Wpisy


Patron Honorowy: Sebastian Kasztelan, polski działacz samorządowy, od 2024 burmistrz Kwidzyna

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy SO Kwidzyn i LKS „Nadwiślanin” Kwidzyn.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Stado Ogierów w Kwidzynie zostało założone w 1788 roku przez Fryderyka II Wielkiego. Początkowo, przez ponad sto lat, mieściło się w mieście, w pobliżu zamku. Przez długie dziesięciolecia – z przerwą na okres wojen napoleońskich – jego głównym zadaniem było zaopatrywanie okolicznych prowincji w ogiery. Ich liczba zazwyczaj przekraczała sto; przykładowo w 1898 roku stado liczyło 115 ogierów półkrwi, rozdzielonych na 86 stacji.

W związku z niepraktycznym usytuowaniem, w 1910 r., przeniesiono Stado na przedmieście w pobliżu terenów leśnych, gdzie przez kilka lat budowano ośrodek z prawdziwego zdarzenia. Trzy potężne stajnie, kryta ujeżdżalnia, wieża z wiatrakiem, osiedle mieszkaniowe dla pracowników, tworzyły bajeczne miasteczko do dzisiaj budzące zachwyt odwiedzających. Teren działalności Stada obejmował dawne powiaty: Kwidzyn, Susz, Malbork, Elbląg, Sztum, Ostróda, Nidzica, Szczytno, Olsztyn.

W 1944 r. wycofujący się Niemcy ewakuowali Stado. Działalność powojenną rozpoczęło Stado w maju 1946 roku. Pierwsze 14 ogierów pochodziło z zakupu UNRRA (Administracja Narodów Zjednoczonych do spraw Pomocy i Odbudowy). Jesienią 1950 r. rozpoczął działalność ZT (Zakład Treningowy) dla młodych ogierów jako ośrodek sprawdzający ich przydatność użytkową. W okresie od 1951 do 60 roku w ZT przeszło roczny cykl treningowy 107 ogierów zimnokrwistych, w w tym 13 typu sztumskiego.

W 1972 r. została zakończona działalność hodowlana Stada. Zlikwidowano ogiery punktowe. Pozostawiono jedynie Zakład Treningowy dla 3-latków oraz grupę ogierów przeznaczoną do dalszego treningu sportowego. W czerwcu 1998 r. decyzją Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa przyłączono Stado kwidzyńskie do Stada w Starogardzie Gdańskim. Funkcjonowało pod nazwą Stado Ogierów Skarbu Państwa – Zakład Treningowy Kwidzyn.

W kwietniu 1999 r. powołano ponownie Stado Ogierów Skarbu Państwa Kwidzyn. W tym też roku AWRSP podjęła decyzję o sprywatyzowaniu przedsiębiorstwa. W grudniu odbyła się ostatnia próba dzielności dla ogierów w formie testu studniowego, po której zlikwidowano Zakład Treningowy.

Pierwszym powojennym dyrektorem Stada był w latach 1946-1950 mgr inż. Adam Sosnowski. Następnie w latach pięćdziesiątych funkcję tą pełnili: Kajetan Nowosielski (1950-1951), Jan Andraszek (1951-1955), inż. Zbigniew Wierzbicki (1955-1956), Ludwik Stawiński (1956-1962). Przez ponad 12 lat stanowisko to obejmował od 1963r. do tragicznej śmierci w 1975 r. mgr inż. Jerzy Grabowski. W latach 1975-1978 dyrektorem był rozpoczynający wówczas karierę zawodniczą w ujeżdżeniu mgr inż. Bogusław Misztal, a od 1978 do 1997 mgr inż. Józef Zagor. Następnie administrował Stadem w latach 1997-2000 mgr Jacek Kowerski. Ostatnim administratorem w latach 2000-2001 była Pani mgr inż. Marta Głuchowska.

Zakład Treningowy jako pierwszy prowadził krótko (1950-1952) przedwojenny oficer II Pułku Szwoleżerów ppłk Mieczysław Nesterowicz. W latach 1952-1960 kierownikiem ZT był wybitny szkoleniowiec i dusza ówczesnego jeździectwa polskiego mjr Leon Kon. Po odejściu do Racotu w 1960 r. stanowisko przejął jego uczeń – inż. Andrzej Orłoś. Następnie kierowali Zakładem Józef Mioduszewski (1970-1972) oraz późniejszy dyrektor Stada Ogierów w Białce, inż. Andrzej Guziuk (1972-1979). Od 1979-1997 pracę w ZT prowadził lek. wet. Adam Jończyk, potem Konstanty Fras, Tomasz Dziurkowski, Jacek Kowerski, Marta Głuchowska.

Wybitną osobowością, która przyczyniła się do wysokiego poziomu jeździectwa w Kwidzynie był przedwojenny instruktor grudziądzkiego Centrum Wyszkolenia Kawalerii – mjr Leon Kon. Pracę szkoleniową prowadził z niezwykłą fachowością i dokładnością. Był punktualny. Według jego przemieszczania się po Stadzie można było regulować zegarek. Harmonogram dnia miał ściśle zaplanowany. Major Kon był jednym z współzałożycieli i czołowym działaczem Polskiego Związku Jeździeckiego (PZJ) oraz sędzią głównym większości zawodów w kraju. Został trenerem powołanej w 1952 r. Sekcji Jeździeckiej należącej do LKS „Ogniwo”.

Pierwszymi członkami Sekcji byli pracownicy Stada. W 1964 r. sekcja ta została włączona do LKS „Nadwiślanin”. Przez szereg lat Stado było podporą sportu jeździeckiego. Organizowano zawody konne łącznie z Mistrzostwami Polski, zgrupowania szkoleniowe kadry narodowej, gdyż był to ośrodek przygotowań olimpijskich. Wielu zawodników reprezentowało barwy kwidzyńskiego klubu na hipodromach w kraju i zagranicy, startując w ME i Igrzyskach Olimpijskich.

Nie sposób wymienić w tym artykule wszystkich jeźdźców, którzy odnosili sukcesy i zdobyli ponad sto medali w trzech w dyscyplinach jeździeckich. W kwietniu 2001 r. Stado Ogierów Skarbu Państwa zostało zlikwidowane, a obiekt został przekazany Gminie Miejskiej – Kwidzyn.

Źródło: www.milosna.kwidzyn.pl [2025/04/08]

W Kwidzynie nigdy nie było stadniny koni. To co potocznie określało się jako „Stadnina na Miłosnej” w języku fachowym nazywało się Stadem Ogierów. Takie właśnie stado założono w Kwidzynie w 1788 roku. Ulokowano je na podzamczu zespołu zamkowo–katedralnego w Kwidzynie, w miejscu, gdzie teraz mamy teatr. Budynki stajenne nie zachowały się. Przetrwał tylko budynek krytej ujeżdżalni, w którym dzisiaj jest restauracja „Miła”. Stado funkcjonowało tam przez ponad 100 lat, jednak z uwagi na mały obszar, jaki zajmowało, przebudowa i unowocześnienie były niemożliwe. W 1910 roku stado zaczyna funkcjonować na Miłosnej…

Źródło: „Miłosna miasteczko koniarzy” (2010) – Mieczysław Zagor

Autor wpisu: mgr inż. Mieczysław Zagor | Aktualizowano: 2025/09/24



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Stado Ogierów i 'Nadwiślanin’ Kwidzyn” (2025)

„Rzuć serce za przeszkodę” (2022) – Mieczysław Zagor

Stado Ogierów Miłosna (2021) | FILM

„100 lat Miłosnej w Kwidzynie” (2010)

Krople Historii 2010-18

„Koń-iskra” (2000) – Mieczysław Zagor

„Rozwój sportu jeździeckiego przy Stadzie Ogierów w Kwidzynie” (1996) – Mieczysław Zagor

„Pierwszy okres działalności Stada Ogierów w Kwidzynie (1788-1944)” (1996) – Mieczysław Zagor

„Krótka charakterystyka wybitnych koni sportowych i użytkowych w ośrodku kwidzyńskim” (1996) – Mieczysław Zagor

„Stado Ogierów w Kwidzynie po II wojnie światowej” (1996) – Mieczysław Zagor

„Charakterystyka osiągnięć jeźdźców kwidzyńskich w Mistrzostwach Polski” (1996) – Mieczysław Zagor

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. I” (1996) – Mieczysław Zagor

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. II” (1996) – Mieczysław Zagor

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. III” (1996) – Mieczysław Zagor

„Trzy incydenty” (1992) – Mieczysław Zagor

„Jeźdźcy i konie – Helios” (1991) – Helena Zagor

„Mistrzostwa Polski WKKW Juniorów Kwidzyn” (1988) – Artur Bober

„40 lat działalności Państwowego Stada Ogierów w Kwidzynie” (1986) – Adam Jończyk

„Jacek Daniluk już nie wystartuje” (1986) – Janina i Zygmunt Krukowscy, Helena Zagor

„Jubileuszowe XXV Mistrzostwa Polski WKKW w Kwidzynie” (1976) – Wojciech Mickunas

„O nas” [www.milosna.kwidzyn.pl] [2025/04/08]

„100 lat Miłosnej w Kwidzynie” (2010)

„40 lat działalności Państwowego Stada Ogierów w Kwidzynie” (1986) – Adam Jończyk

„Charakterystyka osiągnięć jeźdźców kwidzyńskich w Mistrzostwach Polski” (1996) – Mieczysław Zagor

„Jacek Daniluk już nie wystartuje” (1986) – Janina i Zygmunt Krukowscy, Helena Zagor

„Jeźdźcy i konie – Helios” (1991) – Helena Zagor

„Jubileuszowe XXV Mistrzostwa Polski WKKW w Kwidzynie” (1976) – Wojciech Mickunas

„Koń-iskra” (2000) – Mieczysław Zagor

Krople Historii 2010-18

„Krótka charakterystyka wybitnych koni sportowych i użytkowych w ośrodku kwidzyńskim” (1996) – Mieczysław Zagor

„Mistrzostwa Polski WKKW Juniorów Kwidzyn” (1988) – Artur Bober

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. I” (1996) – Mieczysław Zagor

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. II” (1996) – Mieczysław Zagor

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. III” (1996) – Mieczysław Zagor

„O nas” [www.milosna.kwidzyn.pl] [2025/04/08]

„Pierwszy okres działalności Stada Ogierów w Kwidzynie (1788-1944)” (1996) – Mieczysław Zagor

„Rozwój sportu jeździeckiego przy Stadzie Ogierów w Kwidzynie” (1996) – Mieczysław Zagor

„Rzuć serce za przeszkodę” (2022) – Mieczysław Zagor

„Stado Ogierów i 'Nadwiślanin’ Kwidzyn” (2025)

Stado Ogierów Miłosna (2021) | FILM

„Stado Ogierów w Kwidzynie po II wojnie światowej” (1996) – Mieczysław Zagor

„Trzy incydenty” (1992) – Mieczysław Zagor

„Stado Ogierów i 'Nadwiślanin’ Kwidzyn” (2025)

„Rzuć serce za przeszkodę” (2022) – Mieczysław Zagor

Stado Ogierów Miłosna (2021) | FILM

„100 lat Miłosnej w Kwidzynie” (2010)

Krople Historii 2010-18

„Koń-iskra” (2000) – Mieczysław Zagor

„Rozwój sportu jeździeckiego przy Stadzie Ogierów w Kwidzynie” (1996) – Mieczysław Zagor

„Pierwszy okres działalności Stada Ogierów w Kwidzynie (1788-1944)” (1996) – Mieczysław Zagor

„Krótka charakterystyka wybitnych koni sportowych i użytkowych w ośrodku kwidzyńskim” (1996) – Mieczysław Zagor

„Stado Ogierów w Kwidzynie po II wojnie światowej” (1996) – Mieczysław Zagor

„Charakterystyka osiągnięć jeźdźców kwidzyńskich w Mistrzostwach Polski” (1996) – Mieczysław Zagor

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. I” (1996) – Mieczysław Zagor

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. II” (1996) – Mieczysław Zagor

„Moja kronika – Kwidzyn 1788-1995 cz. III” (1996) – Mieczysław Zagor

„Trzy incydenty” (1992) – Mieczysław Zagor

„Jeźdźcy i konie – Helios” (1991) – Helena Zagor

„Mistrzostwa Polski WKKW Juniorów Kwidzyn” (1988) – Artur Bober

„40 lat działalności Państwowego Stada Ogierów w Kwidzynie” (1986) – Adam Jończyk

„Jacek Daniluk już nie wystartuje” (1986) – Janina i Zygmunt Krukowscy, Helena Zagor

„Jubileuszowe XXV Mistrzostwa Polski WKKW w Kwidzynie” (1976) – Wojciech Mickunas

„O nas” [www.milosna.kwidzyn.pl] [2025/04/08]

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Wilhelm Karol Rómmel

Specjalista w budowie torów przeszkód zarówno w WKKW, jak i w powożeniu (z uprawnieniami międzynarodowymi). Syn płk. Karola Rómmla – najwybitniejszego jeźdźca okresu międzywojennego, trzykrotnego olimpijczyka i brązowego medalisty drużynowego w WKKW (Amsterdam 1928).

Jacek Daniluk

Urodził się 1 września 1961 roku w Kwidzynie, jako syn Tadeusza i Eryki z domu Schulen. Ma dwie siostry: Małgorzatę i Martę. Jego żoną jest Ewa z domu Mocarska. Absolwent Technikum Mechanizacji Rolnictwa. Zawodnik Ludowego Klubu Sportowego „Nadwiślanin” Kwidzyn, jeździec specjalizujący się w WKKW, olimpijczyk z Moskwy 1980. Brązowy medalista drużynowych mistrzostw Europy w WKKW…

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Jerzy Grabowski

Jeździec, hodowca, dyrektor Stada Ogierów w Kwidzynie, trener reprezentacji Polski w WKKW na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium 1972.

NORTON (EFFORT-NEKANDA)

Srebro drużynowo i 6 miejsce indywidualnie na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku to największe sukcesy Nortona dosiadanego przez Wiesława Hartmana.

Wiesław Hartman

Srebrny drużynowy medalista IO Moskwa 1980. Wielokrotny medalista Mistrzostw Polski w skokach przez przeszkody. Instruktor jeździectwa.

Andrzej Orłoś

Olimpijczyk. Mistrz Polski w Ujeżdżeniu, Skokach i WKKW. Hodowca. Trener kadry
narodowej w skokach i olimpijskiej w WKKW. Mentor i pierwszy trener (obok Wandy
Wąsowskiej) medalisty MP w WKKW Artura Bobera.



Galeria:

Załoga Państwowego Stada Ogierów w Kwidzynie. Rok 1986.
Od lewej w pierwszym rzędzie siedzą: Zygmunt Klein – koniuszy PSO, Ryszard Wojnarowicz – magazynier, Adam Jończyk – kierownik ZT, Helena Zagor – gł. specjalista ds. sportu, Józef Zagor – dyrektor PSO, Cecylia Czarnowska – główna księgowa, Sabina Tutaj – st. księgowa, Konstanty Fras – st. specjalista, Wacław Książek – koniuszy ZT. W drugim rzędzie stoją: masztalerze – Jerzy Szalczewski, Franciszek Bogusz i Wacław Ciok, Jan Zięciak – ujeżdżacz ZT, Tadeusz Kogut -masztalerz, Jacek Daniluk – ujeżdżacz i sportowiec, Werner Goik – ujeżdżacz ZT, Józef Olszta – ujeżdżacz ZT, masztalerze Karol Gałecki i Szczepan Jedowski, a między nimi Paweł Kopyczyński – rymarz. W trzecim rzędzie stoją: masztalerze Stanisław Bogusz i Jerzy Szczodrowski, Benedykt Jaroszewski – stolarz, Bernard Kościeński -kierowca, Rajmund Kąkolewski – stolarz, Józef Biedrzycki – podkuwacz, Bronisław Lisewski – podkuwacz, Zygfryd Bednarski – konserwator, Józef Nemitz – stolarz, Roman Andrzejewski – podkuwacz. W czwartym rzędzie stoją: ujeżdżacze ZT – Rajmund Majowski, Andrzej Słowiński i Jarosław Kubiak, Marian Strzelczyk -podkoniuszy PSO, Wiesław Hartman – ujeżdżacz i sportowiec, ujeżdżacze ZT Adam Adamczyk i Kazimierz Szalczewski.




Patron Honorowy:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Patronem Honorowym Legendy Karola Rómmla

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Karola Rómmla.

Opiekunowie: Wioletta i Karolina Rómmel, Andrzej Lohmann

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Żołnierz, trener, artysta – malarz, rysownik i jeździec. Trzykrotny olimpijczyk (1912 – Sztokholm, 1924 – Paryż, 1928 – Amsterdam), związany z KJK w Łodzi (od 1937 roku) oraz z JLKS w Sopocie (po wojnie).

Urodzony 22 maja 1888 w Grodnie.

Odznaczony: krzyż srebrny orderu Wojennego Virttuti Militari, Medal za wojnę 1918-1921, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Domowego pw. świętych Maurycego i Łazarza (Włochy),
Medal V Olimpiady (1912, Sztokholm, Szwecja) – tutaj, gdyby nie potknięcie Ziablika na ostatnim rowie, które spowodowało upadek i złamanie u jeźdźca kilku żeber, najprawdopodobniej zwyciężyłby w tym konkursie. Za doskonałą jazdę przyznano mu medal olimpijski, który miał prawo nosić razem z orderami.

Trzykrotny olimpijczyk
– Sztokholm 1912 (w reprezentacji Rosji): skoki przez przeszkody indywidualnie – 9 miejsce, koń Ziablik.
Paryż 1924: skoki przez przeszkody indywidualnie – 10 miejsce, drużyna – 6 miejsce, koń Faworyt; WKKW: indywidualnie – 10. miejsce, drużyna – 7 miejsce, koń Krechowiak;
Amsterdam 1928: WKKW: indywidualnie 26 miejsce, drużyna – 3 miejsce (brązowy medal), koń Donneuse.

Karol Rómmel na koniu Revcliffe był członkiem ekipy (Królikiewicz/PICADOR, Kazimierz Szosland/CEZAR, Henryk Dobrzański/MUM EXTRA-DRY), która w Nicei (Francja) 26 kwietnia 1925 roku wywalczyła dla Polski pierwszy Puchar Narodów.

Przyczynił się do zdobycia Pucharu Narodów dla Polski jeszcze w roku 1927 w Nowym Jorku i 1928 w Nicei.

Był mistrzem Polski w roku 1935 na klaczy Sachara i 1937 na wałachu Dyngus. Na tym samym koniu zdobył też srebrny medal w 1938 roku. Brązowy medal MP zdobył w 1934 na Aliancie.

Baron Karol Rómmel ukończy Korpus Kadetów w Odessie w 1906 roku, a Pawłowską Junkierską Szkołę Piechoty w Petersburgu w 1908 roku.

Służbę jako podporucznik zaczął w Izmajłowskim Pułku Pieszej Gwardii w Petersburgu. Tam też z pomocą dowódcy zaczął studiować malarstwo i rysunek w klasie batalistycznej N.S. Samokisza na ASP w Petersburgu.

Jako oficer piechoty (!!) został reprezentantem Rosji w jeździeckiej ekipie olimpijskiej (Sztokholm 1912). W 1913 roku Karol Rómmel ustanowił w Petersburgu rekord skoku na szerokość – 694 cm, na klaczy pełnej krwi angielskiej MONNA VANNA.

W Armii Rosyjskiej do roku 1917 w stopniu pułkownika. Do Wojska Polskiego został przyjęty 15.07.1919 roku, w stopniu majora. W Polsce kierował między innymi Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu (polskim ośrodkiem szkolenia reprezentacji jeździeckiej).

W roku 1938 nakładem Wojskowego Instytutu Naukowo-Oświatowego, wydał książkę: „Zaprawa i jazda wyścigowa – praktyczne wskazówki zaprawy konia do wyścigów z przeszkodami i biegów na przełaj”.

W 1939 roku ustanowił rekord Polski w skoku na wysokość 198 cm, na koniu DYNGUS. W latach 1919-1939 brał udział w ponad 490 konkursach i wyścigach przeszkodowo-płotowych, zdobywając pierwsze miejsce ponad 200 razy.

W roku 1937 zorganizował w Łodzi – Klub Jazdy Konnej, którym kierował aż do wybuchu wojny (1939). Po wojnie był między innymi trenerem w Jeździeckim Ludowym Klubie Sportowym w Sopocie oraz współpracownikiem i konsultantem reżyserów realizujących batalistyczne filmy: „Krzyżacy” (1960), „Lotna” (1959).

W filmie „Lotna” wystąpił w roli proboszcza. Jak pisał ks. Andrzej Luter (Gazeta Wyborcza 6.02.2014) – ” ’Lotna’ tak naprawdę była pożegnaniem z taką narodową tradycją, którą symbolizuje szwadron kawalerii – wzruszający, ale jednocześnie całkowicie anachroniczny. Nie da się zachować tradycji, wiary przodków, patrząc tylko w przeszłość. Stary ksiądz na koniu był symbolem czegoś ożywczego, radosnego, nawet w obliczu śmierci, nierozdrapującego swoich ran i krzywd, tylko idącego naprzód w świat – taki, jaki on jest.

Karol Rómmel był człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym. Spełnił się jako żołnierz, jeździec, artysta, trener, pisarz a nawet aktor.

Jego syn – Wilhelm Karol Rómmel, urodzony 9.02.1959 odziedziczył po ojcu zdolności plastyczne i tak jak ojciec był wspaniałym kompanem. Ceniony budowniczy krosów, zginął tragicznie 25.07.2003 w wypadku samochodowym, wracając z Moskwy gdzie stawiał przeszkody terenowe na zawody międzynarodowe w WKKW.

Źródło: Konno po sławę (2012) – Witold Duński

Autor wpisu: Witold Duński | Aktualizowano: 2025/09/11


Karol Rómmel zmarł w Elblągu 7 marca 1967 r., w wieku 79. lat. Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku Wrzeszczu.


1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego

(mp. Warszawa, otok amarantowy).

Pułk nawiązywał do tradycji 1 Pułku Lekkokonnego Polskiego Gwardii cesarza Napoleona I oraz 1 Pułku Ulanów Legionów Polskich „Beliny”. Odtworzony został w listopadzie 1918 r. przez oficerów dawnego 1 p.uł. Leg. z rtm. Gustawem Orlicz-Dreszerem na czele. Od 1921 r. pułk stacjonował w Warszawie w pobliżu Belwederu. Mówiono, że należał do elity pułków kawalerii okresu międzywojennego. Popularnie nazywany był „Gwardią Narodową”, choć oficjalnie nigdy tej nazwy nie otrzymał.

Ciesz się dzielny szwoleżerze,
Masz protekcję w Belwederze.

Szwoleżery kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Kręcą d…, kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Chcą gwardyjskie mieć maniery.
Be Be ery, szwoleżery.

Zawsze dumny z szefa swego,
To szwoleżer Piłsudskiego.

Szwoleżerski górą bierze,
Przy protekcji w Belwederze.

W Belwederze, na kwaterze
Pośpisz bracie szwoleżerze.

A pamiętaj szwoleżerze,
Że masz wartę w Belwederze.

Od parady i od święta,
Dla ochrony Prezydenta.

Siedzą sobie tak w Warszawie
Przy kieliszku i przy kawie.

Cała kupa jest frajerów
W pierwszym pułku szwoleżerów.

Więcej panów niż frajerów,
To jest pierwszy szwoleżerów.

Trochę panów i malarzy,
To jest pierwszy pułk koniarzy.

Z adiutantów i lekarzy
Ma Warszawa pułk gówniarzy.

Źródło: Żurawiejki (1995) – Stanisław Radomyski



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Karol Rómmel” (2023) – Witold Sikorski

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Prace Karola Rómmla w Bogusławicach” – Marek Gajda

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy” (2002) – Witold Domański

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIV” (1993) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. IV” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. III” (1989) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Karol Rómmel” (1967) – Roman Rogowski

„Niepowetowana strata” (1967) – Władysław Byszewski

„Jeździectwo dla wszystkich” (1957) – Karol Rómmel

„Zaprawa i jazda wyścigowa” (1938) – Karol Rómmel

„Przygotowanie konia do konkursów hippicznych” (1933) – Karol Rómmel

„Ppłk. Karol bar. Rómmel jubilatem” (1932) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Wrażenia z Pignerolo i Tor di Quinto” (1922) – Sergiusz Zahorski

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel cd – część III | FILM

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel – część II | FILM

„Karol Rómmel – olimpijczyk, pułkownik, malarz” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/07/28]

„Karol Rómmel – wzbudził podziw króla Szwecji, papież Franciszek zapamiętał go na lata” [www.sportowefakty.wp.pl] [2025/07/28]

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel cd – część III | FILM

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel – część II | FILM

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. III” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IV” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIV” (1993) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Niepowetowana strata” (1967) – Władysław Byszewski

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeździectwo dla wszystkich” (1957) – Karol Rómmel

„Karol Rómmel” (1967) – Roman Rogowski

„Karol Rómmel” (2023) – Witold Sikorski

„Karol Rómmel – olimpijczyk, pułkownik, malarz” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/07/28]

„Karol Rómmel – wzbudził podziw króla Szwecji, papież Franciszek zapamiętał go na lata” [www.sportowefakty.wp.pl] [2025/07/28]

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Ppłk. Karol bar. Rómmel jubilatem” (1932) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Prace Karola Rómmla w Bogusławicach” – Marek Gajda

„Przygotowanie konia do konkursów hippicznych” (1933) – Karol Rómmel

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Wrażenia z Pignerolo i Tor di Quinto” (1922) – Sergiusz Zahorski

„Zaprawa i jazda wyścigowa” (1938) – Karol Rómmel

„Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy” (2002) – Witold Domański

„Karol Rómmel” (2023) – Witold Sikorski

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Prace Karola Rómmla w Bogusławicach” – Marek Gajda

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy” (2002) – Witold Domański

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIV” (1993) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. IV” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. III” (1989) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Karol Rómmel” (1967) – Roman Rogowski

„Niepowetowana strata” (1967) – Władysław Byszewski

„Jeździectwo dla wszystkich” (1957) – Karol Rómmel

„Zaprawa i jazda wyścigowa” (1938) – Karol Rómmel

„Przygotowanie konia do konkursów hippicznych” (1933) – Karol Rómmel

„Ppłk. Karol bar. Rómmel jubilatem” (1932) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Wrażenia z Pignerolo i Tor di Quinto” (1922) – Sergiusz Zahorski

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel cd – część III | FILM

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel – część II | FILM

„Karol Rómmel – olimpijczyk, pułkownik, malarz” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/07/28]

„Karol Rómmel – wzbudził podziw króla Szwecji, papież Franciszek zapamiętał go na lata” [www.sportowefakty.wp.pl] [2025/07/28]

„Karol Rómmel” (2023) – Witold Sikorski

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Prace Karola Rómmla w Bogusławicach” – Marek Gajda

„Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy” (2002) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIV” (1993) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. IV” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. III” (1989) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Karol Rómmel” (1967) – Roman Rogowski

„Niepowetowana strata” (1967) – Władysław Byszewski

„Przygotowanie konia do konkursów hippicznych” (1933) – Karol Rómmel

„Ppłk. Karol bar. Rómmel jubilatem” (1932) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Wrażenia z Pignerolo i Tor di Quinto” (1922) – Sergiusz Zahorski

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Wilhelm Karol Rómmel

Specjalista w budowie torów przeszkód zarówno w WKKW, jak i w powożeniu (z uprawnieniami międzynarodowymi). Syn płk. Karola Rómmla – najwybitniejszego jeźdźca okresu międzywojennego, trzykrotnego olimpijczyka i brązowego medalisty drużynowego w WKKW (Amsterdam 1928).

Czytaj więcej…

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Jacek Woźniakowski

Polski historyk sztuki, pisarz, eseista, publicysta, dziennikarz, edytor, wydawca, tłumacz literatury pięknej. Pierwszy demokratycznie wybrany prezydent Krakowa (w latach 1990–1991). Profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Czytaj więcej…



Galeria:

Zdjęcia pochodzą ze zbiorów NAC, oraz ze zbiorów rodziny Karola Rómmla.