczyk, jeździec Artemora

ARTEMOR (Eros xx – Artemiza / Equator ), xo (wałach) ur. 1969 | właśc. Wojsko Polskie

______________________________________________________________

Polski koń, na którym Jan Kowalczyk zdobył złoty medal olimpijski w indywidualnym konkursie skoków przez przeszkody oraz srebrny medal drużynowo na IO Moskwa, 1980.

Jak wspomina Jan Kowalczyk: „Artemor był koniem o niedużym wzroście (163 cm w kłębie). Charakteryzował się: dobrym, pogodnym usposobieniem, miał żywy temperament i sporo energii. Dostałem go z Sopotu w 1978 za trzy inne konie przekazane przez Legię.”

Od tej chwili aż do 1984 roku Jan Kowalczyk dosiadał go, wygrywając konkurs olimpijski i 8 konkursów rangi CSIO. Osiem razy reprezentował polskie barwy w Pucharze Narodów.

W Polsce zdobył również:
I miejsce MP skoki – 1979
I miejsce MP skoki – 1980
II miejsce MP skoki – 1981
I miejsce MP skoki – 1982

W grudniu 1984 roku, Artemor zachorował na zapalenie mózgu i w konsekwencji tego został uśpiony.

Został wybrany koniem stulecia podczas głosowania publiczności na najlepszego konia projektu #winners100gwiazd, Cavaliada Poznań 12.2018.