Wpisy


Patron honorowy: Polski Związek Jeździecki – Prezes Tomasz Siergiej

Polski Związek Jeździecki (PZJ), jest jedyną oficjalną polską organizacją jeździecką uznaną przez PKOL oraz MKOL należącą równocześnie do grona ponad 140 narodowych organizacji jeździeckich stowarzyszonych w FEI – Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej [www.pzj.pl].

Mecenas: Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Antoniego Chłapowskiego

[www.boberteam.pl/projekty-edukacyjne]

Opiekunowie: Rodzina Antoniego Chłapowskiego



Jeździec, hodowca i trener. Potomek generała Dezyderego Chłapowskiego. Twórca i właściciel Centrum Hipiki w Jaszkowie.

Urodził się 2 stycznia 1944 roku we Lwowie. Ojciec Stanisław. Matka Wanda z domu Czerwińska. Siostry Maria, Janina, Elżbieta. Bracia Kazimierz, Mieczysław, Stanisław, Franciszek. Żona Marta z domu Klimowska. Córka Magdalena. Absolwent Wyższej Szkoły Instruktorów Jeździectwa Strömsholm, Szwecja.

————————————————————————————

„Antka poznałam w 1982 roku w Svenamo Gard, w jego doskonałym ośrodku jeździeckim „Rid Sport Center’ w Smaland, w Szwecji. Para moich znajomych polaków wciągnęła mnie do swojej grupy ARK (Akademiska RidKlubben”) jeżdżącej w Bromma Ridklubb w Appelviken w Sztokholmie. Robert i Irena spytali mnie czy bym chciała pojechać z nimi na obóz jeździecki latem do polaka Antka Chłapowskiego. Nie musieli pytać się mnie dwa razy. Na miejscu powitał nas z uśmiechem przeuroczy facet, pełen energii, ogromny miłośnik koni tych żywych oraz mechanicznych, o czym dowiedzieliśmy się później. Te żywe stały najwyżej w hierarchii codziennych zajęć. Dzień zaczynał się od pracy w stajni, po czym mogliśmy umyć się i zasiąść do śniadania. Gdy weszłam do stajni słychać było muzykę klasyczną z radia, wszystkie boksy miały otwarte drzwi i z każdego boksu wystawała głowa konia ciekawego tego nowego jeźdźca. Wszystkie kopyta stały po wewnętrznej stronie progu boksu. To było nie do wiary, że żaden koń nie śmiał po prostu pójść sobie na spacer. Panowała atmosfera rodzinna spleciona z drylem wojskowym. Nawet konie wiedziały że Antka trzeba się słuchać. Daleko by nie uciekły, bo ośrodek leżał w środku lasu nad ogromnym jeziorem Rusken. Dookoła były piękne leśne tereny pagórkowate, wyśmienite do jazd terenowych, z długimi galopami po wielu piaszczysto-kamienistych drogach typowych dla Smalandu.”

Autor: Monika Madeyska Wennerberg
Źródło: „Moje wspomnienia ze spotkań z Antonim Chłapowskim” (2024) – Monika Madeyska Wennerberg

Wpis aktualizowano: 10.12.2024



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Moje wspomnienia ze spotkań z Antonim Chłapowskim” (2024) – Monika Madeyska Wennerberg

„Antoni Chłapowski” (2012) – Witold Duński

„Ponownie Jaszkowo” (2011) – Stanisław Helak

„Zapraszamy do Jaszkowa” (2011)

„Europejskie Jaszkowo” (2004) – Ewa Łobos, Anna Deszczyńska

„Małe konie, duże problemy” (2001) – Ewa Łobos

Inne ciekawe linki:

„Filip Mizgier kupił miejsce znane w całej Europie…” (2024) [Portal Kultura u Podstaw]

„Średzianin kupił legendarne miejsce” (2024) – Zbigniew Król [Gazeta Średzka]

„Jaszkowo i wizja Polski w siodle” (2021) – Emilian Prałat [Głos Powiatu Średzkiego]

„Antoni Chłapowski” [Strona Centrum Hipiki Jaszkowo]


Pokrewne Legendy:

Piotr Wawryniuk

Dwukrotny olimpijczyk (Meksyk 68 i Monachium 72), medalista MP (wicemistrz – Olsztyn 70 i mistrz – Warszawa 71) w skokach przez przeszkody. Instruktor jeździectwa.

Czytaj więcej…

Polski Związek Jeździecki

18 lutego 1928 roku, w Kasynie Garnizonowym przy alei Szucha 23, odbył się zjazd założycielski Polskiego Związku Jeździeckiego. Ogłoszenie o zwołaniu zjazdu ukazało się w 5 nr tygodnika Jeździec i Hodowca, 1 lutego 1928 roku.

Czytaj więcej…

Wojciech Mickunas

Jeździec. Uczestnik IO (1972 Monachium, 1988 Seul – jako trener ekipy – IV miejsce), wielokrotny medalista Mistrzostw Polski, 3x uczestnik Mistrzostw Europy w WKKW. Publicysta i świetny bard.

Czytaj więcej…


Galeria:




Doktor fizyki PAN Uniwersytetu Poznańskiego. Karierę naukową po kilku latach porzuciła dla koni, a szczególnie dla Ciernia xx, z którym w towarzystwie olimpijczyka z Rzymu – Marka Roszczynialskiego przyjechała do ośrodka jeździeckiego w Zbrosławicach. Tutaj zajęła się wydawaniem tłumaczonych z niemieckiego przez Marka książek takich jak m.in. „Gimnazjum jeździeckie‘’.

Dr Anna Małecka – z pochodzenia poznanianka, doktor fizyki PAN Uniwersytetu Poznańskiego. Karierę naukową i stanowisko adiunkta na Politechnice Szczecińskiej po kilku latach porzuciła dla koni, a szczególnie dla Ciernia xx, z którym w towarzystwie olimpijczyka z Rzymu i ostatniego mistrza militari (WKKW) Marka Roszczynialskiego przyjechała do ośrodka jeździeckiego w Zbrosławicach. Tutaj zajęła się wydawaniem tłumaczonych z niemieckiego przez Marka książek, zaczynając od „Jeździectwa-skoki przez przeszkody” A. Paalmana, przez „Wstęp do psychologii konia” Blendingera i „Gimnazjum jeździeckie” H.V Schusdziarra.

W 1989 roku została dyrektorem ZTK w Zbrosławicach. Założyła własne wydawnictwo JiK, pisała, tłumaczyła i wydawała kolejne książki o tematyce jeździeckiej.

W sumie wydała ponad 30 książek. Wspólnie z Ewą Hordyńską redagowała czasopismo „Jeźdźcy i konie”. Jej pasją była też fotografia. Robiła zdjęcia koni do okładek, kalendarzy, kartek pocztowych. Projektowała gadżety „z konikiem” i szyła odzież jeździecką, potniki, derki dla koni itp. Ubierała kadrę narodową juniorów na ME. Od początku związana z dyscypliną ujeżdżenia, była zawodnikiem, instruktorem PZJ i sędzią PZJ oraz sędzią-kandydatem FEI. Obok Danuty Marszałek była w Polsce prekursorką jazdy w damskim siodle. Pierwsze pokazy w wykonaniu Anny Małeckiej na Migrenie odbyły się na zawodach ogólnopolskich w Sopocie i Zbrosławicach.

W 2004 roku jeszcze przed swoją tragiczną śmiercią 6 lipca, zdążyła przygotować do startu w I Mistrzostwach Polski w Damskim Siodle swoją drugą klacz- Rodezję , która pod Małgosią Kaliszewską zdobyła złoty medal.

W 1997 roku została prezesem LKJ Lewada w Zakrzowie dokąd przeniosła się ze Zbrosławic wraz z ukochanymi końmi Migreną i Rodezją. Tutaj kontynuowała działalność szkoleniową i wydawniczą. Była pomysłodawcą i organizatorem wielu kursów, zawodów i wydarzeń artystycznych. Jej niespodziewana śmierć w wypadku samochodowym pozostawiła żal w sercach licznych przyjaciół bo była osobą niezwykłą, kreatywną i niezastąpioną.

Autor: Elżbieta Kaliszewska

Wpis aktualizowano: 05.11.2024


Anna Małecka zginęła tragicznie w wypadku samochodowym 6 lipca 2004 roku.

Pijany kierowca nie dał jej nawet cienia szansy. Uderzył znienacka z potworną siłą. Nie zdążyła nawet dotknąć hamulca… Została pochowana na cmentarzu parafii św. Mikołaja w Zakrzowie, sektor: B, rząd: 28, kwatera: 2. Lokalizacja GPS: 50.2494885295, 18.151873837.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

“Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„A. Małecka, E. Hordyńska i A. Jońca, czyli Stajnia MHJ” (2018)

„Z żalem zawiadamiamy, że 6 lipca zginęła tragicznie dr Anna Małecka” (2004) – Ewa Hordyńska

„Gwiazdy mego życia – BEMOL” (1996) – A. Małecka, A. Bober

„Gwiazdy mego życia – CZUBCZYK” (1996) – A. Małecka, A. Bober

„Atmosfera już jest czyli rozmowy z tren. kadry WKKW…” (1997)

„John Whitaker w Polsce” (1995) – Anna Małecka, Ewa Hordyńska

Periodyki

Jeźdźcy i konie (1989-1997)

Filmy

Wojtek Ginko gościem Macieja Szczawińskiego w PR Katowice

Wojtek Ginko o swojej książce Jeździecka Dolina Zbrosławice

Łucja Ginko czyta fragment książki Jeździecka Dolina Zbrosławice

Robert Osam czyta fragment książki Jeździecka Dolina Zbrosławice

Patrycja Modlińska czyta fragment książki Jeździecka Dolina Zbrosławice

Mariusz Krzemiński czyta fragment książki Jeździecka Dolina Zbrosławice

Roch Siemianowski czyta fragment książki Jeździecka Dolina Zbrosławice Wojtka Ginko

Izabella Bukowska-Chądzyńska czyta fragment książki Jeździecka Dolina Zbrosławice


Pokrewne Legendy:

Łucja i Wojciech Ginko

Łucja Ginko – dr nauk humanistycznych, autorka wielu publikacji poświęconych historii literatury w tym „Koń ma duszę w sobie”. Wojciech Ginko – wraz z żoną twórca ośrodka jeździeckiego w Zbrosławicach, autor książek, biznesmen i filantrop.

Czytaj więcej…

Polski Związek Jeździecki

18 lutego 1928 roku, w Kasynie Garnizonowym przy alei Szucha 23, odbył się zjazd założycielski Polskiego Związku Jeździeckiego. Ogłoszenie o zwołaniu zjazdu ukazało się w 5 nr tygodnika Jeździec i Hodowca, 1 lutego 1928 roku.

Czytaj więcej…

Bogusław Lustyk

Polski artysta specjalizujący się w malarstwie, rzeźbie i grafice użytkowej. Dzięki swoim pracą związanym z końmi został drugim w historii oficjalnym artystą Kentucky Derby. Otworzył galerię „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs.

Czytaj więcej…


Galeria:

Zdjęcia pochodzą z archiwum Pani Ewy Hordyńskiej.


Patron honorowy: Polski Związek Jeździecki

Polski Związek Jeździecki (PZJ), jest jedyną oficjalną polską organizacją jeździecką uznaną przez PKOL oraz MKOL należącą równocześnie do grona ponad 140 narodowych organizacji jeździeckich stowarzyszonych w FEI – Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej [www.pzj.pl].



Najlepszy Polski powożący w zaprzęgach 4. konnych.
10 krotny złoty medalista MP. 11 krotny medalista ME i MŚ.
Jedyny Polak wpisany na Ścianę Chwały w Aachen (Akwizgran).

______________________________________________________________

(…)

W trakcie wieloletniej kariery uczestniczył on w wielu zawodach krajowych i zagranicznych, Dziesięciokrotnie powoził na Mistrzostwach Polski w latach 1979 – 1988, przez 10 kolejnych lat był niepokonany, stawał na podium i zdobywał złoto. W trakcie 17 lat pięć razy startował w Mistrzostwach Europy, klasyfikując się w pierwszej dziesiątce aż czterokrotnie. Trzykrotnie wraz z kolegami z ekipy zdobył srebro w klasyfikacji zespołowej w latach: 1975, 1977. 1981 i brąz w 1979. W tym też roku zdobył brąz w klasyfikacji indywidualnej.

Na Mistrzostwach Świata aż cztery razy na siedem startów zakwalifikował się do pierwszej dziesiątki indywidualnie i dwukrotnie zespołowo zdobył II miejsce.

(…)

Izabela Warkusz („Powożenie w SO SP Starogard Gdański”)



Jako jedyny zawodnik z Polski został, trzykrotnie wyróżniony na słynnej tablicy zwycięzców, umieszczonej na terenie tego historycznego hipodromu CHIO Aachen (zobacz).

Współtwórcami Jego sukcesów byli między innymi; Kazimierz Stawiński, Czesław Matławski oraz Zbigniew Markowicz, za którego czasów próbowałem do zaprzęgów ponad 130 ogierów. 18 wyszło na start.

Witold Duński (Konno po sławę / Zygmunt Waliszewski)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 06.04.2023


Zygmunt Waliszewski zmarł 28 stycznia 2013 r. w swoim domu w Stadzie Ogierów w Starogardzie Gdańskim, w wieku 82 lat. Został pochowany na „Starym” cmentarzu katolickim przy ul. 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich w Starogardzie Gd.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Odszedł Zygmunt Waliszewski” [link](2013)

„Zygmunt Waliszewski” (2012) – Witold Duński

„Powożenie w SO SP Starogard Gdański” (2001) – Izabela Warkusz

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Karety, Bryczki i uprzęże” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Słownik terminologiczny zabytków Z. 2 Zaprzęgi Konne” (1989) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Powożenie dyscypliną przodującą” (1977) – Bernard Berdychowski, Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Mistrzostwa Świata w Powożeniu Het Loo-Apeldoorn 1976” (1976) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Czwórka w kolorze białym” – Jan Okulicz

Zdjęcia Zygmunta Waliszewskiego – zbiory prywatne

Katalog Winners 100 Gwiazd – 2021

Katalog Respekt – 2020


Pokrewne Legendy:

Zbigniew Prus-Niewiadomski

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Czytaj więcej…


Galeria:


Patron honorowy: Polski Związek Jeździecki

Polski Związek Jeździecki (PZJ), jest jedyną oficjalną polską organizacją jeździecką uznaną przez PKOL oraz MKOL należącą równocześnie do grona ponad 140 narodowych organizacji jeździeckich stowarzyszonych w FEI – Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej [www.pzj.pl].



Mecenas i organizator sportów: piłkarskiego, kolarskiego, żużlowego, motorowodnego a obecnie i jeździeckiego.
Założyciel Klubu Jeździeckiego Agro-Handel Śrem, od kilkunastu lat najlepszego klubu w Polsce.

______________________________________________________________

Od 1962 r. do 1968 r. był działaczem LZS Głuchowo (kolarstwo szosowe). Zespół w tym okresie odniósł wiele sukcesów w kolarstwie w kategorii młodzików i juniorów, w tym w Mistrzostwach Polski Młodzików. Został odznaczony Złotym Medalem Polskiego Związku Kolarskiego w 1971 roku.

Od 1978 r. przez kilkanaście lat zasiadał w zarządzie Klubu Sportowego Unia Leszno. Jako działacz i donator od 1993 – 2003 roku pełnił społecznie funkcję prezesa Fundacji Pomocna Dłoń. Jej głównym zadaniem była wszechstronna pomoc zawodnikom, którzy odnieśli poważne urazy na torach żużlowych. Wspierał ich finansowo i przy zakupie sprzętu rehabilitacyjnego. Jako sponsor sportu żużlowego wspierał żużlowców: Piotra Pawlickiego, jego synów Przemysława i Piotra, Adama Łabędzkiego, Romana Jankowskiego i jego syna Łukasza. W latach od 1993 – 2003 r był strategicznym sponsorem KP Obra Agro-Handel Kościan, doprowadzając ten mały klub do wielu sukcesów w piłce nożnej.

Obecnie jest właścicielem Klubu Jeździeckiego Agro-Handel Śrem, który według rankingu Polskiego Związku Jeździeckiego od 16 lat jest najlepszym klubem w Polsce. Zawodnicy KJ Agro-Handel to ośmiokrotni indywidualni Mistrzowie Polski Seniorów w Skokach przez Przeszkody. W barwach KJ Agro-Handel Śrem tytuły Indywidualnego Mistrza Polski w Sokach przez Przeszkody zdobywali: Aleksandra Lusina (w latach 2007 i 2009 r.), Mściwoj Kiecoń (w latach 2010 i 2011) i Jarosław Skrzyczyński (w latach 2014, 2015, 2017 i 2018).

Zawodnicy KJ Agro-Handel uczestniczą w najważniejszych imprezach sportowych w kraju, w Europie i na Świecie takich jak Mistrzostwa Europy, Mistrzostwa Świata czy Finał Pucharu Świata.

Klub Jeździecki Agro-Handel Śrem jest organizatorem wielu imprez jeździeckich najwyższej rangi. Organizował Mistrzostwa Polski w Skokach we wszystkich kategoriach w 2011 roku. W latach ubiegłych na parkurach Klubu Jeździeckiego Agro-Handel Śrem odbywały się najważniejsze imprezy jeździeckie w Polsce.

Bardzo bogata, cykliczna oferta sportowa Klub Jeździeckiego Agro-Handel Śrem to: Polska Liga Jeździecka, Turniej Nadziei Olimpijskich Orła Białego, Sportowy Czempionat Polski Młodych Koni i wydarzenie międzynarodowe- CSI2*.

Jan Ludwiczak w 2003 roku powołał do życia Fundację Orła Białego. Pełni w niej funkcję prezesa. Jej celem jest krzewienie idei przedsiębiorczości, wspomaganie lokalnych inicjatyw społecznych, kulturalnych i sportowych, promowanie firm i ludzi biznesu, kultury, sportu i samorządu lokalnego. Fundacja co dwa lata organizuje konkursy mające na celu wyróżnianie ludzi, firm i instytucji szczególnie zasłużonych dla rozwoju przedsiębiorczości, nauki, kultury, sportu oraz samorządności w Polsce, nagradzając ich na uroczystej gali dyplomem honorowym i statuetką „Orła Białego”.

Fundacja Orła Białego, nagrodziła w VI edycjach takich sportowców i działaczy sportowych jak: Roman Jankowski, Ryszard Szurkowski, Prof. Jerzy Smorawiński, Irena Szewińska, Włodzimierz Lubański, Józef Szmidt, Tomasz Majewski, Adam Małysz, Aleksander Doba, Czesław Lang i Anita Włodarczyk.

Jan Ludwiczak był prezesem Klubu Polskich Producentów Żywności działającym przy im. Eugeniusza Kwiatkowskiego. Aktywnie działał w stowarzyszeniach branżowych: Stowarzyszeniu Związek „Polskie Mięso”, Stowarzyszenie Rzeźników i Wędliniarzy RP oraz w Stowarzyszeniu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego.

Za działalność społeczną i wzorcowe prowadzenie własnych firm został nagrodzony wieloma prestiżowymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym: ”Lidera Polskiego Biznesu” – przyznaną przez Business Centre Club, „Menedżera Roku 2002” przyznanego przez czasopismo Wprost, tytuł „Menedżera Najwyższej Jakości”, jest laureatem nagrody im. E. Kwiatkowskiego „Za Przedsiębiorczość” w 2009 r. Sportowa Osobowość Roku 2018 – Laureat plebiscytu organizowanego już po raz 61 przez redakcję Głosu Wielkopolskiego. Jan Ludwiczak został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1984 r. i dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi w latach 2002 i 2003.


Autorzy: Redakcja projektu Legendy Polskiego Jeździectwa

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 02.09.2023



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Klub Jeździecki 'Agro Handel’ Śrem” (2020) – Artur Bober

„Jan Ludwiczak – trzeba być wariatem, żeby żyć tylko dla pieniędzy” (2013) – Kalina Gierblińska


Pokrewne legendy:


Galeria:

Źródło zdjęć: swiatkoni.pl




II Wicemistrz Polski w Skokach przez Przeszkody. Trener w Stadninach Koni Kozienice, Klikowa i Pruchna. Jeździec, który skoczył przeszkodę „mur” 2,20 m na klaczy Via Vitae. Do dzisiaj w Polsce nie pobity rekord wysokości na tego typu przeszkodzie.

______________________________________________________________

Urodził się 4 listopada 1937 roku w Bogusławicach. Powiat Piotrków Trybunalski, województwo łódzkie. Ojciec Wacław. Matka Marianna z domu Węgrzynowska. Siostry Gabriela, Joanna, Maria, Barbara. Żona Natalia z domu Zając. Córka Monika. Synowie Paweł i Maciej.

(…)

Jesienią 1954 roku nastąpiło pierwsze spotkanie z końmi Stada Ogierów w Bogusławicach.

„Pamiętam ten dzień, piętnastego listopada. Wtedy poszedłem do pracy. Mój ojciec miał jedenaście hektarów ziemi. Byłem jedynym synem i ojcu było przykro, że opuszczam gospodarstwo. Myślał, że w Stadzie będę tylko dorabiał i że wrócę na ojcowiznę. Nie wróciłem. Zabrały mnie konie. Po pierwszym roku pracy w Stadzie trafiłem do grupy sportowej.

(…)

W 1965 roku (…) Przyjmuje propozycję rotmistrza Jerzego Sas Jaworskiego, z ostatnim przydziałem bojowym w Warszawskiej Dywizji Kawalerii, wybitnego hodowcy, dyrektora Stadniny Koni w Kozienicach. Zostaje instruktorem sportowym w grupie koni sportowych, po majorze Marianie Fabrycym.

W Kozienicach spędził dwanaście lat. Tam spotkał konie swojego życia, klacz Via Vitae, córkę klaczy Via Aquia po Aquino i ogiera Dar es Salam, kasztankę, urodzoną w Stadninie Kozienice w 1960 roku.

(…)

W 1969 roku na Międzynarodowych Oficjalnych Zawodach Konnych – CHIO w Olsztynie wygrał Konkurs Potęgi Skoków skacząc mur na wysokości dwustu dwudziestu centymetrów (do dnia dzisiejszego rekord skoku w Polsce na murze). Warto przypomnieć, że w tym samym roku w Radomiu, Wiesław Dziadczyk na klaczy Via Vitae, ustanowił ówczesny rekord Polski w skoku na wysokość, który wynosił 2,05 cm.

(…)

Autor: Witold Duński, edycja PCBJ

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 09.11.2023



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

„Konie Służewca” (2019) – Paweł Gocłowski

„Wiesław Dziadczyk” (2012) – Witold Duński

„Historia Klubu Jeździeckiego SKARB przy Stadninie Koni Kozienice” (2012)

„Droga życia-cel życia” (2011) – Anna Sas-Jaworska

„Historia jeździectwa, cz. XXX” (1997) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Z życia Ludowego Klubu Jeździeckiego przy SK Pruchna w Ochabach” (1980) – Paweł Marosz

„Rekord stulecia” (1979)

„CSI w Warszawie i CSIO w Olsztynie w 1974 r.” (1974) – Władysław Byszewski

„Racot — Warszawa — Olsztyn” – (1969) – Witold Domański

Wycinki prasowe (1971-1980)

Linki

„Warto wracać do przeszłości… Historia Via Vitae raz jeszcze” [link] (2020)

Filmy

Ludzie i Konie cz. 1 (1985) | FILM

Ludzie i Konie cz. 2 (1985) | FILM

Ludzie i Konie cz. 3 (1985) | FILM


Pokrewne Legendy:

Marian Kozicki

Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

Czytaj więcej…

Jan Kowalczyk

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

Czytaj więcej…


Galeria:

Zdjęcia ze zbiorów Wiesława Dziadczyka.


Patron honorowy: Polski Związek Jeździecki

Polski Związek Jeździecki (PZJ), jest jedyną oficjalną polską organizacją jeździecką uznaną przez PKOL oraz MKOL należącą równocześnie do grona ponad 140 narodowych organizacji jeździeckich stowarzyszonych w FEI – Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej [www.pzj.pl].



Syn kawalerzysty, żołnierza 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich. 13. krotny medalista Mistrzostw Polski w ujeżdżeniu i skokach przez przeszkody. Pierwszy Polak, który przygotował konia do konkursów klasy Grand Prix. Trener polskiej drużyny olimpijskiej na IO Moskwa 1980, która zdobyła złoty (ind.) i srebro medal (zespołowo). Absolwent Studium Trenerskiego na AWF w Poznaniu.

______________________________________________________________

Urodzony zaledwie kilometr od w Janowa w majątku Wygoda w roku 1926 Syn kawalerzysty (żołnierza 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich), Aleksandra i Zofii.

Historia pracy z końmi przyszłego mistrza zaczęła się dość prozaicznie – od pracy w polu. Jako młody chłopak (6 klasa szkoły podstawowej) wyprowadzał konie na łąki nadbużańskie jeżdżąc na oklep oraz pracując w polu w żniwiarce. W roku 39 wybuchła druga woja światowa. Stado i stadnina zostały ewakuowane w kierunku na Rumunię przed Niemcami. 17 września Rosjanie ruszyli na Polskę, wiec żeby nie dostać się w ich ręce, po 2 tygodniach marszu, w dzień i w nocy konie wróciły do domu. Wysiłki naszych masztalerzy by ocalić stado i stadninę spełzły na niczym, ponieważ już po 2 tygodniach Rosjanie zagarnęli wszystkie konie i ruszyli wraz z nimi w kierunku na Kaukaz. Później ustalono granice z Niemcami na Bugu, a konie zostały po Rosyjskiej stronie. Podczas okupacji Niemcy odbudowali hodowle w Janowie.

W roku 41 Kowalczyk zaczyna pracę jako masztalerz, w tym czasie wybucha konflikt niemiecko- rosyjski, a w 44 gdy front przesunął się w kierunku Polski ewakuowano konie w głąb Niemiec. Podczas wojny przeżył bombardowanie Drezna, gdzie znalazł się wraz ze stadem.

(…)

Autor wpisu: Paulina Kucharska

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 14.05.2023


Marian Kowalczyk zmarł w Poznaniu 29 sierpnia 2017 r., w wieku 93. lat. Został pochowany na Cmentarzu przy ul. Nowina w Poznaniu.


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Encyklopedia Mariana Kowalczyka” (2022) – Paulina Kucharska

„Marian Kowalczyk” (2012) – Witold Duński

„Marian Kowalczyk. Chcieć, nie udawać, że się chce” (2010) – Piotr Dzięciołowski

„Historia jeździectwa, cz. XXXIV” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXII” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXX” (1997) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXIX” (1997) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXIV” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXIII” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXII” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XX” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIX” (1996) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy Jeźdźcy na Igrzyskach Olimpijskich w latach 1912-1976” (1980) – Antoni Święcki

„Mistrzostwa Europy w skokach, Rotterdam 1979” (1979) – Władysław Byszewski

„Przegląd światowej czołówki skoczków u progu Igrzysk Olimpijskich w Moskwie” (1980) – Władysław Byszewski

„Zagraniczne występy skoczków w sezonie wiosennym” (1980) – Krzysztof Koziarowski

„XXII Igrzyska Olimpijskie Moskwa” (1980) – Eryk Brabec

IO Moskwa 1980 – Puchar Narodów i Grand Prix [RU] | FILM

„Jan Kowalczyk i Artemor” (1980) – Antoni Święcicki

Jan Kowalczyk – Artemor – IO Moskwa 1980 | FILM

Moskwa 1980 – Jan Kowalczyk – Wywiad | FILM

„Nie żyje Marian Kowalczyk” [link] (2017)


Nagrania:

Samotrenujący się koń:

Konie Mariana Kowalczyka:

Marian Kowalczyk o pracy z końmi:

O Pedrosie…:


Pokrewne Legendy:

Janusz Bobik

Jeździec, trener, hodowca, dyr. SK Nowielice. Srebrny medal IO Moskwa 1980 (Szampan), srebrny medal MP w Skokach 1977, Drzonków (Zygzak), brązowy medal MP WKKW, Biały Bór 1977 (Tropik).

Czytaj więcej…

Jan Kowalczyk

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

Czytaj więcej…


Galeria:


Patron honorowy: Polski Związek Jeździecki

Polski Związek Jeździecki (PZJ), jest jedyną oficjalną polską organizacją jeździecką uznaną przez PKOL oraz MKOL należącą równocześnie do grona ponad 140 narodowych organizacji jeździeckich stowarzyszonych w FEI – Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej [www.pzj.pl].



Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

______________________________________________________________

Urodził się 5 kwietnia 1941 roku w Brodach Poznańskich. Powiat Lwówek, województwo poznańskie. Ojciec Stanisław. Matka Cecylia z domu Batura. Córki Anna i Katarzyna. Żona Barbara z domu Rutkowska. Absolwent Szkoły Zawodowej. Starszy chorąży sztabowy Wojska Polskiego. Zawodnik w Stadninie Koni w Posadowie, Stadzie Ogierów w Sierakowie Wielkopolskim, Ludowego Zrzeszenia Sportowego Cwał w Poznaniu, Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego Legia.

(…)

W 1966 roku na CHIO w Olsztynie wygrał Grand Prix na koniu Berry. Na zakończenie kariery, na oficjalnych zawodach w Sopocie CHIO w czerwcu 1988 roku zwyciężył w Grand Prix na koniu Festyn.

„Całe swoje życie zawdzięczam koniom, to znaczy to życie, o którym można przeczytać o mnie, jako o jeźdźcu i człowieku” – powiedział Marian Kozicki w czerwcu 1999 roku, w Warszawie. „To konie zadecydowały o tym, że po zejściu z siodła i po zdjęciu munduru starszego chorążego sztabowego Wojska Polskiego pojechałem do Niemiec na 18 letni kontrakt.”

Z końmi zetknął się w Stadninie Koni w Posadowie, gdzie Jego ojciec był kierownikiem gospodarstwa nasiennego. Trenował z instruktorem jeździectwa Franciszkiem Głowaczem, który wcześniej jako kawalerzysta (Wielkopolska Brygada Kawalerii) walczył w 1939 roku z niemieckimi najeźdźcami.

(…)

Autor: Witold Duński

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 14.05.2024



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Marian Kozicki” (2012) – Witold Duński

„Marian Kozicki – od sportu po spacerki wierzchem” (2010) – Piotr Dzięciołowski

„Historia jeździectwa, cz. XXXV” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXIV” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXIII” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXII” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXI” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXVIII” (1997) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXVII” (1997) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXVI” (1997) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXV” (1997) – Witold Domański

„Wspomnienie o Bremenie” (1985) – Bohdan Sas-Jaworski

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„XXII Igrzyska Olimpijskie Moskwa” (1980) – Eryk Brabec

„Po 24 latach w olimpijskich szrankach” (1972) – Witold Domański


Pokrewne Legendy:

BREMEN (KEMAL – BREMA)

Srebro druż. i ósme miejsce ind. na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku. 2x medal brązowy (1979 i 1981) i srebro w JMP (1983 rok). Wygrał konkursy Grand Prix na CSIO w Olsztynie (1981), Sopocie (1983) i Płowdiw (1984).

Czytaj więcej…

Janusz Bobik

Jeździec, trener, hodowca, dyr. SK Nowielice. Srebrny medal IO Moskwa 1980 (Szampan), srebrny medal MP w Skokach 1977, Drzonków (Zygzak), brązowy medal MP WKKW, Biały Bór 1977 (Tropik).

Czytaj więcej…

Wiesław Dziadczyk

II Wicemistrz Polski w Skokach przez Przeszkody. Trener w Stadninach Koni Kozienice, Klikowa i Pruchna. Jeździec, który skoczył przeszkodę „mur” 2,20 m na klaczy Via Vitae. Do dzisiaj w Polsce nie pobity rekord wysokości na tego typu przeszkodzie.

Czytaj więcej…


Galeria:


Wspaniałe sukcesy polskiego jeździectwa, mistrzostwa świata, medale olimpijskie… wszystko to nie byłoby możliwe bez szerokiej bazy na którą złożyły się uwarunkowania takie jak hodowla, tradycja, kluby sportowe i jeździeckie, a przede wszystkim ludzie którzy dzięki swej wiedzy i pasji poświęcili jeździectwu całe swoje życie.

Tomasz Konarski




Grzegorz Konarski przez wiele lat był dyrektorem Stadniny Koni Strzegom, w której głównym hodowcą była Maria Konarska.

Grzegorz Konarski był założycielem, twórcą pierwszych sukcesów i wieloletnim Prezesem Klubu Jeździeckiego Stragona Strzegom.

______________________________________________________________

Grzegorz Konarski urodził się 16 kwietnia 1942 roku w Kluczewsku, w pow. Włoszczowa, w rodzinnym majątku Konarskich. Jego rodzina od pokoleń związana była z ziemią. W 1876 urodził się Maksymilian Konarski, dziadek Grzegorza. Miał wyższe wykształcenie rolnicze,  zarządzał majątkiem od 1900 do 1937 roku, przyczynił się do rozwoju gminy, założył młyn na rzece Czarnej, był sędzią gminnym, założycielem Kółka Rolniczego, Straży Ogniowej i Kasy Oszczędnościowo – Pożyczkowej w Kluczewsku. Ponadto był członkiem sejmiku powiatowego, Towarzystwa Rolniczego Kieleckiego i dozoru kościelnego. Mieli troje dzieci: Stanisława, Krystynę i Andrzeja.

(…)

Autor: Artur Bober na podstawie rozmowy z Grzegorzem Konarskim.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

**

Maria Konarska z d. Moraczewska urodziła się w 1946 roku na ul. Piotrkowskiej w Łodzi. Mama jej miała tam pracownię sukien i eleganckich ubrań, a nad pracownią i pomieszczeniem dla szwaczek mieszkanie. Mieszkała tam krótko, bo już rok później rodzice przeprowadzili się na ul. Odolańską do Warszawy i tam upłynęło jej dzieciństwo, które pamięta jako bardzo szczęśliwe mimo wielu tragicznych wydarzeń, które dotknęły rodzinę.

(…)

Autor: Leszek Karpina na podstawie rozmowy z Marią Konarską.

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 19.11.2023



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Grzegorz Konarski” (2022) – Artur Bober

„Maria Konarska” (2022) – Leszek Karpina

„Osiodłane wspomnienia” (2021) – Leszek Karpina

„Wręczyliśmy nagrody najlepszym w sezonie 2005 na Służewcu” (2005) – Jan Zabieglik

„Polski Związek Hodowców Koni” (1965) – Jerzy Chachuła

„Historia Stadniny Koni w Strzegomiu” – Maria Konarska


Pokrewne Legendy:


Galeria:


Patron honorowy: Polski Związek Jeździecki

Polski Związek Jeździecki (PZJ), jest jedyną oficjalną polską organizacją jeździecką uznaną przez PKOL oraz MKOL należącą równocześnie do grona ponad 140 narodowych organizacji jeździeckich stowarzyszonych w FEI – Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej [www.pzj.pl].



Jeździec. Uczestnik IO (1972 Monachium – luzak Paweł Wierzbicki, 1988 Seul – jako trener ekipy – IV miejsce), wielokrotny medalista Mistrzostw Polski, 3x uczestnik Mistrzostw Europy w WKKW. Publicysta i świetny bard.

______________________________________________________________

Urodzony 16 marca 1947 w Sompolnie koło Koła, syn Jana (major, ceniony trener) i Janiny Budzińskiej, absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu (1964) oraz tamtejszej Akademii Rolniczej (wydział zootechniczny, 1968) i AWF (1978), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (specjalność sport), zawodnik (178 cm, 70 kg), specjalista w WKKW: SK Chyszów k. Tarnowa (1960-1962), Poznańskiego Ośrodka Jeździeckiego 1962-1969), LZS Racot (1970-1973) i warszawskiej (Stara Miłosna) Legii (1973-1976). Debiutował na zawodach w Łącku (1961) na klaczy Hersylia, po czym wraz z rodzicami przeniósł się do ośrodka poznańskiego na Woli, gdzie rozwinął swój talent pod kierunkiem ojca, który napisał kiedyś o swym synu, że był „odważny, wytrzymały i zręczny”.

Czołowy jeździec Polski (1965-1972) specjalizujący się w WKKW, ale startujący również w ujeżdżeniu. 2-krotny mistrz Polski w WKKW (1969, 1972), 2-krotny I wicemistrz: w ujeżdżeniu (1968), WKKW (1968) i 4-krotny II wicemistrz Polski: w WKKW (1965, 1970, 1971) i ujeżdżeniu (1969) na koniach: Zawrat, Dżemila (4 medale), Giecz i Armator. Bez powodzenia startował w ME (1967, 1969, 1973) na Dżemili, Dźwięku i Dariuszu.

Po zakończeniu kariery zawodniczej-szkoleniowiec i popularyzator jeździectwa, m.in. trener LKS Hubertus w Białym Borze (1976-1977), Sekcji Jeździeckiej WKKW Lumel Zielona Góra (z siedzibą w Drzonkowie) 1978-1983, a także trener kadry narodowej polskich wukakawistów, którzy na IO w Seulu (1988) zajęli zespołowo 4 m. Wychowankiem Mickunasa jest m.in. Stanisław Jasiński (ze Starej Miłosnej). Mistrz Sportu. Żonaty (Zofia) ma dwie córki: Barbarę (1971) i Bognę (1972).

Autor: olimpijski.pl

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 14.05.2024



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje

„Trener radzi” (2006) – Wojciech Mickunas

„Historia jeździectwa, cz. XXXV” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXIV” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXII” (1998) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXXI” (1998) – Witold Domański

„WKKW widziane z bocznej trybuny” (1987) – Wojciech Mickunas

„Darek Soroka nie żyje!” (1986) – Wojciech Mickunas

„36. Mistrzostwa Polski w WKKW i CCI Biały Bór” (1985) – Wojciech Mickunas

„Mistrzostwa Polski w WKKW i CCI, Jaroszówka 1984” (1984) – Wojciech Mickunas

„Polskie WKKW w drodze do Los Angeles, część II” (1984) – Wojciech Mickunas

„Polskie WKKW w drodze do Los Angeles” (1983) – Wojciech Mickunas

„Refleksje po Mistrzostwach Polski w WKKW, Sopot 1980” (1980) – Wojciech Mickunas

„Mistrzostwa Polski w WKKW” (1979) – Wojciech Mickunas

„Jeździeckie Mistrzostwa Polski WKKW w 1972 r.” (1973) – Jan Mossakowski

“WKKW na Olimpiadzie w Monachium” (1972) – Jerzy Grabowski

Filmy

Wojciech Mickunas – Some Broken Hearts Never Mend – Półfinał – The Voice Senior 3 (2022) | FILM

Wojciech Mickunas – In the Ghetto – Przesłuchania w ciemno – The Voice Senior 3 (2022) | FILM

Trener Wojciech Mickunas (2020) | FILM

Wojciech Mickunas, trener i olimpijczyk WKKW, w filmie Koń – jaki jest Fakty i mity (2020) | FILM

Wojciech Mickunas (2018) | FILM

Wojciech Mickunas w Tarze (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – I’m Your Man (Leonard Cohen cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – Ring of Fire (Johnny Cash cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas – Suzanne (Leonard Cohen cover) (2017) | FILM

Wojciech Mickunas i Gerd Heuschmann – wywiad dla portalu Hipologia.pl (2011) | FILM

Wojciech Mickunas poleca PCBJ | FILM


Pokrewne Legendy:


Galeria:


Patron honorowy: Polski Związek Jeździecki

Polski Związek Jeździecki (PZJ), jest jedyną oficjalną polską organizacją jeździecką uznaną przez PKOL oraz MKOL należącą równocześnie do grona ponad 140 narodowych organizacji jeździeckich stowarzyszonych w FEI – Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej [www.pzj.pl].



Jeździec, hodowca, trener, działacz Polskiego Związku Jeździeckiego. Jeden z architektów legendy polskiego powożenia.

______________________________________________________________

Urodzony 12 maja 1950 roku w Łodzi.

Przeczytajcie pierwszą część biografii Marka Zaleskiego, który wraz z Kazimierzem Stawińskim (SO Starogard Gdański), Czesławem Matławskim (SO Gniezno), Andrzejem Osadzińskim (SO Bogusławice), Tadeuszem Czermińskim (SO Sieraków), Zbigniewem Dąbrowskim (SO Książ), Zbigniewem Markowieczem (SO Starogard Gdański) był kontynuatorem sukcesów polskiego powożenia:

(…)
„Ojciec Wacław. Matka Hanna z domu Zielińska. Żona Renata z domu Dziurla. Absolwent Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, Akademii Rolniczej w Lublinie.

Jeździectwo ma we krwi. Dziadek, Kazimierz Zaleski, pracował na Torze Wyścigów Konnych na Służewcu. Ojciec, Wacław Zaleski, Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari – jeździec, oficer 1 Pułku Strzelców Konnych.”
(…)

Cały artykuł i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Autorzy: Witold Duński
Autor zdjęć: Piotr Czyrwik

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Wpis aktualizowano: 05.06.2023


Marek Zaleski zmarł 03 lipca 2021 roku w Poznaniu.
Został pochowany na cmentarzu w Marysinie Wawerskim przy ulicy Korkowa 152.


Wspomnienie Andrzeja Michalskiego o Marku Zalewskim
Małgorzata Przykucka o Marku Zaleskim

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Wspomnienie Andrzeja Michalskiego o Marku Zalewskim | FILM

„Marek Zaleski” (2012) – Witold Duński

„Wokół Mistrzostw Świata w Poznaniu” (1995) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

Zobacz osiągnięcia polskiego powożenia…

Respekt – Polskie Powożenie | Winners 100 Gwiazd


Pokrewne Legendy:

Władysław Adamczak

Brązowy medalista (druż.) MŚ w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi (Apeldoorn 1976), 2x srebrny medalista ME (druż. Sopot – 1975, Donaueschingen – 1977, Zug – 1981), brązowy medalista ME (druż. Haras du Pin – 1979; ind. Zug 1981).

Czytaj więcej…

Kazimierz Mazurek

Jego gospodarstwo w latach 70. wyhodowało przepiękne stado koni kolorowych. Obecnie dalej się rozwija pod zarządem syna Pawła oraz wnuków Maćka, Marka i Karoliny. Jego drugi syn Piotr to czołowy zawodnik Polski w zaprzęgach czterokonnych.

Czytaj więcej…

Zbigniew Prus-Niewiadomski

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Czytaj więcej…


Galeria: