Wpisy

Michał Woysym-Antoniewicz

Patron Honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Polski Komitet Olimpijski (PKOl) jest autonomicznym, ogólnopolskim stowarzyszeniem Związków i Organizacji sportowych z siedzibą w Warszawie (kliknij aby przejść na stronę Patrona Honorowego).

Dowiedz się więcej…

Mecenas: Bartosz Adamus i Przemysław Shamac Konopacki – Adamus Equestrian


Bartosz Adamus [odwiedź stronę Mecenasa]
Przemysław Shamac Konopacki [odwiedź stronę Mecenasa]
Adamus Equestrian [odwiedź stronę Mecenasa]

Opiekun: Piotr Jan Woysym-Antoniewicz

Opiekun: Muzeum Sportu i Turystyki

Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie − muzeum poświęcone historii polskiego sportu znajdujące się na warszawskim Żoliborzu przy ul. Wybrzeże Gdyńskie 4.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Major kawalerii Wojska Polskiego, srebrny i brązowy medalista olimpijski w jeździectwie.

Michał Woysym-Antoniewicz urodził się 7 lipca 1897 w Krakowie.

Ukończył gimnazjum i Oficerską Szkołę Kawalerii. Przez 6 semestrów studiował prawo i administrację na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Wstąpił do armii austriackiej i uczestniczył w I wojnie światowej. Został internowany na Węgrzech, po czym znów walczył na froncie (włoskim) w 1. Pułku Ułanów Austriackich. Po wojnie powrócił do Krakowa. 22. 11. 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego (ppor.). Od 1.01.1919 r. służył w 2. Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich, z którym walczył na Śląsku (1920), Pomorzu, brał udział w ofensywie kijowskiej a także w uroczystości zaślubin Polski z Bałtykiem (10.2. 1920).  Po wojnie w latach 1924-29 szkolił szwoleżerów i strzelców konnych w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, zaś od 1930 r. do 1924 r. był instruktorem jazdy konnej. W 1936 r. został mianowany na głównego inspektora koni w Tarnopolu.

21. 6. 1924 r. ze względu na doskonałe umiejętności jeździeckie został skierowany na kurs kadry olimpijskiej w Grudziądzu. Wystartował na Olimpiadzie dopiero w 1928 r. w Amsterdamie, gdzie zdobył dwa medale: brązowy w konkursie drużynowym (partnerzy:  K. Rómmel, J. Trenkwald)  w WKKW  (3m. na 14 start. z wynikiem 5067, 92 pkt.) oraz srebrny podczas drużynowego (partnerzy: K. Gzowski, K. Szosland) konkursu skoków (2m. na 14 start. z wynikiem 8 pkt.). Indywidualnie zajął 19 miejsce w WKKW (na 46 zaw. z wynikiem 1822, 50 pkt.), w skokach był 20. (na 46 zaw. z wynikiem 6 pkt). Startował na Mojej Miłej (WKKW) i Readgleadtcie (skoki).

Uczestniczył 4- krotnie w Pucharze Narodów, gdzie 2 razy triumfował – w Nowym Jorku (1927) i w Warszawie (1928).

Jego kariera sportowa została przerwana ze względu na wypadek jaki odniósł podczas jednego z treningów (został przygnieciony przez konia, jedynym ratunkiem była operacja podczas której usunięto mu płuco). Po długiej rekonwalescencji powrócił do wyczynowego sportu.

W 1939 r. brał udział w walkach na froncie. Do 1945 r. był więziony w obozach niemieckich Kaiserslautern, Luckenwalde i Ganshagen. Po wojnie zamieszkał na stałe w USA, gdzie pracował jako trener. Ożenił się z Zofią Brengosz.

Za swoje bohaterskie czyny podczas walk został 3-krotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Autor wpisu: Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie | Aktualizowano: 2025/09/18

Michał Woysym-Antoniewicz zmarł 1 grudnia 1989 w Austin (Teksas), w wieku 92 lat. Pochowany 12/12/1989 w Forest Hill Memorial Park Lexington, Davidson County, North Carolina, USA (Grandview 106).

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Michał Woysym-Antoniewicz 1897-1989” (2021) – Izabela Kiełmińska

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Michał Woysym-Antoniewicz” (2012) – Witold Duński

„Trofea Michała Antoniewicza” (2009)

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

„Los Angelos” (1932) – Józef Trenkwald, Michał Antoniewicz

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Los Angelos” (1932) – Józef Trenkwald, Michał Antoniewicz

„Michał Woysym-Antoniewicz 1897-1989” (2021) – Izabela Kiełmińska

„Michał Woysym-Antoniewicz” (2012) – Witold Duński

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Trofea Michała Antoniewicza” (2009)

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

„Michał Woysym-Antoniewicz 1897-1989” (2021) – Izabela Kiełmińska

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Michał Woysym-Antoniewicz” (2012) – Witold Duński

„Trofea Michała Antoniewicza” (2009)

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

„Los Angelos” (1932) – Józef Trenkwald, Michał Antoniewicz

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Michał Woysym-Antoniewicz 1897-1989” (2021) – Izabela Kiełmińska

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Michał Woysym-Antoniewicz” (2012) – Witold Duński

„Trofea Michała Antoniewicza” (2009)

„Historia jeździectwa, cz. IX” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

„Los Angelos” (1932) – Józef Trenkwald, Michał Antoniewicz

“Amsterdam – Hilversum” (1928) – Leon Kon

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Szwoleżerowie, Ułani i Strzelcy Konni w Fotografii…” (2013)

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Od Nicei do Nowego Yorku” (1927) – Adam Królikiewicz

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Ludzie

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Konie

ALLI (NN – NN)

Urodził się jako Kaktus w 1920 roku, hodowli Stefana Walewskiego z Inczewa, wł. Wojsko Polskie. W 1931 i 1933 roku wygrał pod Szoslandem PN w Warszawie. IO Amsterdam 1928, srebro druż. w skokach. Na igrzyskach popełnił jeden błąd. Jeździec rtm. K. Szosland – 2 pkt. karne, XIII miejsce ind.

Czytaj więcej…

Konie

MYLORD (NN – NN)

Wyhodowany w Irlandii. Właścicielem był kpt. art. Józef Szilagyi; przed igrzyskami prawdopodobnie został od niego wykupiony przez wojsko. Igrzyska Olimpijskie w Amsterdamie (1928): srebro drużynowe w skokach. W rozgrywce popełnił jeden błąd. Dosiad: por. K. Gzowski — 0 pkt karnych w przejeździe podstawowym, 2 pkt w rozgrywce; 4. miejsce indywidualnie.

Czytaj więcej…

Konie

READGLEADT (NN – NN)

Wyhodowany w Irlandii. Był własnością Grupy Sportu Konnego. Dosiadany przez różnych jeźdźców. W 2.poł. lat 20. wygrał kilka razy konkursy o PN. Spokojny i pewny. IO Amsterdam 1928, srebro druż. w skokach. Jeździec rtm. M. Antoniewicz – 6 pkt. karnych, XX miejsce ind.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Brązowy medal Michała Woysym-Antoniewicza w jeździeckim drużynowym WKKW zdobyty na Igrzyskach IX Olimpiady w Amsterdamie w 1928 roku. Dzięki Uprzejmości Muzuem Sportu i Turystyki w Warszawie.
Srebrny medal Michała Woysym-Antoniewicza w jeździeckim drużynowym konkursie skoków zdobyty na Igrzyskach IX Olimpiady w Amsterdamie w 1928 roku. Dzięki Uprzejmości Muzuem Sportu i Turystyki w Warszawie.
Odznaka sędziowska Michała Woysyma-Antoniewicza z Igrzysk XI Olimpiady, Berlin, 1936
Nagroda firmy „F. Tarkowska” za bieg z przeszkodami dla Michała Woysyma-Antoniewicza, Poznań, 1929
Puchar (misa) nagrodowy za II miejsce w konkursie skoków przez poprzeczkę w zawodach National Horseshow Association of America, zdobyty przez Michała Woysyma-Antoniewicza, 1927

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Andrzej Gniazdowski

Patron Honorowy: prof. dr hab. n. med. Andrzej Lange

Mecenasi: Kazimierz Rabiej. Lecznica dla zwierząt Chojnów

Opiekunowie: Maciej Gniazdowski, Maria Gniazdowska, Danuta Czaplicka

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Wybitny specjalista chorób koni, legenda weterynarii. Opiekował się stadninami koni w Łącku, Stubnie, Strzegomiu, Książu i Pępowie, a przez 30 lat był głównym lekarzem Stadniny Koni Golejewko.

Urodził się 29 września 1941 roku w Miszewie Murowanym w województwie mazowieckim.

Andrzej Gniazdowski od dziecka był związany z końmi, a miłość do nich zaszczepił w nim jego ojciec Jerzy Gniazdowski. Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Strzelcach Opolskich w roku 1959. Początkowo planował iść na zootechnikę, jednak jego ojciec wytłumaczył mu, że lepszą dla niego drogą będzie weterynaria, której absolwentem został w roku 1966 na Akademii Rolniczej we Wrocławiu uzyskując tym samym tytuł lekarza weterynarii.

Po studiach opiekował się stadninami w Łącku, Stubnie, Strzegomiu, Książu i Pępowie. W 1972 roku za namową Macieja Świdzińskiego trafił do Golejewka, gdzie zajmował się stadniną przez 30 lat. To tu zyskał największy rozgłos, a przyniosła mu go klacz Konstelacja, zwyciężczyni Derbów, Oaks, a także najlepsza klacz w Polsce, jeśli chodzi o przychówek. Gdy okazało się, że ma skręt jelit przeprowadził na niej pomyślną operację, co było pierwszym takim wydarzeniem w historii stadniny w Golejewku.

W swojej karierze zawodowej Andrzej Gniazdowski organizował lecznicę weterynaryjną w Pakosławiu z siedzibą w Golejewku (1973 r.), Ośrodek Zwalczania Niepłodności Krów i Chorób Wymion w Rawiczu (1979 r.), a także pracował w Rejonowym Inspektoracie Weterynarii w Rawiczu, gdzie w latach 1988-1995 pełnił funkcję kierownika. Wraz z synem Maciejem prowadził własną lecznicę, założoną w 1996 roku, gdzie zajmował się głównie leczeniem zaburzeń rozrodu oraz położnictwem i inseminacją koni. Do ostatnich dni był aktywny zawodowo jeżdżąc do hodowców w Wielkopolsce, na Dolnym Śląsku oraz Ziemi Lubuskiej.

Andrzej Gniazdowski jest autorem książki „Gdy zachoruje koń” będącej poradnikiem dla młodych lekarzy weterynarii.

Autor wpisu: Jerzy Gniazdowski | Aktualizowano: 2025/09/18

Andrzej Gniazdowski zmarł 28 listopada 2020 roku w Golejewku, gdzie został także pochowany.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Gdy zachoruje koń” (2010) – Andrzej Gniazdowski

„Gniazdowscy. Weterynarze nie do zdarcia” (2019) – Honorata Dmyterko

„List otwarty do Pana Ministra Rolnictwa Krzysztofa Jurgiela” (2016) – Andrzej Gniazdowski

„Gdy zachoruje koń” (2010) – Andrzej Gniazdowski

„Gniazdowscy. Weterynarze nie do zdarcia” (2019) – Honorata Dmyterko

„List otwarty do Pana Ministra Rolnictwa Krzysztofa Jurgiela” (2016) – Andrzej Gniazdowski

„Gniazdowscy. Weterynarze nie do zdarcia” (2019) – Honorata Dmyterko

„List otwarty do Pana Ministra Rolnictwa Krzysztofa Jurgiela” (2016) – Andrzej Gniazdowski

„Gdy zachoruje koń” (2010) – Andrzej Gniazdowski

„Gniazdowscy. Weterynarze nie do zdarcia” (2019) – Honorata Dmyterko

„List otwarty do Pana Ministra Rolnictwa Krzysztofa Jurgiela” (2016) – Andrzej Gniazdowski

„Gdy zachoruje koń” (2010) – Andrzej Gniazdowski

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Stanisław Gepner

Patron Honorowy:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Patronem Honorowym Legendy Stanisława Gepnera

Dowiedz się więcej…

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Stanisława Gepnera.

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Wanda Gepner-Augustin, Aldona Cholewianka-Kruszyńska


Wanda Gepner-Augustin. Córka rtm. Stanisława Gepnera.

Aldona Cholewianka-Kruszyńska. Kustosz – kierownik Działu Pojazdów Konnych oraz Kurator Zbiorów i Ekspozycji Historycznych w MZŁ. W pracy badawczej zajmuje się europejskimi XIX. wiecznymi ekwipażami oraz kulturą i funkcjonowaniem rezydencji polskich w kontekście hippiki, myślistwa i portretowego malarstwa oraz kultury polskich kresów wschodnich.

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Major kawalerii Wojska Polskiego, muzealnik, malarz, rysownik, znawca historycznego umundurowania i uzbrojenia.

Urodzony 26 maja 1889 w Nietulisku.

Stanisław Gepner herbu własnego był wybitnym znawcą historycznego umundurowania uzbrojenia oraz historycznych wyjazdowych pojazdów zaprzęgowych.

Był także malarzem i rysownikiem. Studia malarskie podczas nauki w warszawskim gimnazjum pobierał u Karola Ciszewskiego oraz podczas pobytu w Wiedniu (ukończył jednoroczny Abiturientenkurs w Akademii Handlowej w Wiedniu w 1913), gdzie uczęszczał do Kunstgewerbeschule.

Od 1914 do 1917 w wojsku rosyjskim, od 1918 do 1920 służył w kawalerii polskiej. Od 1919 roku rotmistrz. Od 1921 do 1929 w 20 pułku ułanów. Od 1932 do 1946 roku był kustoszem i współtwórcą wraz z Bronisławem Gembarzewskim Muzeum Wojska w Warszawie.

Podczas okupacji w działał w konspiracji, pod pseudonimem „Kostka”, od 1944 w randze majora AK. W latach 1946-1948 był kustoszem Muzeum Narodowego, oddziału w Wilanowie, od 1948 do 1950 Dyrektorem Państwowego Ośrodka Muzealnego w Łańcucie.

Równolegle do pracy zawodowej zajmował się twórczością malarską – tworząc przede wszystkim rysunki i akwarele oraz metaloplastykę o tematyce hipicznej i dotyczącej historycznego umundurowania. Zlustrował także Album Wojska Polskiego E. Wedla (1934) i Zarys dziejów uzbrojenia w Polsce W. Dziewanowskiego (1935).

Był stałym współpracownikiem Encyklopedii Wojskowej wydawanej od 1931 r. Po II wojnie ukazało się ok. 100 naukowych i popularyzujących artykułów na temat historycznego umundurowania, uzbrojenia oraz pojazdów zaprzęgowych. Już pośmiertnie i w kilkadziesiąt lat po jej opracowaniu ukazała się największa praca Stanisława Gepnera poświęcona umundurowaniu historycznemu Żołnierz polski – ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832 – 1939, Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2014. (…)

Źródło: „Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

Autor wpisu: Aldona Cholewianka-Kruszyńska, Muzeum – Zamek w Łańcucie
Aktualizowano: 2025/09/18

Stanisław Gepner zmarł 26 listopada 1965 w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu w Wilanowie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Wanda Augustin” (2022) – Anna Sztyk [www.1944.pl] [2025/09/18]

„Wśród koni Stanisława Gepnera” (2006) – Stanisław Ledóchowski

„Przyjaciele Stanisław Gepner i Andrzej Grzybowski” (2005) – Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

„Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832-1939” (2014) – Stanisław Gepner

„Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Sztandary jazdy polskiej” (1938) – Stanisław Gepner

„Rotmistrz Stanisław Gepner” (1987) – Stanisław Ledóchowski

„Wanda Augustin” (2022) – Anna Sztyk [www.1944.pl] [2025/09/18]

„Wśród koni Stanisława Gepnera” (2006) – Stanisław Ledóchowski

„Przyjaciele Stanisław Gepner i Andrzej Grzybowski” (2005) – Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

„Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832-1939” (2014) – Stanisław Gepner

„Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Sztandary jazdy polskiej” (1938) – Stanisław Gepner

„Rotmistrz Stanisław Gepner” (1987) – Stanisław Ledóchowski

„Wanda Augustin” (2022) – Anna Sztyk [www.1944.pl] [2025/09/18]

„Wśród koni Stanisława Gepnera” (2006) – Stanisław Ledóchowski

„Przyjaciele Stanisław Gepner i Andrzej Grzybowski” (2005) – Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

„Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832-1939” (2014) – Stanisław Gepner

„Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Sztandary jazdy polskiej” (1938) – Stanisław Gepner

„Rotmistrz Stanisław Gepner” (1987) – Stanisław Ledóchowski

„Wśród koni Stanisława Gepnera” (2006) – Stanisław Ledóchowski

„Stanisław Gepner” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Sztandary jazdy polskiej” (1938) – Stanisław Gepner

„Rotmistrz Stanisław Gepner” (1987) – Stanisław Ledóchowski

„Przyjaciele Stanisław Gepner i Andrzej Grzybowski” (2005) – Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa

„Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie 1832-1939” (2014) – Stanisław Gepner

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Stanisław Ledóchowski

Krytyk, scenograf, publicysta, autor wierszy. Kustosz pamięci o I Pułku Szwol. J. Piłsudskiego w Muzeum Romantyzmu w Opinogórze. Laureat nagrody im. Zygmunta Krasińskiego. Zasłużony dla kultury polskiej.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Por. 3. pułku strzelców konnych – Stanisław Gepner – Luty 1920
Ex libris książek Stanisława Gepnera
Autoportret – Stanisław Gepner (własność Andrzeja Grzybowskiego)
Oryginalna kartka pocztowa wysłana do Pana Stanisława Gepnera z 1937 roku
Kartka pocztowa z podziękowaniami dla Artura Bober, właściciela projektu Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka
Koń Stanisława Gepnera (1936), oryginalna akwarela – właść. Artur Bober
Kotylion (1924) – koń Stanisława Gepnera, oryginalna akwarela – właść. Artur Bober
Zizmiennyj – 5 szw. 13 pułku ułanów, Garwolin 1912

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Seweryn Kulesza

Patron Honorowy: Polski Komitet Olimpijski

Polski Komitet Olimpijski (PKOl) jest autonomicznym, ogólnopolskim stowarzyszeniem Związków i Organizacji sportowych z siedzibą w Warszawie (kliknij aby przejść na stronę Patrona Honorowego).

Dowiedz się więcej…

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Seweryna Kuleszy.

Dowiedz się więcej…

Opiekun: Arcybiskup metropolita białostocki dr Józef Guzdek

Polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, generał brygady Wojska Polskiego, biskup polowy Wojska Polskiego w latach 2010–2021, arcybiskup metropolita białostocki od 2021.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Major służby stałej Wojska Polskiego, kawalerzysta, jeden z najwybitniejszych polskich jeźdźców lat trzydziestych; srebrny medalista olimpijski w drużynowym konkursie WKKW na Igrzyskach w Berlinie (1936).

Urodzony 23 października 1900 roku w Radomiu.

Syn Antoniego Franciszka (buchaltera w miejscowej fabryce) i Marii z Grzywaczów.

Ze względu na czas wojny egzamin dojrzałości (program 8-klasowy) zdawał na raty: część w warszawskim Gimnazjum im. M. Reja (25 lutego 1919) i część (końcową) przed Komisją Ministerstwa WRiOP w stolicy (25 lutego 1920).

Wstąpił do Wojska Polskiego (9 grudnia 1918) i przez kilka miesięcy walczył w składzie 1 p. Ułanów Krechowickich (Gródek Jagielloński), po czym odbył naukę w Szkole Podchorążych w Warszawie i przyfrontowej Szkole Jazdy w Brodach i już jako ppor. (1921) i por. (1921) służył w 10 p. Strzelców Konnych.

Dalsze jego żołnierskie losy związane są z: kursem instruktorskim jazdy konnej w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu (1930-1931), funkcją instruktora klasy oficerskiej tej placówki szkoleniowej (od 1932) i dowódcą szwadronu w 7 puł. (od 1937). Kulesza dobrze trafił. Jego przełożonymi byli świetni jeźdźcy. Miał u nich znakomitą opinię. Komendant Szkoły Jazdy Konnej CWK Adam Królikiewicz i główny inspektor jazdy konnej mjr Antoniewicz nie mieli dla niego słów uznania. Oficer wyróżniający się, jeździec wybitny, instruktor bardzo dobry, rokuje jeszcze większe nadzieje, bardzo ambitny, obowiązkowy, lojalny – pisali w opiniach.

Źródło: „Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl / portal PKOL (po kliknięciu przejdziesz do strony olimpijski.pl).

Autor wpisu: Redakcja portalu olimpijski.pl | Aktualizowano: 2025/09/18

Seweryn Kulesza zmarł w Los Angeles 14 maja 1983 r., w wieku 83. lat.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Seweryn Kulesza” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Tośka” (1936)

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Tośka” (1936)

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Seweryn Kulesza” (2012) – Witold Duński

„Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Seweryn Kulesza” (2012) – Witold Duński

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Tośka” (1936)

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

Igrzyska Olimpijskie pod znakiem swastyki [www.leliwa-roycewicz.com] [2025/02/27]

Berlin 1936, czyli o słynnym polskim olimpijskim konkursie WKKW [www.stajniatrot.pl] [2025/02/27]

Niezwykłe historie Biało–Czerwonych. Jeźdźcy – srebrni medaliści w WKKW na IO’36 w Berlinie [www.sport.tvp.pl] [2025/02/27]

„Seweryn Kulesza” (2012) – Witold Duński

„Historia jeździectwa, cz. XII” (1992) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. XI” (1992) – Witold Domański

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Olimpiada w Berlinie w 1936 r.” (1982) – Witold Pruski

„Sport jeździecki w broniach konnych II Rzeczypospolitej” (1974) – Zygmunt Bielecki

„Polskie jeździectwo w 1936 roku” (1937) – Leon Kon

„Igrzyska konne XI Olimpiady” (1936) – Leon Kon

„Konie na Olimpiadzie 1936 roku – Tośka” (1936)

„Jury d`appel olimpijskie odebrało Polsce srebrny medal w konkursie Militari” (1936)

„Seweryn Roman Kulesza – srebrny medalista IO Berlin 1936 r.” – Redakcja portalu olimpijski.pl

„Ciężko wywalczony – srebrny medal olimpijski” (1936) – Tadeusz Grabowski

„Międzynarodowe zawody konne w Rydze” (1936) – Adam Królikiewicz

„W obronie przez nas obranego systemu jazdy konnej” (1932) – Michał Woysym-Antoniewicz, Józef Trenkwald

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II” (2019) – Hanna Łysakowska

„Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I” (2018) – Hanna Łysakowska

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” (2012) – Renata Urban

„Jeźdźcy-Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej” [fragmenty] – Renata Urban

„Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008) – Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym, Teodor Wójcik

„Jeźdźcy olimpijscy” (2000) – Hanna Łysakowska

„Die Reitkunst Der Welt an des olympischen spielen 1936” [DE][EN][FR] (1937) – G. Rau

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Tadeusz Rozwadowski

Polski wojskowy, Feldmarschalleutnant cesarskiej i królewskiej Armii, generał broni Wojska Polskiego, szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w czasie bitwy warszawskiej 1920, Generalny Inspektor Jazdy i Generalny Inspektor Kawalerii Wojska Polskiego w latach 1921–1926, w maju 1926 roku dowódca legalnych sił rządowych odpierających pucz Józefa Piłsudskiego, konstruktor i wynalazca wojskowy.

Czytaj więcej…

Ludzie

Sergiusz Zahorski

Generał brygady Wojska Polskiego, szef Gabinetu Wojskowego Prezydenta RP, współtwórca polskiego jeździectwa sportowego. Uczestnik Igrzysk Olimpijskich w 1912 roku w barwach reprezentacji Rosji.

Czytaj więcej…

Konie

TOŚKA (KALINA – OLGA)

Urodził się jako Kaktus w 1920 roku, hodowli Stefana Walewskiego z Inczewa, wł. Wojsko Polskie. W 1931 i 1933 roku wygrał pod Szoslandem PN w Warszawie. IO Amsterdam 1928, srebro druż. w skokach. Na igrzyskach popełnił jeden błąd. Jeździec rtm. K. Szosland – 2 pkt. karne, XIII miejsce ind.

Czytaj więcej…

Ludzie

Leon Kon

Trener jeździectwa, współtwórca Polskiego Związku Jeździeckiego i jego sekretarz generalny. Kawaler Krzyża Walecznych i Srebrnego Krzyża Zasługi.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Odznaka pułkowa 7 Pułku Ułanów Lubelskich.
Międzynarodowe Oficjalne Zawody Konne w Nicei, 1933 r. (Puchar Narodów). Od lewej: rotmistrz Seweryn Kulesza, porucznik Kazimierz Szosland, major Michał Woysym Antoniewicz, kapitan Zygmunt Ruciński, porucznik Roman Pohorecki.
Był wielkim żołnierzem. Wspaniale walczył na Tośce na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie 1936. We wrześniu 1939 z Niemcami. 1945 roku 7 Pułk Ułanów Lubelskich był w II Korpusie pułkiem rozpoznawczym w 3 Dywizji Strzelców Karpackich.
Po Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie 1936 rotmistrzowie Seweryn Kulesza na Tośce, Henryk Roycewicz-Leliwa na Arlekinie III, Zdzisław Kawecki na Bambino.
Polska reprezentacja olimpijska jeźdźców w wiosce olimpijskiej w Doberitz, Igrzyska Olimpijskie w Berlinie 1936 r. Od lewej: rotmistrz Sewryn Kulesza (na koniu „Tośka”), porucznik Michał Gutowski (na klaczy „Warszawianka”), rotmistrz Adam Królikiewicz (szef ekipy), rotmistrz Zdzisław Kawecki (na koniu „Bambino”), rotmistrz Henryk Roycewicz Leliwa (na koniach „Arlekin III”, „Bafour”), porucznik Janusz Komorowski („Duncan”- tylko konkurs skoków).
Rtm. Seweryn Kulesza na Tośce w konkursie skoków do olimpijskiego WKKW na igrzyskach w Berlinie w 1936 r.
Rtm. Seweryn Kulesza na Tośce podczas pokonywania przeszkody.
Seweryn Kulesza. Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Bruksela 1962. Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Seweryn Kulesza (z lewej) wraz z brytyjską armią. Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Korpus osadniczy Armii Brytyjskiej 1946 r. Seweryn Kulesza rozmawia po prawej. Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Los Angeles 1983. Fot. ze zbiorów Antony Howard-Grubb`a.
Ekipa jeźdźców i strzelców na igrzyskach w 1936 r. W mundurach od lewej stoją: por. Janusz Komorowski, por. Michał Gutowski, od prawej: rtm. Seweryn Kulesza, rtm. Henryk Roycewicz, siedzą od prawej: mjr Adam Królikiewicz, płk Tadeusz Komorowski.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Andrzej Grzybowski

Patroni Honorowi: Aldona Cholewianka-Kruszyńska, Vera Kobylińska

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Andrzeja Grzybowskiego.

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Maciej Loba, Polskie Towarzystwo Powozowe

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Aktor, rysownik, architekt, projektant wnętrz i rezydencji w stylach historycznych, znawca i praktyk sztuki jeździeckiej. Autor logo SK Janów Podlaski.

Urodzony 1 września 1930 roku w Warszawie.

Andrzej Grzybowski, herbu własnego to aktor, architekt wnętrz, rysownik, malarz i kolekcjoner.

Jest synem wybitnego numizmatyka-kolekcjonera Stefana Grzybowskiego. Od najmłodszych lat zafascynowany hippiką, wierzchowce i konie zaprzęgowe uczynił głównym tematem swoich rysunków. W niemniejszym stopniu interesowała Andrzeja Grzybowskiego także XVIII i XIX-wieczna architektura.

Te pozazawodowe zainteresowania, wielka biegłość rysunkowa i malarska, z którą w parze szła doskonała znajomość tak stylów architektonicznych jak i historycznych stylowych zaprzęgów konnych i rzędów jeździeckich, spowodowała, że zajął się pracą rysunkową i malarską oraz ilustratorską dotyczącą hippiki a także zaczął projektować w stylach historycznych wille i dwory.

Jest autorem projektów stylowych zaprzęgów i jeździeckich rzędów do min. takich kostiumowych filmów jak „Janosik”, reż. J. Passendorfer, „Mazepa”( wg. J. Słowackiego), reż. G. Holoubek oraz „Szatow i Demony” (wg „Biesów” F. Dostojewskiego) reż. A. Wajda. Ilustrował „Arabiens Pferde Allas liebste Kinder Eriki Schiele, München 1972, Araber in Europa, Eriki Schiele München 1982, Hippologia dla wszystkich, J. Grabowskiego, Warszawa 1984, Karety, bryczki i uprzęże w zbiorach polskich, Zb. Prus-Niewiadomskiego, Warszawa 1995. (…)

Źródło: „Andrzej Grzybowski” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

Autor wpisu: Aldona Cholewianka-Kruszyńska, Muzeum – Zamek w Łańcucie
Aktualizowano: 2025/09/18

Andrzej Grzybowski zmarł 25 października 2020 roku. Został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 86-6-7).

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Sztuka epistolarna Andrzeja Grzybowskiego” (2020) – BoberTeam

„Andrzej Grzybowski – polski historyzm współczesny” (2008) – Maciej Loba

„Wierzchowce i ekwipaże Andrzeja Grzybowskiego” (2000) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Premier Architecte de Sa Majesté Roy de Pologne” (1998) – Tadeusz Stefan Jaroszewski

„Jeździec i malarz koni, czyli o tym jak Andrzej Grzybowski trzyma wodze i pędzel” (2002) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Andrzej Grzybowski” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Ostatni architekt króla Stasia” (2016) – Stanisław Ledóchowski

„Życie zaczyna się po dziewięćdziesiątce” (~1970) – Rogowski

„A kolega woli nieść towarzysza Marksa, czy towarzysza Stalina?” – Piotr Dzięciołowski (fragmenty książki pt.: „MALUJĄ, RYSUJĄ, RZEŹBIĄ, KONIE”)

„Andrzeja Grzybowskiego zbiory i prace” (1984) – Stanisław Ledóchowski

„A kolega woli nieść towarzysza Marksa, czy towarzysza Stalina?” – Piotr Dzięciołowski (fragmenty książki pt.: „MALUJĄ, RYSUJĄ, RZEŹBIĄ, KONIE”)

„Andrzej Grzybowski” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Andrzej Grzybowski – polski historyzm współczesny” (2008) – Maciej Loba

„Andrzeja Grzybowskiego zbiory i prace” (1984) – Stanisław Ledóchowski

„Jeździec i malarz koni, czyli o tym jak Andrzej Grzybowski trzyma wodze i pędzel” (2002) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Ostatni architekt króla Stasia” (2016) – Stanisław Ledóchowski

„Premier Architecte de Sa Majesté Roy de Pologne” (1998) – Tadeusz Stefan Jaroszewski

„Sztuka epistolarna Andrzeja Grzybowskiego” (2020) – BoberTeam

„Wierzchowce i ekwipaże Andrzeja Grzybowskiego” (2000) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Życie zaczyna się po dziewięćdziesiątce” (~1970) – Rogowski

„Sztuka epistolarna Andrzeja Grzybowskiego” (2020) – BoberTeam

„Andrzej Grzybowski – polski historyzm współczesny” (2008) – Maciej Loba

„Wierzchowce i ekwipaże Andrzeja Grzybowskiego” (2000) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Premier Architecte de Sa Majesté Roy de Pologne” (1998) – Tadeusz Stefan Jaroszewski

„Jeździec i malarz koni, czyli o tym jak Andrzej Grzybowski trzyma wodze i pędzel” (2002) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Andrzej Grzybowski” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Ostatni architekt króla Stasia” (2016) – Stanisław Ledóchowski

„Życie zaczyna się po dziewięćdziesiątce” (~1970) – Rogowski

„A kolega woli nieść towarzysza Marksa, czy towarzysza Stalina?” – Piotr Dzięciołowski (fragmenty książki pt.: „MALUJĄ, RYSUJĄ, RZEŹBIĄ, KONIE”)

„Andrzeja Grzybowskiego zbiory i prace” (1984) – Stanisław Ledóchowski

„Jeździec i malarz koni, czyli o tym jak Andrzej Grzybowski trzyma wodze i pędzel” (2002) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Andrzej Grzybowski” (2020) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Ostatni architekt króla Stasia” (2016) – Stanisław Ledóchowski

„Życie zaczyna się po dziewięćdziesiątce” (~1970) – Rogowski

„A kolega woli nieść towarzysza Marksa, czy towarzysza Stalina?” – Piotr Dzięciołowski (fragmenty książki pt.: „MALUJĄ, RYSUJĄ, RZEŹBIĄ, KONIE”)

„Andrzeja Grzybowskiego zbiory i prace” (1984) – Stanisław Ledóchowski

„Sztuka epistolarna Andrzeja Grzybowskiego” (2020) – BoberTeam

„Andrzej Grzybowski – polski historyzm współczesny” (2008) – Maciej Loba

„Wierzchowce i ekwipaże Andrzeja Grzybowskiego” (2000) – Aldona Cholewianka-Kruszyńska

„Premier Architecte de Sa Majesté Roy de Pologne” (1998) – Tadeusz Stefan Jaroszewski

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Andrzej Grzybowski, Andrzej Krzyształowicz i Mieczysława Ćwiklińska, Janów Podlaski 1970 rok.
Andrzej Grzybowski i Mieczysława Ćwiklińska, 1965 rok
Andrzej Novák-Zempliński – Portret A. Grzybowskiego na ogierze Szafir 1976 r.
akryl, płótno, 65x73cm
Fot. Bogusław Jędrych, 2021.
Fot. Bogusław Jędrych, 2021.
Andrzej Grzybowski z przyjacielem, Maciejem Loba. Fot. Bogusław Jędrych, 2021.
Fot. Bogusław Jędrych, Stado Ogierów w Książu 2021.
Fot. Bogusław Jędrych, Stado Ogierów w Książu 2021.
Na fot. na koniu Andrzej Grzybowski, obok stoi Maciej Loba.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Włodzimierz „Wowa” Brodecki

Patron Honorowy: Jerzy Fedorowicz – Senator RP

Jerzy Feliks Fedorowicz – polski aktor teatralny i filmowy, reżyser teatralny oraz polityk. W latach 1989–2005 dyrektor Teatru Ludowego w Krakowie, poseł na Sejm V, VI i VII kadencji, senator IX, X i XI kadencji.

Mecenas: Pensjonat „Nad Rudawą” – Kraków

Pensjonat z ośmioma pokojami nad rzeką Rudawa w Krakowie, obok Błoń i Parku Decjusza.

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Leopoldyna Kowalik, Grażyna Brodecka

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Jeździec pamięci. Aktor, dla, którego umiłowanie tradycji kawalerii, służby i wierności Polsce, stało się przesłaniem życiowym.

Urodził się 20 kwietnia 1942 r. w Uściługu Wołyńskim.

„Wysoki szczupły i brodaty polski jeździec opięty mundurem z ostatniej wojny przemierza całą Europę, ażeby ukwiecić makami sławne miejsca gdzie wałczyła 1 Polska Dywizja Pancerna gen. Stanisława Maczka.

Taka i tak zachowująca się osoba mogłaby się wydawać nieco archaiczna, a pojawienie się na zatłoczonych arteriach komunikacyjnych oficera kawalerii Włodzimierza Brodeckiego usadowionego na swym koniu, jest naprawdę zaskakujące.

Tymczasem około czterdzieści osób – wśród których kapelan polski, wielu Merów i dawnych kombatantów zebrało się na cmentarzu wojskowym d’Urville-Langannerie we czwartek około godziny 11.00, aby przyjąć tak niezwykłego jeźdźca pamięci.

Trzeba powiedzieć, że pobożna wędrówka zaczęła się dużo wcześniej i że już pięć lat temu ten sam oficer i na tym samym koniu udał się do Włoch pod Monte Cassino, gdzie na miejscach krwawych walk obficie kwitną maki. Tego roku trasa przejazdu zaczęła się 29 lipca 1989 w Krakowie i biegła przez Niemcy, Holandię, Belgię i Francję aby zakończyć się 1 września w Polsce, gdzie będzie obchodzona rocznica rozpoczęcia drugiego światowego konfliktu. W czwartek więc odbyła się na cmentarzu krótka uroczystość: jeździec przyszedł oddać hołd przed mauzoleum, na progu którego położył bukiet maków, biorąc uprzednio z jednego z grobów nieco ziemi, aby zawieźć ja do uświęconego miejsca w Polsce (Kościół Garnizonowy w Kielcach).

Jutro będzie Falaise, Chambois… 25000 km przebytych po Europie przez niezwykłego świadka polskiej wierności bohaterom poległym w wojnie.”

Źródło: Le cavalier du souven. Ouest France, Falaise-Vire 19/20 sierpień 1989 NR 13624

Autor wpisu: Ryszard Dzieszyński | Aktualizowano: 2025/09/18

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Figura konia i jej konteksty kulturowe” (2021) – M. Dybowska

„Wowa Brodecki – Jeździec Pamięci” (2009) – Ryszard Dzieszyński

„Figura konia i jej konteksty kulturowe” (2021) – M. Dybowska

„Wowa Brodecki – Jeździec Pamięci” (2009) – Ryszard Dzieszyński

„Figura konia i jej konteksty kulturowe” (2021) – M. Dybowska

„Wowa Brodecki – Jeździec Pamięci” (2009) – Ryszard Dzieszyński

„Figura konia i jej konteksty kulturowe” (2021) – M. Dybowska

„Wowa Brodecki – Jeździec Pamięci” (2009) – Ryszard Dzieszyński

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Adam Królikiewicz

Kawalerzysta i sportowiec. Pierwszy polski indywidualny medalista olimpijski. W 1924 roku, na igrzyskach w Paryżu, zdobył brązowy medal w skokach przez przeszkody na koniu Picador.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

1 samotny rajd konny Chełm-Kraków-Monte Cassino, Wowa Brodecki i klacz Kamea,
40 rocznica bitwy pod Monte Cassino, 1984 rok.
Jeździec Pamięci – płk Wowa Brodecki i klacz Kamea.
Wowa Brodecki w roli pisarza wojsk zaporowskich. Ogniem i Mieczem,
reż. Jerzy Hoffman 1999.
Wowa Brodecki i Anna Bober przy rzeźbie Winners promującej najlepsze polskie konie na 100 lecie niepodległości, Cavaliada Kraków 2019.
Płk Wowa Brodecki w Szkole Podstawowej w Pierzchowie w dniu jej Patrona,
gen. Jana Henryka Dąbrowskiego, 2016 rok.
Wowa Brodecki z ogierem Barbakan xx (hod. Janów Podlaski), samotny rajd konny szlakiem bojowym 1 Warszawskiej Samodzielnej Brygady Kawalerii LWP.
Chełm-Łaba, 1975 rok. Fot. J. Jurkowski.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Marian Gadzalski

Patron Honorowy Prof. Mariusz Wideryński

Fotograf oraz nauczyciel akademicki (ASP Warszawa). Od końca lat 80-tych wykonuje wolny zawód fotografa współpracując z wydawnictwami i agencjami w kraju i za granicą.

Dowiedz się więcej…

Patron Honorowy: Muzeum Południowego Podlasia

Jego zbiory obejmują m.in. największą w Polsce kolekcję ikon (ponad 1400–1600 obiektów) oraz wyjątkową ekspozycję malarstwa koni polskich mistrzów XIX i XX wieku, a także eksponaty związane z archeologią, etnografią i numizmatyką regionu.

Dowiedz się więcej…

Mecenasi: Aleksandra Gadzalska oraz Hanna Gadzalska-Syfert

Opiekunowie: Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Naszą misją jest przypominanie i pokazywanie fascynującej historii Polski Niepodległej przez pryzmat hodowli koni, sportu jeździeckiego oraz wyścigów.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Polski artysta fotograf, dla którego konie i pejzaże Podlasia stały się życiową pasją. Uznawany za jednego z największych mistrzów fotografii koni w Polsce.

Marian Gadzalski – polski artysta fotograf, członek Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Fotografików. Urodził się 10 kwietnia 1934 roku w Psarach koło Piotrkowa Trybunalskiego.

W przeddzień tragicznego wypadku na szosie pod Grójcem, w drodze do stadniny w Michałowie, gdzie miał wykonać jeszcze kilka zdjęć do kolejnego albumu o koniach, zwierzył się przyjaciołom:
„Zaczynam wierzyć, że będę mógł teraz normalnie żyć i pracować.”

Jego nagłe odejście – człowieka czynnego i twórczego do ostatnich chwil, mimo choroby serca i długotrwałej rekonwalescencji po ciężkiej operacji – budzi szczególny żal i skłania do zadumy.

Czytaj więcej w artykule Zofii Raczkowskiej z 1985 r. lub we wpisie o artyście w PCBJ… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

„Przyznam, że ucieszyła mnie wiadomość, o powstającym albumie z fotografiami Mariana (Marka) Gadzalskiego oraz tekstami o jego twórczości. Tym bardziej, że właśnie mija 37 rocznica jego śmierci. Długie lata jego świetne zdjęcia monochromatyczne, czarno-białe, ale i kolorowe wyznaczały pewien styl w końskiej fotografii. W tamtych czasach dostęp do szlachetnych koni miało niewielu, kilkoro fotografujących. Powodów było wiele, ale bezpieczeństwo niebywale cennych zwierząt wyznaczało pewną granicę i było nadrzędne.

Fotografie Gadzalskiego można było podziwiać sporadycznie w galeriach lub w kalendarzach oraz materiałach promocyjnych Central Handlu Zagranicznego. Pojawienie się w 1978 roku obszernego autorskiego albumu „Konie” stało się dużym wydawniczym wydarzeniem. Pierwszy nakład książki, choć niebywale drogiej, z półek księgarskich zniknął błyskawicznie. Pracował nad kolejnym dużym albumem, ale plany przerwała nagła śmierć.

Wspomnienia Marka i jego realizacji często gościły podczas rozmów o fotografii, o technikach alternatywnych, które wykorzystywał w swojej twórczości. Podczas rozmów z Zosią Raczkowską, kolejną uznaną fotografką koni, nie rzadko pojawiało się przypomnienie Marka stylu fotografii i jego realizacji. Podobnie podczas Związkowych (Związku Polskich Artystów Fotografików, którego był członkiem) plenerów końskich, jego twórczość wspominali koledzy, a ja choć nie miałem przyjemności poznać Gadzalskiego osobiście, uważałem, że wyznaczył pewien styl w fotografowaniu koni. Później, „pałeczkę” przejęła Zofia Raczkowska z mężem Mirosławem, ich fotografie zawładnęły „światem”, po dziś dzień. Większość fotografujących nie ma świadomości, że ten kierunek w przedstawianiu koni ma swoje źródło w podwarszawskim Komorowie.”

Autorzy wpisu: Zofia Raczkowska, Mariusz Wideryński | Aktualizowano: 2025/09/11

Marian Gadzalski zmarł tragicznie 12 sierpnia 1985 roku, w wypadku samochodowym. Miał 51 lat. Został pochowany na Cmentarzu na Służewie przy ul. Renety w Warszawie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Zapis przemijania” (2016) – Marek Grzybowski [www.konsprawapolska.pl] [2025/08/04]

„Marian Gadzalski, znakomity fotograf koni nie żyje” (1985) – Zofia Raczkowska

Marian Gadzalski – Magowie Fotografii | PCBJ

Marian Gadzalski – Magowie Fotografii | PCBJ

„Marian Gadzalski, znakomity fotograf koni nie żyje” (1985) – Zofia Raczkowska

„Zapis przemijania” (2016) – Marek Grzybowski [www.konsprawapolska.pl] [2025/08/04]

„Zapis przemijania” (2016) – Marek Grzybowski [www.konsprawapolska.pl] [2025/08/04]

„Marian Gadzalski, znakomity fotograf koni nie żyje” (1985) – Zofia Raczkowska

Marian Gadzalski – Magowie Fotografii | PCBJ

„Marian Gadzalski, znakomity fotograf koni nie żyje” (1985) – Zofia Raczkowska

Marian Gadzalski – Magowie Fotografii | PCBJ

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Fotografik Marian Gadzalski prezentuje jedno ze swych artystycznych zdjęć
Ogier czystej krwi arabskiej – Negatiw. Stadnina Koni w Janowie Podlaskim. Fot. M. Gadzalski.

Wybrane prace:

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości spadkobierców autora.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Ludwik Maciąg

Patroni Honorowi: Piotr Dzięciołowski, Magdalena Dybowska

Mecenasi: Lucyna i Tomasz Gołąb / Clinica Medica sp. j.

Lucyna i Tomasz Gołąb. Uznani i cenieni lekarze, mecenasi artystów, w czyich sercach galopowały konie…
* Clinica Medica sp. j. Zakład Medycyny Nuklearnej w Tychach, diagnostyka scyntygraficzna i terapie radioizotopowe.

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Janusz Maciąg (wnuk), Stanisław Baj, Artur Bieńkowski

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Malarz (absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie), jeździec, żołnierz, Kawaler Krzyża Armii Krajowej, uczeń profesora Michała Byliny.

Ludwik Maciąg urodził się w 1920 w Krakowie.

Około 1922 rodzina Maciągów przeniosła się z Krakowa do Białej Podlaskiej, gdzie po latach Ludwik ukończył gimnazjum im. Józefa Ignacego Kraszewskiego.

Po maturze złożył papiery do ASP w Warszawie i jak pisał: „wojna przedłużyła mi czas samouka”. Okupacja niemiecka sprowokowała natychmiastową konspirację. Ukończywszy podchorążówkę AK Ludwik Maciąg wiosną 1944 dostał przydział do konnego zwiadu oddziału partyzanckiego „Zenona” 34 P.P. AK. Po wojnie jako żołnierz AK musiał ukrywać się przed NKWD. Pracował wtedy jako leśniczy oraz mastalerz w stadninie w Janowie Podlaskim.

Następnie studia artystyczne rozpoczął w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, a po semestrze naukę kontynuował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom w 1951 ze specjalizacją grafika artystyczna. W latach 1950-1990 na macierzystej uczelni, na Wydziale Malarstwa był asystentem prof. Tadeusza Kulisiewicza, a bezpośrednio po dyplomie adiunktem w pracowni prof. Michała Byliny.

W latach 1969-1972 sprawował funkcję dziekana Wydziału Malarstwa, a od 1987 był profesorem zwyczajnym ASP. Jako wieloletni pedagog macierzystej uczelni jednocześnie uprawiał malarstwo, grafikę użytkową, projektował tkaniny, znaczki pocztowe, plakaty.

Jego prace prezentowane były na licznych wystawach w Polsce i sztuki polskiej za granicą. Jego twórczość w zakresie malarstwa to: pejzaż polski, konie, tematyka wojenna i partyzancka będąca obrazem osobistych przeżyć artysty.

W zakresie grafiki użytkowej prof. Ludwik Maciąg projektował plakaty okolicznościowe, znaczki pocztowe np. serie: „Konie” i „Jazda polska”; był autorem wielu znanych ilustracji książkowych i gobelinów, a także polichromii w kościele rzymsko-katolickim pw. Wniebowzięcia NMP w Bodzanowie k/Płocka.

W dorobku malarskim miał szereg wystaw indywidualnych w kraju i za granicą m.in. w Anglii, Holandii, Danii, w Niemczech, w USA i Kanadzie. Uczestniczył w wystawach zbiorowych sztuki polskiej za granicą w wielu krajach Europy, w Chinach, Indiach i Iranie.

Prace prof. Ludwika Maciąga znajdują się w wielu placówkach muzealnych m.in.: w Muzeum Narodowym i Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej, w Bibliothèque Nationale w Paryżu, Galerii Folkestone i Cassel Galerie w Anglii oraz w zbiorach kolekcjonerów prywatnych w Polsce i USA.

Źródło: Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Autor wpisu: Stanisław Baj | Aktualizowano: 2025/09/18

Ludwik Maciąg zmarł 7 sierpnia 2007 w Gulczewie, w wieku 87 lat.
Pochowany został na cmentarzu w Wesołej.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Ludwik Maciąg” (2021) – Magdalena Dybowska

Ludwik Maciąg, 1920-2007 (2020) | FILM

Szkicownik Ludwika Maciąga z lat 1938-1941 (2020) | FILM

„Nie był malarzem koni” (2015) – Piotr Dzięciołowski

„Ludwik Antoni Maciąg” (2012) – Witold Duński

„Ludwik Maciąg – między siodłem a paletą” (2007) – Zenon Lipowicz

„L. Maciąg” (1999) – Ludwik Maciąg

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

„A Family of Artists – Otto, Anna, Ludwik Maciąg” (1997) – Ludwik i Otto Maciąg

„MACIĄG – Ludwik Maciąg – Malarstwo” (1994) – Ludwik Maciąg

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

„Wśród koni Ludwika Maciąga” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (1981) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg – between the saddle and a painter’s palette” EN – Zenon Lipowicz

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 1 | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 2 | FILM

Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Prof. Ludwik Antoni Maciąg” [www.wesola.um.warszawa.pl] [2025/08/07]

„A Family of Artists – Otto, Anna, Ludwik Maciąg” (1997) – Ludwik i Otto Maciąg

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

„L. Maciąg” (1999) – Ludwik Maciąg

„Ludwik Antoni Maciąg” (2012) – Witold Duński

Ludwik Maciąg, 1920-2007 (2020) | FILM

„Ludwik Maciąg” (1981) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (2021) – Magdalena Dybowska

„Ludwik Maciąg – między siodłem a paletą” (2007) – Zenon Lipowicz

„Ludwik Maciąg – between the saddle and a painter’s palette” EN – Zenon Lipowicz

Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 1 | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 2 | FILM

„MACIĄG – Ludwik Maciąg – Malarstwo” (1994) – Ludwik Maciąg

„Nie był malarzem koni” (2015) – Piotr Dzięciołowski

„Prof. Ludwik Antoni Maciąg” [www.wesola.um.warszawa.pl] [2025/08/07]

Szkicownik Ludwika Maciąga z lat 1938-1941 (2020) | FILM

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

„Wśród koni Ludwika Maciąga” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (2021) – Magdalena Dybowska

Ludwik Maciąg, 1920-2007 (2020) | FILM

Szkicownik Ludwika Maciąga z lat 1938-1941 (2020) | FILM

„Nie był malarzem koni” (2015) – Piotr Dzięciołowski

„Ludwik Antoni Maciąg” (2012) – Witold Duński

„Ludwik Maciąg – między siodłem a paletą” (2007) – Zenon Lipowicz

„L. Maciąg” (1999) – Ludwik Maciąg

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

„A Family of Artists – Otto, Anna, Ludwik Maciąg” (1997) – Ludwik i Otto Maciąg

„MACIĄG – Ludwik Maciąg – Malarstwo” (1994) – Ludwik Maciąg

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

„Wśród koni Ludwika Maciąga” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (1981) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg – between the saddle and a painter’s palette” EN – Zenon Lipowicz

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 1 | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 2 | FILM

Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Prof. Ludwik Antoni Maciąg” [www.wesola.um.warszawa.pl] [2025/08/07]

„Ludwik Maciąg” (2021) – Magdalena Dybowska

„Ludwik Antoni Maciąg” (2012) – Witold Duński

„Ludwik Maciąg – między siodłem a paletą” (2007) – Zenon Lipowicz

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

„Wśród koni Ludwika Maciąga” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg” (1981) – Stanisław Ledóchowski

„Ludwik Maciąg – between the saddle and a painter’s palette” EN – Zenon Lipowicz

„Nie był malarzem koni” (2015) – Piotr Dzięciołowski

„L. Maciąg” (1999) – Ludwik Maciąg

„A Family of Artists – Otto, Anna, Ludwik Maciąg” (1997) – Ludwik i Otto Maciąg

„MACIĄG – Ludwik Maciąg – Malarstwo” (1994) – Ludwik Maciąg

Ludwik Maciąg – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Ludwik Maciąg, 1920-2007 (2020) | FILM

Szkicownik Ludwika Maciąga z lat 1938-1941 (2020) | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 1 | FILM

Ludwiku, o Tobie i dla Ciebie cz. 2 | FILM

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Andre Pater

Urodzony we Wrocławiu w 1953 jako Andrzej Pater, wyrasta w Krakowie i tam kończy studia na Akademii Sztuk Pięknych. Od 1981, mieszka i tworzy w Stanach Zjednoczonych, a od 1988, w słynącym z hodowli koni pełnej krwi, Kentucky.

Czytaj więcej…

Ludzie

Wojciech Kossak

Wizjoner sztuki. Malarz. Absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie i Monachium. Autor takich dzieł jak: Olszynka Grochowska Szarża 5 Pułku Ułanów Zamoyskich, Z depeszą,czy Odpoczynek ułana.

Czytaj więcej…

Ludzie

Bogusław Lustyk

Polski artysta specjalizujący się w malarstwie, rzeźbie i grafice użytkowej. Dzięki swoim pracą związanym z końmi został drugim w historii oficjalnym artystą Kentucky Derby. Otworzył galerię „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

„Woj” – Ludwik Maciąg (108x125cm) – 1975 rok. Obraz upamiętniający 1000-lecie Państwa Polskiego. Podarowany Janowi Kowalczykowi, najlepszemu zawodnikowi klubu jeździeckiego Legia Warszawa.
Jeden z najstarszych obrazów „młodego” (30.-letniego) Ludwika Maciąga w naszej kolekcji. Akwarela belgijskiego ogiera Perce Taibun, sprowadzonego do Polski w latach 1950 r.
Akwarela ogiera Kongsom (rasa Döle), ok. 1950 r.
Akwarela ogiera Ficaro, ok. 1950 r.
Ludwik Maciąg (2004) – przyjaciel Anny i Artura Bober
Ludwik Maciąg wraz z Anną Bober wręcza nagrodę specjalną Nelsona i Rodrigo Pesso Janowi Kowalczykowi, Cavaliada Torwar Warszawa
Ludwik Maciąg, Anna Bober i Jan Kowalczyk
Ludwik Maciąg: „Hubertus w Łącku”, olej na półtnie. Master biegu dyr. Michał Wojnarowski.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Bogusław Lustyk

Patroni Honorowi: Waldemar Dąbrowski, Czesław Czapliński


Waldemar Dąbrowski – polski animator kultury i polityk, w latach 2002–2005 minister kultury, dyrektor Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie w latach 1998–2002 i ponownie od 2008 r.

Czesław Czapliński – Fotograf, autor filmów dokumentalnych i ponad czterdziestu książek, łodzianin z urodzenia, od 1979 roku dzielący życie między Nowy Jork i Warszawę. Jego fotografie prezentowane były na kilkuset wystawach w Polsce i za granicą. W czasie czterdziestoletniej kariery fotograficznej przed jego obiektywem stanęło wiele znanych postaci ze świata kultury, sztuki i biznesu.

Mecenasi: Lucyna i Tomasz Gołąb / Clinica Medica sp. j.

Lucyna i Tomasz Gołąb. Uznani i cenieni lekarze, mecenasi artystów, w czyich sercach galopowały konie…
* Clinica Medica sp. j. Zakład Medycyny Nuklearnej w Tychach, diagnostyka scyntygraficzna i terapie radioizotopowe.

Dowiedz się więcej…

Opiekunowie: Joanna i Michał Lustyk, Wojciech Ginko

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Polski artysta specjalizujący się w malarstwie, rzeźbie i grafice użytkowej. Dzięki swoim pracą związanym z końmi został drugim w historii oficjalnym artystą Kentucky Derby. Otworzył galerię „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs.

Urodzony 15 lipca 1940 roku w Warszawie.

Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1965 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem na Wydziale Malarstwa i Grafiki. Uprawia malarstwo, rzeźbę, grafikę użytkową oraz plakat.

Jest autorem ponad 40 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą, m.in. w Stanach Zjednoczonych (Nowy Jork, Waszyngton, Atlanta, Chicago, Filadelfia), Niemczech, Szwecji, Finlandii, Francji i Australii. Jego prace znajdują się w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych na całym świecie.

Artysta zdobył 25 nagród za twórczość w dziedzinie plakatu i malarstwa, w tym 8 wyróżnień w konkursach organizowanych przez Polski Komitet Olimpijski. Szczególne miejsce w jego dorobku zajmują prace inspirowane sportem i ruchem koni – cykle malarskie i graficzne poświęcone wyścigom, jeździectwu i igrzyskom olimpijskim.

Źródło: Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Autor wpisu: Artur Bober | Aktualizowano: 2025/09/18

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Bogusław Lustyk – Wernisaż 'Powrót do gniazda'” (2024)

„Wystawa retrospektywna – 'Powrót do gniazda'” (2024) – Bogusław Lustyk

Zeszyty Artystyczne Bogusława Lustyka (2024)

Wkładki Bober Team – 2024-03 – Bogusław Lustyk

„Dziś idę walczyć mamo” [PL][EN] (2021) – Bogusław Lustyk

„Nie tylko konie” (2020) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – rytm życia” (2019) – Bogusław Lustyk

„Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„Muzyka, konie” (2015) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – life and art” (2008) – Bogusław Lustyk

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

„Cały czas idę do przodu” (1997) – Hanna Łysakowska

„koniki, kucyki, konie” (1991) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

„o ty, piękno konia” (1987) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Koń z pod palca – Bogusław Lustyk | FILM

„Archiwum Historii Mówionej – Bogusław Józef Lustyk” [www.www.1944.pl] [2025/08/07]

„Archiwum Historii Mówionej – Bogusław Józef Lustyk” [www.www.1944.pl] [2025/08/07]

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Bogusław Lustyk – Wernisaż 'Powrót do gniazda'” (2024)

„Cały czas idę do przodu” (1997) – Hanna Łysakowska

„Dziś idę walczyć mamo” [PL][EN] (2021) – Bogusław Lustyk

„Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„koniki, kucyki, konie” (1991) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

Koń z pod palca – Bogusław Lustyk | FILM

„Lustyk – life and art” (2008) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – rytm życia” (2019) – Bogusław Lustyk

„Muzyka, konie” (2015) – Bogusław Lustyk

„Nie tylko konie” (2020) – Bogusław Lustyk

„o ty, piękno konia” (1987) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

Wkładki Bober Team – 2024-03 – Bogusław Lustyk

„Wystawa retrospektywna – 'Powrót do gniazda'” (2024) – Bogusław Lustyk

Zeszyty Artystyczne Bogusława Lustyka (2024)

„Bogusław Lustyk – Wernisaż 'Powrót do gniazda'” (2024)

„Wystawa retrospektywna – 'Powrót do gniazda'” (2024) – Bogusław Lustyk

Zeszyty Artystyczne Bogusława Lustyka (2024)

Wkładki Bober Team – 2024-03 – Bogusław Lustyk

„Dziś idę walczyć mamo” [PL][EN] (2021) – Bogusław Lustyk

„Nie tylko konie” (2020) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – rytm życia” (2019) – Bogusław Lustyk

„Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„Muzyka, konie” (2015) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – life and art” (2008) – Bogusław Lustyk

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

„Cały czas idę do przodu” (1997) – Hanna Łysakowska

„koniki, kucyki, konie” (1991) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

„o ty, piękno konia” (1987) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Koń z pod palca – Bogusław Lustyk | FILM

„Archiwum Historii Mówionej – Bogusław Józef Lustyk” [www.www.1944.pl] [2025/08/07]

„Cały czas idę do przodu” (1997) – Hanna Łysakowska

„Bogusław Lustyk – Wernisaż 'Powrót do gniazda'” (2024)

„Wystawa retrospektywna – 'Powrót do gniazda'” (2024) – Bogusław Lustyk

„Dziś idę walczyć mamo” [PL][EN] (2021) – Bogusław Lustyk

„Nie tylko konie” (2020) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – rytm życia” (2019) – Bogusław Lustyk

„Jeździecka Dolina Zbrosławice” (2018) – Wojciech Ginko

„Muzyka, konie” (2015) – Bogusław Lustyk

„Lustyk – life and art” (2008) – Bogusław Lustyk

„koniki, kucyki, konie” (1991) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

„o ty, piękno konia” (1987) – Bogusław Lustyk, Joanna Lustyk

Zeszyty Artystyczne Bogusława Lustyka (2024)

„Wachmistrz sentymentalny” (2003)

Bogusław Lustyk – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Bogusław Lustyk poleca PCBJ | FILM

Koń z pod palca – Bogusław Lustyk | FILM

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Anna Małecka

Doktor fizyki PAN Uniwersytetu Poznańskiego. Karierę naukową po kilku latach porzuciła dla koni, a szczególnie dla Ciernia xx, z którym  w towarzystwie olimpijczyka z Rzymu – Marka Roszczynialskiego przyjechała do  ośrodka jeździeckiego w Zbrosławicach. Tutaj zajęła się wydawaniem tłumaczonych z niemieckiego przez Marka książek takich jak m.in. „Gimnazjum jeździeckie‘’.

Czytaj więcej…

Ludzie

Anna Dębska

Prace Anny Dębskiej oszałamiają swoją bezpośredniością. Jej styl i technika nie mają żadnego odpowiednika w rzeźbie. Wzrusza nas emocją swego widzenia urody życia koni i innych zwierząt.

Czytaj więcej…

Ludzie

Andre Pater

Urodzony we Wrocławiu w 1953 jako Andrzej Pater, wyrasta w Krakowie i tam kończy studia na Akademii Sztuk Pięknych. Od 1981, mieszka i tworzy w Stanach Zjednoczonych, a od 1988, w słynącym z hodowli koni pełnej krwi, Kentucky.

Czytaj więcej…

Ludzie

Wojciech Kossak

Wizjoner sztuki. Malarz. Absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie i Monachium. Autor takich dzieł jak: Olszynka Grochowska Szarża 5 Pułku Ułanów Zamoyskich, Z depeszą,czy Odpoczynek ułana.

Czytaj więcej…

Ludzie

Marian Gadzalski

Polski artysta fotograf, dla którego konie i pejzaże Podlasia stały się życiową pasją. Uznawany za jednego z największych mistrzów fotografii koni w Polsce.

Czytaj więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Galeria:

Po lewej, spotkanie z Patrickiem Swayze na gali Pyramic Society w Kentucky Horse Park. Po prawej: Lobby banku Goldman Sachs, Saratoga Springs 2008.
Długi wyścig.
Finisz.
Florida Derby – plakat.
Galop.
Kentucky Derby – plakat.
Po wyscigu.
Wyścigi w Saratodze.
Wyścig.
Wyścig w kolorach tęczy.
Wyścig.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor

Piotr Michałowski

Patron Honorowy: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy Piotra Michałowskiego.

Dowiedz się więcej…

Opiekun: Wydawnictwo Muzeum Narodowe w Krakowie

Wydawnictwo MNK publikuje rocznie około 30 książek dotyczących szeroko rozumianej sztuki i historii — zarówno polskiej, jak i zagranicznej, od starożytności po czasy współczesne.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Polski malarz – przedstawiciel romantyzmu, portrecista, animalista i batalista; jednocześnie organizator życia społecznego i gospodarczego oraz mąż stanu.

Urodzony 2 lipca 1800 w Krakowie.

Piotr Michałowski określony przez Władysława Łuszczkiewicza jako amator i wielki pan, był wyjątkowym malarzem, rysownikiem, akwarelistą o znakomitym refleksie malarskim i pamięci.

Jego bogate i zróżnicowane oeuvre malarskie, które powstało niejako na marginesie ziemiańskiej codzienności, w izolacji i w całkowitej niezależności od polskiego życia artystycznego obejmuje obrazy o tematyce hetmańsko-rycerskiej i napoleońskiej, a także fascynujące studia portretowe rodziny, chłopów, Żydów a nade wszystko podobizny zwierząt, przede wszystkim koni. Był nijako twórcą polskiego „Pferdenmalerei”.

W latach 1844-1855 powstała najdoskonalsza z kilku wersji, najważniejszego cyklu Piotra Michałowskiego – kompozycja „Szarża w wąwozie Somosierry”, znana również z wcześniejszych prac olejnych i szkiców akwarelowych i ołówkowych, która miała być wstępem do monumentalnej realizacji artystycznej.

Temat obrazu zaproponowany został Piotrowi Michałowskiemu przez uczestników szarży w wąwozie Somosierra, chcących uczcić pamięć bohatera bitwy porucznika Andrzeja Niegolewskiego, który jako jeden z pierwszych dotarł na przełęcz: „żeby pędzlem swoim uwiecznił pamiątkę Niegolewskiego i podał obraz tej bitwy pokoleniom przyszłym.”

Dedykowali również Michałowskiemu wiersz „Pamiątka Niegolewskiemu – wiersz do Piotra Michałowskiego”. Z kolei sam Niegolewski wspominał … Szwadron [który]… pędził dalej bez najmniejszego zatrzymania i bez żadnego porządku wojennego. Wszyscy pędzili wśród ogromnego ognia… .

O sukcesie artystycznym owianej sławą szarży pod Somosierrą namalowanej przez Piotra Michałowskiego zadecydowała, nie tylko ilustracja określonego wydarzenia historycznego, ale przede wszystkim maestria rejestracji pędu koni i jeźdźców, które wręcz mistrzowsko uchwycił artysta; zobrazował szaleńczy pęd konnicy, kurz, wtopione w konie postaci jeźdźców, błysk szabel. Efekty te osiągnął między innymi przez wprowadzenie szczególnej kompozycji opartej na rysunku błyskawicy.

Bitwa ta, ściśnięta w stromym wąwozie, powinna wyglądać jakoby ognista błyskawica, przedzierająca płótno od dołu do góry.

To słowa Piotra Michałowskiego cytowane przez jego córkę, Celinę.

Źródło: „Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

Autor wpisu: Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska | Aktualizowano: 2025/09/18

Piotr Michałowski zmarł 9 czerwca 1855 w Krzysztoforzycach. Miał 54 lata. Został pochowany na krakowskim Cmentarzu Rakowickim, w grobowcu rodzinnym, w kwaterze Ka.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij wybraną zakładkę, a następnie link, aby otworzyć powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (www.pcbj.pl):

„Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

„Piotr Michałowski” (1985) – Stanisław Ledóchowski

Piotr Michalowski – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Piotr Michałowski – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/18]

„Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

„Piotr Michałowski” (1985) – Stanisław Ledóchowski

Piotr Michalowski – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Piotr Michałowski – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/18]

„Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

„Piotr Michałowski” (1985) – Stanisław Ledóchowski

Piotr Michalowski – Wizjoner Sztuki | PCBJ

„Piotr Michałowski – Życie i twórczość” [www.culture.pl] [2025/09/18]

„Piotr Michałowski” (1985) – Stanisław Ledóchowski

„Piotr Michałowski 1800-1855” (2000) – Muzeum Narodowe w Krakowie

Piotr Michalowski – Wizjoner Sztuki | PCBJ

Poniżej zamieszczamy odnośniki do innych ciekawych źródeł, które nie prowadzą do naszej Biblioteki i nie mamy wpływu na wyświetlane tam treści.

Razem z hiperłączem zamieszczamy widoczny adres artykułu oraz datę kiedy odnośnik ostatni raz był przez nas sprawdzany. Linki domyślnie otwierają się w nowym oknie.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Lisowczyk. Jeździec w stroju polskim.
Napoleon na siwym koniu. Jeździec – żołnierz, wódz, rycerz
Stajenny z koniem.
Studia głów końskich.
Targ na konie.
Studium siwego konia z uzdą na głowie, zwróconego w lewo.
Koń u żłobu; Koń w stajni u żłobu; Studium konia.
Samosierra. Bitwa, wjazd triumfalny.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

/Autor