Wpisy


Patron Honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Polski Komitet Olimpijski (PKOl) jest autonomicznym, ogólnopolskim stowarzyszeniem Związków i Organizacji sportowych z siedzibą w Warszawie (kliknij aby przejść na stronę Patrona Honorowego).

Mecenas: Bartosz Adamus i Przemysław Shamac Konopacki – Adamus Equestrian


Bartosz Adamus [odwiedź stronę Mecenasa]
Przemysław Shamac Konopacki [odwiedź stronę Mecenasa]
Adamus Equestrian [odwiedź stronę Mecenasa]

Opiekun: Piotr Jan Woysym-Antoniewicz

Opiekun: Muzeum Sportu i Turystyki

Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie − muzeum poświęcone historii polskiego sportu znajdujące się na warszawskim Żoliborzu przy ul. Wybrzeże Gdyńskie 4.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Major kawalerii Wojska Polskiego, srebrny i brązowy medalista olimpijski w jeździectwie.

Michał Woysym-Antoniewicz urodził się 7 lipca 1897 w Krakowie.

Ukończył gimnazjum i Oficerską Szkołę Kawalerii. Przez 6 semestrów studiował prawo i administrację na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Wstąpił do armii austriackiej i uczestniczył w I wojnie światowej. Został internowany na Węgrzech, po czym znów walczył na froncie (włoskim) w 1. Pułku Ułanów Austriackich. Po wojnie powrócił do Krakowa. 22. 11. 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego (ppor.). Od 1.01.1919 r. służył w 2. Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, z którym walczył na Śląsku (1920), Pomorzu, brał udział w ofensywie kijowskiej a także w uroczystości zaślubin Polski z Bałtykiem (10.2. 1920).  Po wojnie w latach 1924-29 szkolił szwoleżerów i strzelców konnych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, zaś od 1930 r. do 1924 r. był instruktorem jazdy konnej. W 1936 r. został mianowany na głównego inspektora koni w Tarnopolu.

21. 6. 1924 r. ze względu na doskonałe umiejętności jeździeckie został skierowany na kurs kadry olimpijskiej w Grudziądzu. Wystartował na Olimpiadzie dopiero w 1928 r. w Amsterdamie, gdzie zdobył dwa medale: brązowy w konkursie drużynowym (partnerzy:  K. Rómmel, J. Trenkwald)  w WKKW  (3m. na 14 start. z wynikiem 5067, 92 pkt.) oraz srebrny podczas drużynowego (partnerzy: K. Gzowski, K. Szosland) konkursu skoków (2m. na 14 start. z wynikiem 8 pkt.). Indywidualnie zajął 19 miejsce w WKKW (na 46 zaw. z wynikiem 1822, 50 pkt.), w skokach był 20. (na 46 zaw. z wynikiem 6 pkt). Startował na Mojej Miłej (WKKW) i Readgleadtcie (skoki).

Uczestniczył 4- krotnie w Pucharze Narodów, gdzie 2 razy triumfował – w Nowym Jorku (1927) i w Warszawie (1928).

Jego kariera sportowa została przerwana ze względu na wypadek jaki odniósł podczas jednego z treningów (został przygnieciony przez konia, jedynym ratunkiem była operacja podczas której usunięto mu płuco). Po długiej rekonwalescencji powrócił do wyczynowego sportu.

W 1939 r. brał udział w walkach na froncie. Do 1945 r. był więziony w obozach niemieckich Kaiserslautern, Luckenwalde i Ganshagen. Po wojnie zamieszkał na stałe w USA, gdzie pracował jako trener. Ożenił się z Zofią Brengosz.

Za swoje bohaterskie czyny podczas walk został 3-krotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Autor wpisu: Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie | Aktualizowano: 2025/09/18


Michał Woysym-Antoniewicz zmarł 1 grudnia 1989 w Austin (Teksas), w wieku 92 lat. Pochowany 12/12/1989 w Forest Hill Memorial Park Lexington, Davidson County, North Carolina, USA (Grandview 106).



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):



Pokrewne Legendy:

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

ALLI (NN – NN)

Urodził się w 1920 roku jako Kaktus, w hodowli Stefana Walewskiego z Inczewa. Własność Wojska Polskiego. Pod rotmistrzem Kazimierzem Szoslandem zwyciężył w konkursach o Puchar Narodów w Warszawie w latach 1931 i 1933. Startował na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku, gdzie zdobył srebrny medal drużynowy w skokach. Na tych zawodach popełnił tylko jeden…

Czytaj więcej…

MYLORD (NN – NN)

Wyhodowany w Irlandii. Właścicielem był kpt. art. Józef Szilagyi; przed igrzyskami prawdopodobnie został od niego wykupiony przez wojsko. Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie (1928): srebro drużynowe w skokach. W rozgrywce popełnił jeden błąd. Dosiad: por. K. Gzowski — 0 pkt karnych w przejeździe podstawowym, 2 pkt w rozgrywce; 4. miejsce indywidualnie.

Czytaj więcej…

READGLEADT (NN – NN)

Wyhodowany w Irlandii. Był własnością Grupy Sportu Konnego. Dosiadany przez różnych jeźdźców. W 2.poł. lat 20. wygrał kilka razy konkursy o PN. Spokojny i pewny. IO Amsterdam 1928, srebro druż. w skokach. Jeździec rtm. M. Antoniewicz – 6 pkt. karnych, XX miejsce ind.

Czytaj więcej…



Galeria:




Patron Honorowy:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Patronem Honorowym Legendy Stanisława Gepnera

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Stanisława Gepnera.

Opiekunowie: Wanda Gepner-Augustin, Aldona Cholewianka-Kruszyńska


Wanda Gepner-Augustin. Córka rtm. Stanisława Gepnera.

Aldona Cholewianka-Kruszyńska. Kustosz – kierownik Działu Pojazdów Konnych oraz Kurator Zbiorów i Ekspozycji Historycznych w MZŁ. W pracy badawczej zajmuje się europejskimi XIX. wiecznymi ekwipażami oraz kulturą i funkcjonowaniem rezydencji polskich w kontekście hippiki, myślistwa i portretowego malarstwa oraz kultury polskich kresów wschodnich.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Major kawalerii Wojska Polskiego, muzealnik, malarz, rysownik, znawca historycznego umundurowania i uzbrojenia.

Urodzony 26 maja 1889 w Nietulisku.

Stanisław Gepner herbu własnego był wybitnym znawcą historycznego umundurowania uzbrojenia oraz historycznych wyjazdowych pojazdów zaprzęgowych.

Był także malarzem i rysownikiem. Studia malarskie podczas nauki w warszawskim gimnazjum pobierał u Karola Ciszewskiego oraz podczas pobytu w Wiedniu (ukończył jednoroczny Abiturientenkurs w Akademii Handlowej w Wiedniu w 1913), gdzie uczęszczał do Kunstgewerbeschule.

Od 1914 do 1917 w wojsku rosyjskim, od 1918 do 1920 służył w kawalerii polskiej. Od 1919 roku rotmistrz. Od 1921 do 1929 w 20 pułku ułanów. Od 1932 do 1946 roku był kustoszem i współtwórcą wraz z Bronisławem Gembarzewskim Muzeum Wojska w Warszawie.

Podczas okupacji w działał w konspiracji, pod pseudonimem „Kostka”, od 1944 w randze majora AK. W latach 1946-1948 był kustoszem Muzeum Narodowego, oddziału w Wilanowie, od 1948 do 1950 Dyrektorem Państwowego Ośrodka Muzealnego w Łańcucie.

Równolegle do pracy zawodowej zajmował się twórczością malarską – tworząc przede wszystkim rysunki i akwarele oraz metaloplastykę o tematyce hipicznej i dotyczącej historycznego umundurowania. Zlustrował także Album Wojska Polskiego E. Wedla (1934) i Zarys dziejów uzbrojenia w Polsce W. Dziewanowskiego (1935).

Był stałym współpracownikiem Encyklopedii Wojskowej wydawanej od 1931 r. Po II wojnie ukazało się ok. 100 naukowych i popularyzujących artykułów na temat historycznego umundurowania, uzbrojenia oraz pojazdów zaprzęgowych. Już pośmiertnie i w kilkadziesiąt lat po jej opracowaniu ukazała się największa praca Stanisława Gepnera poświęcona umundurowaniu historycznemu Żołnierz polski – ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832 – 1939, Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2014. (…)

Źródło: „Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

Autor wpisu: Aldona Cholewianka-Kruszyńska, Muzeum – Zamek w Łańcucie
Aktualizowano: 2025/09/18


Stanisław Gepner zmarł 26 listopada 1965 w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu w Wilanowie.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Stanisław Ledóchowski

Krytyk, scenograf, publicysta i autor wierszy. Strażnik pamięci o I Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Muzeum Romantyzmu w Opinogórze. Koneser tradycji kawaleryjskich, laureat Nagrody im. Zygmunta Krasińskiego, odznaczony tytułem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Czytaj więcej…



Galeria:




Patron Honorowy: Stowarzyszenie Miłośników Dawnej Broni i Barwy

Stowarzyszenie Miłośników Dawnej Broni i Barwy zajmuje się badaniem, opracowywaniem i upowszechnianiem wiedzy w zakresie dawnych militariów, a w szczególności problematyki z następujących dziedzin: uzbrojenia ochronnego i zaczepnego, ubioru, oporządzenia, znaków wojskowych, architektury wojskowej, lotnictwa i floty wojennej, genealogii rodzajów.

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Lesława Kukawskiego.

Opiekunowie: Krystyna Kukawska, Zygmunt Kukawski, Andrzej Kukawski

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Hodowca koni, jeździec, publicysta, uznany historyk kawalerii, działacz i sędzia jeździecki. Członek kapituły medalu za „styl i elegancję” w powożeniu (skład kapituły Zbigniew Dąbrowski – przewodniczący, Hanna Ganowicz, Lesław Kukawski).

Lesław Kukawski urodził się 7 kwietnia 1930 roku we Lwowie jako syn Zygmunta, absolwenta Wydziału Lasowego Politechniki Lwowskiej i Janiny z domu Stańkowskiej.

Od dzieciństwa przejawiał zainteresowanie wojskiem i historią, na co niewątpliwie wpływ miał wpajany mu w domu kult dla tradycji narodowych i przywiązanie do rodzinnej przeszłości walk o niepodległość.

(…)

Praca w stadninach dała mu praktyczną wiedzę z zakresu hipologii, a po jej zakończeniu zaczął zajmować się historią wojsk konnych. Gromadził literaturę i przedmioty związane z formacjami konnymi, które chętnie przekazywali mu byli żołnierze mieszkający w kraju i za granicą, a jeżeli to było konieczne i możliwości mu na to pozwalały – kupował.

Od swego wuja w Londynie, który tam pozostał po wojnie, wrócił z walizami pełnymi militariów. Kiedy liczba tych zbiorów przekraczała już możliwości przestrzenne domu w Pańskiej Łasce, przekazał je w latach dziewięćdziesiątych do Muzeum Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.

Źródło: „Lesław Kukawski (wspomnienie)” (2020) – Aleksandra Szulen-Kukawska

Autor wpisu: Aleksandra Szulen-Kukawska | Aktualizowano: 2025/09/12


Lesław Kukawski zmarł 10 lutego 2016 r.
Jego pogrzeb odbył się 20 lutego na trzcianeckim cmentarzu.


Niektórzy twierdzą, iż nie ma ludzi niezastąpionych – to powiedzenie nie ma jednak zastosowania w przypadku śp. Lesława Kukawskiego. Wraz z nim odeszła ogromna wiedza o kawalerii polskiej XX w. Dobrze się stało, iż w swoich książkach i artykułach przekazał nam część wiedzy którą posiadał. Przez kilkadziesiąt lat był on niestrudzonym badaczem i propagatorem historii kawalerii…

Autor: Marek Fijałkowski



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Jerzy Fortunat Strużyński” (2023) – M. Gamska, L. Kukawski

„Lesław Kukawski (wspomnienie)” (2020) – Aleksandra Szulen-Kukawska

„Zmarł Lesław Kukawski” (2016) [www.pzhk.pl] [2025/06/26]

„Zasłużeni hodowcy koni” (2014)

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Lech Strzałkowski” (2006) – Lesław Kukawski

„Militari. Konne Mistrzostwa WP” (2004) – Lesław Kukawski

„Wyścigi a wojsko II Rzeczypospolitej” (2004) – Lesław Kukawski

„Polski dosiad czym był Grudziądz dla polskiego jeździectwa” (2002) – Lesław Kukawski

„Najsłynniejsze wierzchowce – Kasztanka” (2001) – Lesław Kukawski

„Dlaczego właśnie kawaleria?” (2000) – Lesław Kukawski

„25 Pułk Ułanów Wielkopolskich” (1996) – Lesław Kukawski

„Zarys dziejów zorganizowanej hodowli koni w Wielkopolsce 1895-1995” (1995) – Lesław Kukawski

„Sale Tradycji Jazdy Polskiej w Grudziądzu” (1994) – L. Kukawski

„13 Pułk Ułanów Wileńskich” (1994) – Lesław Kukawski

„09 Pułk Ułanów Małopolskich” (1993) – Lesław Kukawski

„08 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego” (1992) – Lesław Kukawski

„Oddziały kawalerii II Rzeczypospolitej cz. 02” (1991) – L. Kukawski

„Oddziały kawalerii II Rzeczypospolitej cz. 01” (1991) – L. Kukawski

„O kawalerii polskiej XX wieku” (1991) – Cezary Leżeński, Lesław Kukawski

„Koń wojskowy” (1990) – Lesław Kukawski

„Pierwszy redaktor naczelny 'Konia Polskiego’ nie żyje” (1989) – Lesław Kukawski

„Lesław Kukawski i jego zbiory” (1986) – Marek Szewczyk

„Koń w życiu i kulturze” (1985) – Lesław Kukawski

„Stanisław Wotkowski i jego Jeździec i Myśliwy” (1965) – Lesław Kukawski

„Schuch Stanisław Grzegorz” – Lesław Kukawski

„08 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego” (1992) – Lesław Kukawski

„09 Pułk Ułanów Małopolskich” (1993) – Lesław Kukawski

„13 Pułk Ułanów Wileńskich” (1994) – Lesław Kukawski

„25 Pułk Ułanów Wielkopolskich” (1996) – Lesław Kukawski

„Dlaczego właśnie kawaleria?” (2000) – Lesław Kukawski

„Jerzy Fortunat Strużyński” (2023) – M. Gamska, L. Kukawski

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Koń w życiu i kulturze” (1985) – Lesław Kukawski

„Koń wojskowy” (1990) – Lesław Kukawski

„Lech Strzałkowski” (2006) – Lesław Kukawski

„Lesław Kukawski i jego zbiory” (1986) – Marek Szewczyk

„Lesław Kukawski (wspomnienie)” (2020) – Aleksandra Szulen-Kukawska

„Militari. Konne Mistrzostwa WP” (2004) – Lesław Kukawski

„Najsłynniejsze wierzchowce – Kasztanka” (2001) – Lesław Kukawski

„O kawalerii polskiej XX wieku” (1991) – Cezary Leżeński, Lesław Kukawski

„Oddziały kawalerii II Rzeczypospolitej cz. 01” (1991) – L. Kukawski

„Oddziały kawalerii II Rzeczypospolitej cz. 02” (1991) – L. Kukawski

„Pierwszy redaktor naczelny 'Konia Polskiego’ nie żyje” (1989) – Lesław Kukawski

„Polski dosiad czym był Grudziądz dla polskiego jeździectwa” (2002) – Lesław Kukawski

„Sale Tradycji Jazdy Polskiej w Grudziądzu” (1994) – L. Kukawski

„Schuch Stanisław Grzegorz” – Lesław Kukawski

„Stanisław Wotkowski i jego Jeździec i Myśliwy” (1965) – Lesław Kukawski

„Wyścigi a wojsko II Rzeczypospolitej” (2004) – Lesław Kukawski

„Zarys dziejów zorganizowanej hodowli koni w Wielkopolsce 1895-1995” (1995) – Lesław Kukawski

„Zasłużeni hodowcy koni” (2014)

„Zmarł Lesław Kukawski” (2016) [www.pzhk.pl] [2025/06/26]

„Jerzy Fortunat Strużyński” (2023) – M. Gamska, L. Kukawski

„Lesław Kukawski (wspomnienie)” (2020) – Aleksandra Szulen-Kukawska

„Zmarł Lesław Kukawski” (2016) [www.pzhk.pl] [2025/06/26]

„Zasłużeni hodowcy koni” (2014)

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Lech Strzałkowski” (2006) – Lesław Kukawski

„Militari. Konne Mistrzostwa WP” (2004) – Lesław Kukawski

„Wyścigi a wojsko II Rzeczypospolitej” (2004) – Lesław Kukawski

„Polski dosiad czym był Grudziądz dla polskiego jeździectwa” (2002) – Lesław Kukawski

„Najsłynniejsze wierzchowce – Kasztanka” (2001) – Lesław Kukawski

„Dlaczego właśnie kawaleria?” (2000) – Lesław Kukawski

„25 Pułk Ułanów Wielkopolskich” (1996) – Lesław Kukawski

„Zarys dziejów zorganizowanej hodowli koni w Wielkopolsce 1895-1995” (1995) – Lesław Kukawski

„Sale Tradycji Jazdy Polskiej w Grudziądzu” (1994) – L. Kukawski

„13 Pułk Ułanów Wileńskich” (1994) – Lesław Kukawski

„09 Pułk Ułanów Małopolskich” (1993) – Lesław Kukawski

„08 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego” (1992) – Lesław Kukawski

„Oddziały kawalerii II Rzeczypospolitej cz. 02” (1991) – L. Kukawski

„Oddziały kawalerii II Rzeczypospolitej cz. 01” (1991) – L. Kukawski

„O kawalerii polskiej XX wieku” (1991) – Cezary Leżeński, Lesław Kukawski

„Koń wojskowy” (1990) – Lesław Kukawski

„Pierwszy redaktor naczelny 'Konia Polskiego’ nie żyje” (1989) – Lesław Kukawski

„Lesław Kukawski i jego zbiory” (1986) – Marek Szewczyk

„Koń w życiu i kulturze” (1985) – Lesław Kukawski

„Stanisław Wotkowski i jego Jeździec i Myśliwy” (1965) – Lesław Kukawski

„Schuch Stanisław Grzegorz” – Lesław Kukawski

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Roman Abraham

Gen. brygady Wojska Polskiego, bohaterski obrońca Lwowa. Dowódca 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich oraz Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w kampanii wrześniowej 1939 roku. Doktor praw, przed 1914 rokiem członek Związku Młodzieży Narodowej („Z”) i Drużyn Bartoszowych.

Czytaj więcej…



Galeria: