Wpisy

Władysław Adamczak

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Brązowy medalista (druż.) MŚ w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi (Apeldoorn 1976), 2x srebrny medalista ME (druż. Sopot – 1975, Donaueschingen – 1977, Zug – 1981), brązowy medalista ME (druż. Haras du Pin – 1979; ind. Zug 1981).

______________________________________________________________

Urodził się 19 marca 1919 roku w Goździechowie, powiat Kościan, województwo poznańskie. Zmarł 3 czerwca 2003 roku w Wałbrzychu. Ojciec Jakub. Siostra Maria. Bracia Walenty, Stanisław, Jan. Żona Franciszka z domu Obrzycka. Córka Eugenia. Synowie Zygmunt i Andrzej. Zawodnik Sudeckiego Ludowego Klubu Sportowego w Książu.

(…)

Przepracował w Stadzie swoje lata bez nagany. Był punktualny, dokładny, wymagający. Kiedy był już na emeryturze, to jeździł do Pańkowa koło Świdnicy do Stadniny Kazimierza Mazurka i pomagał w trenowaniu koni. W pracy nie pozwolił, by zmokła choćby garstka siana. O konie dbał więcej niż o siebie.

(…)

Paweł Mazurek, świetny jeździec, powoził końmi trenowanymi przez Władysława Adamczaka, który był nauczycielem koni hodowanych przez Kazimierza Mazurka, ojca i przez niego.

W książce Sport zaprzęgowy w Polsce Anna Nowicka-Posłuszna i Marek Zaleski napisali:

„W latach 1970 – 1984 Władysław Adamczak trzydziestokrotnie uczestniczył w zawodach wysokiej rangi, w tym siedem razy w Mistrzostwach Świata i osiem razy w Mistrzostwach Europy. Był zawodnikiem doskonale przygotowującym konie”.

Odnosił sukcesy w Europie, w Mistrzostwach Świata, w mityngach w Akwizgranie. Nie udało mu się tylko zdobyć medalu w Mistrzostwach Polski. Zajmował czwarte miejsca. Jak twierdzą sportowcy, najgorsze, bo niemedalowe. Pozostały jednak po Władysławie Adamczaku medale z Mistrzostw Świata i Europy.

Autor: Witold Duński

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 16.08.2023

Władysław Adamczak zmarł 3 czerwca 2003 roku, w wieku 84 lat.
Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Szczawienku.

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Władysław Adamczak” (2012) – Witold Duński

„W Książu. Sudecka stadnina koni w Książu” [link](1980) | FILM

„Polskie zaprzęgi sportowe w XX wieku” (1978) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

“Mistrzostwa Świata w Powożeniu Het Loo-Apeldoorn 1976″ (1976) – Zbigniew Prus Niewiadomski

„Trzecie Mistrzostwa Europy w Powożeniu, Sopot 1975” (1975) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Polskie zaprzęgi na hipodromach zachodnioeuropejskich” (1970) – Zbigniew Prus-Niewiadomski, Kazimierz Stawiński

„Katalog Winners 100 Gwiazd – 2021”

„Sport jeździecki w Stadzie Książ – wczoraj i dziś” [link]

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Kazimierz Mazurek

Jego gospodarstwo w latach 70. wyhodowało przepiękne stado koni kolorowych. Obecnie dalej się rozwija pod zarządem syna Pawła oraz wnuków Maćka, Marka i Karoliny. Jego drugi syn Piotr to czołowy zawodnik Polski w zaprzęgach czterokonnych.

Czytaj więcej…

Galeria:

Włądysław Adamczak. Kadr z filmu: „W Książu. Sudecka stadnina koni w Książu”, 1980 rok.
Ogiery Hak, Dolar, Muszkieter i Zagon. Powozi Władysław Adamczak.
Władysław Adamczak prowadzi swoje konie, ogiery rasy Śląskiej – Haka, Brenera, Brylanta i Dolara, z którymi później jeździł jego następca Czesław Konieczny.
Kochał konie. W pracy nie pozwolił by zmokła bodaj garstka siana.
/Autor

Kazimierz Mazurek

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Jego gospodarstwo w latach 70. wyhodowało przepiękne stado koni kolorowych. Obecnie dalej się rozwija pod zarządem syna Pawła oraz wnuków Maćka, Marka i Karoliny. Jego drugi syn Piotr to czołowy zawodnik Polski w zaprzęgach czterokonnych.

______________________________________________________________


W rodzinie Mazurków hodowla koni jest tradycją. Kazimierz Mazurek urodził się na Kresach Wschodnich , gdzie jego ojciec hodował konie remontowe dla wojska. Zaraz po wojnie rodzina przeprowadziła się na Dolny Śląsk, gdzie w 1968 roku Kazimierz kupił obecne gospodarstwo, liczące wtedy 5 ha, a z nim kilka roboczych klaczy śląskich. Do 1982 roku powiększono areał do 22 ha. Przez ten czas gospodarstwo specjalizowało się w hodowli bydła mlecznego rasy czerwono-białej. Stado podstawowe liczyło 8 matek, a 70% krów było wpisanych do rejestru wysokiej wydajności. Z czasem jednak w Pankowie pozostały tylko konie.

Od początku hodowla koni w Pankowie stała na wysokim poziomie. Zakupem “pankowskich” koni byli zainteresowani zarówno prywatni właściciele jak i państwowe stada. Tak też do SK Strzegom trafiły dwie klacze: Perła (Poświt – Poetka po Rum) ur. 1974 i Agata (Aneks – Aga po Derwisz) ur. 1973, stała się SK Strzegom.

Z upływem czasu gospodarstwo hodowlane zmieniło specjalizację z koni rasy śląskiej w typie pospieszno-roboczym na szlachetne w typie użytkowym wierzchowym. W 1976 roku dokonano zakupu trzech tarantowatych odsadków z SK Michałów: kl. Mimi (Tajfun – NN), og. Sawoy (Dewey xx – Sulima), który był założycielem własnej linii poprzez córkę Serbia (Sawoy – Awantura śl) oraz Ogier Mirza (Tajfun – NN). Z całej trójki nie ostał się w stadzie żaden – Mimi, matka Dukata, niegdyś czołowego ogiera SK Michałów, została sprzedana do Holandii, Sawoy – wykastrowany, sprzedany do Holandii oraz Mirza – również wykastrowany i sprzedany.

(…)

Autor: Karolina Mazurek, wnuczka Kazimierza Mazurka

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 23.05.2023

Kazimierz Mazurek w Pankowie, 1981 rok.

Karola Mazurek:

„Prawdopodobnie najlepszy człowiek jakiego w życiu spotkałam, bez niego nie byłoby moich koni, jeździectwa i wielu innych rzeczy… myślę że jest – gdzieś tam – i byłby zawsze! moim wielkim kibicem, nie tylko wtedy, kiedy wszystko układałoby się w sukcesy, ale przede wszystkim także wtedy, kiedy ponosiłabym kolejna porażkę…

On miał w życiu pasje, która stała się jego życiem i dzięki niemu, też naszym. Takich ludzi jak on, chyba już nie ma.

Ci, którzy go znali wiedzą ci, którzy go nie znali uwierzą mi na słowo… Mojemu Dziadkowi Kaziowi Mazurkowi na Święta i na potem.”
Jedno z ostatnich zdjęć Kazimierza Mazurka gdzie prezentował parę wyhodowanych przez siebie koni małopolskich.
Od prawej Ludwika Mazurek i Artur Bober w czasie spotkania na Mistrzostwach Polski w skokach przez przeszkody MP Biały Las 2022.

Wspomnienie o Kazimierzu Mazurku:

„Kazimierz i Ludwika Mazurek. Polscy rolnicy i hodowcy koni, których miałem zaszczyt poznać w czasie mojej pracy w klubie Stragona Strzegom (przy SK Strzegom). Oboje emanowali rodzinnym ciepłem, niezwykle uprzejmi i gościnni (ciągle wspominam nasze wieczorne spotkania z wspaniałym ciastem Pani Ludwiki i dobrym winem Pana Kazimierza.

Mimo dzielącej nas odległości (Panków – Cieszyn), nadal podtrzymujemy naszą znajomość a ten wpis niech będzie wyrazem uznania naszej rodziny (Anna, Artura, Marysi i Marcina oraz trójki naszych wnuków, Franka, Tymka i Irenki dla wielopokoleniowej rodziny Kazimierza Mazurka.”

Anna i Artur Bober
Od lewej: emerytowany dyr. PSO Książ – inż. Zbigniew Dąbrowski, Ludwika Mazurek – wdowa po Patronie Memoriału, Anna Maria Ganowicz – sędzia główny, Danuta Nowicka – sędzia. W czasie V Memoriału Kazimierza Mazurka (1996). Fot. Edward Dubicki.

Słowo o Kazimierzu Mazurku autorstwa Pana Zbigniewa Dąbrowskiego, Dyrektor Stada Ogierów Książ:

„Kazio był moim przyjacielem na pewno. A myślę, że i ja dla niego byłem również kimś kogo obdarzał przyjaźnią. Obaj mieliśmy w sprawach końskich podobne myślenie, co w końcu zaowocowało pomysłem organizowania co roku amatorskich zaprzęgów. Zdążyliśmy z Kaziem przez trzy lata organizować te zawody, co roku było większe zaangażowanie ludzi i coraz więcej uczestników amatorów z całej Polski. O to nam właśnie chodziło.

Kazio nagle odszedł. Ogromny cios dla rodziny i przyjaciół. Ale życie toczy się dalej i taka jest kolej rzeczy.

Powstał projekt aby zawody amatorskie w powożeniu, już jako Memoriał Kazia Mazurka odbywał się dalej co roku. Kazio był z nami obecny duchem w tym przedsięwzięciu, a ta Kronika – dzieło jego najbliższych – niech będzie tego świadectwem.”

Kazimierz Mazurek zmarł 25 października 1990 roku, w wieku 61 lat.
Pochowany został na cmentarzu Parafii Śmiałowice.

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Wspomnienie o naszym Tacie” (2023) – Grażyna Mosakowska

„Wspomnienia Piotra Mazurka o Tacie” (2023) – Piotr Mazurek

„Kazimierz Mazurek” (2023) – Karolina Mazurek

„Leokadia i Kazimierz Mazurek” (2004) – Ignacy Furgalski

„Zaproszenie na X Memoriał im. Kazimierza Mazurka” (2001)

„V Memoriał Kazimierza Mazurka” (1996) – Maria Anna Ganowicz

„Kolorowe zawody – II Memoriał Kazimierza Mazurka” (1993) – Maria Anna Ganowicz

„To się opłaca” (1989) – Róża Wyganowska

„Prywatna stadnina Kazimierza Mazurka” (1985) – Marek Szewczyk

„Sport jeździecki w Stadzie Książ – wczoraj i dziś” [link]

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Władysław Adamczak

Brązowy medalista (druż.) MŚ w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi (Apeldoorn 1976), 2x srebrny medalista ME (druż. Sopot – 1975, Donaueschingen – 1977, Zug – 1981), brązowy medalista ME (druż. Haras du Pin – 1979; ind. Zug 1981).

Czytaj więcej…

Ludzie

Zbigniew Prus-Niewiadomski

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Czytaj więcej…

Galeria:

Andrzej Tomaszewski i Kazimierz Mazurek.
Kazimierz Mazurek i jego największa chluba hodowlana — Dukat, gdy jeszcze był źrebakiem.
Dukat był ogierem czołowym w SK Michałów (fot. A. Glanda).
Zaprzęg prowadzony przez Kazimierza Mazurka podczas pokazów w trakcie zawodów
CDI Książ 1988 r. (fot. E. Dubicki).
Zaprzęg prowadzony przez Kazimierza Mazurka podczas pokazów w trakcie zawodów
CDI Książ 1988 r. (fot. E. Dubicki).
CDI Książ, 1988.
Trening bałaguły w SO Książ, 1987 r. Powożący Kazimierz Mazurek wraz z synem Pawłem (bezpośrednio za nim).
Zaprząg bałaguła CDI, 1987. Kazimierz i Piotr Mazurek.
Zaprząg bałaguła CDI, 1987. Kazimierz i Piotr Mazurek.
Bongo, hod. SK Michałów. Prezentuje Paweł Mazurek.
Klacz Reszka wiceczempion 1990 rok. Kazimierz i Paweł Mazurek.
Życie tabunowe i wolność koni Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – tabun w galopie. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – konie u wodopoju. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – klacze ze źrebakami w wodzie. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – codzienny rytuał kąpieli tabunu w wodzie. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – konie u wodopoju. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków. Fot. Zofia Raczkowska.
Zdjęcie wśród rodziny i przyjaciół. Od lewej: Roman Mossakowski, Marek Brodowicz, Kazimierz Mazurek, Giedymin Wróblewski, Paweł Mazurek.
Kazimierz Mazurek (po prawej), wśród ruin zamku z córką Grażyną i przyszłym zięciem Romanem Mosakowskim.
Kazimierz Mazurek na klaczy Tabaka z jej źrebakiem.
Kazimierz Mazurek z ogierem Bułat.
Zawody CAI Poznań. Od lewej Piotr Mazurek, Kazimierz Mazurek, na bryczce siedzi Paweł Mazurek, jako luzak Pan Izydor. Przy bryczce, po prawej, stoją Teresa Mazurek i Krystyna Susłowska.
Aukcja Koni Książ, 1989 rok.
Zaproszenie na X memoriał im. Kazimierza Mazurka.
Wnuczka Kazimierza Mazurka – Karolina, w tle jej ojciec – Piotr Mazurek powozi zaprzęg.
/Autor

Zbigniew Prus-Niewiadomski

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

______________________________________________________________

Ur. 1 stycznia 1922 r. w Warszawie.

Zasłużony działacz Polskiego Związku Jeździeckiego, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych, międzynarodowy sędzia PZJ.

Wybitny znawca historii zaprzęgów, konsultant Działu Pojazdów Konnych Muzeum w Łańcucie i Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Łazienkach, autor fundamentalnych opracowań zabytkowych pojazdów konnych w Polsce, publicysta „Stolicy”, „Konia Polskiego” i wielu innych czasopism.

Członek stowarzyszeń kulturalno-naukowych i kombatanckich, m.in. Światowego Związku Żołnierzy AK, Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy, Polskiego Towarzystwa Heraldycznego.

Odznaczony: Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem AK, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Złotą Odznaką PZJ, Odznakami: Zasłużonego Działacza Kultury i Kultury Fizycznej.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autor: Andrzej Novak-Zempliński

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 19.11.2023

Zbigniew Prus-Niewiadomski zmarł 8 listopada 1997, w wieku 75 lat. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 59-3-1).

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Zbigniew Prus-Niewiadomski” (2021) – Hanna Polańska

„In memoriam – Zbigniew Prus-Niewiadomski” (1997) – Andrzej Novak-Zempliński

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Karety, Bryczki i uprzęże” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Słownik terminologiczny zabytków Z. 2 Zaprzęgi Konne” (1989) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Style zaprzęgów konnych, styl bałagulski” (1983) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Style zaprzęgów konnych, styl krakowski” (1983) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Style zaprzęgów konnych, styl węgierski” (1982) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Style zaprzęgów konnych, styl angielski” (1981) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Pojazd konny na znaczkach pocztowych” (1966) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

WIRTUALNY SPACER

POWOZOWANIA im. ZBIGNIEWA PRUS-NIEWIADOMSKIEGO

Kliknij aby zwiedzić

Pokrewne Legendy:

Galeria:

1989, otwarcie wystawy stałej MŁiJ w Podchorążówce „Nie tylko o myślistwie”, część „Koń w zaprzęgu i pod wierzch”.  
Stoją od lewej prof. Jerzy Krupka – przewodniczący ZG PZŁ, nn, Aleksander Czerwiński – wicedyrektor MWP, nn, Stefan Olech – kierownik Działu Sztuki MŁiJ, prof. Marek Kwiatkowski – kurator Łazienek Królewskich, Piotr Świda – asystent muzealny w Dziale Jeździectwa MŁiJ, Hanna Łysakowska – asystent muzealny w Dziale Jeździectwa MŁiJ, prof. Jerzy Chachuła – kierownik Zakładu Hodowli Koni SGGW, Zbigniew Prus-Niewiadomski – konsultant PZJ w MŁiJ. Foto. Jan Świderski.
/Autor

Michał Bogajewicz

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Biznesmen, filantrop, fundator medalu za „styl i elegancję” w powożeniu (skład kapituły Zbigniew Dąbrowski – przewodniczący, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski). Właściciel słynnej firmy powoźniczej.

______________________________________________________________

Urodzony 20 września 1935 roku Pniewy. Żonaty, dwoje dzieci. Studia – Wydział mechaniczny Politechniki Poznańskiej 1956 oraz Wyższa Szkoła Ekonomiczna 1961.

Historia najstarszej firmy powoźniczej M. Bogajewicz, sięga roku 1890. Może ona pochwalić się renowacją ponad 480 zabytkowych pojazdów w tym XIX-wiecznej berlinki z manufaktury Petzolda w Warszawie, którą jeździł genialny polski pianista Fryderyk Chopin.

Firma wyprodukowała na potrzeby filmów historycznych ok. 70 powozów, w tym między innymi w 1977 roku wykonała kopię wozu Drzymały z okazji 120 rocznicy jego urodzin.

Michał Bogajewicz był właścicielem stadniny koni arabskich SK Niewierz, oraz pierwszym polskim, prywatnym hodowcą, którego koń – GIRLAN-BEY oo (Pesal – Gracja-Bis / Monogramm) ur. 2002-03-14, zwyciężył w rankingu ECAHO Cup (2004), wygrał Czempionat Szwecji, a następnie zdobył tytuł Wiceczempiona Świata Ogierów Młodszych (2005).

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 02.09.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Publikacje

„Katalog Winners 100 Gwiazd – 2021” – Najlepsze polskie konie na 100.-lecie Niepodległości.

„XII Wiosenny Młodzieżowy Pokaz Koni Czystej Krwi Arabskiej Białka” (2003)

„Historia stadniny Niewierz” (2001) – Michał Bogajewicz, Marek Mucha

„Pojazdy Konne łańcuckiego zamku” (2001) – M. Wideryński

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Karety, Bryczki i uprzęże” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Słownik terminologiczny zabytków Z. 2 Zaprzęgi Konne” (1989) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Karety to też są zabytki” (1977) – Teresa Żurawska

Filmy

Powozy Michała Bogajewicza (1988) | FILM

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Zbigniew Prus-Niewiadomski

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Czytaj więcej…

Galeria:

Michał Bogajewicz
fundator medalu za „styl i elegancję” w powożeniu.
Bogajewicz Michał i Artur Bober
Medal za „styl i elegancję” w powożeniu (skład kapituły Zbigniew Dąbrowski – przewodniczący, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski)
/Autor