Wpisy


Patron Honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Polski Komitet Olimpijski (PKOl) jest autonomicznym, ogólnopolskim stowarzyszeniem Związków i Organizacji sportowych z siedzibą w Warszawie (kliknij aby przejść na stronę Patrona Honorowego).

Mecenas: Bartosz Adamus i Przemysław Shamac Konopacki – Adamus Equestrian


Bartosz Adamus [odwiedź stronę Mecenasa]
Przemysław Shamac Konopacki [odwiedź stronę Mecenasa]
Adamus Equestrian [odwiedź stronę Mecenasa]

Opiekun: Piotr Jan Woysym-Antoniewicz

Opiekun: Muzeum Sportu i Turystyki

Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie − muzeum poświęcone historii polskiego sportu znajdujące się na warszawskim Żoliborzu przy ul. Wybrzeże Gdyńskie 4.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Major kawalerii Wojska Polskiego, srebrny i brązowy medalista olimpijski w jeździectwie.

Michał Woysym-Antoniewicz urodził się 7 lipca 1897 w Krakowie.

Ukończył gimnazjum i Oficerską Szkołę Kawalerii. Przez 6 semestrów studiował prawo i administrację na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Wstąpił do armii austriackiej i uczestniczył w I wojnie światowej. Został internowany na Węgrzech, po czym znów walczył na froncie (włoskim) w 1. Pułku Ułanów Austriackich. Po wojnie powrócił do Krakowa. 22. 11. 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego (ppor.). Od 1.01.1919 r. służył w 2. Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, z którym walczył na Śląsku (1920), Pomorzu, brał udział w ofensywie kijowskiej a także w uroczystości zaślubin Polski z Bałtykiem (10.2. 1920).  Po wojnie w latach 1924-29 szkolił szwoleżerów i strzelców konnych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, zaś od 1930 r. do 1924 r. był instruktorem jazdy konnej. W 1936 r. został mianowany na głównego inspektora koni w Tarnopolu.

21. 6. 1924 r. ze względu na doskonałe umiejętności jeździeckie został skierowany na kurs kadry olimpijskiej w Grudziądzu. Wystartował na Olimpiadzie dopiero w 1928 r. w Amsterdamie, gdzie zdobył dwa medale: brązowy w konkursie drużynowym (partnerzy:  K. Rómmel, J. Trenkwald)  w WKKW  (3m. na 14 start. z wynikiem 5067, 92 pkt.) oraz srebrny podczas drużynowego (partnerzy: K. Gzowski, K. Szosland) konkursu skoków (2m. na 14 start. z wynikiem 8 pkt.). Indywidualnie zajął 19 miejsce w WKKW (na 46 zaw. z wynikiem 1822, 50 pkt.), w skokach był 20. (na 46 zaw. z wynikiem 6 pkt). Startował na Mojej Miłej (WKKW) i Readgleadtcie (skoki).

Uczestniczył 4- krotnie w Pucharze Narodów, gdzie 2 razy triumfował – w Nowym Jorku (1927) i w Warszawie (1928).

Jego kariera sportowa została przerwana ze względu na wypadek jaki odniósł podczas jednego z treningów (został przygnieciony przez konia, jedynym ratunkiem była operacja podczas której usunięto mu płuco). Po długiej rekonwalescencji powrócił do wyczynowego sportu.

W 1939 r. brał udział w walkach na froncie. Do 1945 r. był więziony w obozach niemieckich Kaiserslautern, Luckenwalde i Ganshagen. Po wojnie zamieszkał na stałe w USA, gdzie pracował jako trener. Ożenił się z Zofią Brengosz.

Za swoje bohaterskie czyny podczas walk został 3-krotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Autor wpisu: Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie | Aktualizowano: 2025/09/18


Michał Woysym-Antoniewicz zmarł 1 grudnia 1989 w Austin (Teksas), w wieku 92 lat. Pochowany 12/12/1989 w Forest Hill Memorial Park Lexington, Davidson County, North Carolina, USA (Grandview 106).



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):



Pokrewne Legendy:

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

ALLI (NN – NN)

Urodził się w 1920 roku jako Kaktus, w hodowli Stefana Walewskiego z Inczewa. Własność Wojska Polskiego. Pod rotmistrzem Kazimierzem Szoslandem zwyciężył w konkursach o Puchar Narodów w Warszawie w latach 1931 i 1933. Startował na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku, gdzie zdobył srebrny medal drużynowy w skokach. Na tych zawodach popełnił tylko jeden…

Czytaj więcej…

MYLORD (NN – NN)

Wyhodowany w Irlandii. Właścicielem był kpt. art. Józef Szilagyi; przed igrzyskami prawdopodobnie został od niego wykupiony przez wojsko. Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie (1928): srebro drużynowe w skokach. W rozgrywce popełnił jeden błąd. Dosiad: por. K. Gzowski — 0 pkt karnych w przejeździe podstawowym, 2 pkt w rozgrywce; 4. miejsce indywidualnie.

Czytaj więcej…

READGLEADT (NN – NN)

Wyhodowany w Irlandii. Był własnością Grupy Sportu Konnego. Dosiadany przez różnych jeźdźców. W 2.poł. lat 20. wygrał kilka razy konkursy o PN. Spokojny i pewny. IO Amsterdam 1928, srebro druż. w skokach. Jeździec rtm. M. Antoniewicz – 6 pkt. karnych, XX miejsce ind.

Czytaj więcej…



Galeria:




Patron Honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Polski Komitet Olimpijski (PKOl) jest autonomicznym, ogólnopolskim stowarzyszeniem Związków i Organizacji sportowych z siedzibą w Warszawie (kliknij aby przejść na stronę Patrona Honorowego).

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Seweryna Kuleszy.

Opiekun: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Major służby stałej Wojska Polskiego, kawalerzysta, oficer 7 Pułku Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego, jeden z najwybitniejszych polskich jeźdźców lat trzydziestych; srebrny medalista olimpijski w drużynowym konkursie WKKW na Igrzyskach w Berlinie (1936).

Urodzony 23 października 1900 roku w Radomiu.

Syn Antoniego Franciszka (buchaltera w miejscowej fabryce) i Marii z Grzywaczów.

Ze względu na czas wojny egzamin dojrzałości (program 8-klasowy) zdawał na raty: część w warszawskim Gimnazjum im. M. Reja (25 lutego 1919) i część (końcową) przed Komisją Ministerstwa WRiOP w stolicy (25 lutego 1920).

Wstąpił do Wojska Polskiego (9 grudnia 1918) i przez kilka miesięcy walczył w składzie 1 p. Ułanów Krechowickich (Gródek Jagielloński), po czym odbył naukę w Szkole Podchorążych w Warszawie i przyfrontowej Szkole Jazdy w Brodach i już jako ppor. (1921) i por. (1921) służył w 10 p. Strzelców Konnych.

Dalsze jego żołnierskie losy związane są z: kursem instruktorskim jazdy konnej w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu (1930-1931), funkcją instruktora klasy oficerskiej tej placówki szkoleniowej (od 1932) i dowódcą szwadronu w 7 puł. (od 1937). Kulesza dobrze trafił. Jego przełożonymi byli świetni jeźdźcy. Miał u nich znakomitą opinię. Komendant Szkoły Jazdy Konnej CWK Adam Królikiewicz i główny inspektor jazdy konnej mjr Antoniewicz nie mieli dla niego słów uznania. Oficer wyróżniający się, jeździec wybitny, instruktor bardzo dobry, rokuje jeszcze większe nadzieje, bardzo ambitny, obowiązkowy, lojalny – pisali w opiniach.

Źródło: „Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl / portal PKOL (po kliknięciu przejdziesz do strony olimpijski.pl).

Autor wpisu: Redakcja portalu olimpijski.pl | Aktualizowano: 2025/09/18


Seweryn Kulesza zmarł w Los Angeles 14 maja 1983 r., w wieku 83. lat.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Seweryn Kulesza” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Tośka” (1936)

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Tośka” (1936)

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Seweryn Kulesza” (2012) – Witold Duński

„Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Seweryn Kulesza” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Tośka” (1936)

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:



Galeria:




Patron Honorowy: Wanda Siniarska-Wąsowska wraz z rodziną

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Janusza Komorowskiego.

Opiekun: Krystyna Rudowska

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Major Wojska Polskiego, jeździec sportowy, olimpijczyk z Berlina, medalista Mistrzostw Polski w WKKW. Po wojnie trener jeździectwa w Anglii i Argentynie.

Urodzony 9 października 1905 w Warszawie.

Majora Janusza Komorowskiego, spotkałam w 1987 r. w trakcie zbierania materiałów do biografii kawalerzystów i wybitnych polskich jeźdźców. Wykonałam telefon z prośbą o spotkanie i major od razu zaprosił mnie na rozmowę do domu.

Mieszkał na ul. Czerniakowskiej 157 m12, w miejscu mu bliskim ze wspomnień w okolicy ul. Podchorążych, gdzie mieściły się przed wojną koszary 1. Dywizjonu Artylerii Konnej oraz ul. Szwoleżerów, gdzie dawniej mieściły się koszary 1. Pułku Szwoleżerów. Pan Major, nie znosił spóźniania się, więc przyjeżdżałam na miejsce wcześniej i czekałam przed drzwiami, a kiedy wybijała dokładna godzina stukałam do drzwi.

Po pierwszym spotkaniu już regularnie co kilka dni bywałam w niezwykle gościnnym domu Państwa Komorowskich, zawsze była gorąca herbata z malinami i kieliszeczek wiśniówki. Ja włączałam magnetofon a Pan Major opowiadał. Szybko nasze spotkania przerodziły się w dyskusje o życiu i naszej polskiej niełatwej historii.

Od Majora, otrzymałam, oprócz dziesiątek godzin jego opowieści nagranych na taśmie, także pamiątkowe zdjęcie z dedykacją i negatywy zdjęć z fotografii z prywatnego archiwum. Z naszych rozmów powstało kilka artykułów i film emitowany w Telewizji Polskiej. Pan Major zgodził się na wystąpienie w filmie, ale nie chciał się zgodzić na mówienie wprost do kamery, nagraliśmy więc jego wypowiedzi oddzielnie (tzw. off-y) i podkładaliśmy głos pod sceny kręcone kamerą. (…)

Źródło: „Koń niósł go przez całe życie – wspomnienia Krystyny Rudowskiej o mjr Januszu Komorowskim” (2020) – Krystyna Rudowska

Autor wpisu: Krystyna Rudowska | Aktualizowano: 2025/09/18

Dziękujemy Pani Krystynie Rudowskiej za przygotowanie wyczerpującej biografii Janusza Komorowskiego. Publikujemy poniżej wstęp, reszta artykułu dostępna w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej – Redakcja portalu Legendy Polskiego Jeździectwa.


Janusz Komorowski zmarł 24 listopada 1993 w Warszawie, w wieku 88 lat. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (225-6-12).



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):



Pokrewne Legendy:

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Czytaj więcej…

Stanisław Czerniawski

Rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, olimpijczyk (rezerwowy w skokach przez przeszkody, Berlin 1936), kawaler Orderu Virtuti Militari. Poległ w obronie Polski 10 września 1939 roku w rejonie Chruślina.

Czytaj więcej…



Galeria:




Patron Honorowy:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Patron Honorowy Legendy Jana Kazimierza Mickunasa

Mecenasi: Jolanta i Jacek Kołodzińscy wraz z dziećmi – Aleksandrą i Adamem

Opiekunowie: Zofia i Wojciech Mickunas wraz z córkami Barbarą i Bogną

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Żołnierz, jeździec, nauczyciel i trener. Kawaler Orderu Wojennego Virtuti Militari, wicemistrz Polski w WKKW (Warszawa 1934).

Urodził się dnia 20 kwietnia 1907 r. w Kazimierzy Małej w powiecie Pińczów w województwie kieleckim.

Jan Kazimierz Mickunas był synem Kazimierza i Marianny Stanisławy z Rayskich. Rodzina Mickunasów pochodziła z Litwy, a Rayscy posiadali majątek ziemski na Kielecczyźnie. Początkowo Mickunasowie mieszkali w Ojcowie w powiecie Olkusz. Swoją edukację Jan Mickunas rozpoczął w domu rodzinnym, pod kierunkiem ojca, który był nauczycielem, a od 1917 r. uczęszczał do gimnazjum w Kielcach. Po śmierci ojca (młody Mickunas był wówczas w klasie przedmaturalnej), stryj zabrał Jana do Sosnowca, gdzie w 1924 r. złożył egzamin dojrzałości w humanistycznym Gimnazjum Państwowym im. Bolesława Prusa.

Dnia 1 września 1924 r. Jan Mickunas wstąpił do Wojska Polskiego i został wcielony do Szkoły Podchorążych w Warszawie, którą ukończył w czerwcu 1925 r. z wynikiem bardzo dobrym i pierwszą lokatą jako prymus rocznika. (…)

Źródło: „Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

Autor wpisu: Renata Urban | Aktualizowano: 2025/09/12


Jan Kazimierz Mickunas zmarł 2 listopada 1973 roku w Poznaniu. Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera e, rząd 5, grób 5).



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:



Galeria:




Patron Honorowy: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Mecenas: Witold Modzelewski

Kancelaria Prawna Witold Modzelewski Radca Prawny. Polska kancelaria prawna, działającą od 1999 r. Kancelaria wchodzi w skład Grupy Instytutu Studiów Podatkowych.

Opiekunowie: Henryk Sobierajski wraz z rodziną

Henryk Sobierajski jest wnukiem Henryka Dobrzańskiego

Opiekun: Muzeum Niepodległości w Warszawie

Muzeum Niepodległości w Warszawie – muzeum utworzone 30 stycznia 1990 r. w wyniku przekształcenia Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego oraz Muzeum Lenina w Muzeum Historii Polskich Ruchów Niepodległościowych i Społecznych. Upamiętnia historię dążeń Polaków do niepodległości.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Żołnierz, jeździec, olimpijczyk. Ostatni polski dowódca Oddziału Wydzielonego podczas II wojny światowej, poległ z bronią w ręku.

Urodził się 22 czerwca 1897 w Jaśle.

Kawaler orderu wojennego Virtutti Militari – dwa razy, krzyża walecznych – cztery razy. Krzyż Orląt Lwowskich i Krzyż Wschodni.

Major Henryk ps. „Hubal” Dobrzański był ostatnim polskim dowódcą Oddziału Wydzielonego w czasie II wojny światowej.

Startując na koniu Mumm Extra-Dry wraz z Kazimierzem Szoslandem (Cezar), Karolem Rómmlem (Rewecliff) i Adamem Królikiewiczem (Picador) zdobywa pierwszy dla Polski Puchar Narodów, Nicea 1925.

Tego samego roku w pałacu sportowym Olimpia w Londynie, w konkursie Pucharu Narodów jako jedyny zawodnik pokonał parcours dwukrotnie, bezbłędnie.

Wyczynu tego dokonał na koniu Fagas użyczonym przez por. Leona Kona. Ur. 1912, maści gniadej, 162 cm w kłębie. Pochodzenie niemieckie. Do roku 1923 był to koń służbowy kolejnych dowódców 16 Pułku Ułanów Wielkopolskich. Uczestniczył w działaniach frontowych w czasie wojny polsko-bolszewickiej.

Za ten wyczyn od księcia Walii otrzymał złotą papierośnicę z wygrawerowanym napisem: „The best individual score of officers of all nations”.

Przegrana wojna obronna nie skłoniła go do rezygnacji z walki o Polskę. Na wieść o upadku Warszawy powiedział:

(…) Ja w żadnym razie broni nie złożę, munduru nie zdejmę… tak mi dopomóż Bóg!„.

Przeczytaj w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej artykuł poświęcony ulubionym koniom Henryka Dobrzańskiego: Hubal. Major nie tylko na siwym koniu – Tropem Hubala, Ewa Pawlus

Autor wpisu: Ewa Pawlus, portal Tropem Hubala | Aktualizowano: 2025/09/11


Henryk Dobrzański poległ z bronią w ręku 30 kwietnia 1940 pod Anielinem. Do tej pory nie odnaleziono grobu ze szczątkami mjr. Dobrzańskiego.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Major Dobrzański – 'Piękny Henio'” (2023) – Ewa Pawlus

„126. Rocznica urodzin Henryka Hubal-Dobrzańskiego, Majora Hubala” (2023) – Jacek Lombarski [www.jasloiregion.pl] [2025/06/12]

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Henryk Dobrzański i Jego pobyt w podwarszawskim majątku Krubki” (2022) – Ewa Pawlus

„Ostatni koń mjr Dobrzańskiego” (2022) – Ewa Pawlus

Rocznica pobytu mjr. Hubala w Krubkach (2022) | FILM

„Śladami majora Henryka Dobrzańskiego Hubala. Ostatnie dni.” [fragmenty] (2022) – Jacek Lombarski

„Księga pamiątkowa z budowy pomnika w hołdzie majorowi Hubalowi Henrykowi Dobrzańskiemu w Dobrej” (2021) – Robert Antoń

„Dobra – dzieje od 1402 roku” (2021) – Robert Antoń

„Ród Dobrzańskich” (2021) – Robert Antoń

„Hubal Dobrzańscy” (2021) – Robert Antoń

„Biografia Majora Hubala” (2021) – Andrzej Dyszyński

„Henryk Dobrzański. Na koniu i w mundurze” (2021) – Sportowcy dla niepodległej [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/12]

„Henryk Dobrzański – dżokej, jeździecki reprezentant Polski” (2021) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom II” [fragmenty] (2021) – Jacek Lombarski

„Hubal. Major nie tylko na siwym koniu” (2020) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom I” [fragmenty] (2020) – Jacek Lombarski

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/12]

„Dobrzański-Hubal Henryk” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Major Hubal: legendy i mity” fragmenty (2011) – Jacek Lombarski

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Kraśnica” (2002) – Roman Pankiewicz

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

„126. Rocznica urodzin Henryka Hubal-Dobrzańskiego, Majora Hubala” (2023) – Jacek Lombarski [www.jasloiregion.pl] [2025/06/12]

„Biografia Majora Hubala” (2021) – Andrzej Dyszyński

„Dobra – dzieje od 1402 roku” (2021) – Robert Antoń

„Dobrzański-Hubal Henryk” (2012) – Witold Duński

„Henryk Dobrzański – dżokej, jeździecki reprezentant Polski” (2021) – Ewa Pawlus

„Henryk Dobrzański. Na koniu i w mundurze” (2021) – Sportowcy dla niepodległej [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/12]

„Henryk Dobrzański i Jego pobyt w podwarszawskim majątku Krubki” (2022) – Ewa Pawlus

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Hubal Dobrzańscy” (2021) – Robert Antoń

„Hubal. Major nie tylko na siwym koniu” (2020) – Ewa Pawlus

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Kraśnica” (2002) – Roman Pankiewicz

„Księga pamiątkowa z budowy pomnika w hołdzie majorowi Hubalowi Henrykowi Dobrzańskiemu w Dobrej” (2021) – Robert Antoń

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Major Dobrzański – 'Piękny Henio'” (2023) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom I” [fragmenty] (2020) – Jacek Lombarski

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom II” [fragmenty] (2021) – Jacek Lombarski

„Major Hubal: legendy i mity” fragmenty (2011) – Jacek Lombarski

„Ostatni koń mjr Dobrzańskiego” (2022) – Ewa Pawlus

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

Rocznica pobytu mjr. Hubala w Krubkach (2022) | FILM

„Ród Dobrzańskich” (2021) – Robert Antoń

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/12]

„Śladami majora Henryka Dobrzańskiego Hubala. Ostatnie dni.” [fragmenty] (2022) – Jacek Lombarski

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

„Major Dobrzański – 'Piękny Henio'” (2023) – Ewa Pawlus

„126. Rocznica urodzin Henryka Hubal-Dobrzańskiego, Majora Hubala” (2023) – Jacek Lombarski [www.jasloiregion.pl] [2025/06/12]

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Henryk Dobrzański i Jego pobyt w podwarszawskim majątku Krubki” (2022) – Ewa Pawlus

„Ostatni koń mjr Dobrzańskiego” (2022) – Ewa Pawlus

Rocznica pobytu mjr. Hubala w Krubkach (2022) | FILM

„Śladami majora Henryka Dobrzańskiego Hubala. Ostatnie dni.” [fragmenty] (2022) – Jacek Lombarski

„Księga pamiątkowa z budowy pomnika w hołdzie majorowi Hubalowi Henrykowi Dobrzańskiemu w Dobrej” (2021) – Robert Antoń

„Dobra – dzieje od 1402 roku” (2021) – Robert Antoń

„Ród Dobrzańskich” (2021) – Robert Antoń

„Hubal Dobrzańscy” (2021) – Robert Antoń

„Biografia Majora Hubala” (2021) – Andrzej Dyszyński

„Henryk Dobrzański. Na koniu i w mundurze” (2021) – Sportowcy dla niepodległej [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/06/12]

„Henryk Dobrzański – dżokej, jeździecki reprezentant Polski” (2021) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom II” [fragmenty] (2021) – Jacek Lombarski

„Hubal. Major nie tylko na siwym koniu” (2020) – Ewa Pawlus

„Major Hubal – Fakty, legendy i mity – tom I” [fragmenty] (2020) – Jacek Lombarski

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/12]

„Dobrzański-Hubal Henryk” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Major Hubal: legendy i mity” fragmenty (2011) – Jacek Lombarski

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Kraśnica” (2002) – Roman Pankiewicz

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Czytaj więcej…

Michał Toczek

Żołnierz, major, artylerzysta. Jeździec i trener, odznaczony m.in. trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Zwycięzca konkursów skokowych: PN Nowy Jork 1926 oraz Nicea 1926 (na Hamletcie – II miejsce, wynik 2.20).

Czytaj więcej…



Galeria:




Patron Honorowy: Wojciech Mickunas

Wojciech Seweryn Mickunas – polski jeździec i trener jeździectwa. Syn znanego w okresie międzywojennym jeźdźca, zawodowego oficera artylerii konnej, instruktora Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, szkoleniowca i teoretyka jeździectwa powojennego – Jana Mickunasa.

Mecenas: Remigiusz Makowski – Stadnina Koni Opypy

Stadnina Koni Opypy została założona przez Remigiusza Makowskiego w 1993 roku. Znajduje się ona koło Grodziska Mazowieckiego – 35 km od Warszawy w miejscowości Opypy .

Opiekun: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Major służby stałej Wojska Polskiego, czołowy jeździec w latach 1923–1935, dwukrotny olimpijczyk (1924, 1928 – srebrny medalista).

Urodzony 21 lutego 1891 w miejscowości Grzymaczew pow. Kalisz.

Syn Stanisława i Kazimiery z Białobrzeskich. Otrzymał świadectwo dojrzałości w 7-klasowej Szkole Handlowej w Kaliszu (1911), po czym zaliczył 6 semestrów na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej.

Żołnierz armii rosyjskiej (1915), od 18 listopada 1918 ochotniczo w Wojsku Polskim. Zasilił 3 szwadron 2 Pułk Ułanów Grochowskich im. gen. J. Dwernickiego, któremu pozostał wierny aż do wojny obronnej 1939. W jego szeregach przeszedł kampanię ukraińską, potem front bolszewicki.

Od kwietnia 1919 rozpoczął wojskową edukację kończąc Warszawską Szkołę Podchorążych i Centrum Szkolenia Podchorążych Kawalerii (Przemyśl) specjalizując się w budowie dróg i mostów. Mianowany ppor. (1920) zakończył w tym stopniu swój udział w działaniach wojennych (15 marca 1921).

Był dowódcą kompanii sztabowej (1921-1922) i dowódcą plutonu po awansie na porucznika (1923), ale coraz więcej miejsca w jego życiu prywatnym i służbowym zaczęły odgrywać konie.

Kazimierz Szosland należał do czołowych reprezentantów Polski, a równocześnie i nieco później – znakomitych nauczycieli – instruktorów jazdy konnej Centrum Wyszkolenia Artylerii, by w końcu zostać kierownikiem Grupy Sportu Konnego Wojska Polskiego (15 kwietnia 1937).

Początek bogatej kariery zawodniczej Szoslanda przypada na koniec 1922, kiedy por. Leon Kon z macierzystego 2 puł. został przeniesiony do szkoły kawalerii w Grudziądzu, by rozpocząć przygotowania polskich jeźdźców do występu olimpijskiego w Paryżu.

Olimpijskie doświadczenia nie poszły na marne. Pierwszy znaczący sukces odnieśli Polacy (ppłk K. Rómmel, rtm. A. Królikiewicz, rtm. H. Dobrzański, por. K. Szosland, por. W. Zgorzelski) już rok później (1925) na konkursach w Nicei. Były to zwycięstwa bez precedensu. Takiej przewagi jednej drużyny nad wszystkimi innymi, jaką uzyskała ekipa polska, konkursy tamtejsze w całej swej historii nie znały. Jeszcze większy rezonans miały występy naszych jeźdźców w Nowym Jorku (wrzesień 1926). Szosland (startował na „Readgledt’cie„) był gwiazdą pierwszej wielkości, przyczyniając się do wygrania Pucharu Narodów (The International Military Trophy), gdzie w pokonanym polu zostali jeźdźcy Francji, Belgii, Kanady, Holandii , Hiszpanii i USA. Gratulacjom nie było końca, a nazwiska M. Toczka, A. Królikiewicza, K. Szoslanda wraz z podziękowaniami w imieniu służby, znalazły się w Rozkazach Dziennych MS Wojsk. z podpisami ministra W. Sikorskiego i szefa Departamentu Kawalerii M. T. Tokarzewskiego.

Major Kaziemierz Szosland był rekordzistą pod względem ilości startów w konkursach o Puchar Narodów (23 starty). Wraz z ekipą zwyciężał 9 razy: Nicea (1925, 1928), Nowy Jork (1926), Warszawa (1927, 1931, 1933), Ryga (1931, 1932), Spa (1935).

Najbardziej spektakularny sukces odniósł podczas kolejnych igrzysk olimpijskich. Polacy minimalnie ulegli Hiszpanom, ale wyprzedzili Szwedów (10 pkt. karnych) i wspaniałe ekipy Włoch, Portugalii i Francji (wszystkie po 12 pkt. karnych), Niemiec (14), Szwajcarii i USA (po 18) i Holandii (26). „Polacy byli zupełnie pierwszorzędni”- napisał o nich m. in. czołowy niemiecki hipolog Gustaw Rau.

Wybuch II wojny światowej zastaje Szoslanda w Grudziądzu, gdzie otrzymuje rozkaz, aby wraz z grupą oficerów i personelu pomocniczego (była w nim także żona Stefania wraz z synem Andrzejem i rodzina mjr A. Królikiewicza), przetransportować najlepsze polskie konie sportowe z Grudziądza do Sarn. Niestety, pod Górą Kalwarią od bomb lotniczych ginie większość koni znanych na wszystkich hipodromach Europy (m. in. najprawdopodobniej również wspaniały „Arlekin” rotmistrza Roycewicza).

Widząc zbliżający się koniec wrześniowej kampanii Szosland ma nadzieję przedrzeć się do granicy węgierskiej i dalej na zachód. Zagarnięty przez Armię Czerwoną w okolicach Lwowa, ucieka z niewoli, powraca do Warszawy, a później osiedla się w Wieżówce pod Grodziskiem Mazowieckim. Szybko nawiązuje kontakt z komórką ZWZ – AK.

Zamordowany strzałem w głowę na oczach żony i syna w drzwiach swojego domu w Jeżówce w nocy z 18 na 19 kwietnia 1944 (akt zgonu z 20 kwietnia).

Szczegóły jego śmierci są owiane tajemnicą. Są autorzy, którzy podają, że zginął z rąk komunistycznych partyzantów. Morderstwo mogło wiązać się z faktem, że był oficerem AK i skarbnikiem obwodu Bażant. Wg wielu źródeł zaopatrywał oddziały partyzanckie w żywność i konie. Przyjmował zrzuty z Anglii.

We wsi Adamowizna pod Grodziskiem Mazowieckim znajduje się ulica 'K. Szoslanda’.

Źródło: www.olimpijski.pl

Autor wpisu: Redakcja portalu olimpijski.pl | Aktualizowano: 2025/09/11


Kazimierz Szosland został zamordowany w Jeżówce, noc z 18 na 19 kwietnia 1944 r. Miał wtedy 53 lata. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Grodzisku Mazowieckim.



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Kazimierz Szosland” (2012) – Witold Duński

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. X” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Wspomnienie o majorze Kazimierzu Szoslandzie” (1979) – Wiktor Olędzki, Bronisław Skulicz

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

Kazimierz Szosland (1891-1944) [www.olimpijski.pl] [2025/06/12]

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. X” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Kazimierz Szosland” (2012) – Witold Duński

Kazimierz Szosland (1891-1944) [www.olimpijski.pl] [2025/06/12]

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

„Wspomnienie o majorze Kazimierzu Szoslandzie” (1979) – Wiktor Olędzki, Bronisław Skulicz

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Kazimierz Szosland” (2012) – Witold Duński

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. X” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Wspomnienie o majorze Kazimierzu Szoslandzie” (1979) – Wiktor Olędzki, Bronisław Skulicz

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

Kazimierz Szosland (1891-1944) [www.olimpijski.pl] [2025/06/12]

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

ALLI (NN – NN)

Urodził się w 1920 roku jako Kaktus, w hodowli Stefana Walewskiego z Inczewa. Własność Wojska Polskiego. Pod rotmistrzem Kazimierzem Szoslandem zwyciężył w konkursach o Puchar Narodów w Warszawie w latach 1931 i 1933. Startował na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w 1928 roku, gdzie zdobył srebrny medal drużynowy w skokach. Na tych zawodach popełnił tylko jeden…

Czytaj więcej…

MYLORD (NN – NN)

Wyhodowany w Irlandii. Właścicielem był kpt. art. Józef Szilagyi; przed igrzyskami prawdopodobnie został od niego wykupiony przez wojsko. Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie (1928): srebro drużynowe w skokach. W rozgrywce popełnił jeden błąd. Dosiad: por. K. Gzowski — 0 pkt karnych w przejeździe podstawowym, 2 pkt w rozgrywce; 4. miejsce indywidualnie.

Czytaj więcej…



Galeria:

Rtm. Adam Królikiewicz, mjr Michał Toczek i por. Kazimierz Szosland, najwybitniejsi przedstawiciele polskiej kawalerii, wielokrotni triumfatorzy na forum międzynarodowym: we Francji, Włoszech, Szwajcarii i USA. Zdobywcy Pucharu Narodów na zawodach hippicznych w Rzymie i Nowym Jorku, gdzie w dziesięciu konkurencjach zdobyli dla barw polskich 10 nagród. Zdjęcie z archiwum grupy DRUGA RZECZPOSPOLITA Blaski i Cienie – Sławek Sobos.

Zdjęcie z archiwum NAC, od lewej: rtm. Adam Królikiewicz, mjr Michał Toczek, por. Kazimierz Szosland




Patron Honorowy:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Patronem Honorowym Legendy Karola Rómmla

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Karola Rómmla.

Opiekunowie: Wioletta i Karolina Rómmel, Andrzej Lohmann

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Żołnierz, trener, artysta – malarz, rysownik i jeździec. Trzykrotny olimpijczyk (1912 – Sztokholm, 1924 – Paryż, 1928 – Amsterdam), związany z KJK w Łodzi (od 1937 roku) oraz z JLKS w Sopocie (po wojnie).

Urodzony 22 maja 1888 w Grodnie.

Odznaczony: krzyż srebrny orderu Wojennego Virttuti Militari, Medal za wojnę 1918-1921, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Domowego pw. świętych Maurycego i Łazarza (Włochy),
Medal V Olimpiady (1912, Sztokholm, Szwecja) – tutaj, gdyby nie potknięcie Ziablika na ostatnim rowie, które spowodowało upadek i złamanie u jeźdźca kilku żeber, najprawdopodobniej zwyciężyłby w tym konkursie. Za doskonałą jazdę przyznano mu medal olimpijski, który miał prawo nosić razem z orderami.

Trzykrotny olimpijczyk
– Sztokholm 1912 (w reprezentacji Rosji): skoki przez przeszkody indywidualnie – 9 miejsce, koń Ziablik.
Paryż 1924: skoki przez przeszkody indywidualnie – 10 miejsce, drużyna – 6 miejsce, koń Faworyt; WKKW: indywidualnie – 10. miejsce, drużyna – 7 miejsce, koń Krechowiak;
Amsterdam 1928: WKKW: indywidualnie 26 miejsce, drużyna – 3 miejsce (brązowy medal), koń Donneuse.

Karol Rómmel na koniu Revcliffe był członkiem ekipy (Królikiewicz/PICADOR, Kazimierz Szosland/CEZAR, Henryk Dobrzański/MUM EXTRA-DRY), która w Nicei (Francja) 26 kwietnia 1925 roku wywalczyła dla Polski pierwszy Puchar Narodów.

Przyczynił się do zdobycia Pucharu Narodów dla Polski jeszcze w roku 1927 w Nowym Jorku i 1928 w Nicei.

Był mistrzem Polski w roku 1935 na klaczy Sachara i 1937 na wałachu Dyngus. Na tym samym koniu zdobył też srebrny medal w 1938 roku. Brązowy medal MP zdobył w 1934 na Aliancie.

Baron Karol Rómmel ukończy Korpus Kadetów w Odessie w 1906 roku, a Pawłowską Junkierską Szkołę Piechoty w Petersburgu w 1908 roku.

Służbę jako podporucznik zaczął w Izmajłowskim Pułku Pieszej Gwardii w Petersburgu. Tam też z pomocą dowódcy zaczął studiować malarstwo i rysunek w klasie batalistycznej N.S. Samokisza na ASP w Petersburgu.

Jako oficer piechoty (!!) został reprezentantem Rosji w jeździeckiej ekipie olimpijskiej (Sztokholm 1912). W 1913 roku Karol Rómmel ustanowił w Petersburgu rekord skoku na szerokość – 694 cm, na klaczy pełnej krwi angielskiej MONNA VANNA.

W Armii Rosyjskiej do roku 1917 w stopniu pułkownika. Do Wojska Polskiego został przyjęty 15.07.1919 roku, w stopniu majora. W Polsce kierował między innymi Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu (polskim ośrodkiem szkolenia reprezentacji jeździeckiej).

W roku 1938 nakładem Wojskowego Instytutu Naukowo-Oświatowego, wydał książkę: „Zaprawa i jazda wyścigowa – praktyczne wskazówki zaprawy konia do wyścigów z przeszkodami i biegów na przełaj”.

W 1939 roku ustanowił rekord Polski w skoku na wysokość 198 cm, na koniu DYNGUS. W latach 1919-1939 brał udział w ponad 490 konkursach i wyścigach przeszkodowo-płotowych, zdobywając pierwsze miejsce ponad 200 razy.

W roku 1937 zorganizował w Łodzi – Klub Jazdy Konnej, którym kierował aż do wybuchu wojny (1939). Po wojnie był między innymi trenerem w Jeździeckim Ludowym Klubie Sportowym w Sopocie oraz współpracownikiem i konsultantem reżyserów realizujących batalistyczne filmy: „Krzyżacy” (1960), „Lotna” (1959).

W filmie „Lotna” wystąpił w roli proboszcza. Jak pisał ks. Andrzej Luter (Gazeta Wyborcza 6.02.2014) – ” ’Lotna’ tak naprawdę była pożegnaniem z taką narodową tradycją, którą symbolizuje szwadron kawalerii – wzruszający, ale jednocześnie całkowicie anachroniczny. Nie da się zachować tradycji, wiary przodków, patrząc tylko w przeszłość. Stary ksiądz na koniu był symbolem czegoś ożywczego, radosnego, nawet w obliczu śmierci, nierozdrapującego swoich ran i krzywd, tylko idącego naprzód w świat – taki, jaki on jest.

Karol Rómmel był człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym. Spełnił się jako żołnierz, jeździec, artysta, trener, pisarz a nawet aktor.

Jego syn – Wilhelm Karol Rómmel, urodzony 9.02.1959 odziedziczył po ojcu zdolności plastyczne i tak jak ojciec był wspaniałym kompanem. Ceniony budowniczy krosów, zginął tragicznie 25.07.2003 w wypadku samochodowym, wracając z Moskwy gdzie stawiał przeszkody terenowe na zawody międzynarodowe w WKKW.

Źródło: Konno po sławę (2012) – Witold Duński

Autor wpisu: Witold Duński | Aktualizowano: 2025/09/11


Karol Rómmel zmarł w Elblągu 7 marca 1967 r., w wieku 79. lat. Został pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku Wrzeszczu.


1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego

(mp. Warszawa, otok amarantowy).

Pułk nawiązywał do tradycji 1 Pułku Lekkokonnego Polskiego Gwardii cesarza Napoleona I oraz 1 Pułku Ulanów Legionów Polskich „Beliny”. Odtworzony został w listopadzie 1918 r. przez oficerów dawnego 1 p.uł. Leg. z rtm. Gustawem Orlicz-Dreszerem na czele. Od 1921 r. pułk stacjonował w Warszawie w pobliżu Belwederu. Mówiono, że należał do elity pułków kawalerii okresu międzywojennego. Popularnie nazywany był „Gwardią Narodową”, choć oficjalnie nigdy tej nazwy nie otrzymał.

Ciesz się dzielny szwoleżerze,
Masz protekcję w Belwederze.

Szwoleżery kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Kręcą d…, kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Chcą gwardyjskie mieć maniery.
Be Be ery, szwoleżery.

Zawsze dumny z szefa swego,
To szwoleżer Piłsudskiego.

Szwoleżerski górą bierze,
Przy protekcji w Belwederze.

W Belwederze, na kwaterze
Pośpisz bracie szwoleżerze.

A pamiętaj szwoleżerze,
Że masz wartę w Belwederze.

Od parady i od święta,
Dla ochrony Prezydenta.

Siedzą sobie tak w Warszawie
Przy kieliszku i przy kawie.

Cała kupa jest frajerów
W pierwszym pułku szwoleżerów.

Więcej panów niż frajerów,
To jest pierwszy szwoleżerów.

Trochę panów i malarzy,
To jest pierwszy pułk koniarzy.

Z adiutantów i lekarzy
Ma Warszawa pułk gówniarzy.

Źródło: Żurawiejki (1995) – Stanisław Radomyski



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Karol Rómmel” (2023) – Witold Sikorski

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Prace Karola Rómmla w Bogusławicach” – Marek Gajda

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy” (2002) – Witold Domański

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIV” (1993) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. IV” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. III” (1989) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Karol Rómmel” (1967) – Roman Rogowski

„Niepowetowana strata” (1967) – Władysław Byszewski

„Jeździectwo dla wszystkich” (1957) – Karol Rómmel

„Zaprawa i jazda wyścigowa” (1938) – Karol Rómmel

„Przygotowanie konia do konkursów hippicznych” (1933) – Karol Rómmel

„Ppłk. Karol bar. Rómmel jubilatem” (1932) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Wrażenia z Pignerolo i Tor di Quinto” (1922) – Sergiusz Zahorski

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel cd – część III | FILM

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel – część II | FILM

„Karol Rómmel – olimpijczyk, pułkownik, malarz” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/07/28]

„Karol Rómmel – wzbudził podziw króla Szwecji, papież Franciszek zapamiętał go na lata” [www.sportowefakty.wp.pl] [2025/07/28]

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel cd – część III | FILM

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel – część II | FILM

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. III” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IV” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIV” (1993) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Niepowetowana strata” (1967) – Władysław Byszewski

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeździectwo dla wszystkich” (1957) – Karol Rómmel

„Karol Rómmel” (1967) – Roman Rogowski

„Karol Rómmel” (2023) – Witold Sikorski

„Karol Rómmel – olimpijczyk, pułkownik, malarz” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/07/28]

„Karol Rómmel – wzbudził podziw króla Szwecji, papież Franciszek zapamiętał go na lata” [www.sportowefakty.wp.pl] [2025/07/28]

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Ppłk. Karol bar. Rómmel jubilatem” (1932) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Prace Karola Rómmla w Bogusławicach” – Marek Gajda

„Przygotowanie konia do konkursów hippicznych” (1933) – Karol Rómmel

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Wrażenia z Pignerolo i Tor di Quinto” (1922) – Sergiusz Zahorski

„Zaprawa i jazda wyścigowa” (1938) – Karol Rómmel

„Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy” (2002) – Witold Domański

„Karol Rómmel” (2023) – Witold Sikorski

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Prace Karola Rómmla w Bogusławicach” – Marek Gajda

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy” (2002) – Witold Domański

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIV” (1993) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. IV” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. III” (1989) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Karol Rómmel” (1967) – Roman Rogowski

„Niepowetowana strata” (1967) – Władysław Byszewski

„Jeździectwo dla wszystkich” (1957) – Karol Rómmel

„Zaprawa i jazda wyścigowa” (1938) – Karol Rómmel

„Przygotowanie konia do konkursów hippicznych” (1933) – Karol Rómmel

„Ppłk. Karol bar. Rómmel jubilatem” (1932) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Wrażenia z Pignerolo i Tor di Quinto” (1922) – Sergiusz Zahorski

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel cd – część III | FILM

Andrzej Lohman i jego świat – Karol Rómmel – część II | FILM

„Karol Rómmel – olimpijczyk, pułkownik, malarz” [www.sportowcydlaniepodleglej.pl] [2025/07/28]

„Karol Rómmel – wzbudził podziw króla Szwecji, papież Franciszek zapamiętał go na lata” [www.sportowefakty.wp.pl] [2025/07/28]

„Karol Rómmel” (2023) – Witold Sikorski

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Prace Karola Rómmla w Bogusławicach” – Marek Gajda

„Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy” (2002) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XXI” (1996) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XIV” (1993) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. IV” (1989) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. III” (1989) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Karol Rómmel” (1967) – Roman Rogowski

„Niepowetowana strata” (1967) – Władysław Byszewski

„Przygotowanie konia do konkursów hippicznych” (1933) – Karol Rómmel

„Ppłk. Karol bar. Rómmel jubilatem” (1932) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Wrażenia z Pignerolo i Tor di Quinto” (1922) – Sergiusz Zahorski

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.



Pokrewne Legendy:

Wilhelm Karol Rómmel

Specjalista w budowie torów przeszkód zarówno w WKKW, jak i w powożeniu (z uprawnieniami międzynarodowymi). Syn płk. Karola Rómmla – najwybitniejszego jeźdźca okresu międzywojennego, trzykrotnego olimpijczyka i brązowego medalisty drużynowego w WKKW (Amsterdam 1928).

Czytaj więcej…

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Jacek Woźniakowski

Polski historyk sztuki, pisarz, eseista, publicysta, dziennikarz, edytor, wydawca, tłumacz literatury pięknej. Pierwszy demokratycznie wybrany prezydent Krakowa (w latach 1990–1991). Profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Czytaj więcej…



Galeria:

Zdjęcia pochodzą ze zbiorów NAC, oraz ze zbiorów rodziny Karola Rómmla.




Patron Honorowy: Ministerstwo Sportu i Turystyki

Ministerstwo Sportu i Turystyki. Wśród jego celów jest poprawa bazy sportowej w Polsce, upowszechnienie sportu dzieci i młodzieży czy poprawa pozycji polskich sportowców w światowym współzawodnictwie. Do celów z zakresu turystyki ministerstwa sportu należy wzmocnienie polskiej oferty turystycznej (odwiedź stronę patrona honorowego).

Patron Honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Polski Komitet Olimpijski (PKOl) jest autonomicznym, ogólnopolskim stowarzyszeniem Związków i Organizacji sportowych z siedzibą w Warszawie (kliknij aby przejść na stronę Patrona Honorowego).

Mecenas: Czesław Lang – Lang Team Sp. z o.o.

Lang Team to firma, która dzięki zdobywanemu od 1993 roku doświadczeniu organizuje imprezy kolarskie na najwyższym poziomie, takie jak Tour de Pologne, szosowy cykl ORLEN Lang Team Race i ORLEN Tour de Pologne Amatorów, Tour de Pologne Women, Tour de Pologne Junior dla dzieci i młodzieży, a także ORLEN Wyścig Narodów UCI Nations Cup U23 dla najlepszych młodych kolarzy z całego świata.

Opiekunowie: Cezary Harasimowicz, Jerzy Fedorowicz, Bogdan Klich, Włodzimierz „Wowa” Brodecki

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.



Kawalerzysta i sportowiec. Pierwszy polski indywidualny medalista olimpijski. W 1924 roku, na igrzyskach w Paryżu, zdobył brązowy medal w skokach przez przeszkody na koniu Picador.

Urodzony 9 grudnia 1894 w Lwowie.

Kawaler orderu wojennego Virtuti Militari. Dwukrotnie odznaczany krzyżem walecznych. Medal za wojnę 1918-1921. Gwiazda Rumunii, Korona d`Italia, Krzyż Królewski – Szwecja, Legia Honorowa – Francja. Jego koniem w 1. Pułku Szwoleżerów był Jasiek, na którym zdobył puchar w konkursie Grand Prix de la Ville de Nice, 1924. W 1926 roku, w Mediolanie na koniu Unigeno, pokonał wysokość 2,20. Uczestnik reprezentacji, która wygrała dla Polski pierwszy Puchar Narodów, Nicea 1925.

Żonaty z Tomisławą Lilienstern (1901–1994). Córka Krystyna (1921–2017), wnuk – Cezary Harasimowicz (autor historii rodzinnej „Saga czyli filiżanka, której nie ma”).

Zmarł wskutek obrażeń odniesionych po upadku z konia na planie filmu Andrzeja Wajdy „Popioły”, (Daniel Olbrychski wspominał o tym w swojej książce „Anioły wokół głowy”). Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.


Zapraszamy do przeczytania wspomnień Witolda Domańskiego o rtm. Adamie Królikiewiczu:

Trybuny nicejskiego hipodromu, gromadzącego co roku śmietankę europejskiego jeździectwa, były w 1925 r. wypełnione jak zwykle po brzegi. W najważniejszym dniu zawodów, w którym obywała się rozgrywka o Grand Prix de la Ville de Nice walczyli o palmę pierwszeństwa jeźdźcy włoscy, francuscy, belgijscy, szwajcarscy i polscy. Belg de Brabanderc na swym wspaniałym Periscope i rotmistrz Adam Królikiewicz na Cezarze uzyskali wyniki jednakowe i mieli przeprowadzić dodatkową rozgrywkę o puchar przechodni miasta Nicei, chyba że …

Na ostatniej pozycji programu tego konkursu zapisany był słynny Picador. Koń ten wsławiony na Olimpiadzie w Paryżu i na wszystkich niemal hipodromach świata, zwycięzca niezliczonej ilości konkursów, musiał dawać swym przeciwnikom handicap. To też po raz piąty podniesiono przeszkody o 10 cm, a rów z wodą, który na początku konkursu miał 4 metry szerokości doszedł już do 5 metrów. Miejscowy dziennik „L’Eclaireur de Nice” tak pisał o tym pasjonującym przebiegu:

„Piąty handicap. Rów poszerzony o 100 cm, przeszkody podwyższone; parcours staje się bardzo poważny. Tylko jeden koń ma go zaatakować: To Picador, zwycięzca zeszłorocznego konkursu Monaco! Prowadzi go najlepsza „szpicruta” starego kontynentu — rotmistrz Królikiewicz. Czy pełen blasku jeździec zdoła go przebyć? Oto z cudowną łatwością Picador przechodzi po kolei wszystkie przeszkody. Przed trybuną sędziowską jest płot. Przeszkoda rzuca cień. Zmylony tym Picador strąca poprzeczkę. Ale dalej kończy bez błędu fruwając ponad drągami, rowami i ban-kietami, Rozlega się burza oklasków, a biało-czerwona flaga wznosi się na maszt. Gdyby nie ten cień, parcours byłby na pewno bez błędu. Rotmistrz Królikiewicz zdobywa nagrodę Nicei po raz drugi”. (…)

Źródło: „Adam Królikiewicz (wspomnienie)” (1966) – Witold Domański

Autor wpisu: Witold Domański | Aktualizowano: 2025/09/10

Licencja udzielona przez spadkobierców Pana Witolda Domańskiego, dla BoberTeam, na potrzeby projektu Legendy Polskiego Jeździectwa. Prawa zastrzeżone.


Adam Królikiewicz zmarł w Konstancinie 4 maja 1966 r., w wieku 72. lat. Został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (sektor SC11-A-4).


1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego

(mp. Warszawa, otok amarantowy).

Pułk nawiązywał do tradycji 1 Pułku Lekkokonnego Polskiego Gwardii cesarza Napoleona I oraz 1 Pułku Ulanów Legionów Polskich „Beliny”. Odtworzony został w listopadzie 1918 r. przez oficerów dawnego 1 p.uł. Leg. z rtm. Gustawem Orlicz-Dreszerem na czele. Od 1921 r. pułk stacjonował w Warszawie w pobliżu Belwederu. Mówiono, że należał do elity pułków kawalerii okresu międzywojennego. Popularnie nazywany był „Gwardią Narodową”, choć oficjalnie nigdy tej nazwy nie otrzymał.

Ciesz się dzielny szwoleżerze,
Masz protekcję w Belwederze.

Szwoleżery kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Kręcą d…, kręcą głową,
Chcą być Gwardią Narodową.

Chcą gwardyjskie mieć maniery.
Be Be ery, szwoleżery.

Zawsze dumny z szefa swego,
To szwoleżer Piłsudskiego.

Szwoleżerski górą bierze,
Przy protekcji w Belwederze.

W Belwederze, na kwaterze
Pośpisz bracie szwoleżerze.

A pamiętaj szwoleżerze,
Że masz wartę w Belwederze.

Od parady i od święta,
Dla ochrony Prezydenta.

Siedzą sobie tak w Warszawie
Przy kieliszku i przy kawie.

Cała kupa jest frajerów
W pierwszym pułku szwoleżerów.

Więcej panów niż frajerów,
To jest pierwszy szwoleżerów.

Trochę panów i malarzy,
To jest pierwszy pułk koniarzy.

Z adiutantów i lekarzy
Ma Warszawa pułk gówniarzy.

Źródło: Żurawiejki (1995) – Stanisław Radomyski



Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Królikiewicz i inni” (2023) – Grzegorz Gajewski

„Ustanowienie roku 2024 Rokiem Polskich Olimpijczyków” (2023)

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Pierwszy indywidualny medal olimpijski dla Polski” (2022) – Daniel Lis [www.wielkahistoria.pl] [2025/06/10]

„Stulecie przeszkód” [fragmenty] (2022) – Daniel Lis

„Biało-Czerwona na maszcie w Paryżu” (2020) – Lech Ufel [www.przegladsportowy.onet.pl] [2025/06/10]

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Adam Królikiewicz. Od konia i zginął…” (2016) – Jan Jaremko [www.kuriergalicyjski.com] [2025/06/10]

„Paryż 1924” (2016) [www.sport.tvp.pl] [2025/06/10]

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/10]

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Królikiewicz Adam” (2012) – Witold Duński

„88 lat temu Polacy zdobyli pierwsze medale olimpijskie” (2012) [www.dzieje.pl] [2025/06/10]

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Olimpijska Szarża” (1992) – Adam Królikiewicz

„Historia jeździectwa, cz. X” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Rozwój konkursów hipicznych w latach 1924-1926” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Adam Królikiewicz (wspomnienie)” (1966) – Witold Domański

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

„Jasiek, Picador i Ja” (1958) – Adam Królikiewicz

„Portret olimpijczyka Picadora” (1958) – Adam Królikiewicz

„Jeździec i koń w terenie i skoku” (1958) – Adam Królikiewicz

„Historia mojego konia Jaśka” (1958) – Adam Królikiewicz

„O koniu! Portret olimpijczyka Picadora” (1958) – Adam Królikiewicz

„Honorowa Odznaka Jeździecka” (1936) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

„Najlepsze polskie konie (1923-1926) i 126 osób i instytucji, które dostały pierwsze egzemplarze 'Od Nicei do Nowego Yorku'” (1927) – Adam Królikiewicz

„VIII Olimpiada – Paryż” (1927) – Adam Królikiewicz

„Pierwszy medal i ostatnia szarża” – Ewa Olkuśnik [www.historiaposzukaj.pl] [2025/06/10]

„Polska hippika na VIII-ej Olimpjadzie” (1924) – Leon Kon

THE OLYMPIC GAMES IN PARIS, 1924 – RIDING FILM

THE OLYMPIC GAMES IN PARIS, 1924 FILM

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

„VIII Olimpiada – Paryż” (1927) – Adam Królikiewicz

„88 lat temu Polacy zdobyli pierwsze medale olimpijskie” (2012) [www.dzieje.pl] [2025/06/10]

„Adam Królikiewicz (wspomnienie)” (1966) – Witold Domański

„Adam Królikiewicz. Od konia i zginął…” (2016) – Jan Jaremko [www.kuriergalicyjski.com] [2025/06/10]

„Biało-Czerwona na maszcie w Paryżu” (2020) – Lech Ufel [www.przegladsportowy.onet.pl] [2025/06/10]

„Historia jeździectwa, cz. X” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

„Historia mojego konia Jaśka” (1958) – Adam Królikiewicz

„Honorowa Odznaka Jeździecka” (1936) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Jasiek, Picador i Ja” (1958) – Adam Królikiewicz

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeździec i koń w terenie i skoku” (1958) – Adam Królikiewicz

„Królikiewicz Adam” (2012) – Witold Duński

„Królikiewicz i inni” (2023) – Grzegorz Gajewski

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„Najlepsze polskie konie (1923-1926) i 126 osób i instytucji, które dostały pierwsze egzemplarze 'Od Nicei do Nowego Yorku'” (1927) – Adam Królikiewicz

„O koniu! Portret olimpijczyka Picadora” (1958) – Adam Królikiewicz

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Olimpijska Szarża” (1992) – Adam Królikiewicz

„Paryż 1924” (2016) [www.sport.tvp.pl] [2025/06/10]

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polska hippika na VIII-ej Olimpjadzie” (1924) – Leon Kon

„Portret olimpijczyka Picadora” (1958) – Adam Królikiewicz

„Pierwszy indywidualny medal olimpijski dla Polski” (2022) – Daniel Lis [www.wielkahistoria.pl] [2025/06/10]

„Pierwszy medal i ostatnia szarża” – Ewa Olkuśnik [www.historiaposzukaj.pl] [2025/06/10]

„Rozwój konkursów hipicznych w latach 1924-1926” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/10]

„Stulecie przeszkód” [fragmenty] (2022) – Daniel Lis

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

THE OLYMPIC GAMES IN PARIS, 1924 – RIDING FILM

THE OLYMPIC GAMES IN PARIS, 1924 FILM

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Ustanowienie roku 2024 Rokiem Polskich Olimpijczyków” (2023)

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

„Królikiewicz i inni” (2023) – Grzegorz Gajewski

„Ustanowienie roku 2024 Rokiem Polskich Olimpijczyków” (2023)

„1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego” (2022)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Pierwszy indywidualny medal olimpijski dla Polski” (2022) – Daniel Lis [www.wielkahistoria.pl] [2025/06/10]

„Stulecie przeszkód” [fragmenty] (2022) – Daniel Lis

„Biało-Czerwona na maszcie w Paryżu” (2020) – Lech Ufel [www.przegladsportowy.onet.pl] [2025/06/10]

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Adam Królikiewicz. Od konia i zginął…” (2016) – Jan Jaremko [www.kuriergalicyjski.com] [2025/06/10]

„Paryż 1924” (2016) [www.sport.tvp.pl] [2025/06/10]

„Sportowcy na froncie” (2015) – Karolina Apiecionek [www.dzieje.pl] [2025/06/10]

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Królikiewicz Adam” (2012) – Witold Duński

„88 lat temu Polacy zdobyli pierwsze medale olimpijskie” (2012) [www.dzieje.pl] [2025/06/10]

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Olimpijska Szarża” (1992) – Adam Królikiewicz

„Historia jeździectwa, cz. X” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Rozwój konkursów hipicznych w latach 1924-1926” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Adam Królikiewicz (wspomnienie)” (1966) – Witold Domański

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

„Jasiek, Picador i Ja” (1958) – Adam Królikiewicz

„Portret olimpijczyka Picadora” (1958) – Adam Królikiewicz

„Jeździec i koń w terenie i skoku” (1958) – Adam Królikiewicz

„Historia mojego konia Jaśka” (1958) – Adam Królikiewicz

„O koniu! Portret olimpijczyka Picadora” (1958) – Adam Królikiewicz

„Honorowa Odznaka Jeździecka” (1936) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

„Panu rotmistrzowi Stanisławowi Olszowskiemu Komitet Organizacyjny Międzynarodowych Konkursów Hipicznych” (1927)

„Najlepsze polskie konie (1923-1926) i 126 osób i instytucji, które dostały pierwsze egzemplarze 'Od Nicei do Nowego Yorku'” (1927) – Adam Królikiewicz

„VIII Olimpiada – Paryż” (1927) – Adam Królikiewicz

„Pierwszy medal i ostatnia szarża” – Ewa Olkuśnik [www.historiaposzukaj.pl] [2025/06/10]

„Polska hippika na VIII-ej Olimpjadzie” (1924) – Leon Kon

THE OLYMPIC GAMES IN PARIS, 1924 – RIDING FILM

THE OLYMPIC GAMES IN PARIS, 1924 FILM

„Królikiewicz i inni” (2023) – Grzegorz Gajewski

„Ustanowienie roku 2024 Rokiem Polskich Olimpijczyków” (2023)

„Udział i sukcesy polskich oficerów w międzynarodowych zawodach jeździeckich” (2022) – Renata Urban

„Królikiewicz Adam” (2012) – Witold Duński

„Historia jeździectwa, cz. X” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VI” (1990) – Witold Domański

“Olimpiada Paryska 1924 r.” (1990) – Leon Kon

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Rozwój konkursów hipicznych w latach 1924-1926” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Adam Królikiewicz (wspomnienie)” (1966) – Witold Domański

„Złota Papierośnica księcia Walii” (1959) – Adam Królikiewicz

„Portret olimpijczyka Picadora” (1958) – Adam Królikiewicz

„Historia mojego konia Jaśka” (1958) – Adam Królikiewicz

„O koniu! Portret olimpijczyka Picadora” (1958) – Adam Królikiewicz

„Honorowa Odznaka Jeździecka” (1936) – Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„Najlepsze polskie konie (1923-1926) i 126 osób i instytucji, które dostały pierwsze egzemplarze 'Od Nicei do Nowego Yorku'” (1927) – Adam Królikiewicz

„VIII Olimpiada – Paryż” (1927) – Adam Królikiewicz

„Polska hippika na VIII-ej Olimpjadzie” (1924) – Leon Kon



Pokrewne Legendy:

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Czytaj więcej…

Stanisław Czerniawski

Rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, olimpijczyk (rezerwowy w skokach przez przeszkody, Berlin 1936), kawaler Orderu Virtuti Militari. Poległ w obronie Polski 10 września 1939 roku w rejonie Chruślina.

Czytaj więcej…



Galeria:

Zdjęcia pochodzą ze zbiorów NAC oraz książki “Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

Fotografia grupowa uczestników zebrania. Leżą: por. M. Szmigiero i prezes okręgu warszawskiego Stowarzyszenia por. N. Wentowski. Siedzą od lewej: prezes chorzowskiego oddziału Stowarzyszenia W. Simiński, prezes okręgu śląskiego Stowarzyszenia T. Mańczyk, wiceprezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia ppłk St. Skórski, gen. Kazimierz Schally, gen. Jerzy Wołkowicki, prezes Zarządu Głównego Stowarzyszenia gen. W. Piekarski, dr. A. Znamięcki, sekretarz generalny Stowarzyszenia mjr W. Giżycki, wiceprezes okręgu poznańskiego Stowarzyszenia L. Radaczyński, prezes równieńskiego oddziału Stowarzyszenia por. F. Wójcik i ppłk A. Borenstaedt. Stoją: skarbik Stowarzyszenia W. Dominiak, prezes okręgu krakowskiego Stowarzyszenia M. Królikiewicz, Kempka, Siedlecki, Raszke, Więch, skarbnik okręgu warszawskiego stowarzyszenia R. Syropolski, prezes okręgu lwowskiego Stowarzyszenia kpt. F. Ochman, chorąży okręgu warszawskiego Stowarzyszenia Ziółkowski, Skwarek, Kowalewski, redaktor J. Kamiński, ppłk G. Testardt-Obalski, prezes łódzkiego oddziału Stowarzyszenia Z. Gutner, prezes wołyńskiego okręgu Stowarzyszenia A. Miliński, prezes okręgu pomorskiego Stowarzyszenia kpt. Zieliński, ppłk Adam Skałkowski, mjr St. Łoziński i przewodniczący komisji odznaczeniowej Stowarzyszenia kpt. T. Matuszewski. 1939 r.