Jan Kowalczyk

Patron honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Polski Komitet Olimpijski (PKOl) jest autonomicznym, ogólnopolskim stowarzyszeniem Związków i Organizacji sportowych z siedzibą w Warszawie (kliknij aby przejść na stronę Patrona Honorowego). [www.olimpijski.pl]

Patron honorowy: Polski Związek Jeździecki – Prezes Tomasz Siergiej

Polski Związek Jeździecki (PZJ), jest jedyną oficjalną polską organizacją jeździecką uznaną przez PKOL oraz MKOL należącą równocześnie do grona ponad 140 narodowych organizacji jeździeckich stowarzyszonych w FEI – Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej [www.pzj.pl].

Mecenas: Gillmet Horses

Gillmet Horses to wiodący producent obiektów hippicznych oraz wyposażenia ośrodków jeździeckich. Oferują: kompleksową obsługę inwestycji, hale stalowe, stajnie, ujeżdżalnie. [www.stajnie.com.pl]

Mecenas: Stadnina Koni “Ochaby”

Stadnina Koni „Ochaby” – zajmuje się hodowlą koni angloarabskich pochodzenia francuskiego, koni małopolskich oraz koni szlachetnej półkrwi. [www.stadninaochaby.pl]

Opiekunowie: Rodzina (syn Marcin) i przyjaciele Jana Kowalczyka

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

______________________________________________________________

Wiktor Olędzki: „Janek to bardzo trudny charakter, potrzebuje mocnej ręki trenera (…) Ale takich predyspozycji do pracy z końmi jakie ma Janek nie ma nikt.”

***

Urodził się 18 grudnia 1941 roku w Drogomyślu. Powiat Cieszyn, województwo katowickie. Ojciec Jan. Matka Jadwiga z domu Ciemała. Siostra Aleksandra. Brat Rudolf. Żona Grażyna z domu Tomeczek. Syn Marcin. Żołnierz. Starszy chorąży sztabowy Wojska Polskiego.

Igrzyska Olimpijskie

Meksyk 12 – 17 października 1968 – jedenaste miejsce w Pucharze Narodów na Bronzie wspólnie z Antonim Pacyńskim na Cirrusie, Piotrem Wawryniukiem na Popradzie.

Monachium 26 sierpnia – 11 września 1972 – dwunaste miejsce w Pucharze Narodów na Jastarni wspólnie ze Stefanem Grodzickim na Biszce, Marianem Kozickim na Bronzie, Piotrem Wawryniukiem na Popradzie.

Moskwa, Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich 20 lipca – 3 sierpnia 1980 – złoty medal w Skokach przez Przeszkody na Artemorze i Prymuli. Srebrny medal w Pucharze Narodów na Artemorze wspólnie z Januszem Bobikiem na Szampanie, Wiesławem Hartmanem na Nortonie Marianem Kozickim na Bremenie.

(…) Płonie znicz olimpijski. Pełne trybuny – osiemdziesiąt tysięcy ludzi. Olimpijski konkurs skoków. Stadion imienia Lenina. Trybuny w ostatnim dniu Igrzysk wypełnione i zadziwione. Na zielony plac wpuszczono konie. Jakże to tak?! Gotowe podeptać trawę. Jak potem na takiej trawie piłkarze będą kopać piłkę? Trybuny są jednak zadowolone. Przed nimi przepiękny sport, a konie polskie, budionnowskie, rosyjskie, meksykańskie, włoskie prezentują się pięknie. Czerwone fraki jeźdźców też. Jest barwnie. Wśród fraków tylko jeden mundur. Polski. Jana Kowalczyka.

Przed wyjazdem jeźdźców do Moskwy powiedziano, że na Igrzyskach będą obowiązywały białe spodnie i czerwone kurtki. Jan Kowalczyk przyzwyczaił się do polskiego munduru. Swojego spłowiałego munduru, do wypalonej słońcem czapki z orzełkiem. Z nim zwyciężał w Anglii, Republice Federalnej Niemiec, Aachen i Londynie. W mundurze Zwyciężał! Kiedy kazano go zostawić w domu, to zostawił. W Moskwie się nie zdziwiono. Jeśli żołnierz, to powinien być w mundurze.

Sprowadzono więc samolotem z Warszawy właściwy strój i samopoczucie jeźdźca natychmiast się poprawiło. Jak bardzo, można było przekonać się w dniu zakończenia Igrzysk, gdy zagrano Polakom hymn. Grano go i śpiewano dla Jana Kowalczyka. Grała orkiestra Armii Radzieckiej, a śpiewali polscy kibice (…).

Autor: Witold Duński
Źródło: „Jan Kowalczyk” (2012) – Witold Duński

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 15.01.2025

Jan Kowalczyk zmarł w Warszawie 24. lutego 2020 r., w wieku 79. lat. Został pochowany 4 marca 2020 r. z Wojskową Asystą Honorową w grobie rodzinnym na Cmentarzu Komunalnym Północnym /Wólka Węglowa/ w kwaterze nr E-IX-3-2-1.

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Słowo o Janie Kowalczyku” (2021) – Piotr Banasiak

„Jan Kowalczyk – jeździec, który kochał konie i ludzi” (2020) – Artur Bober

„Nie żyje legendarny Jan Kowalczyk” (2020)

„Nie żyje 'cała historia polskiego jeździectwa'” [link] (2020) – Dariusz Urbanowicz

„Jan Kowalczyk” (2012) – Witold Duński

„Śniadanie w kucki” (2010) – Piotr Dzięciołowski

„Historia jeździectwa, cz. XXXVI” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXV” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXII” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXI” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXX” (1997) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXVIII” (1997) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXVII” (1997) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Zagraniczne występy skoczków w sezonie wiosennym” (1980) – Krzysztof Koziarowski

„Polscy Jeźdźcy na Igrzyskach Olimpijskich w latach 1912-1976” (1980) – Antoni Święcki

Moskwa 1980 – Jan Kowalczyk – Wywiad | FILM

„Jan Kowalczyk i Artemor” (1980) – Antoni Święcicki

„XXII Igrzyska Olimpijskie Moskwa” (1980) – Eryk Brabec

Jan Kowalczyk – Artemor – IO Moskwa 1980 | FILM

IO Moskwa 1980 – Puchar Narodów i Grand Prix [RU]| FILM

„Przegląd światowej czołówki skoczków u progu Igrzysk Olimpijskich w Moskwie” (1980) – Władysław Byszewski

„Mistrzostwa Europy w skokach, Rotterdam 1979” (1979) – Władysław Byszewski

„Po 24 latach w olimpijskich szrankach” (1972) – Witold Domański

“O Puchar Narodów” [link] (1968) FILM

Zobacz powiązane artykuły:

Ludzie

Janusz Bobik

Jeździec, trener, hodowca, dyr. SK Nowielice. Srebrny medal IO Moskwa 1980 (Szampan), srebrny medal MP w Skokach 1977, Drzonków (Zygzak), brązowy medal MP WKKW, Biały Bór 1977 (Tropik).

Czytaj więcej…

Ludzie

Piotr Wawryniuk

Dwukrotny olimpijczyk (Meksyk 68 i Monachium 72), medalista MP (wicemistrz – Olsztyn 70 i mistrz – Warszawa 71) w skokach przez przeszkody. Instruktor jeździectwa.

Czytaj więcej…

Ludzie

Wiesław Dziadczyk

II Wicemistrz Polski w Skokach przez Przeszkody. Trener w Stadninach Koni Kozienice, Klikowa i Pruchna. Jeździec, który skoczył przeszkodę „mur” 2,20 m na klaczy Via Vitae. Do dzisiaj w Polsce nie pobity rekord wysokości na tego typu przeszkodzie.

Czytaj więcej…

Galeria:

Jan Kowalczyk. Dzięki uprzejmości Pana Tomasza Gudzowatego.
Jan Kowalczyk. Dzięki uprzejmości Pana Tomasza Gudzowatego.
Jan Kowalczyk – IO Moskwa 1980.
Jan Kowalczyk – IO Moskwa 1980.
/Autor

Bogdan Ziętarski

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Kawalerzysta, hodowca, podróżnik. Jeden z wizjonerów wyścigów i hodowli koni arabskich w Polsce. Zmarł zapomniany w biedzie.

______________________________________________________________

Człowiek, którego historia życia, nadaje się na scenariusz filmowej superprodukcji, z końmi na pierwszym planie.

Urodził się w 1884 roku w majątku rodzinnym, w miejscowości Rabe koło Ustrzyk Dolnych.

Po zakończeniu I Wojny Światowej dzierżawił majątek Czaple, gdzie założył z pięciu klaczy stadninę koni pełnej krwi.

Prowadził stajnię wyścigową, która odnosiła sukcesy Warszawie i Lwowie. W 1922 roku na łamach ,,Jeźdźca i Hodowcy” przedstawił pomysł założenia księgi stadnej dla koni czystej krwi arabskiej. Zaproponował przeprowadzanie prób dzielności dla koni arabskich w formie wyścigów.

Wybitny znawca koni czystej krwi, który kupił i pokazał światu pustynnego ogiera KUHAILAN HAIFI or.ar. Kosmopolita, któremu wyścigi i hodowla koni arabskich w Polsce wiele zawdzięcza.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 05.03.2024

Bogdan Ziętarski zmarł na serce 14 lutego 1958 r. w szpitalu w Miliczu (w wieku 74 lat) i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym. Wszystko wskazuje na to, że dziś jego mogiła już nie istnieje.

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

„Polska Hodowla koni czystej krwi arabskiej 1918-1939” (2002) – Roman Pankiewicz

„Ludzie zasłużeni dla polskiej hodowli koni czystej krwi arabskiej” (1986) – Roman Pankiewicz

„Ród ogiera Kuhailan Haifi” (1984) – Roman Pankiewicz

„Dwa wieki polskiej hodowli koni arabskich (1778-1978)” (1983) – Witold Pruski

„Węgierska hodowla koni półkrwi” (1935) – Bogdan Ziętarski

„Kontrstarter mechaniczny” (1934) – Bogdan Ziętarski

„Na temat aktualnych zagadnień o hodowli koni arabskich” (1932) – Bogdan Ziętarski

„Hodowlane aktualności” (1930) – Bogdan Ziętarski

„Stadnina Książąt Sanguszków” (1933) – Roman Sanguszko

„Zadania hodowli konia arabskiego” (1933) – Bogdan Ziętarski

„Teoria programu wyścigowego” (1933) – Bogdan Ziętarski

„Wrażenia z Węgier, zwiedzenie stadnin państwowych” (1929) – Bogdan Ziętarski

„Notatki z wycieczki po araby” (1929) – Bogdan Ziętarski

„Stado Gumniska” (1928) – Edward Skorkowski

„Wrażenia z wyścigów koni arabskich” (1927) – Bogdan Ziętarski

„O zakupach remontowych” (1925) – Bogdan Ziętarski

„O potrzebie założenia Księgi Stadnej Koni orientalnych i wyścigów” (1922) – Bogdan Ziętarski

„The Purebred arab horse in Poland” [EN] – Roman Pankiewicz

Pokrewne Legendy:

Galeria:

Tor wyścigowy w Piotrkowie 1930 r. Kierownicy arabskich stajni wyścigowych. Od lewej – dr E. Skorkowski (Pełkinie), B. Ziętarski (Gumniska), St. Pohoski (Janów Podlaski). Fot. N. Pełczyński
Bogdan Ziętarski w pobliżu Kairu (09.12.1930). Zdjęcie ze zbiorów Agnieszki Mikulskiej.
Kuhailan Afas or.ar.
Kuhailan Zaid or.ar.
Roman Władysław Sanguszko i Bogdan Ziętarski z ulubieńcem księcia – starym „Achmetem”. SK Gumniska 1933. Fot. N. Pełczyński – Warszawa.
Roman Władysław Sanguszko w SK Gumniska. Na pierwszym planie, po lewej – Bogdan Ziętarski.
Przedwojenna fotografia arabskiego stada ks. Romana Sanguszki w Gumniskach. Prowadzone głównie w kierunku wyścigowym, z dużymi sukcesami na tym polu dzięki otwartemu umysłowi Bogdana Ziętarskiego.
/Autor

Ludwik Adam Krasiński

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Arystokrata, hodowca i rolnik, który założył w Krasnem pierwszą na ziemiach polskich stadninę koni pełnej krwi angielskiej (ogier Ruler).

Urodził się 1833 roku.

Był grandem hiszpańskim, szambelanem austriackim i kawalerem maltańskim. Odziedziczone „gniazdo rodowe” przekształcił w dobrze prosperujący majątek ziemski a potem w stadninę koni (1857), która działała do roku 1939. Stadnina Koni Krasne została reaktywowana w 1987 roku.

Pasją hrabiego Krasińskiego od zawsze były konie a od 1857 roku jego słynna stajnia „Dobrogost”, porównywana była ze słynnymi stadninami książąt Sanguszków.

Z jego hodowli pochodził między innymi słynny Ruler, zwycięzca największych wyścigów w imperialnej Rosji, włącznie z Wszechrosyjskim Derby w Moskwie 1887 r.

O potędze jego hodowli świadczy informacja z broszury Witolda Pruskiego, wydanej w Krakowie w 1947 roku „Spostrzeżenia o powstaniu krajowych rodów męskich i żeńskich w hodowli koni pełnej krwi angielskiej w Polsce oraz Europie środkowej i wschodniej”.

Prof.Witold Pruski wymienia tam 16 najbardziej zasłużonych rodów, z których 7 pochodziło z hodowli lub importu Ludwika hr. Krasińskiego:
1. Ród ELOQUENCE ur. 1853 (Chatham – Syntaxina), urodzonej w Anglii, importowanej przez Ludwika Krasińskiego w 1857 roku.
2. Ród LITTLE PEGGOTTY ur. 1856 (The Flying Dutchman – Venison Mare), urodzonej w Anglii, importowanej przez Ludwika Krasińskiego w 1859 roku.
3. Ród EVEN ur. 1857 (Stockwell – Equal), urodzonej w Anglii, importowanej przez Ludwika Krasińskiego w 1859 roku.
4. Ród ILIAS ur. 1867 (Incognito – Concette), urodzonej w Niemczech, importowanej do Polski via Szwecje przez trenera Lino i od niego nabytej przez Ludwika Krasińskiego.
5. Ród HOURI ur. 1871 (Monarque – Cast-off), urodzonej we Francji, importowanej przez Ludwika Krasińskiego w 1874 roku. 
6. Ród MISS MELBOURNE ur. 1877 (Y.Melbourne – Vedette Filly), urodzonej w Rosji, a nabytej przez Ludwika Krasińskiego. 
7. Ród CORNALINE ur. 1880 (Carnelion – Ada Byron), urodzonej w Anglii, importowanej przez Ludwika Krasińskiego w 1883 roku.

Dokonując takich spektakularnych zakupów, polscy hodowcy wierzyli w późniejsze wygrane swoich koni. Ich zwycięstwa pod rząd między innymi w 1 i 2 Derbach Wrzechrosji stały się wielką sensacją i co ważne podtrzymywały wiarę Polaków w przyszłą wolną Ojczyznę.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 15.11.2024

Ludwik Adam Krasiński zmarł 22 kwietnia 1895 w Warszawie, w wieku 62 lat. Został pochowany w Krasnem.

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Stadnina Koni Krasne” (2007) – Izabela Rajca-Pisz

„W 100-lecie śmierci Rulera” (2004) – Henryk Danielewicz

„100-lecie urodzin Rulera” (1984) – Jan Grabowski

„Ruler (tower-racing.pl)”

„Ruler” (1934) – Witold Pruski

„Spostrzeżenia o powstawaniu krajowych rodów męskich i żeńskich w hodowli koni pełnej krwi angielskiej” (1947) – Witold Pruski

Pokrewne Legendy:

Galeria:

Ludwik hr. Krasiński (1833-1895). Fot. ze zbiorów Muzeum Romantyzmu w Opinogórze.
Eliza Krasińska z Branickich (1820-1876) według portretu autorstwa Franza Xavera Wintelhaltera, ze zbiorów Zamku Królewskiego w Warszawie.
Herb Krasińskich na wieży. Fot. Sylweriusz Sztukert.
Nieistniejąca już „Biała Stajnia” wzniesiona około 1857 roku. Fot. ze zbiorów Stadniny Koni Krasne.
Nieistniejący dziś pałac Krasińskich wzniesiony w drugiej połowie XIX wieku. Fot. ze zbiorów Gminnego Ośrodka Kultury w Krasnem oraz czasopisma „Jeździec i Hodowca”.
Tablica upamiętniająca 120. rocznicę urodzin i 100. rocznicę śmierci Rulera. Fot. Sylweriusz Sztukert.
Rzeźba zaprojektowana przez Jerzego Bokrzyckiego, wykonaną przez Agencję Jeździecką A.A. Bober i odsłonięta z okazji 160 lecia SK Krasne.
/Autor

Roman Pankiewicz

Patron Honorowy: Joanna Grootings oraz Petroniusz Frejlich

Mecenas: Petronius Arabians

Opiekun: Anna Matłoka wraz z rodzeństwem

Sybirak, górnik, autor wielu książek i publikacji o koniach arabskich. Kierownik SK Albigowa, hodowca legendarnego ogiera Bask.

______________________________________________________________

Urodzony w 1924 w Kapłanowicach (obecnie na Białorusi).

Hodowca koni arabskich Petroniusz Frejlich, tak pisze o Romanie Pankiewiczu:

W latach 1940-1946 zesłany na Syberię. Pracował między innymi w tajdze, kopalni węgla, następnie przez szereg lat przy koniach. Kierownik a następnie zastępca dyrektora Stadniny Koni w Albigowej (1951-1958). Hodowca legendarnego Baska, nazwanego „Objawieniem Ameryki”.

Przez prawie całe życie zbierał materiały o koniach arabskich i pisał o nich. A robił to wszystko po to, by swoją pracą podzielić się z innymi. Tak właśnie powstały książki „Polska hodowla koni czystej krwi arabskiej 1918-1939”, „Rejestr polskich ogierów czystej krwi arabskiej użytych w hodowli w latach 1944-1993” tom 1 i 2 czy „Siedmiu wspaniałych”.

Promował polską hodowlę koni arabskich poprzez wykłady na kursach w Kanadzie oraz wygłaszane referaty na konferencjach hodowlanych w USA, poświęconych polskiemu koniowi arabskiemu.

Powrót do listy

Roman Pankiewicz zmarł 6. grudnia 2016 r., w wieku 92. lat. Pochowany został na Cmentarzu parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Poznaniu na Naramowicach w kwaterze N2 rząd: II miejsce: 16 (52.459162,16.938719).

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

„Bask szuka miejsca” – Roman Pankiewicz

„Dialogi na końskie nogi” – Roman Pankiewicz, Krzysztof Czarnota (zbiór rozmów jakie ukazywały się w czasopiśmie Koński Targ)

„Bask i inni” – Roman Pankiewicz

„Powrót Baska” – Roman Pankiewicz

„Pamiętnik Baska” – Roman Pankiewicz

„Comet – ogier nad ogierami” (2008) – Roman Pankiewicz

„Nowodworskie klacze – opowieść o Józefie Tyszkowskim” – Roman Pankiewicz

„Moje pierwsze kroki w PSK Albigowa” – Roman Pankiewicz

„The Purebred arab horse in Poland” [EN] – Roman Pankiewicz

„60 lat wyścigów koni czystej krwi arabskiej” (1986) – Roman Pankiewicz

„Ludzie zasłużeni dla polskiej hodowli koni czystej krwi arabskiej” (1986) – Roman Pankiewicz

„Ród ogiera Kuhailan Haifi” (1984) – Roman Pankiewicz

„Stadnina Koni Albigowa”(1998) – Roman Pankiewicz, Krzysztof Pudyszak

„The Breeding of Purebred Arabian Horses in Poland” [EN](1989) – Roman Pankiewicz

„Polska Hodowla koni czystej krwi arabskiej 1918-1939” (2002) – Roman Pankiewicz

Linki

„Kult Matki” [link](2021) – Marek Grzybowski

Filmy

Krzysztof Czarnota o Romanie Pankiewiczu, oraz „dialogach na końskie nogi”… | FILM

Życie to pasja – Roman Pankiewicz | FILM


Płaskorzeźba z tablicą, którą zamówiła dyrekcja stadniny, Pan Prezes Maciej Grzechnik, z wsparciem i pomysłem hodowcy, Pani Hanny Hanna Sztuka dla upamiętnienia, pracy Romana Pankiewicza w Stadnina Koni Michałów.

Autor płaskorzeźby: Grzegorz Krzyżaniak we współpracy z BoberTeam

/Autor

ARTEMOR (Eros xx – Artemiza)

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

„Artemor był przede wszystkim bardzo szczery. (…) Jego skoki były bardzo dynamiczne i szybkie, tak że nieraz trudno było nadążyć za nim z ciałem. Mimo że był nieduży, nie miał kłopotów nawet z bardzo trudnymi szeregami. (…) Był łatwy w prowadzeniu, skręcał „na ogonie”. Miał bardzo dobry charakter…”

— st. chor. sztab. Jan Kowalczyk, jeździec Artemora

ARTEMOR (Eros xx – Artemiza / Equator ), xo (wałach) ur. 1969 | właśc. Wojsko Polskie

______________________________________________________________

Polski koń, na którym Jan Kowalczyk zdobył złoty medal olimpijski w indywidualnym konkursie skoków przez przeszkody oraz srebrny medal drużynowo na IO Moskwa, 1980.

Jak wspomina Jan Kowalczyk: „Artemor był koniem o niedużym wzroście (163 cm w kłębie). Charakteryzował się: dobrym, pogodnym usposobieniem, miał żywy temperament i sporo energii. Dostałem go z Sopotu w 1978 za trzy inne konie przekazane przez Legię.”

Od tej chwili aż do 1984 roku Jan Kowalczyk dosiadał go, wygrywając konkurs olimpijski i 8 konkursów rangi CSIO. Osiem razy reprezentował polskie barwy w Pucharze Narodów.

W Polsce zdobył również:
I miejsce MP skoki – 1979
I miejsce MP skoki – 1980
II miejsce MP skoki – 1981
I miejsce MP skoki – 1982

W grudniu 1984 roku, Artemor zachorował na zapalenie mózgu i w konsekwencji tego został uśpiony.

Został wybrany koniem stulecia podczas głosowania publiczności na najlepszego konia projektu #winners100gwiazd, Cavaliada Poznań 12.2018.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 01.06.2024

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Artemor” (1985) – Marek Szewczyk

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Zagraniczne występy skoczków w sezonie wiosennym” (1980) – Krzysztof Koziarowski

„Jan Kowalczyk i Artemor” (1980) – Antoni Święcicki

„XXII Igrzyska Olimpijskie Moskwa” (1980) – Eryk Brabec

Jan Kowalczyk – Artemor – IO Moskwa 1980 | FILM

„Przegląd światowej czołówki skoczków u progu Igrzysk Olimpijskich w Moskwie” (1980) – Władysław Byszewski

„Mistrzostwa Europy w skokach, Rotterdam 1979” (1979) – Władysław Byszewski

Pokrewne Legendy:

Konie

BREMEN (KEMAL – BREMA)

Srebro druż. i ósme miejsce ind. na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku. 2x medal brązowy (1979 i 1981) i srebro w JMP (1983 rok). Wygrał konkursy Grand Prix na CSIO w Olsztynie (1981), Sopocie (1983) i Płowdiw (1984).

Czytaj więcej…

Ludzie

Janusz Bobik

Jeździec, trener, hodowca, dyr. SK Nowielice. Srebrny medal IO Moskwa 1980 (Szampan), srebrny medal MP w Skokach 1977, Drzonków (Zygzak), brązowy medal MP WKKW, Biały Bór 1977 (Tropik).

Czytaj więcej…

Ludzie

Marian Kozicki

Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

Czytaj więcej…

Ludzie

Jan Kowalczyk

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

Czytaj więcej…

Galeria:

Jan Kowalczyk na Artemorze, rok 1980.
Jan Kowalczyk na Artemorze, IO Moskwa 1980.
Jan Kowalczyk na Artemorze, IO Moskwa 1980.
Jan Kowalczyk na Artemorze, IO Moskwa 1980. Okładka 59 numeru magazynu Koń Polski.
Jan Kowalczyk i Artemor, IO Moskwa 1980.
/Autor

FAZZA AL KHALEDIAH

oo (ogier) ur. 2014 | własność Polska AKF Sp. z o.o.
Jalnar Al Khalidiah – Assma Al Khalediah / Amer

————————–

Poniżej zamieszczamy link do tekstu autorstwa Konrada Kraśnego z Polish Turf Magazine o ogierze Fazza Al Khalediah (urodzony we Francji a trenowany na Wyścigi konne Wrocław, przez trenera Michal Borkowski, własności Polska AKF sp.zoo), który po swoim zwycięstwie w legendarnym wyścigu Qatar Arabian World Cup postawił na baczność 35 000 widzów, którzy w skupieniu wysłuchali polskiego hymnu.

(przejdź do artykułu)

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Michał Borkowski. Fazza może jeszcze wrócić na tor” [link](2021) – Traf News

„Polski koń wygrał ponad 2 mln zł! Fazza Al Khalediah trenuje na co dzień we Wrocławiu!” [link] (2018) – Jakub Guder

/Autor

Zbigniew Dąbrowski

Patroni Honorowi: Wiktor Karol

Mecenasi: Ośrodek Hodowli Zarodowej w Kamieńcu Ząbkowickim

Opiekunowie: Rodzina Zbigniewa Dąbrowskiego

Żołnierz Armii Krajowej, trener i hodowca, wieloletni dyrektor Stada Ogierów w Książu. Legenda polskiego powożenia. Przewodniczący kapituły medalu za „styl i elegancję” w powożeniu (skład kapituły Zbigniew Dąbrowski, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski).

______________________________________________________________

Urodzony 20 czerwca 1925 r. w Łącku.

Po ukończeniu wydziału rolnego Uniwersytetu we Wrocławiu, w 1952 roku podjął praktykę w Stadninie Koni Liski. W 1955 roku przydzielony został do Państwowego Stada Ogierów w Książu jako zastępca dyrektora.

W roku 1970 został dyrektorem SO Książ i pełnił tę funkcje do momentu przejścia na emeryturę w 1992 roku. Za jego kadencji sekcja jeździecka SO Książ była jedną z najmocniejszych w Polsce. Jako hodowca przyczynił się do stworzenia nowoczesnego typu konia rasy śląskiej. Z 40 medali, które zdobyli powożeniowcy dla Polski, prawie połowę (19) zdobyli zawodnicy pracujący w Stadzie Ogierów Książ i reprezentujący działający klub SLKS Książ.

7.02.2021 z wielkim smutkiem dowiedzieliśmy się od syna Pana Zbigniewa, Wojtka Dąbrowskiego o śmierci jego taty. Odeszła od nas Legenda Polskiego Jeździectwa i powożenia…

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Zbigniew Dąbrowski. Zmarł 6 lutego 2021 roku w Wałbrzychu. w wieku 96 lat.
Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Szczawienku.

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Zbigniew Dąbrowski” (2012) – Witold Duński

„Stado ogierów Książ” (2005) – Izabela Rajca-Pisz

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

„Katalog III aukcji koni sportowych w Książu” (1976) – Zespół redakcyjny

„Katalog aukcji koni, Książ 25-26.05.1990” (1990) – Zespół redakcyjny

„50-ta Jubileuszowa Aukcja Koni w Książu” (1974) – Izabela Pawelec-Zawadzka

„Państwowe Stado Ogierów Książ” (1974) – Zbigniew Dąbrowski

Zbigniew Dąbrowski – Odznaka Respekt | FILM

„Sport jeździecki w Stadzie Książ – wczoraj i dziś” [link]

Galeria:

Dyrektor Zbigniew Dąbrowski, wręcza powożącemu nagrodę w konkursie. 
Zbigniew i Hanna Dąbrowscy. Fot.: Hanna Houszka, 2015 r.
Zbigniew Dąbrowski – drugi od lewej, wraz z żoną, 2019 r.
Medal za „styl i elegancję” w powożeniu (skład kapituły Zbigniew Dąbrowski – przewodniczący, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski)
/Autor

KUHAILAN HAIFI or. ar.

Hodowca: or. ar. Półwysep Arabski
Mecenasi: Zbigniew Kotowski

______________________________________________________________

ROMAN PANKIEWICZ, hodowca z SK Albigowa konia BASK, który został okrzyknięty „objawieniem ameryki”, tak w Kurierze Arabskim 19/20/1998, opisuje ród KUHAILAN HAIFI or.ar. sprowadzonego przez BOGDANA ZIĘTARSKIEGO:

„Kuhailan Haifi or.ar. został zakupiony od Beduinów przez Bohdana Ziętarskiego w 1931 roku dla Gumnisk księcia Sanguszko, które były spadkobiercą słynnej Sławuty. Ogier ten już przy zakupie zachwycił swą urodą nawet takiego znawcę jakim był B. Ziętarski. Niestety padł już w 1934 roku pozostawiając niewielką liczbę potomstwa, ale pośród nich był wspaniały Ofir 1933 (od Dziwa po Abu Mlech – którą uważano za najcenniejszą klacz w okresie międzywojennym).

Ofir został szeroko użyty w PSK Janów Podlaski. Niestety prawie całe jego potomstwo zostało zabrane do ZSRR w 1939 roku lub padło podczas działań wojennych. Pozostało tylko parę córek oraz czterech synów, z których Wyrwidąb 1938 został zabrany do Niemiec, Witeź II 1938 zabrany do USA (bardzo zasłużony dla tamtejszej hodowli) oraz Wielki Szlem 1938 i Witraż 1938, które zostały użyte do hodowli w Polsce.

Najbardziej zasłużył się w polskiej hodowli Wielki Szlem 1938 (od Elegantka po Bakszysz – jedna z najcenniejszych polskich klaczy). Dał on potomstwo urodziwe i dzielne. Jego syn Czort 1949 (od Forta po Kuhailan Abu Urkub – bardzo cenna matka) sam biegał doskonale i takie też dawał w większości potomstwo. Jego syn El Paso 1957 (od Ellora po Witraż – cenna matka ogierów) był wypożyczony do USA, gdzie zdobył tytuł Championa USA. Po powrocie do kraju użyty był do hodowli i w połączeniu z klaczą Etruria 1975 (Championka Polski, Europy i Świata) dał ogiera Etogram 1981 – Championa Polski Ogierów Starszych 1994, inbredowanego w III i IV pokoleniu na bardzo cenną Elzę 1942, od której wywodzi się szereg ogierów. Jego uroda i wspaniały rodowód predysponują go na cennego reproduktora.

Drugim synem El Paso użytym do hodowli w Polsce jest Europejczyk 1982 (od Europa po Bandos – Championka Polski Klaczy) Champion Ogierów 1988, dzielny na torze wyścigowym (wygrał Derby, Porównawczą i wszystkie gonitwy, w których startował). Jest już używany w hodowli jego syn Egzamin 1989 (od Eza po Bandos od Eufonia – jedna z najcenniejszych klaczy w Kurozwękach). Pochodzeniem nie ustępuje on ojcu. na jego potomstwo będziemy musieli jeszcze poczekać parę lat.

Bardzo zasłużył się w hodowli drugi syn Ofira – Witraż 1938 (od Makata po Fetysz – bardzo urodziwa klacz). Był on urodziwszy od Wielkiego Szlema i dawał też piękniejsze potomstwo, ale już nie tak dzielne na torze wyścigowym. Jego bardzo zasłużonym synem był Celebes 1949 (od Canaria po Trypolis – bardzo cenna klacz), który po użyciu w cyrku został szeroko użyty w hodowli.

Jednym z synów Witraża sprzedanym do USA był Bask 1956 (od Bałałajka po Amurath Sahib) nazwany ” objawieniem Ameryki ” . Zdobył on szereg Championatów USA, był wspaniałym reproduktorem, ojcem championów i championek, dał ponad 1000 sztuk potomstwa w USA. Jednym z jego najcenniejszych synów w USA był Gdańsk 1968 (od Gdynia po Comet od Gwozdawa po Nabor) łączący w sobie krew obu tych wspaniałych reproduktorów.

Do Polski w 1992 roku została zakupiona z USA klacz sh Carmen 1984, źrebna ogierem Tabasco 1982, który jest wnukiem ogiera Gdańsk. Klacz ta urodziła w Polsce w 1993 roku ogierka Cliinntonn. Jest to koń o czysto polskim rodowodzie. Pokazany w 1997 roku w Warszawie na Pokazie Koni Własności Hodowców Prywatnych w Polsce zajął tam I miejsce w swojej klasie, zdobył tytuł Championa Ogierów Starszych, a także został uznany przez publiczność za Najpopularniejszego Konia Pokazu. Tytuł ten w pełni mu się należy…”

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

„Ród ogiera Kuhailan Haifi” (1984) – Roman Pankiewicz

„Dwa wieki polskiej hodowli koni arabskich (1778-1978)” (1983) – Witold Pruski

Galeria:

/Autor

RULER

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

xx (ogier) ur. 1884 | hod. Hr. Ludwik Krasiński Isonomy – Reate / Vespasian

Ruler urodził się w roku 1884, w stadninie Krasne. Przybył do Polski w łonie matki, klaczy Reate zakupionej w Wielkiej Brytanii. Jego ojcem był znakomity wyścigowiec i reproduktor Isonomy (1875 – 91), który zadebiutował jako mało liczony w wyścigu Cambridgeshire i wygrywając przysporzył właścicielowi 40 tysięcy funtów (złotych funtów) pogrążając w rozpaczy wielu bukmacherów. Matka Rulera była półsiostrą St. Christopha, zwycięzcy Grand Prix de Paris. Ruler jako potężnej budowy dwulatek startował tylko raz. Jako trzylatek zadebiutował na torze mokotowskim w Nagrodzie Specjalnej Zarządu Stad Państwowych i był drugi. Potem wysłany został do Rosji. W cesarstwie Rosyjskim były nagrody wysokie i duża konkurencja.

Ruler startował w Moskwie i Petersburgu ośmiokrotnie i zwyciężył we wszystkich gonitwach, m. in. w Produce, Derby i St. Leger. Wygrał 43.216 rubli. Jako czterolatek Ruler stał się złośliwy. Nie tylko stawiał opór ale także łapał zębami kolana dżokeja i był niebezpieczny. Ze względu na charakter został wycofany z wyścigów i wrócił do stada. Z tego samego powodu nie otrzymywał również wielu klaczy, zachodziła bowiem obawa że jego charakter będzie dziedziczyć potomstwo. Obawa ta okazała się płonna kiedy w jego potomstwie pojawili się licznie klasyczni zwycięzcy.

Ruler okazał się fenomenalnym reproduktorem. Jego potomstwo wygrało ponad dwa miliony rubli. Jako ojciec matek, stał na pierwszym miejscu w latach 1907 – 1915 (9 lat z rzędu). Cena stanówki Rulerem początkowo 300 rubli, wzrosła dziesięciokrotnie i osiągnęła 3000 rubli a więc 300 funtów. Tyle płacono za stanówkę Isonomy w Wielkiej Brytanii, dorównał więc swemu ojcu.

Potomstwo Rulera wygrało m. in.:
Wszechrosyjskie Derby – 2 razy,
Derby Warszawskie – 2 razy,
Nagrodę Cesarską w Moskwie – 6 razy,
Nagrodę Cesarską w Petersburgu – 3,
Nagrodę Cesarską w Warszawie – 4 razy,
St. Leger w Petersburgu – 3 razy,
w Warszawie – 2 razy,
Wielką Warszawską – 4 razy,
OAKS w Moskwie – 2 razy,
OAKS w Warszawie – 3 razy.

Kiedy skończył 20 lat, Ruler 11 maja 1904 roku padł na skręt jelit. Żaden z synów Rulera, wielokrotnych zwycięzców gonitw klasycznych, nie był pożytecznym reproduktorem. Wiele natomiast córek utworzyło żywotne dotąd linie żeńskie. Pamięć Rulera została w Polsce uczczona. Od 1911 roku, odbywa się w miesiącu maju prestiżowa gonitwa imienna na dystansie 1600 m o Nagrodę Rulera.

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

„Stadnina Koni Krasne” (2007) – Izabela Rajca-Pisz

„W 100-lecie śmierci Rulera” (2004) – Henryk Danielewicz

„100-lecie urodzin Rulera” (1984) – Jan Grabowski

„Ruler” (1934) – Witold Pruski

„Ruler (tower-racing.pl)”

Pokrewne Legendy:

Galeria:

/Autor

Michał Bogajewicz

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Biznesmen, filantrop, fundator medalu za „styl i elegancję” w powożeniu (skład kapituły Zbigniew Dąbrowski – przewodniczący, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski). Właściciel słynnej firmy powoźniczej.

______________________________________________________________

Urodzony 20 września 1935 roku Pniewy. Żonaty, dwoje dzieci. Studia – Wydział mechaniczny Politechniki Poznańskiej 1956 oraz Wyższa Szkoła Ekonomiczna 1961.

Historia najstarszej firmy powoźniczej M. Bogajewicz, sięga roku 1890. Może ona pochwalić się renowacją ponad 480 zabytkowych pojazdów w tym XIX-wiecznej berlinki z manufaktury Petzolda w Warszawie, którą jeździł genialny polski pianista Fryderyk Chopin.

Firma wyprodukowała na potrzeby filmów historycznych ok. 70 powozów, w tym między innymi w 1977 roku wykonała kopię wozu Drzymały z okazji 120 rocznicy jego urodzin.

Michał Bogajewicz był właścicielem stadniny koni arabskich SK Niewierz, oraz pierwszym polskim, prywatnym hodowcą, którego koń – GIRLAN-BEY oo (Pesal – Gracja-Bis / Monogramm) ur. 2002-03-14, zwyciężył w rankingu ECAHO Cup (2004), wygrał Czempionat Szwecji, a następnie zdobył tytuł Wiceczempiona Świata Ogierów Młodszych (2005).

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 02.09.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Publikacje

„Katalog Winners 100 Gwiazd – 2021” – Najlepsze polskie konie na 100.-lecie Niepodległości.

„XII Wiosenny Młodzieżowy Pokaz Koni Czystej Krwi Arabskiej Białka” (2003)

„Historia stadniny Niewierz” (2001) – Michał Bogajewicz, Marek Mucha

„Pojazdy Konne łańcuckiego zamku” (2001) – M. Wideryński

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Karety, Bryczki i uprzęże” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Słownik terminologiczny zabytków Z. 2 Zaprzęgi Konne” (1989) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Karety to też są zabytki” (1977) – Teresa Żurawska

Filmy

Powozy Michała Bogajewicza (1988) | FILM

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Zbigniew Prus-Niewiadomski

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Czytaj więcej…

Galeria:

Michał Bogajewicz
fundator medalu za „styl i elegancję” w powożeniu.
Bogajewicz Michał i Artur Bober
Medal za „styl i elegancję” w powożeniu (skład kapituły Zbigniew Dąbrowski – przewodniczący, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski)
/Autor