Wpisy


Patron Honorowy: Marek Komorowski

Patron Honorowy: Warszawsko-Mazowiecki Związek Jeździecki

Warszawsko-Mazowiecki Związek Jeździecki został założony w 1964 roku z inicjatywy płk. Jana Wieżańskiego byłego jeźdźca i kawalerzysty. Obejmuje swym zasięgiem obszar Mazowsza.

Mecenas: Mirosław Betka

Mirosław Betka – przedsiębiorca, jeździec ujeżdzeniowy i trener, kilkukrotny reprezentant Polski

Opiekunowie: Agata Wąsowska i Justyna Szulc

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Olimpijka, dwukrotna II wicemistrzyni Polski w ujeżdżeniu, trenerka oraz działaczka Polskiego Związku Jeździeckiego.

Urodziła się 28 czerwca 1931 roku w majątku Niemojewo na Kujawach, należącym do jej rodziców, należącym do jej rodziców Ludwika Siniarskiego Czaplickiego i Hanny z domu Komorowskiej. Brat Andrzej. Mąż Adam Wąsowski. Córki Agata Wanda i Justyna Wanda. Absolwentka Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie i Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu.

Igrzyska Olimpijskie:

Moskwa 20 lipca – 3 sierpnia 1980 – czwarte miejsce na Damazym drużynowo w Ujeżdżeniu wspólnie z Elżbietą Morciniec na Sumie, Józefem Zagorem na Heliosie. Czternaste miejsce indywidualnie na Damazym.

Mistrzostwa Polski w Ujeżdżeniu:

Książ 15 – 17 września 1978 – brązowy medal na Damazym.
Książ 7 – 9 września 1979 – brązowy medal na Damazym.

Konie w życiu Wandy Siniarskiej-Czaplickiej Wąsowskiej weszły z wielu stron. Konno, pod Orszą, w rodzinnym majątku jeździła babka, Kazimiera Komorowska z domu Pajewska.

Konno jeździł w swoim majątku pod Orszą (12 000 ha) dziadek, hrabia Władysław Komorowski.

Źródło: „Siniarska-Czaplicka-Wąsowska Wanda” (2012) – Witold Duński

Autor wpisu: Witold Duński | Aktualizowano: 2025/09/18



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):



Pokrewne Legendy:

Adam Jan Wąsowski

Lekarz weterynarii, który całe swoje życie związał z ukochanymi końmi i sportem jeździeckim. Cieszył się ogromnym szacunkiem hodowców, sportowców i środowiska naukowego.

Czytaj więcej…



Galeria:





Patron Honorowy: Wanda Siniarska-Wąsowska wraz z rodziną

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Janusza Komorowskiego.

Opiekun: Krystyna Rudowska

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Major Wojska Polskiego, jeździec sportowy, olimpijczyk z Berlina, medalista Mistrzostw Polski w WKKW. Po wojnie trener jeździectwa w Anglii i Argentynie.

Urodzony 9 października 1905 w Warszawie.

Majora Janusza Komorowskiego, spotkałam w 1987 r. w trakcie zbierania materiałów do biografii kawalerzystów i wybitnych polskich jeźdźców. Wykonałam telefon z prośbą o spotkanie i major od razu zaprosił mnie na rozmowę do domu.

Mieszkał na ul. Czerniakowskiej 157 m12, w miejscu mu bliskim ze wspomnień w okolicy ul. Podchorążych, gdzie mieściły się przed wojną koszary 1. Dywizjonu Artylerii Konnej oraz ul. Szwoleżerów, gdzie dawniej mieściły się koszary 1. Pułku Szwoleżerów. Pan Major, nie znosił spóźniania się, więc przyjeżdżałam na miejsce wcześniej i czekałam przed drzwiami, a kiedy wybijała dokładna godzina stukałam do drzwi.

Po pierwszym spotkaniu już regularnie co kilka dni bywałam w niezwykle gościnnym domu Państwa Komorowskich, zawsze była gorąca herbata z malinami i kieliszeczek wiśniówki. Ja włączałam magnetofon a Pan Major opowiadał. Szybko nasze spotkania przerodziły się w dyskusje o życiu i naszej polskiej niełatwej historii.

Od Majora, otrzymałam, oprócz dziesiątek godzin jego opowieści nagranych na taśmie, także pamiątkowe zdjęcie z dedykacją i negatywy zdjęć z fotografii z prywatnego archiwum. Z naszych rozmów powstało kilka artykułów i film emitowany w Telewizji Polskiej. Pan Major zgodził się na wystąpienie w filmie, ale nie chciał się zgodzić na mówienie wprost do kamery, nagraliśmy więc jego wypowiedzi oddzielnie (tzw. off-y) i podkładaliśmy głos pod sceny kręcone kamerą. (…)

Źródło: „Koń niósł go przez całe życie – wspomnienia Krystyny Rudowskiej o mjr Januszu Komorowskim” (2020) – Krystyna Rudowska

Autor wpisu: Krystyna Rudowska | Aktualizowano: 2025/09/18

Dziękujemy Pani Krystynie Rudowskiej za przygotowanie wyczerpującej biografii Janusza Komorowskiego. Publikujemy poniżej wstęp, reszta artykułu dostępna w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej – Redakcja portalu Legendy Polskiego Jeździectwa.


Janusz Komorowski zmarł 24 listopada 1993 w Warszawie, w wieku 88 lat. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (225-6-12).



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):



Pokrewne Legendy:

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Czytaj więcej…

Stanisław Czerniawski

Rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, olimpijczyk (rezerwowy w skokach przez przeszkody, Berlin 1936), kawaler Orderu Virtuti Militari. Poległ w obronie Polski 10 września 1939 roku w rejonie Chruślina.

Czytaj więcej…



Galeria:




Patron Honorowy: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Mecenas: Adam Wyrzyk

Opiekun: Biskup Polowy Wojska Polskiego – Wiesław Lechowicz

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii pastoralnej, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie w latach 2004–2008, biskup pomocniczy tarnowski w latach 2008–2022, biskup polowy Wojska Polskiego od 2022.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej, więzień i organizator ruchu oporu w KL Auschwitz. Autor raportów o Holocauście.

Urodzony 13 maja 1901 w Ołońcu. Stracony 25 maja 1948 w Warszawie.

Oprócz zbiorowej mogiły w kwaterze na Łączce istnieje rodzinny grób symboliczny (kwatera D22-1-2).

To dzięki Witoldowi Pileckiemu świat usłyszał o masowej eksterminacji Żydów. Skazany na śmierć przez peerelowski sąd, zamordowany strzałem w tył głowy. Zrehabilitowany w 1990 roku.

Do dziś nie wiadomo, co komunistyczni oprawcy zrobili z jego ciałem.

W 2006 roku pośmiertnie odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego, siedem lat później awansowany do stopnia pułkownika. (…)

Źródło: „Stajnia rotmistrza Pileckiego” (2020) – Piotr Dzięciołowski / hejnakon.pl… (po kliknięciu przejdziesz do portalu HEJ NA KOŃ)

Autor wpisu: Piotr Dzięciołowski | Aktualizowano: 2025/09/18


Witold Pilecki, oskarżony i skazany przez władze komunistyczne Polski Ludowej na karę śmierci, w wieku 47 lat, został stracony 25 maja 1948. Został najprawdopodobniej pochowany w kwaterze „Ł” na warszawskich Powązkach Wojskowych



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):



Pokrewne Legendy:



Galeria:

Witold Pilecki podczas defilady w Lidzie.

Witold Pilecki podczas ćwiczeń.

Rtm. Witold Pilecki na zawodach o Mistrzostwo Armii, Baranowicze 1933. Fot.: ze zbiorów rodzinnych.

Na zawodach hipicznych; W środku Witold Pilecki, obok, na kolanach znajomego oficera, Andrzej Pilecki. Fot.: ze zbiorów rodzinnych.

Zofia Pilecka-Optułowicz i Andrzej Pilecki. Fot.: IPN.




Mecenas: Prof. Mariusz Wideryński

Fotograf oraz nauczyciel akademicki (ASP Warszawa). Od końca lat 80-tych wykonuje wolny zawód fotografa współpracując z wydawnictwami i agencjami w kraju i za granicą.

Patron Honorowy: Jerzy Iwaszkiewicz

Mecenas: Małgorzata Raczkowska – Pabel

Opiekunowie: Rodzina Raczkowskich (Małgorzata i Marek wraz z dziećmi)

Opiekun: Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie

Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie to ważne centrum kultury i edukacji artystycznej, łączące wystawy, film, edukację, wydarzenia cykliczne, konkursy dla młodych artystów oraz stałe ekspozycje, w tym dzieł Beksińskiego — wszystko to tworzy jej silną pozycję na mapie kulturalnej regionu.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Jedna z najbardziej znanych fotografików koni, autorka kapitalnych ujęć z dzikich pastwisk Norwegii oraz kultowych fotografii z Janowa, Michałowa i Białki.

Urodzona 21 marca 1932 roku w Warszawie.

Fotograf, członkini Związku Polskich Artystów Fotografików, całe życie związana z Warszawą. Fotografią zainteresowała się na początku lat 60., początkowo uwieczniając życie codzienne i rodzinne. Wkrótce odkryła pasję do fotografii prasowej, szczególnie fotoreportażu, a jej zdjęcia zaczęły pojawiać się w prasie codziennej i czasopismach. Szybko zdobyła renomę jako autorka fotografii przyrody, zwierząt, a przede wszystkim koni. Fascynacja pięknem konia arabskiego zaowocowała stworzeniem unikalnego, najbogatszego w Polsce archiwum zdjęć tej rasy, obejmującego trzy dekady hodowli.

Jej dorobek obejmuje liczne publikacje. Już w latach 1973–1975 fotografie z pierwszego okresu twórczości ukazały się w albumach Pferde, Pferde, Araber Pferde i Aus meinem Tieralbum, wydanych przez niemieckie wydawnictwo Südwest. Przełomem w jej pracy artystycznej były lata 80., gdy pod wpływem wydawców podjęła decyzję o fotografowaniu w kolorze. Choć początkowo była to trudna zmiana – dotąd pracowała wyłącznie w czerni i bieli – z czasem barwna, malarska stylistyka stała się jej znakiem rozpoznawczym.

Stała współpraca z wydawcami z Niemiec i Szwajcarii zaowocowała publikacją jej zdjęć w prestiżowych kalendarzach, wielokrotnie nagradzanych na europejskich konkursach. Brała udział w licznych wystawach międzynarodowych i indywidualnych, m.in. w Kolumbii (1983), Danii (1985), Szwecji (1985) oraz w warszawskiej galerii ZPAF (1990). W tym samym roku na międzynarodowej wystawie Horses of the World w Rydze zdobyła Grand Prix.

Przez 20 lat była autorką zdjęć do katalogów słynnych aukcji koni arabskich. W 1992 roku wydała autorski album Araby.

Często przebywała w Skandynawii – w Szwecji fotografowała konie czystej krwi arabskiej, a od 1996 roku także w Norwegii, gdzie dokumentowała letnie wypasy koni w górach, uwieczniając fiordingi, kuce i dole. Na przełomie 2001/2002 roku w galerii ZPAF w Warszawie odbyła się jej retrospektywna wystawa „Świat pełen koni”.

Autorzy wpisu: Hanna Łysakowska | Aktualizowano: 2025/09/10


Zofia Raczkowska zmarła 27 kwietnia 2013 roku w Warszawie.
Spoczywa na cmentarzu w Komorowie



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Marian Gadzalski

Polski artysta fotograf, dla którego konie i pejzaże Podlasia stały się życiową pasją. Uznawany za jednego z największych mistrzów fotografii koni w Polsce.

Czytaj więcej…



Galeria:

Okładka albumu „Black & White” – fot. Zofia Raczkowska. Wydawca: Bober Team Non Profit.

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka (kliknij zdjęcie aby zobaczyć fragmenty albumu w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej – strona otworzy się w nowym oknie).




Patron Honorowy: Ministerstwo Sportu i Turystyki – Ireneusz Raś (Sekretarz Stanu)

Ministerstwo Sportu i Turystyki. Wśród jego celów jest poprawa bazy sportowej w Polsce, upowszechnienie sportu dzieci i młodzieży czy poprawa pozycji polskich sportowców w światowym współzawodnictwie. Do celów z zakresu turystyki ministerstwa sportu należy wzmocnienie polskiej oferty turystycznej (odwiedź stronę patrona honorowego).

Patron Honorowy: Grzegorz Gajewski

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Zdzisława Dziadulskiego.

Opiekun: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Dwukrotny olimpijczyk (Paryż 1924 – na koniu Zefir, Amsterdam 1928 – na koniu The Lad jako rezerwowy). Oficer 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodzony 8 grudnia 1896 roku w Krakowie.

Syn Leona i Katarzyny z Korneckich. Już w czasie nauki w szkole średniej był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich.

W sierpniu 1914 roku wstąpił do oddziałów Piłsudskiego. Walczył w szeregach 1 Pułku Ułanów Legionów Polskich, w 1917 roku był ranny.

W listopadzie 1918 roku zgłosił się w Hrubieszowie do odtwarzanego przez rtm. Gustawa Orlicz-Dreszera 1 pułku (później 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego), z którym walczył w wojnie polsko-bolszewickiej – dwukrotnie ranny w 1919 i 1920 roku. Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Awanse w Wojsku Polskim: 3 lutego 1920 roku mianowany na stopień podporucznika kawalerii, zweryfikowany jako porucznik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku, 1924 rotmistrz, 1932 major, 1939 podpułkownik, 2007, pośmiertnie – pułkownik.

Doskonale oceniany przez przełożonych – jako o żołnierz, dowódca i jeździec.

W macierzystym 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego był m.in. dowódcą szwadronu, kwatermistrzem, a od października 1936 roku zastępcą dowódcy. W lipcu 1939 roku został odkomenderowany do Wojskowego Biura Historycznego, po ogłoszeniu mobilizacji wrócił do pułku. (…)

Źródło: „Zdzisław Dziadulski – dwukrotny olimpijczyk zamordowany w Katyniu” (2020) – Hanna Łysakowska

Autor wpisu: Hanna Łysakowska | Aktualizowano: 2025/09/12


Zdzisław Dziadulski wiosną 1940 roku wraz z jeńcami osadzonymi w Starobielsku został przewieziony do Charkowa i zamordowany. Miał wtedy 44 lata. Pochowany wraz z innymi jeńcami na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie, w Piatichatkach.


1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego

(mp. Warszawa, otok amarantowy).

Pułk nawiązywał do tradycji 1 Pułku Lekkokonnego Polskiego Gwardii cesarza Napoleona I oraz 1 Pułku Ulanów Legionów Polskich „Beliny”. Odtworzony został w listopadzie 1918 r. przez oficerów dawnego 1 p.uł. Leg. z rtm. Gustawem Orlicz-Dreszerem na czele. Od 1921 r. pułk stacjonował w Warszawie w pobliżu Belwederu. Mówiono, że należał do elity pułków kawalerii okresu międzywojennego. Popularnie nazywany był „Gwardią Narodową”, choć oficjalnie nigdy tej nazwy nie otrzymał.

Ciesz się dzielny szwoleżerze,
Masz protekcję w Belwederze.

Szwoleżery kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Kręcą d…, kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Chcą gwardyjskie mieć maniery.
Be Be ery, szwoleżery.

Zawsze dumny z szefa swego,
To szwoleżer Piłsudskiego.

Szwoleżerski górą bierze,
Przy protekcji w Belwederze.

W Belwederze, na kwaterze
Pośpisz bracie szwoleżerze.

A pamiętaj szwoleżerze,
Że masz wartę w Belwederze.

Od parady i od święta,
Dla ochrony Prezydenta.

Siedzą sobie tak w Warszawie
Przy kieliszku i przy kawie.

Cała kupa jest frajerów
W pierwszym pułku szwoleżerów.

Więcej panów niż frajerów,
To jest pierwszy szwoleżerów.

Trochę panów i malarzy,
To jest pierwszy pułk koniarzy.

Z adiutantów i lekarzy
Ma Warszawa pułk gówniarzy.

Źródło: Żurawiejki (1995) – Stanisław Radomyski



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…



Galeria:




Patron Honorowy:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Patron Honorowy Legendy Jana Kazimierza Mickunasa

Mecenasi: Jolanta i Jacek Kołodzińscy wraz z dziećmi – Aleksandrą i Adamem

Opiekunowie: Zofia i Wojciech Mickunas wraz z córkami Barbarą i Bogną

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Żołnierz, jeździec, nauczyciel i trener. Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari, wicemistrz Polski w WKKW (Warszawa 1934).

Urodził się dnia 20 kwietnia 1907 r. w Kazimierzy Małej w powiecie Pińczów w województwie kieleckim.

Jan Kazimierz Mickunas był synem Kazimierza i Marianny Stanisławy z Rayskich. Rodzina Mickunasów pochodziła z Litwy, a Rayscy posiadali majątek ziemski na Kielecczyźnie. Początkowo Mickunasowie mieszkali w Ojcowie w powiecie Olkusz. Swoją edukację Jan Mickunas rozpoczął w domu rodzinnym, pod kierunkiem ojca, który był nauczycielem, a od 1917 r. uczęszczał do gimnazjum w Kielcach. Po śmierci ojca (młody Mickunas był wówczas w klasie przedmaturalnej), stryj zabrał Jana do Sosnowca, gdzie w 1924 r. złożył egzamin dojrzałości w humanistycznym Gimnazjum Państwowym im. Bolesława Prusa.

Dnia 1 września 1924 r. Jan Mickunas wstąpił do Wojska Polskiego i został wcielony do Szkoły Podchorążych w Warszawie, którą ukończył w czerwcu 1925 r. z wynikiem bardzo dobrym i pierwszą lokatą jako prymus rocznika. (…)

Źródło: „Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

Autor wpisu: Renata Urban | Aktualizowano: 2025/09/12


Jan Kazimierz Mickunas zmarł 2 listopada 1973 roku w Poznaniu. Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera e, rząd 5, grób 5).



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:



Galeria:




Patron Honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Polski Komitet Olimpijski (PKOl) jest autonomicznym, ogólnopolskim stowarzyszeniem Związków i Organizacji sportowych z siedzibą w Warszawie (kliknij aby przejść na stronę Patrona Honorowego).

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Zdzisława Kaweckiego.

Opiekun: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Srebrny medalista z IO w Berlinie (koń ’Bambino’). Kawaler Krzyża Walecznych, Srebrny Krzyż Zasługi. 7. Pułk Strzelców Konnych Wlkp.

Urodził się dnia 21 maja 1902 r. w Husiatynie na Podolu w rodzinie ziemiańskiej.

Zdzisław Szczęsny Gozdawa Kawecki Był synem Stanisława i Jadwigi z Gończakowskich.

Rodzice posiadali majątek ziemski w powiecie kosowskim. Edukację szkolną rozpoczął w szkole powszechnej w rodzinnym mieście, a kontynuował w gimnazjum klasycznym w Kołomyi. Egzamin maturalny złożył w 1921 r. w gimnazjum w Stanisławowie.

Jako uczeń gimnazjum, dnia 1 listopada 1918 r. wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej (dalej: POW). Uczestniczył w walkach z Ukraińcami na Pokuciu i w obronie Kołomyi (24-27 maja 1919 r.). Dnia 1 czerwca 1919 r. zgłosił się jako ochotnik do 6. Pułku Ułanów Kaniowskich, skąd dnia 6 listopada został oddelegowany do Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie (1919-1920), a po jej ukończeniu do Szkoły Podchorążych Jazdy w Przemyślu (1920). Dnia 1 maja 1920 r. otrzymał przydział do 18. Pułku Ułanów w Grudziądzu i awans na podchorążego (7 maja 1920 r.). (…)

Źródło: „Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] (2012) – Renata Urban

Autor wpisu: Renata Urban | Aktualizowano: 2025/09/12


Zdzisław Kawecki został rozstrzelany w Katyniu przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD, w kwietniu 1940. roku. Jest pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Zdzisław Kawecki” (2012) – Witold Duński

„Szwoleżerowie. Ułani. Strzelcy konni. Artylerzyści konni. Mistrzowie Polski i Olimpijczycy” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Bambino” (1936)

„Zdzisław Kawecki – sportowiec i oficer zamordowany w Katyniu” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/13]

„Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki” [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

„Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW” [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

„Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie” [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

„Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW” [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

„Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki” [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] (2012) – Renata Urban

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Bambino” (1936)

„Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie” [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Szwoleżerowie. Ułani. Strzelcy konni. Artylerzyści konni. Mistrzowie Polski i Olimpijczycy” (2012) – Witold Duński

„Zdzisław Kawecki” (2012) – Witold Duński

„Zdzisław Kawecki – sportowiec i oficer zamordowany w Katyniu” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/13]

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Zdzisław Kawecki” (2012) – Witold Duński

„Szwoleżerowie. Ułani. Strzelcy konni. Artylerzyści konni. Mistrzowie Polski i Olimpijczycy” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Bambino” (1936)

„Zdzisław Kawecki – sportowiec i oficer zamordowany w Katyniu” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/13]

„Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki” [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

„Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW” [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

„Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie” [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Seweryn Kulesza

Major służby stałej Wojska Polskiego, kawalerzysta, jeden z najwybitniejszych polskich jeźdźców lat trzydziestych; srebrny medalista olimpijski w drużynowym konkursie WKKW na Igrzyskach w Berlinie (1936).

Czytaj więcej…



Galeria:

Międzynarodowe Konkursy Hippiczne w Warszawie w 1937 r. Od lewej: rtm. Seweryn Kulesza na Tośce, rtm. Henryk Roycewicz na Arlekinie III, rtm. Zdzisław Kawecki na Bambino udają się do loży honorowej, gdzie gen. Juliusz Rómmel wręczy im Honorowe Odznaki Jeździeckie za zdobycie srebrnego medalu olimpijskiego na igrzyskach w Berlinie w 1936 r. Fot. ze zbiorów NAC.




Patron Honorowy: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Czesława Wojtyniaka.

Opiekun: Biskup Polowy Wojska Polskiego – Wiesław Lechowicz

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii pastoralnej, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie w latach 2004–2008, biskup pomocniczy tarnowski w latach 2008–2022, biskup polowy Wojska Polskiego od 2022.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej jako kapelan 15. Pułku Ułanów Poznańskich. Były kapelan 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich.

Urodził się 19 lipca 1891 roku w Puszczykowie powiat Poznań jako syn Walentego i Agnieszki z domu Motylak.

Czesław Wojtyniak ukończył niemieckie Gimnazjum Królewskie w Poznaniu oraz Seminarium Duchowne w Poznaniu i Gnieźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w dniu 29 grudnia 1914 r. W czasie nauki był działaczem polskich organizacji patriotycznych. Od 1915 r. wikariusz w Pniewie i Kostrzynie. Pod koniec pierwszej wojny światowej wcielony na kapelana do 7. Pułku Grenadierów w armii niemieckiej. Od jesieni 1918 r. wikariusz w Kościanie. W czasie Powstania Wielkopolskiego kapelan oddziału kawalerii.

W czerwcu 1919 r. został przyjęty jako ochotnik do Wojska Polskiego na kapelana służby czynnej w stopniu kapitana i skierowany do 15. Pułku Ułanów Poznańskich, a od grudnia 1919 r. był proboszczem 14. Dywizji Piechoty i w składzie tych formacji uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Za bohaterstwo na froncie litewsko-białoruskim 2-krotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. (…)

Źródło: „Czesław Wojtyniak – kapelan 15 Pułku Ułanów Poznańskich” (2020) – Barbara Tarkowska

Autor wpisu: Barbara Tarkowska | Aktualizowano: 2025/09/12


Czesław Wojtyniak został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w budynku więzienia w Kalininie, w kwietniu 1940 roku. Spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Andrzej Pityński

Najbardziej znany Polski rzeźbiarz w USA, w którego sercu galopowały konie. Kawaler Orderu Orła Białego, którego prace związane z historią Polski Niepodległej są bardzo ekspresyjne i mocne w przekazie.

Czytaj więcej…

Zdzisław Dziadulski

Dwukrotny olimpijczyk (Paryż 1924 – na koniu Zefir, Amsterdam 1928 – na koniu The Lad jako rezerwowy). Oficer 1 Pułku Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Czytaj więcej…



Galeria:

Ks. płk Czesław Wojtyniak i oficerowie 15. Pułku Ułanów Poznańskich. Fotokopia zdjęcia udostępnionego przez Muzeum Wojska w Poznaniu.




Patron Honorowy: Jan Krzysztof Ardanowski

Mecenas: Gospodarstwo Rolne Pszczółczyn Ewa Gotowska i Jakub Kalitowski

Opiekun: Elżbieta Perec

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Polski hipolog, pisarz i ziemianin, który w wieku 60 lat zasłynął jako „konny podróżnik po Polsce”. W 1936 roku otrzymał jedną z pierwszych pięciu Honorowych Odznak Jeździeckich – obok m.in. śp. Marszałka Józefa Piłsudskiego oraz polskich medalistów olimpijskich.

Urodzony 25 lutego 1870 w Ruszczy koło Krakowa.

Paweł Popiel nigdy nie był hrabią i nie pozwalał tak do siebie się zwracać. Gospodarował w odziedziczonych dobrach kurozwędzkich, które doprowadził do wysokiego poziomu (zwłaszcza lasy).

Miał trzy pasje. Intensywnie zajmował się odnową znacznie przetrzebionych spłatami lasów (1500 ha). Doprowadzając je do wysokiej kultury leśnej. Druga pasja to pisarstwo, które bardzo intensywnie rozwinęło się w późniejszych latach jego życia. Publikował w „Sylwanie”(czasopismo dla leśników), natomiast w „Czasie” i „Rolniku” systematycznie publikował opisy swoich podróży konnych po Polsce.

Trzecią, największą pasją Pawła Popiela była hippika i hipologia. Prowadził po ojcu niewielką stadninę koni pełnej i półkrwi. Uchodził za autorytet w dziedzinie rodowodów koni. Publikował książki i artykuły poświęcone stadninom np. „Monografia stadniny w Dzikowie” (Jeździec i Hodowca r. 1936).

Współpracował z zagranicznymi czasopismami hipologicznymi – „Sanct george zeitung”, „Die sportwelt”, „Le jockey”.

Dzięki tej współpracy popularyzował polskie hodowlę i jeździectwo. (…)

Źródło: „Paweł Popiel moimi oczami” (2020) – Elżbieta Perec

Autor wpisu: Elżbieta Perec | Aktualizowano: 2025/09/12


Paweł Popiel zmarł w Kurozwękach 23 czerwca 1936 r., w wieku 66 lat. Pochowany został w kaplicy rodzinnej Popielów przy kościele w Kurozwękach.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):



Pokrewne Legendy:



Galeria:

Paweł Popiel na klaczy Lalka.
Cyt.: „Przed sześciu laty nabyłem od znanego sportsmena p. Berysa Schona z Sosnowca, zdaje się rewindykowaną wschodnio-pruską klacz piętnem łopat łosia …
Źródło: „1421 kilometrów na koniu” str 4.

Paweł Popiel (1870-1936) i jego koń „Jedynka”.
Cyt.: „Wypadło pożegnać się ze staruszką (Lalka), wierną towarzyszką zeszłorocznej podróży, a dosiąść czteroletniej klaczy pełnej krwi własnego chowu, karo-gniadej Jedynki po Parther Dark Ronald – Panik po Ard Patrick/ od Fala II po Bob od Neck or Nothing, średniego wzrostu, rasowej w typie Ard Patricka angielskiego derbisty„.

Źródło: „2918 KILOMETRÓW NA KONIU” str. 3

Zdjęcie zrobione w Łoniowie hr. Emanuela Moszyńskiego (lata 30-te).
Paweł Popiel siedzi na klaczy Jedynka. Towarzyszy mu prawdopodobnie hr. Emanuel Moszyński (właściciel Łoniowa) lub jego syn. Jako trzecia osoba, siedzi w wózku (kałamaszce?) zaprzężonym w konia folwarcznego (tak go określił sam Paweł Popiel) pomocnik, który towarzyszył mu w wyprawach z wozem aprowizacyjnym. Fot.: Dzięki uprzejmości Zespołu Pałacowego Kurozwęki




Patron Honorowy: Polski Związek Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej​

Polski Związek Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej​ – jego celem jest dążenie do rozwoju i doskonalenie hodowli koni pełnej krwi angielskiej w Polsce

Mecenasi: Ewa Wiegandt, Aleksander Zembaczyński, Marcin Marciniak, Jerzy „George” Zbyszewski

Opiekunowie: Katarzyna Głuszek, Jan Świdziński, Andrzej Gniazdowski

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Najwybitniejszy hodowca koni w powojennej Polsce. Twórca potęgi Stadniny Koni Golejewko oraz Stadniny Koni Krasne.

Urodzony 19 lutego 1930 roku w Łaziskach na Zamojszczyźnie.

Władysław Byszewski i Jego wspomnienia o Macieju Świdzińskim:

W dniu 14 lipca 1988 r. w nowo powstałej Stadninie Koni w Krasnem, jej kierownik inż. Maciej Świdziński w trakcie sprowadzania koni z padoków został potrącony i upadając na bruk doznał silnego wstrząsu mózgu. Nieprzytomnego odwieziono do szpitala w Ciechanowie, skąd po 3 dobach został przewieziony do Warszawy, gdzie 19 lipca zakończył życie.

Maciej Świdziński urodził się 19 lutego 1930 r. w Łaziskach na Zamojszczyźnie. Tam w rodzinnym domu spędził pierwszy beztroski okres swojego dzieciństwa, które we wrześniu 1939 r. zostało przerwane wojną. Mieszkając na wsi obcował od dziecka z końmi i swe pierwsze kroki jeździeckie stawiał na kucyku. Po wojnie ukończył szkołę średnią w Lublinie, a z powodu trudnych warunków materialnych nie mógł sobie pozwolić na wyższe studia. W czasie wakacji dorabiał pracując w spółdzielni „Las” przy zbiorze runa leśnego. W 1948 r. los rzucił Go do Puszczy Kozienickiej, a mając chwilę wolnego czasu wybrał się na zwiedzenie tamtejszej stadniny. Wówczas pracowałem w PSK Kozienice i wyjeżdżając na przejażdżkę na og. Sygnet, w bramie spotkałem młodego chłopca, który mnie zaczepił sprężyście przedstawiając się i prosząc o zezwolenie na obejrzenie koni. Skierowałem Go do koniuszego, a sam kontynuowałem jazdę. Po dwu latach spotkałem Go w Mosznej i okazało się że był to właśnie Maciej Świdziński. Potem w żartach często wypominał mi, że jego odesłałem do koniuszego, a sam pojechałem konno w teren.


Źródło: „Inż. Maciej Świdziński nie żyje” (1988) – Władysław Byszewski

Autor wpisu: Władysław Byszewski | Aktualizowano: 2025/09/12


Maciej Świdziński zmarł w Warszawie 19 lipca 1988 roku, w wieku 58 lat. Został pochowany w Golejewku.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):



Pokrewne Legendy:

Maria Antonina i Michał Wojnarowscy

Maria Wojnarowska po studiach pracowała jako grafik w Wydawnictwach Handlu Zagranicznego w Warszawie, oraz projektowała ilustracje i grafikę reklamową dla wielu firm. Michał Lucjan Wojnarowski – hodowca, trener i jeździec. Działacz i organizator Polskiego Związku Jeździeckiego.

Czytaj więcej…

Polski Związek Hodowców Koni

Celem PZHK jest m.in. reprezentowanie interesów i ochrona praw hodowców koni, sprawowanie nadzoru i kontroli nad działalnością organizacyjną i merytoryczną związków i sekcji, a także doskonalenie hodowli i chowu koni.

Czytaj więcej…

Maria Kinga Świdzińska

Naukowiec i hodowczyni koni. Od 1974 prowadziła w Golejewku bardzo cenne dla polskiej hodowli prace naukowe dotyczące koni pełnej krwi angielskiej. W 1981 r. obroniła pracę doktorską dotyczącą oceny reproduktorów pełnej krwi.

Czytaj więcej…

Andrzej Gniazdowski

Wybitny specjalista chorób koni, legenda weterynarii. Opiekował się stadninami koni w Łącku, Stubnie, Strzegomiu, Książu i Pępowie, a przez 30 lat był głównym lekarzem Stadniny Koni Golejewko.

Czytaj więcej…



Galeria: