Wpisy


Patron Honorowy: Suwerenny Rycerski Zakon Szpitalników Świętego Jana Jerozolimskiego zwany Rodyjskim i Maltańskim

Zakon Św. Jana z Jerozolimy to jedna z najstarszych instytucji zachodniej i chrześcijańskiej cywilizacji. Powstały w Jerozolimie ok. roku 1050, jest on zakonem świeckim, tradycyjnie o charakterze wojskowym, rycerskim, szlacheckim. Kawalerowie Maltańscy wyróżniają się swoim zaangażowaniem w doskonaleniu duchowości w Kościele i pracy w służbie ubogim i chorym.

Mecenas: Fundacja im. Zofii i Jana Włodków

Wspiera działania edukacyjne i prace badawcze dotyczące dziejowej roli ziemian polskich poprzez dofinansowanie, nagrody i stypendia. Współpracuje w tym zakresie z instytucjami naukowymi.

Opiekunowie: Rodzina Stanisława Deskura

Opiekun: Polskie Towarzystwo Ziemiańskie oddział Kraków

Walczy o godność Polski i Polaków, poprzez unieważnienie stalinowskich dekretów z 1944 roku i lat późniejszych, wstrzymanie sprzedaży nieruchomości ziemiańskich i wspieranie powrotów do rodzinnych siedzib. PTZ wspomaga swoich członków w staraniach o odzyskanie ich ojcowizny.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego – Wydział Rolny. Wieloletni pracownik naukowy Instytutu Zootechniki, uznany naukowiec, wybitny znawca hodowli koni.

Stanisław Deskur herbu Góra Złotoskalista, pochodził z rodziny ziemiańskiej, urodzony 8 listopada 1927 roku w Sancygniowie majątku rodziców Andrzeja Ludwika (1895-1969) i Stanisławy z Kosseckich (1895-1995), położonym w ówczesnym powiecie pińczowskim województwa kieleckiego. Miał braci: Józefa, Andrzeja (późniejszego kardynała), Antoniego oraz siostrę Wandę. Protoplastą rodziny Deskurów był Francuz Joachim Jan Piotr Descours (1703-1764), który osiadł w Rzeczypospolitej. Jednym z najwybitniejszych przedstawicieli rodziny był jego prawnuk Andrzej (1825-1903) zwany „Sybirakiem”, który za udział w walkach o niepodległość Polski był dwukrotnie wywieziony w głąb Rosji.

Stanisław Deskur wychowywał się w atmosferze pamięci o niezwykłym pradziadku, który stanowił dla niego wzór i inspirację. Stąd zamiłowanie do historii. Drugą jego pasją była hodowla koni, którą odziedziczył po ojcu, hodowcy koni anglo-arabskich. Od dzieciństwa pragnął kontynuować i rozwijać dzieło swoich przodków w rodzinnej posiadłości. Niestety plany te przekreśliła reforma rolna w 1945 roku. Sancygniów, mający około tysiąc pięćset hektarów, został upaństwowiony. Wypędzeni z domu rodzinnego Deskurowie schronili się w Krakowie, ponieważ byłym właścicielom majątków po zabraniu im ziemi i domu zabroniono przebywać na terenie powiatu, w którym leżały znacjonalizowane dobra. Z tymi tragicznymi wydarzeniami Stanisław Deskur nie mógł się pogodzić do końca życia. Pragnąc kontynuować rodzinne tradycje w drastycznie zmienionych okolicznościach ukończył w 1953 r. studia zootechniczne pierwszego stopnia na Wydziale Rolno-Leśnym UJ, równocześnie pracując zarobkowo. Osobom pochodzenia ziemiańskiego wyznaczano w tamtych czasach, w ramach t.zw. przydziału pracy najtrudniejsze i najmniej popularne zajęcia. Trzeba było dużo sprytu i szczęścia, żeby dostać posadę w wymarzonych stadninach koni. W latach 1953-62 pracował w stadninach w Samborcu, Sicinach, Racocie i Rzecznej. W czasie pracy uległ wypadkowi, uszkadzając krąg. Ze względów zdrowotnych wrócił na krakowski Salwator i do Zakładu Hodowli Koni Instytutu Zootechniki w Balicach. Był z nimi związany aż do śmierci w roku 2021. Od 1955 r. równocześnie kontynuował zaocznie studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie. W 1960 r. uzyskał tytuł magistra nauk zootechnicznych. W 1963 r. uzyskał stopień doktora nauk rolniczych na podstawie obrony pracy pt. „Przebieg pierwszej po porodzie rui i owulacji u klaczy”. W  roku 1969 został mianowany kierownikiem Zakładu Hodowli Koni i tą funkcję pełnił do momentu przejścia na emeryturę w 1987 r. W latach 1982-93 dodatkowo pełnił funkcję inspektora hodowli koni w Zrzeszeniu Hodowli Zwierząt Zarodowych rejonu Kraków, obejmującym państwowe stadniny i stada ogierów na terenie południowej Polski. Zaangażował się w ratowanie ginącej w Polsce rasy koni huculskich. W latach 1995-99 był przewodniczącym komisji rewizyjnej Spółki Stadnina Koni Huculskich Gładyszów. Natomiast od 1994 do 2003 roku pełnił funkcję prezydenta Hucul International Federation, zrzeszającej hodowców konia huculskiego w środkowej Europie.

Stanisław Deskur działał też w organizacjach społecznych i charytatywnych oraz samorządzie lokalnym. Był kawalerem Zakonu Świętego Jana Jerozolimskiego, członkiem Zwierzynieckiego Komitetu Obywatelskiego, wieloletnim członkiem Rady Dzielnicy VII Zwierzyniec i Parafialnej Rady Duszpasterskiej, Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego Oddział Kraków. Przez wiele lat współpracował również z Radą i Zarządem Powiatu oraz Starostwem w Staszowie przy realizacji projektów wymiany młodzieży z Ukrainą z programu Narodowego Centrum Kultury. Był także członkiem redakcji kwartalnika „Powiat Staszowski”. Za swoje osiągnięcia został odznaczony Złotą Odznaką PZHK i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

W 1969 r. ożenił się z Heleną Kęszycką (1939-2016), z którą doczekał się dwóch synów Jana (ur. 1972) i Michała (ur. 1973).

Stanisław Deskur zmarł w wieku 93 lat w Krakowie 12 września 2021 r. Spoczął w Sanktuarium św. Jana Pawła II w Łagiewnikach.

Autorzy wpisu: Jan i Michał Deskur | Aktualizowano: 2025/09/18


Stanisław Deskur

zmarł 17 września 2021 roku w wieku 94 lat.

Urna z Jego prochami została złożona w Sanktuarium Jana Pawła II w Łagiewnikach.

Helena Kęszycka-Deskur

zmarła 8 kwietnia 2016 roku w wieku 77 lat.
18 kwietnia została pochowana w krypcie sanktuarium św. Jana Pawła II, znajdującego się na terenie Centrum Jana Pawła II w Krakowie.

Andrzej Maria Deskur

zmarł 3 września 2011. 12 września został pochowany w krypcie sanktuarium św. Jana Pawła II, znajdującego się na terenie Centrum Jana Pawła II w Krakowie.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Życiorys Stanisława Deskura” (2025) – Jan Deskur, Michał Deskur

„Helena Kęszycka Deskur” (2024) – Jan i Michał Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„’Ogród zupełnej szczęśliwości’ w bazylice św. Franciszka” (2024) – Jan Deskur | Jan Deskur

„Dr inż. Stanisław Deskur (1927–2021) – Wspomnienie” (2021) – Iwona Tomczyk-Wrona

„Historia stadniny koni w Sancygniowie” (2019) – Stanisław Deskur

„Moje studia i praca zawodowa w dziedzinie polskiej hodowli koni” (2018) – Stanisław Deskur

„Lek. med. Helena Kęszycka-Deskur” (2016) – Zesp. red | Helena Kęszycka-Deskur

„Wspomnienia o Helenie Kęszyckiej-Deskur” (2016) – Jan Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„Sancygniów” (2015) – Edward Kula

„O tym, jak nasza parafianka została mieszkańcem Nowego Jorku nie będąc nigdy w Ameryce” (2015) – Jan Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„Życiorys Stanisława Deskura” (2013) – Stanisław Deskur

„Stanisław Deskur” (2012) – Witold Duński

Życie człowieka niepospolitego (2008) – Małgorzata Iskra | Andrzej Maria Deskur

„Hodowla koni w Polsce (VII)” (2004) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni w Polsce (VI)” (2004) – Stanisław Deskur

„Wspomnienie o docencie Edwardzie Skorkowskim” (1985) – Erazm Brzeski, Stanisław Deskur

„Wspomnienie o Henryku Woźniakowskim” (1985) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni dla jeździectwa wyczynowego (art. dyskusyjny)” (1980) – Stanisław Deskur

„Światowa hodowla koni pełnej krwi angielskiej w latach 1973—1975” (1977) – Stanisław Deskur

„Stulecie Wielkiej Pardubickiej” (1974) – Stanisław Deskur

„Polska hodowla koni pełnej krwi angielskiej na tle ich hodowli w KDL” (1974) – Stanisław Deskur

„50-lecie Państwowej Stadniny Koni Kozienice” (1974) – Stanisław Deskur, Jerzy Jaworski

„Ocena stosowanych terminów krycia klaczy” (1972) – Stanisław Deskur

„Hipologiczne wrażenia z Irlandii” (1970) – Stanisław Deskur

„Federico Tesio — najwybitniejszy hodowca koni pełnej krwi w XX w” (1967) – Stanisław Deskur

„Zmarł dr n. rol. Stanisław Deskur” [www.staszowski.eu] [2025/02/27]

„Zmarli członkowie zakonu” [www.zakonmaltanski.pl] [2025/02/27]

„Wspomnienie o śp. kard. Andrzeju Marii Deskurze” [www.przewodnik-katolicki.pl] [2025/04/08]

„50-lecie Państwowej Stadniny Koni Kozienice” (1974) – Stanisław Deskur, Jerzy Jaworski

„Dr inż. Stanisław Deskur (1927–2021) – Wspomnienie” (2021) – Iwona Tomczyk-Wrona

„Federico Tesio — najwybitniejszy hodowca koni pełnej krwi w XX w” (1967) – Stanisław Deskur

„Helena Kęszycka Deskur” (2024) – Jan i Michał Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„Hipologiczne wrażenia z Irlandii” (1970) – Stanisław Deskur

„Historia stadniny koni w Sancygniowie” (2019) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni dla jeździectwa wyczynowego (art. dyskusyjny)” (1980) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni w Polsce (VI)” (2004) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni w Polsce (VII)” (2004) – Stanisław Deskur

„Lek. med. Helena Kęszycka-Deskur” (2016) – Zesp. red | Helena Kęszycka-Deskur

„Moje studia i praca zawodowa w dziedzinie polskiej hodowli koni” (2018) – Stanisław Deskur

„’Ogród zupełnej szczęśliwości’ w bazylice św. Franciszka” (2024) – Jan Deskur | Jan Deskur

„O tym, jak nasza parafianka została mieszkańcem Nowego Jorku nie będąc nigdy w Ameryce” (2015) – Jan Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„Ocena stosowanych terminów krycia klaczy” (1972) – Stanisław Deskur

„Polska hodowla koni pełnej krwi angielskiej na tle ich hodowli w KDL” (1974) – Stanisław Deskur

„Sancygniów” (2015) – Edward Kula

„Stanisław Deskur” (2012) – Witold Duński

„Stulecie Wielkiej Pardubickiej” (1974) – Stanisław Deskur

„Światowa hodowla koni pełnej krwi angielskiej w latach 1973—1975” (1977) – Stanisław Deskur

„Wspomnienie o docencie Edwardzie Skorkowskim” (1985) – Erazm Brzeski, Stanisław Deskur

„Wspomnienia o Helenie Kęszyckiej-Deskur” (2016) – Jan Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„Wspomnienie o Henryku Woźniakowskim” (1985) – Stanisław Deskur

„Wspomnienie o śp. kard. Andrzeju Marii Deskurze” [www.przewodnik-katolicki.pl] [2025/04/08]

„Zmarli członkowie zakonu” [www.zakonmaltanski.pl] [2025/02/27]

„Zmarł dr n. rol. Stanisław Deskur” [www.staszowski.eu] [2025/02/27]

Życie człowieka niepospolitego (2008) – Małgorzata Iskra | Andrzej Maria Deskur

„Życiorys Stanisława Deskura” (2013) – Stanisław Deskur

„Życiorys Stanisława Deskura” (2025) – Jan Deskur, Michał Deskur

„Życiorys Stanisława Deskura” (2025) – Jan Deskur, Michał Deskur

„Helena Kęszycka Deskur” (2024) – Jan i Michał Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„’Ogród zupełnej szczęśliwości’ w bazylice św. Franciszka” (2024) – Jan Deskur | Jan Deskur

„Dr inż. Stanisław Deskur (1927–2021) – Wspomnienie” (2021) – Iwona Tomczyk-Wrona

„Historia stadniny koni w Sancygniowie” (2019) – Stanisław Deskur

„Moje studia i praca zawodowa w dziedzinie polskiej hodowli koni” (2018) – Stanisław Deskur

„Lek. med. Helena Kęszycka-Deskur” (2016) – Zesp. red | Helena Kęszycka-Deskur

„Wspomnienia o Helenie Kęszyckiej-Deskur” (2016) – Jan Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„Sancygniów” (2015) – Edward Kula

„O tym, jak nasza parafianka została mieszkańcem Nowego Jorku nie będąc nigdy w Ameryce” (2015) – Jan Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„Życiorys Stanisława Deskura” (2013) – Stanisław Deskur

„Stanisław Deskur” (2012) – Witold Duński

Życie człowieka niepospolitego (2008) – Małgorzata Iskra | Andrzej Maria Deskur

„Hodowla koni w Polsce (VII)” (2004) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni w Polsce (VI)” (2004) – Stanisław Deskur

„Wspomnienie o docencie Edwardzie Skorkowskim” (1985) – Erazm Brzeski, Stanisław Deskur

„Wspomnienie o Henryku Woźniakowskim” (1985) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni dla jeździectwa wyczynowego (art. dyskusyjny)” (1980) – Stanisław Deskur

„Światowa hodowla koni pełnej krwi angielskiej w latach 1973—1975” (1977) – Stanisław Deskur

„Stulecie Wielkiej Pardubickiej” (1974) – Stanisław Deskur

„Polska hodowla koni pełnej krwi angielskiej na tle ich hodowli w KDL” (1974) – Stanisław Deskur

„50-lecie Państwowej Stadniny Koni Kozienice” (1974) – Stanisław Deskur, Jerzy Jaworski

„Ocena stosowanych terminów krycia klaczy” (1972) – Stanisław Deskur

„Hipologiczne wrażenia z Irlandii” (1970) – Stanisław Deskur

„Federico Tesio — najwybitniejszy hodowca koni pełnej krwi w XX w” (1967) – Stanisław Deskur

„Zmarł dr n. rol. Stanisław Deskur” [www.staszowski.eu] [2025/02/27]

„Zmarli członkowie zakonu” [www.zakonmaltanski.pl] [2025/02/27]

„Wspomnienie o śp. kard. Andrzeju Marii Deskurze” [www.przewodnik-katolicki.pl] [2025/04/08]

„Życiorys Stanisława Deskura” (2025) – Jan Deskur, Michał Deskur

„Helena Kęszycka Deskur” (2024) – Jan i Michał Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

’Ogród zupełnej szczęśliwości’ w bazylice św. Franciszka (2024) – Jan Deskur | Jan Deskur

„Dr inż. Stanisław Deskur (1927–2021) – Wspomnienie” (2021) – Iwona Tomczyk-Wrona

„Historia stadniny koni w Sancygniowie” (2019) – Stanisław Deskur

„Moje studia i praca zawodowa w dziedzinie polskiej hodowli koni” (2018) – Stanisław Deskur

„Lek. med. Helena Kęszycka-Deskur” (2016) – Zesp. red | Helena Kęszycka-Deskur

„Wspomnienia o Helenie Kęszyckiej-Deskur” (2016) – Jan Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„O tym, jak nasza parafianka została mieszkańcem Nowego Jorku nie będąc nigdy w Ameryce” (2015) – Jan Deskur | Helena Kęszycka-Deskur

„Życiorys Stanisława Deskura” (2013) – Stanisław Deskur

„Stanisław Deskur” (2012) – Witold Duński

Życie człowieka niepospolitego (2008) – Małgorzata Iskra | Andrzej Maria Deskur

„Hodowla koni w Polsce (VII)” (2004) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni w Polsce (VI)” (2004) – Stanisław Deskur

„Wspomnienie o docencie Edwardzie Skorkowskim” (1985) – Erazm Brzeski, Stanisław Deskur

„Wspomnienie o Henryku Woźniakowskim” (1985) – Stanisław Deskur

„Hodowla koni dla jeździectwa wyczynowego (art. dyskusyjny)” (1980) – Stanisław Deskur

„Światowa hodowla koni pełnej krwi angielskiej w latach 1973—1975” (1977) – Stanisław Deskur

„Stulecie Wielkiej Pardubickiej” (1974) – Stanisław Deskur

„Polska hodowla koni pełnej krwi angielskiej na tle ich hodowli w KDL” (1974) – Stanisław Deskur

„50-lecie Państwowej Stadniny Koni Kozienice” (1974) – Stanisław Deskur, Jerzy Jaworski

„Ocena stosowanych terminów krycia klaczy” (1972) – Stanisław Deskur

„Hipologiczne wrażenia z Irlandii” (1970) – Stanisław Deskur

„Federico Tesio — najwybitniejszy hodowca koni pełnej krwi w XX w” (1967) – Stanisław Deskur

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Polski Związek Hodowców Koni

Celem PZHK jest m.in. reprezentowanie interesów i ochrona praw hodowców koni, sprawowanie nadzoru i kontroli nad działalnością organizacyjną i merytoryczną związków i sekcji, a także doskonalenie hodowli i chowu koni.

Dionizy Trzeciak

Dionizy Trzeciak z Semetycz, hodowca koni małopolskich i arabskich, które w kręgach oficerów kawalerii cieszyły się największym wzięciem.

Jan Grabowski

Hipolog i naukowiec. Autor wielu prac związanych z hodowlą koni i sportem jeździeckim m.in. uznanego albumu „Hipologia dla wszystkich”.  

Maria i Grzegorz Konarscy

Grzegorz Konarski przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora Stadniny Koni Strzegom, w której głównym hodowcą była Maria Konarska. Był również założycielem, twórcą pierwszych sukcesów i wieloletnim prezesem Klubu Jeździeckiego Stragona Strzegom.

Stanisław Schuch

Polski hipolog, wybitny znawca eksterieru i organizator wyścigów konnych. Współtwórca hodowli koni w Polsce po I i II wojnie światowej. Wspólnie z W. Pruskim i J. Grabowskim opracował drugi tom podręcznika „Hodowla koni”.

Jan Nowak Jeziorański

Podporucznik rezerwy WP, (artyleria konna), emisariusz Komendy AK i Rządu RP w Londynie, wieloletni dyrektor Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.

Paweł Popiel

Polski hipolog, pisarz i ziemianin, który w wieku 60 lat zasłynął jako „konny podróżnik po Polsce”. W 1936 roku otrzymał jedną z pierwszych pięciu Honorowych Odznak Jeździeckich – obok m.in. śp. Marszałka Józefa Piłsudskiego oraz polskich medalistów olimpijskich.

RAMZES (RITTERSPORN – JORDI)

Najwybitniejszy przedstawiciel i wizytówka przedwojennej polskiej hodowli, który złotymi zgłoskami zapisał się w historii światowej hodowli i jeździectwa.



Galeria:

Zdjęcia pochodzą ze zbiorów rodziny Stanisława Deskura oraz ze strony Powiatu Staszewskiego.

Od lewej bracia: Andrzej (1924-2011) na Ułanie, Antoni (1930-2008) na Zygfrydzie, Stanisław (1927-2021) na Warcie IV i Józef Deskur (1922-2017) na Druchnie. Sancygniów, II wojna światowa.

W Kurozwękach, w lipcu 2007 roku podczas konsultacji projektu ,,Kawalerowie trzech orderów”, którego bohaterami byli: gen. Józef Sowiński, płk Stefan Deskur, major Jan Deskur i pradziadek w szóstym pokoleniu Jana Marcina Popiela gen. Dezydery Chłapowski, adiutant Napoleona Bonapartego.

Państwo Deskurowie uczestniczyli w otwarciu wystawy, której tematem był pobyt w Sichowie czterech profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, po ich zwolnieniu w lutym 1940 roku z Obozu Koncentracyjnego w Sachsenhausen.




Patron Honorowy: Biskup Polowy Wojska Polskiego – Wiesław Lechowicz

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor teologii pastoralnej, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie w latach 2004–2008, biskup pomocniczy tarnowski w latach 2008–2022, biskup polowy Wojska Polskiego od 2022.

Mecenas: Burmistrz Miasta Bobowa

Bobowa – miasto w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Bobowa, nad rzeką Białą. Pierwszą wzmiankę historyczną o istniejącej już miejscowości datuje się na rok 1339. Kolejna pochodzi z 1342, a następna z Kroniki Jana Długosza, gdzie autor wspomina o dowódcy 46. chorągwi, która uczestniczyła w bitwie pod Grunwaldem (1410) – Zygmuncie z Bobowej. Tutaj też wychował się Bolesław Wieniawa-Długoszowski, osobisty adiutant marszałka Piłsudskiego oraz urodził się Emil Czech, trębacz 3 Dywizji Strzelców Karpackich, który po zdobyciu wzgórza Monte Cassino, na ruinach klasztoru odegrał hejnał mariacki (kliknij aby odwiedzić stronę mecenasa).

Mecenasi: Wacław Ligęza; G. P. Grzegorowski

Opiekunowie: Mieszkańcy miasta i gminy Bobowa, …In Pectore (D.N.), Wojciech Niementowski

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Żołnierz, jeździec, właściciel stajni wyścigowej, dowódca 15 pułku Ułanów Poznańskich. Zdobywca Monte-Cassino.

Urodził się 11 sierpnia 1892 roku w Błoniach.

W swojej karierze jeździeckiej startował między innymi w Krajowych Konkursach Ujeżdżenia czy też w słynnych w Międzynarodowych Zawodach Konnych w warszawskich Łazienkach.

Kawaler wielu odznaczeń, m.in: czterech Orderów Wojennych Virtuti Militari, ośmiu Krzyży Walecznych, dwóch Orderów Polonia Restituta, czterech Krzyży Złotych z Mieczami, Krzyża Niepodległości.

Po wybuchu powstania wielkopolskiego w grudniu 1918 r. został szefem sztabu Armii Wielkopolskiej. Od kwietnia 1919 r. do września 1921 r. dowodził 15. Pułkiem Ułanów Poznańskich, którego był współorganizatorem. Za męstwo wykazane w czasie wojny z bolszewikami otrzymał z rąk marszałka Józefa Piłsudskiego krzyż Virtuti Militari.

W 1934 roku został mianowany generałem.

W 1937 r. został dowódcą Nowogródzkiej Brygady Kawalerii, z którą wyruszył na wojnę 1939 r. Walczył w rejonie Płocka i Warszawy.

Po agresji sowieckiej 17 września 1939 r. jednostki Andersa podjęły walkę z Armią Czerwoną, przebijając się na południe. Ranny dwukrotnie generał Anders dostał się do niewoli 29 września, w rejonie Sambora k. Lwowa.

W lutym 1940 r. został przewieziony do Moskwy do centralnego więzienia NKWD na Łubiance.

Uwolniony po wybuchu wojny niemiecko – sowieckiej i podpisaniu układu Sikorski-Majski. Od 4 sierpnia 1941 twórca i dowódca Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. 24 marca 1942 r., rozpoczął się pierwszy etap ewakuacji Armii Polskiej z Związku Radzieckiego. Do listopada 1942 r. wysłano do Iranu ponad 115 tysięcy osób, w tym około 78 000 żołnierzy oraz 37 000 cywilów. Wśród ewakuowanych było ponad 18 000 dzieci.

Latem 1942 generał Władysław Anders został dowódcą Armii Polskiej na Wschodzie (Irak, Palestyna) i 2 Korpusu Polskiego, którym dowodził w kampanii włoskiej (Bitwa o Monte Cassino; Bitwa o Ankonę).

Na początku 1944 r. 2 Korpus przerzucono do Włoch by w ramach 8. Armii Brytyjskiej walczył z Niemcami.

11 maja 1944 roku o godzinie 23.00 artyleria Korpusu rozpoczęła przełomową bitwę o Monte Cassino. O pierwszej w nocy Kresowa i Karpacka Dywizja Piechoty ruszyły do natarcia, a 18 maja o godzinie 10.30 patrol 12 Pułku Ułanów Podolskich zatknął biało-czerwony sztandar na gruzach klasztoru Benedyktynów na Monte Cassino.

Generał Władysław Anders był jednym z tych polskich generałów, którego władze komunistyczne, pozbawiły polskiego obywatelstwa.

Rok po Jego śmierci Rada Ministrów PRL formalnie uchyliła uchwałę z 1946 r. o odebraniu mu obywatelstwa polskiego, co jednak zrobiono potajemnie (nie opublikowano jej w Dzienniku Ustaw).

Autor wpisu: Witold Duński | Aktualizowano: 2025/09/11


Władysław Anders zmarł 12 maja 1970 roku w Londynie, w wieku 78 lat. Pochowano go we Włoszech, na Polskim Cmentarzu Wojennym na Monte Cassino.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Stanisław Kurowski

Lekarz weterynarii, żołnierz, hodowca koni, trener jeździectwa, pierwszy prezes odtworzonego Polskiego Związku Jeździeckiego (1957-1959), kawaler Krzyża Walecznych.

Czytaj więcej…

Jan Tarnowski

Uczestnik powstania wielkopolskiego, wojny z bolszewikami, kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego. Dowodził szwadronem 13 pułku Ułanów Wileńskich Wileńskiej Brygady Kawalerii.

Czytaj więcej…

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Józef Trenkwald

Żołnierz i jeździec, brązowy medalista olimpijski z Amsterdamu (1928) w drużynowym WKKW. Kawaler Orderu Virtuti Militari, odznaczony Krzyżem Cesarza Karola oraz Krzyżem Walecznych.

Czytaj więcej…



Galeria:




Patron Honorowy: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Mecenas: Witold Modzelewski

Kancelaria Prawna Witold Modzelewski Radca Prawny. Polska kancelaria prawna, działającą od 1999 r. Kancelaria wchodzi w skład Grupy Instytutu Studiów Podatkowych.

Opiekunowie: Henryk Sobierajski wraz z rodziną

Henryk Sobierajski jest wnukiem Henryka Dobrzańskiego

Opiekun: Muzeum Niepodległości w Warszawie

Muzeum Niepodległości w Warszawie – muzeum utworzone 30 stycznia 1990 r. w wyniku przekształcenia Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego oraz Muzeum Lenina w Muzeum Historii Polskich Ruchów Niepodległościowych i Społecznych. Upamiętnia historię dążeń Polaków do niepodległości.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Żołnierz, jeździec, olimpijczyk. Ostatni polski dowódca Oddziału Wydzielonego podczas II wojny światowej, poległ z bronią w ręku.

Urodził się 22 czerwca 1897 w Jaśle.

Kawaler orderu wojennego Virtutti Militari – dwa razy, krzyża walecznych – cztery razy. Krzyż Orląt Lwowskich i Krzyż Wschodni.

Major Henryk ps. „Hubal” Dobrzański był ostatnim polskim dowódcą Oddziału Wydzielonego w czasie II wojny światowej.

Startując na koniu Mumm Extra-Dry wraz z Kazimierzem Szoslandem (Cezar), Karolem Rómmlem (Rewecliff) i Adamem Królikiewiczem (Picador) zdobywa pierwszy dla Polski Puchar Narodów, Nicea 1925.

Tego samego roku w pałacu sportowym Olimpia w Londynie, w konkursie Pucharu Narodów jako jedyny zawodnik pokonał parcours dwukrotnie, bezbłędnie.

Wyczynu tego dokonał na koniu Fagas użyczonym przez por. Leona Kona. Ur. 1912, maści gniadej, 162 cm w kłębie. Pochodzenie niemieckie. Do roku 1923 był to koń służbowy kolejnych dowódców 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Uczestniczył w działaniach frontowych w czasie wojny polsko-bolszewickiej.

Za ten wyczyn od księcia Walii otrzymał złotą papierośnicę z wygrawerowanym napisem: „The best individual score of officers of all nations”.

Przegrana wojna obronna nie skłoniła go do rezygnacji z walki o Polskę. Na wieść o upadku Warszawy powiedział:

(…) Ja w żadnym razie broni nie złożę, munduru nie zdejmę… tak mi dopomóż Bóg!„.

Przeczytaj w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej artykuł poświęcony ulubionym koniom Henryka Dobrzańskiego: Hubal. Major nie tylko na siwym koniu – Tropem Hubala, Ewa Pawlus

Autor wpisu: Ewa Pawlus, portal Tropem Hubala | Aktualizowano: 2025/09/11


Henryk Dobrzański poległ z bronią w ręku 30 kwietnia 1940 pod Anielinem. Do tej pory nie odnaleziono grobu ze szczątkami mjr. Dobrzańskiego.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Major Dobrzański – 'Piękny Henio'” (2023) – Ewa Pawlus

„126. Rocznica urodzin Henryka Hubal-Dobrzańskiego, Majora Hubala” (2023) – Jacek Lombarski [www.jasloiregion.pl] [2025/06/12]

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Henryk Dobrzański i Jego pobyt w podwarszawskim majątku Krubki” (2022) – Ewa Pawlus

„Ostatni koń mjr Dobrzańskiego” (2022) – Ewa Pawlus

Rocznica pobytu mjr. Hubala w Krubkach (2022) | FILM

„Śladami majora Henryka Dobrzańskiego Hubala. Ostatnie dni.” [fragmenty] (2022) – Jacek Lombarski

„Księga pamiątkowa z budowy pomnika w hołdzie majorowi Hubalowi Henrykowi Dobrzańskiemu w Dobrej” (2021) – Robert Antoń

„Dobra – dzieje od 1402 roku” (2021) – Robert Antoń

„Ród Dobrzańskich” (2021) – Robert Antoń

„Hubal Dobrzańscy” (2021) – Robert Antoń

„Biografia Majora Hubala” (2021) – Andrzej Dyszyński

„Henryk Dobrzański. Na koniu i w mundurze” (2021) – Sportowcy dla niepodległej [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/12]

„Henryk Dobrzański – dżokej, jeździecki reprezentant Polski” (2021) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom II” [fragmenty] (2021) – Jacek Lombarski

„Hubal. Major nie tylko na siwym koniu” (2020) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom I” [fragmenty] (2020) – Jacek Lombarski

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/12]

„Dobrzański-Hubal Henryk” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Major Hubal: legendy i mity” fragmenty (2011) – Jacek Lombarski

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Kraśnica” (2002) – Roman Pankiewicz

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

„126. Rocznica urodzin Henryka Hubal-Dobrzańskiego, Majora Hubala” (2023) – Jacek Lombarski [www.jasloiregion.pl] [2025/06/12]

„Biografia Majora Hubala” (2021) – Andrzej Dyszyński

„Dobra – dzieje od 1402 roku” (2021) – Robert Antoń

„Dobrzański-Hubal Henryk” (2012) – Witold Duński

„Henryk Dobrzański – dżokej, jeździecki reprezentant Polski” (2021) – Ewa Pawlus

„Henryk Dobrzański. Na koniu i w mundurze” (2021) – Sportowcy dla niepodległej [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/12]

„Henryk Dobrzański i Jego pobyt w podwarszawskim majątku Krubki” (2022) – Ewa Pawlus

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Hubal Dobrzańscy” (2021) – Robert Antoń

„Hubal. Major nie tylko na siwym koniu” (2020) – Ewa Pawlus

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Kraśnica” (2002) – Roman Pankiewicz

„Księga pamiątkowa z budowy pomnika w hołdzie majorowi Hubalowi Henrykowi Dobrzańskiemu w Dobrej” (2021) – Robert Antoń

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Major Dobrzański – 'Piękny Henio'” (2023) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom I” [fragmenty] (2020) – Jacek Lombarski

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom II” [fragmenty] (2021) – Jacek Lombarski

„Major Hubal: legendy i mity” fragmenty (2011) – Jacek Lombarski

„Ostatni koń mjr Dobrzańskiego” (2022) – Ewa Pawlus

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

Rocznica pobytu mjr. Hubala w Krubkach (2022) | FILM

„Ród Dobrzańskich” (2021) – Robert Antoń

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/12]

„Śladami majora Henryka Dobrzańskiego Hubala. Ostatnie dni.” [fragmenty] (2022) – Jacek Lombarski

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

„Major Dobrzański – 'Piękny Henio'” (2023) – Ewa Pawlus

„126. Rocznica urodzin Henryka Hubal-Dobrzańskiego, Majora Hubala” (2023) – Jacek Lombarski [www.jasloiregion.pl] [2025/06/12]

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Henryk Dobrzański i Jego pobyt w podwarszawskim majątku Krubki” (2022) – Ewa Pawlus

„Ostatni koń mjr Dobrzańskiego” (2022) – Ewa Pawlus

Rocznica pobytu mjr. Hubala w Krubkach (2022) | FILM

„Śladami majora Henryka Dobrzańskiego Hubala. Ostatnie dni.” [fragmenty] (2022) – Jacek Lombarski

„Księga pamiątkowa z budowy pomnika w hołdzie majorowi Hubalowi Henrykowi Dobrzańskiemu w Dobrej” (2021) – Robert Antoń

„Dobra – dzieje od 1402 roku” (2021) – Robert Antoń

„Ród Dobrzańskich” (2021) – Robert Antoń

„Hubal Dobrzańscy” (2021) – Robert Antoń

„Biografia Majora Hubala” (2021) – Andrzej Dyszyński

„Henryk Dobrzański. Na koniu i w mundurze” (2021) – Sportowcy dla niepodległej [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/12]

„Henryk Dobrzański – dżokej, jeździecki reprezentant Polski” (2021) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom II” [fragmenty] (2021) – Jacek Lombarski

„Hubal. Major nie tylko na siwym koniu” (2020) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom I” [fragmenty] (2020) – Jacek Lombarski

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/12]

„Dobrzański-Hubal Henryk” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Major Hubal: legendy i mity” fragmenty (2011) – Jacek Lombarski

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Kraśnica” (2002) – Roman Pankiewicz

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Czytaj więcej…

Michał Toczek

Żołnierz, major, artylerzysta. Jeździec i trener, odznaczony m.in. trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Zwycięzca konkursów skokowych: PN Nowy Jork 1926 oraz Nicea 1926 (na Hamletcie – II miejsce, wynik 2.20).

Czytaj więcej…



Galeria: