Zygmunt Krzysztofik (1914–1983) – hodowca, trener, wizjoner polskiego jeździectwa.

Zygmunt Krzysztofik urodził się w 1914 roku, w okresie, gdy Polska była jeszcze pod zaborami, a tradycje hodowli koni pełnej krwi i półkrwi stanowiły ważny element kultury ziemiańskiej i wojskowej. Wychowany w atmosferze szacunku dla konia, od młodych lat przejawiał ogromne zainteresowanie hodowlą i sportem jeździeckim. Wkrótce pasja ta przerodziła się w całe jego życie zawodowe.

Po II wojnie światowej, w czasie odbudowy polskiego rolnictwa i sportu, Krzysztofik zaangażował się w tworzenie nowoczesnych ośrodków hodowlanych i sportowych. Jego wizja opierała się na łączeniu najlepszych tradycji przedwojennej hodowli z nowymi metodami szkolenia i selekcji koni. Wierzył, że koń sportowy musi być efektem zarówno znakomitego pochodzenia, jak i mądrej, systematycznej pracy treningowej.

Jednym z jego największych osiągnięć było stworzenie Stadniny Koni w Plękitach, znanej z hodowli koni półkrwi o dużym potencjale sportowym. Dzięki jego determinacji, Plękity szybko stały się rozpoznawalnym miejscem na mapie polskiej hodowli, dostarczając konie zarówno do sportu wyczynowego, jak i do hodowli w innych ośrodkach. Krzysztofik dbał o to, by każdy koń był starannie dobrany do zadań, jakie go czekały – czy to w skokach, WKKW, czy ujeżdżeniu.

Kolejnym kamieniem milowym w jego karierze było Stado Ogierów w Białym Borze. Utworzone z jego inicjatywy, szybko zdobyło opinię jednego z najlepszych ośrodków szkoleniowo-hodowlanych w kraju. Zygmunt Krzysztofik postawił na wysokiej jakości materiał hodowlany, sprowadzając ogiery o wybitnym rodowodzie i dbając o ich odpowiednie użytkowanie. Pod jego kierownictwem Stado Ogierów Biały Bór stał się nie tylko miejscem, w którym utrzymywano i trenowano ogiery, ale też prężnym centrum sportu jeździeckiego.

Jego działalność była nierozerwalnie związana z Polskim Związkiem Jeździeckim, w którym pełnił funkcje działacza i doradcy. Zawsze starał się, by hodowla i sport rozwijały się w oparciu o jasne kryteria jakości, a zawodnicy mieli dostęp do odpowiednich koni i zaplecza. Był zwolennikiem ścisłej współpracy między hodowcami a trenerami, wierząc, że tylko dzięki temu można osiągnąć sukces na arenie międzynarodowej. Za Jego czasów szczególnie aktywnie działał Klub Jeździecki „Hubertus”. Wśród wyróżniających się zawodników można wymienić Jego dzieci – Andrzeja i Aleksandrę Krzysztofik – którzy osiągali znakomite wyniki w sportach jeździeckich.

Krzysztofik był znany z odwagi w podejmowaniu decyzji. Nie bał się sięgać po nowatorskie rozwiązania, często wprowadzając w Polsce metody, które sprawdziły się wcześniej za granicą. W jego filozofii hodowlanej koń był partnerem człowieka – zasługiwał na szacunek, dobre warunki utrzymania i indywidualne podejście w treningu.

Zygmunt Krzysztofik zmarł w 1983 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo, które do dziś jest inspiracją dla hodowców i trenerów.

Był człowiekiem niezwykle pracowitym, wiernym zasadom i pełnym pasji. W historii polskiego jeździectwa zapisał się nie tylko jako hodowca i trener, ale jako wizjoner, który potrafił patrzeć daleko w przyszłość i odważnie realizować swoje plany.