Patron Honorowy: Ludwika Mazurek
Patron Honorowy: Wójt Gminy Świdnica – Teresa Mazurek
Gmina Świdnica położona jest w południowej części Dolnego Śląska, ok. 50 km od Wrocławia. To miejsce spotkań z historią, kulturą i tradycją, a także przestrzeń do aktywnego wypoczynku i rodzinnej rekreacji.
Miłośnicy sportu mogą korzystać m.in. z transeuropejskiego szlaku rowerowego EuroVelo 9, questów – edukacyjnych gier terenowych, tras górskich o długości 29 km, a także oferty Centrum Sportowo-Rekreacyjnego w Witoszowie Dolnym z halą sportową, basenem, salą fitness, ścianką wspinaczkową i strefą saun. Rozwijana jest także infrastruktura turystyczna nad Bystrzycą i Piławą – powstają stanice rowerowe, przystań kajakowa, kładka pieszo-rowerowa i pumptrack.
Dla ceniących ciszę i naturę doskonałym miejscem jest Schronisko Młodzieżowe w Lubachowie, zlokalizowane w otoczeniu lasów, idealne do turystyki pieszej, nordic walking i rowerowej. Warto odwiedzić także Krzyżową z dawnym majątkiem rodu von Moltke, fragmentem Muru Berlińskiego oraz wystawą „Odwaga i Pojednanie”.
Serdecznie zapraszamy do odkrywania uroków Gminy Świdnica.
Teresa Mazurek
Wójt Gminy Świdnica
Patron Honorowy: Dolnośląski Związek Hodowców Koni – Wrocław
Dobrowolna i samorządna organizacja społeczno-zawodowa, której celem jest reprezentowanie i obrona praw i interesów hodowców koni.
Mecenasi: Grażyna Mosakowska, Paweł Mazurek, Jarosław Mazurek
Mazurek – konie. Paweł Mazurek, II Wicemistrz Polski w Powożeniu Zaprzęgami Parokonnymi.
Konie w rodzinie Mazurków są od zawsze. Nie starty w Mistrzostwach Świata (Poznań 1995, Riesenbeck 2001), nie medal w Mistrzostwach Polski (Pępowo, 2000), ale konie. Konie są najważniejsze dla hodowcy, a dopiero później sportowca Pawła Mazurka [odwiedź stronę Mecenasa].
Winnica Silesian – Wino z historią. Wino z Winnicy Silesian mówi o granitowych stokach Przedgórza Sudeckiego, trwającej od pokoleń miłości do koni oraz dolnośląskich tradycjach winiarskich [odwiedź stronę Mecenasa].
Opiekunowie: Trzy pokolenia rodziny Kazimierza Mazurka
Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.
NA SKRÓTY:
– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –
W latach 70. w jego gospodarstwie wyhodowano okazałe stado koni maści kolorowych. Obecnie hodowla rozwija się dalej pod zarządem syna Pawła oraz wnuków – Maćka, Marka i Karoliny. Drugi syn, Piotr, należy do czołowych polskich zawodników w powożeniu zaprzęgami czterokonnymi.
W rodzinie Mazurków hodowla koni jest tradycją. Kazimierz Mazurek urodził się na Kresach Wschodnich, gdzie jego ojciec hodował konie remontowe dla wojska. Zaraz po wojnie rodzina przeprowadziła się na Dolny Śląsk, gdzie w 1968 roku Kazimierz kupił obecne gospodarstwo, liczące wtedy 5 ha, a z nim kilka roboczych klaczy śląskich. Do 1982 roku powiększono areał do 22 ha. Przez ten czas gospodarstwo specjalizowało się w hodowli bydła mlecznego rasy czerwono-białej. Stado podstawowe liczyło 8 matek, a 70% krów było wpisanych do rejestru wysokiej wydajności. Z czasem jednak w Pankowie pozostały tylko konie.
Od początku hodowla koni w Pankowie stała na wysokim poziomie. Zakupem “pankowskich” koni byli zainteresowani zarówno prywatni właściciele jak i państwowe stada. Tak też do SK Strzegom trafiły dwie klacze: Perła (Poświt – Poetka po Rum) ur. 1974 i Agata (Aneks – Aga po Derwisz) ur. 1973, stała się SK Strzegom.
Z upływem czasu gospodarstwo hodowlane zmieniło specjalizację z koni rasy śląskiej w typie pospieszno-roboczym na szlachetne w typie użytkowym wierzchowym. W 1976 roku dokonano zakupu trzech tarantowatych odsadków z SK Michałów: kl. Mimi (Tajfun – NN), og. Sawoy (Dewey xx – Sulima), który był założycielem własnej linii poprzez córkę Serbia (Sawoy – Awantura śl) oraz Ogier Mirza (Tajfun – NN). Z całej trójki nie ostał się w stadzie żaden – Mimi, matka Dukata, niegdyś czołowego ogiera SK Michałów, została sprzedana do Holandii, Sawoy – wykastrowany, sprzedany do Holandii oraz Mirza – również wykastrowany i sprzedany. (…)
Źródło: „Kazimierz Mazurek” (2023) – Karolina Mazurek
Autorzy wpisu: Grażyna Mosakowska, Karolina Mazurek – wnuczka Kazimierza Mazurka
Aktualizowano: 2025/10/03
Karola Mazurek:
„Prawdopodobnie najlepszy człowiek jakiego w życiu spotkałam, bez niego nie byłoby moich koni, jeździectwa i wielu innych rzeczy… myślę że jest – gdzieś tam – i byłby zawsze! moim wielkim kibicem, nie tylko wtedy, kiedy wszystko układałoby się w sukcesy, ale przede wszystkim także wtedy, kiedy ponosiłabym kolejna porażkę…
On miał w życiu pasje, która stała się jego życiem i dzięki niemu, też naszym. Takich ludzi jak on, chyba już nie ma.
Ci, którzy go znali wiedzą ci, którzy go nie znali uwierzą mi na słowo… Mojemu Dziadkowi Kaziowi Mazurkowi na Święta i na potem.”
Na zdjęciu: Kazimierz Mazurek w Pankowie, 1981 rok.
Wspomnienie o Kazimierzu Mazurku:
„Kazimierz i Ludwika Mazurek. Polscy rolnicy i hodowcy koni, których miałem zaszczyt poznać w czasie mojej pracy w klubie Stragona Strzegom (przy SK Strzegom). Oboje emanowali rodzinnym ciepłem, niezwykle uprzejmi i gościnni (ciągle wspominam nasze wieczorne spotkania z wspaniałym ciastem Pani Ludwiki i dobrym winem Pana Kazimierza.
Mimo dzielącej nas odległości (Panków – Cieszyn), nadal podtrzymujemy naszą znajomość a ten wpis niech będzie wyrazem uznania naszej rodziny (Anna, Artura, Marysi i Marcina oraz trójki naszych wnuków, Franka, Tymka i Irenki dla wielopokoleniowej rodziny Kazimierza Mazurka.”
Anna i Artur Bober
Słowo o Kazimierzu Mazurku autorstwa Pana Zbigniewa Dąbrowskiego, Dyrektor Stada Ogierów Książ:
„Kazio był moim przyjacielem na pewno. A myślę, że i ja dla niego byłem również kimś kogo obdarzał przyjaźnią. Obaj mieliśmy w sprawach końskich podobne myślenie, co w końcu zaowocowało pomysłem organizowania co roku amatorskich zaprzęgów. Zdążyliśmy z Kaziem przez trzy lata organizować te zawody, co roku było większe zaangażowanie ludzi i coraz więcej uczestników amatorów z całej Polski. O to nam właśnie chodziło.
Kazio nagle odszedł. Ogromny cios dla rodziny i przyjaciół. Ale życie toczy się dalej i taka jest kolej rzeczy.
Powstał projekt aby zawody amatorskie w powożeniu, już jako Memoriał Kazia Mazurka odbywał się dalej co roku. Kazio był z nami obecny duchem w tym przedsięwzięciu, a ta Kronika – dzieło jego najbliższych – niech będzie tego świadectwem.”
Kazimierz Mazurek zmarł 25 października 1990 roku, w wieku 61 lat.
Pochowany został na cmentarzu Parafii Śmiałowice.
NA SKRÓTY:
– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –
Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:
Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):
„Wspomnienie o naszym Tacie” (2023) – Grażyna Mosakowska
„Wspomnienia Piotra Mazurka o Tacie” (2023) – Piotr Mazurek
„Kazimierz Mazurek” (2023) – Karolina Mazurek
„Leokadia i Kazimierz Mazurek” (2004) – Ignacy Furgalski
„Zaproszenie na X Memoriał im. Kazimierza Mazurka” (2001)
„V Memoriał Kazimierza Mazurka” (1996) – Maria Anna Ganowicz
„Kolorowe zawody – II Memoriał Kazimierza Mazurka” (1993) – Maria Anna Ganowicz
„To się opłaca” (1989) – Róża Wyganowska
„Prywatna stadnina Kazimierza Mazurka” (1985) – Marek Szewczyk
„V Memoriał Kazimierza Mazurka” (1996) – Maria Anna Ganowicz
„Kazimierz Mazurek” (2023) – Karolina Mazurek
„Kolorowe zawody – II Memoriał Kazimierza Mazurka” (1993) – Maria Anna Ganowicz
„Leokadia i Kazimierz Mazurek” (2004) – Ignacy Furgalski
„Prywatna stadnina Kazimierza Mazurka” (1985) – Marek Szewczyk
„To się opłaca” (1989) – Róża Wyganowska
„Wspomnienie o naszym Tacie” (2023) – Grażyna Mosakowska
„Wspomnienie o naszym Tacie” (2023) – Grażyna Mosakowska
„Wspomnienia Piotra Mazurka o Tacie” (2023) – Piotr Mazurek
„Kazimierz Mazurek” (2023) – Karolina Mazurek
„Leokadia i Kazimierz Mazurek” (2004) – Ignacy Furgalski
„Zaproszenie na X Memoriał im. Kazimierza Mazurka” (2001)
„V Memoriał Kazimierza Mazurka” (1996) – Maria Anna Ganowicz
„Kolorowe zawody – II Memoriał Kazimierza Mazurka” (1993) – Maria Anna Ganowicz
„To się opłaca” (1989) – Róża Wyganowska
„Prywatna stadnina Kazimierza Mazurka” (1985) – Marek Szewczyk
„Wspomnienie o naszym Tacie” (2023) – Grażyna Mosakowska
„Wspomnienia Piotra Mazurka o Tacie” (2023) – Piotr Mazurek
„Kazimierz Mazurek” (2023) – Karolina Mazurek
„Leokadia i Kazimierz Mazurek” (2004) – Ignacy Furgalski
„Zaproszenie na X Memoriał im. Kazimierza Mazurka” (2001)
„V Memoriał Kazimierza Mazurka” (1996) – Maria Anna Ganowicz
„Kolorowe zawody – II Memoriał Kazimierza Mazurka” (1993) – Maria Anna Ganowicz
„To się opłaca” (1989) – Róża Wyganowska
„Prywatna stadnina Kazimierza Mazurka” (1985) – Marek Szewczyk
NA SKRÓTY:
– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –
Pokrewne Legendy:
Ignacy Jaworowski
Na trwałe związany z powojenną historią odbudowy hodowli koni czystej krwi arabskiej w Polsce i sukcesami Stadniny Koni Michałów.
Marek Zaleski
Jeździec, hodowca, trener, działacz Polskiego Związku Jeździeckiego. Jeden z architektów legendy polskiego powożenia.
Michał Bogajewicz
Biznesmen i filantrop, fundator medalu za „Styl i Elegancję” w powożeniu (kapituła w składzie: przewodniczący Zbigniew Dąbrowski, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski), a także były właściciel renomowanej firmy powoźniczej.
Władysław Adamczak
Brązowy medalista drużynowych Mistrzostw Świata w powożeniu zaprzęgami czterokonnymi (Apeldoorn 1976). Dwukrotny srebrny medalista drużynowych Mistrzostw Europy (Sopot 1975, Donaueschingen 1977), brązowy medalista drużynowy ME (Haras du Pin 1979) oraz brązowy medalista indywidualny ME (Zug 1981).
Zbigniew Dąbrowski
Żołnierz Armii Krajowej, trener i hodowca, wieloletni dyrektor Stada Ogierów w Książu. Legenda polskiego powożenia, były przewodniczący kapituły medalu za „Styl i Elegancję” w powożeniu (członkowie kapituły: Zbigniew Dąbrowski, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski).
Zbigniew Prus-Niewiadomski
Żołnierz 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego AK, uczestnik Powstania Warszawskiego i „Akcji Burza”. Inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce oraz rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.
Zygmunt Waliszewski
Najlepszy polski powożący w zaprzęgach czterokonnych. Dziesięciokrotny złoty medalista mistrzostw Polski, jedenastokrotny medalista mistrzostw Europy i świata. Jedyny Polak wpisany na Ścianę Chwały w Aachen (Akwizgranie).
NA SKRÓTY:
– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –
Galeria:
Dukat był ogierem czołowym w SK Michałów (fot. A. Glanda).
CDI Książ 1988 r. (fot. E. Dubicki).
CDI Książ 1988 r. (fot. E. Dubicki).
NA SKRÓTY:
– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –
