MARIA (MAJA) ANTONINA WOJNAROWSKA

Dyplom z wyróżnieniem uzyskała w pracowni profesora Józefa Mroszczaka (grafika użytkowa) i pracowni profesora Jerzego Tchórzewskiego (malarstwo). Po studiach debiutowała udziałem w wystawie „Asocjacje”, w warszawskich Hybrydach w 1969 roku.

Jako grafik- projektant pracowała dla Wydawnictw Handlu Zagranicznego, W.A.G-u, Agpolu i innych agencji reklamowych. Wykonywała także ilustracje i malarstwo ścienne. Otrzymała wiele nagród za plakaty reklamowe i znaki graficzne.

Jako stypendystka Ministerstwa Kultury studiowała w Ecole Superieure des Arts Decoratifs w Paryżu.

Prowadziła gminny Ośrodek Kultury w Łącku, uczyła malarstwa i rysunku w I Prywatnym Liceum Plastycznym w Płocku.

Od 1985 roku zajmowała się głownie malarstwem sztalugowym i malarstwem ściennym (m.in. freski w Centrum Szpitalnym dla Dzieci w Bouillon pod Paryżem). Brała udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą oraz licznych plenerach malarskich. Organizowała międzynarodowe plenery malarskie w Łącku.

Swoje prace wystawiała na wielu wystawach indywidualnych, jej obrazy znajdują się w kolekcjach w kraju i za granicą (m.in. USA, Francja, Holandia, Niemcy, Anglia), były też wystawiane na aukcjach dobroczynnych w Warszawie, Lubinie, Książu, Płocku.

Przez wiele lat organizowała warsztaty plastyczne dla dzieci i młodzieży, współpracując z fundacjami i stowarzyszeniami.

Uprawiała malarstwo sztalugowe, malarstwo ścienne, grafikę użytkową. Specjalizowała się w portretach koni, wykonywanych w technice pasteli. Pracowała również jako grafik-projektant, wykonując ilustracje i ucząc malarstwa.

Odznaczona srebrnym krzyżem zasługi Rzeczpospolitej Polskiej, uhonorowana odznaczeniami „Zasłużony dla kultury polskiej, „Zasłużony działacz kultury”, „Zasłużony dla powiatu płockiego” oraz honorową odznaką Polskiego Związku Jeździeckiego.

Źródło: „Pożegnanie Marii Wojnarowskiej” (2024);

————————————————————————————

MICHAŁ WOJNAROWSKI

” (…) Szkołę średnią – Liceum Ogólnokształcące im. Władysława IV – ukończyłem w Warszawie. Następnie w 1969r. ukończyłem Wydział Zootechniczny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. W 1975r. ukończyłem studia podyplomowe z zakresu rozrodu koni pod kierunkiem prof. Władysława Bielańskiego w Akademii Rolniczej w Krakowie, w 1978 r. studia trenerskie (trener jeździectwa) w Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu, w 1989 r. Wydział Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W 2002 r. ukończyłem seminarium organizowane przez Instytut Zarządzania Technologii Informatyki na temat „Problematyka rolna w Unii europejskiej” zaś w 2003r. złożyłem z wynikiem pozytywnym egzamin dla kandydatów na członków rad nadzorczych w spółkach Skarbu Państwa i otrzymałem stosowny dyplom wystawiony przez Ministra Skarbu Państwa. Jestem również instruktorem strzelectwa sportowego, sędzią Polskiego Związku Jeździeckiego i Polskiego Klubu Wyścigów Konnych.

Kontakt z końmi miałem od dziecka – mieszkałem przez jakiś czas w Toszku w leśniczówce, gdzie były konie, a pracownicy używali je pod wierzch i w zaprzęgu. Na konia posadził mnie rtm. H. Jacobson, pod którego okiem jeździłem w szkolnych czasach w klubie dyplomatycznym w Jabłonnie. Pracowali również nad moimi umiejętnościami jeździeckimi płk H. Sołtysik, Jan Kruk, również mjr Mossakowski i mjr Mickunas na kursie instruktorów jeździectwa w Poznaniu jak również Andrzej Orloś. Jeździłem konkursy w barwach LZS Stubno.

Ze sportem byłem związany od najmłodszych lat. W czasach szkolnych uprawiałem pływanie jak również koszykówkę. Trenowałem i grałem w WKS Legia (trener Majer), KKS-Polonia (trener Ziółkowski) i SKS Warszawianka (trener M. Klimaj). Jeździłem również na nartach i polowałem.

Wstępując na SGGW miałem jasno sprecyzowany kierunek – konie. Miłośnicy koni zorganizowani byli w wydziałowym naukowym „kole zootechników”, którego przewodniczącą była Maria Cedro (Bzowska). Ja byłem wiceprzewodniczącym. Sekcja konna działała pod opieką prof. Jerzego Chachuły. W grupie tej działali Jerzy Budny, Jarosław Koch, Grzegorz Konarski, Jaga Krzyształowicz (Kochowa), Maryla Moraczewska (Konarska), Helena Urbańska, Jean J. Nicolas, Maciej Gebethner, Zbigniew Tyszka, Urszula Laufersweiler (Białobokowa), Michał Niski, Jerzy Wójcik, Wanda Bucholc (Ferenstein), Mariola Kobyłecka (Srokowska), Teresa Jabłońska (Stachurska), Zofia Rudzka, Anna Zawada, Stanisława Reisner, Szczepan Chrzanowski, Piotr Topiński i inni. Cała nasza grupa była w centrum zainteresowania Wydziału Hodowli Koni ówczesnego Zjednoczenia Hodowli Zwierząt Zarodowych w Warszawie kierowanego przez naczelnika Marka Piotrowskiego i Pana Bolesława Orłosia. Stanowiliśmy dla Wydziału zaplecze kadrowe. Wydział proponował dla nas praktyki i staże w różnych Stadninach i Stadach a potem pracę. Byliśmy trzonem założonego w 1964 r. pierwszego w Polsce Studenckiego Klubu Jeździeckiego pełniąc w nim kierownicze funkcje. Stworzyliśmy wówczas Ośrodek Jeździecki w Wolicy przy wsparciu prof. Ryszarda Manteuffela (SGGW).

Po ukończeniu studiów w 1969 r. zostałem skierowany na staż do Stadniny Koni Walewice. Bardzo się cieszyłem z tej pracy ponieważ w SK Walewice i jej oddziałach odbywałem praktykę, znałem ludzi i bardzo sobie ceniłem współpracę z szefem hodowli koni Wojciechem Komorowskim. Ponadto niedaleko od Walewic w majątku Ziewanice, będącego własnością moich pradziadów Lubowidzkich h. Topacz właścicieli Głowna, Osin i innych majątków w tej okolicy, urodził się mój dziadek (Parafia Waliszew) co sprawiało, że czułem się związany z tą ziemią. Dyrektor Walewic Bronisław Stępniak powierzył mi funkcję zootechnika w SK Glinnik, gdzie prowadziłem najlepszą w zespole oborę i oddział klaczy małopolskich. Ponadto Stadnina przygotowywała się do przejęcia klaczy małopolskich z SK Kurozwęki co owocowało dużym rozwojem inwestycyjnym (budowa nowych stajen i tworzenie infrastruktury). Po zakończeniu stażu Dyrektor Stępniak zaproponował mi pozostanie w SK Walewice, ale wspomniany Wydział Hodowli Koni, który kierował polityką kadrową był innego zdania i zaproponowano mi stanowisko kierownika stadniny w Stadninie Koni Stubno.

I tak w 1970 roku objąłem funkcję kierownika Stadniny w SK Stubno. Dyrektorem przedsiębiorstwa był znany hipolog z ogromnym doświadczeniem hodowlanym i organizacyjnym Czesław Sikora a inspektorem z ramienia Wydziału Hodowli Koni Michał Rudowski. Lekarzem, z którym współpracowałem na co dzień i od którego bardzo dużo się nauczyłem był dr Andrzej Gniazdowski. Niestety dyrektor Sikora odszedł do innej pracy co spowodowało ubytek w koncepcji rozwoju firmy. Dyrektorem został inż. Zbigniew Jędrusiński – jeden z kierowników gospodarstw. Hodowlą koni kierowałem w Stubnie do 1979 r. pełniąc funkcję administracyjną wicedyrektora do spraw hodowli i produkcji i dyrektora Stadniny. Wyhodowałem kilkadziesiąt ogierów dla stad państwowych, które odegrały poważną rolę w hodowli i zostały uhonorowane medalami Ministra Rolnictwa (…).

Wszystkie te dokonania były możliwe przy współpracy z dr Andrzejem Gniazdowskim, Marylą i Grzegorzem Konarskimi, Krystyną i Wojciechem Mioduszewskimi, Maciejem Follprechtem, Jackiem Kądziołką, Markiem Zaleskim i Markiem Antczakiem, jak również koniuszym Janem Parkasiewiczem i podkoniuszym Romanem Kołczem. Należy tu również wymienić praktykantów i stażystów, którzy w późniejszym okresie odegrali znaczącą rolę w hodowli koni jak Bogdan Kuchejda, Andrzej Goraus, Józef Pekaniec, Krzysztof Pietrzak i inni.

Niestety w 1979 roku zapadła decyzja przekazania Stadniny Koni w Stubnie do struktur Gruszowickiego Kombinatu Rolnego współpracującego ściśle z rolnictwem radzieckim. Równało się to z likwidacją Stadniny.

W tej sytuacji moja dalsza praca bez koni w nowych strukturach nie miała sensu. Konie zostały przekazane do SK Prudnik, a ja zacząłem pracę w SK Walewice na stanowisku zastępcy dyrektora. W trakcie mojej pracy w SK Walewice współpracowałem z Michałem Maciejewskim wieloletnim hodowcą w SK.

W 1980 roku od 1 lipca dyrektor Zjednoczenia Hodowli Zwierząt Zarodowych Jerzy Wawrzyniak zaproponował mi stanowisko dyrektora Stada Ogierów w Łącku, które przyjąłem i tak rozpoczął się nowy etap mego życia zawodowego. Stado w Łącku znałem od wielu lat. Przyjeżdżałem tu jeździć konno za czasów dyrektora Michalewicza jak również wielokrotnie w trakcie panowania dyrektora Władysława Tomaszewskiego. Znałem pracowników i panujące stosunki. Mój poprzednik Bogusław Misztal został powołany na dyrektora Państwowego Ośrodka treningu Koni w Sopocie, a na miejscu pozostał inż. Tadeusz Andraszek, z którym współpracowałem przez przeszło 20 lat do jego przejścia na emeryturę – rzetelny fachowiec oddany bez reszty Stadu. Gospodarstwem zajmował się inż. Jan Kamieniecki, a finansami kierował główny księgowy Stanisław Mikulski. Koniuszym był Józef Seweryniak. Nadzór weterynaryjny sprawował dr. Waldemar Białek.

(…)

W 1998 roku wybudowałem przy pomocy środków Ministerstwa Rolnictwa i Agencji Nieruchomości Rolnych – centrum rozrodu koni, w skład którego wchodzi stacja pobierania, konfekcjonowania i mrożenia nasienia jak również punkt inseminacji klaczy. w realizacji tego zamierzenia udzielił mi dużej pomocy prof. Marian Tischner a sekundował w budowie etatowy lekarz wet. Maciej Florysiak.

(…)

W 2006 roku podjąłem się organizacji prób dzielności na torze wyścigowym na Służewcu. Organizacja sezonu wyścigowego była ogromnym wyzwaniem i obciążeniem. Rozumiałem, że jeśli sezon wyścigowy się nie odbędzie to prawdopodobnie nie odbędzie się już nigdy, ponieważ przestaną funkcjonować stajnie, a personel dżokeje i obsługa stajenna rozejdzie się po świecie. Przy realizacji tego zadania pomogli Minister Rolnictwa wspomagając fundusz nagród i Agencja Nieruchomości Rolnych pomagając finansowo w organizacji. Brak prób selekcyjnych na torze wyścigowym stawia pod znakiem zapytania sens hodowli koni ras czystych (pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej) a co za tym idzie – rzutuje to na obniżenie ich cen.

(…)

Posiadane odpowiednie uprawnienia jeździeckie (trener jeździectwa, sędzia jeździecki) pozwoliły mi zasiadać w gremiach Polskiego Związku Jeździeckiego (gdzie pełniłem funkcję wiceprezesa ds. sportu) jak również współpracować z zarządami Okręgowych Związków Jeździeckich w WZJ Warszawa pod kierownictwem płk Jana Wieżańskiego, w WZJ w Krakowie – dyr. Jerzego Guzika, w WZJ w Warszawie- płk Jana Bogusza, w WZJ w Łodzi -Żelisława Jabłońskiego. (…) Jestem członkiem następujących organizacji: Polski Związek Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej – Prezes Zarządu, Rada Polskiego Klubu Wyścigów Konnych – członek Rady, Polski Związek Jeździecki – przewodniczący komisji woltyżerki, Stowarzyszenie Szwadron Rzeczypospolitej Polskiej – członek zarządu, Klub Jeździecki im. IV Pułku Strzelców Konnych w Łącku – prezes zarządu, Wojewódzki Związek Hodowców Koni w Warszawie – przewodniczący komisji rewizyjnej, Stowarzyszenie Przyjaciół Zespołu Pałacowo-Parkowego w Łącku – prezes zarządu, Rada Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa – członek rady, działacz łowiecki – instruktor strzelectwa sportowego.

Współpracowałem z wydawnictwami Koń Polski, Przegląd Hodowlany, Wiadomości Ziemiańskie i Hodowca i Jeździec. Posiadając odpowiednie kwalifikacje pełniłem funkcje w Radach Nadzorczych i Komisjach Rewizyjnych – „Polska Hodowla i Obrót Zwierzętami” – POLHOZ spółka z o.o, CWJ Hipodrom Wola Spółka z o.o w Poznaniu, Komisja Rewizyjna Woj. Związku Hodowców Koni w Warszawie – Przewodniczący, Komisja Rewizyjna Koła Łowieckiego „Leśnik” – przewodniczący.

(…)

Od 7 września 2007 do momentu przejścia na emeryturę pełniłem funkcję Pełnomocnika Zarządu ds. Hodowli i Prób Dzielności.”

Źródło: „Michał Łucjan Wojnarowski – życiorys” (2016) – Michał Wojnarowski