Legendy Polskiego Jeździectwa – Konie




Pan Hordyński z okolic Tarnobrzega na zawodach w Piotrkowie Trybunalskim w 1922 roku, rozpoznał go jako konia Mantel (potem Jasiek), wziętego do wojska w 1909, miał w czasie tych zawodów 17 lat.

______________________________________________________________
xo [POL/HUN] (NN) (wałach) ur. 1905

Pan Hordyński z okolic Tarnobrzega na zawodach w Piotrkowie Trybunalskim w 1922 roku, rozpoznał go jako konia Mantel (potem Jasiek), wziętego do wojska w 1909, miał w czasie tych zawodów 17 lat.

Tak Adam Królikiewicz opisuje Jaśka w swojej książce pt. „Od Nicei do Nowego Yorku”.

(…) Ten mały, niepozorny koń, będący u szczytu swojej formy jest już właściwie starcem. Mając ukończone 18 lat, zdobywa się na wyczyn wprost nieprawdopodobny. (…) W niesłychanie trudnych warunkach atmosferycznych, bije Jasiek sto kilkadziesiąt wspaniałych koni Europy, zdobywając Wielką Nagrodę Miasta Nicei- Grand Prix de la Ville de Nice. W obecności i towarzystwie gen. Władysława Sikorskiego, będącego honorowym gościem na zawodach nicejskich, mer miasta dekoruje Jaśka zwycięską wstęgą, wręczając jego jeźdźcowi wspaniałe trofeum: puchar przechodni dla polskiego Ministerstwa Spraw Wojskowych. (…)

Więcej o Jaśku można przeczytać w artykule Adama Królikiewicza, który ukazał się w czasopiśmie Przekrój nr 669 (05/1958) s. 5-8,22 (link przekieruje na stronę www.pcbj.pl).

Wpis aktualizowano: 25.10.2023


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Historia mojego konia Jaśka” (1958) – Adam Królikiewicz

„Jasiek, Picador i Ja” (1958) – Adam Królikiewicz

„Najlepsze polskie konie (1923-1926) i 126 osób i instytucji, które dostały pierwsze egzemplarze 'Od Nicei do Nowego Yorku'” (1927) – Adam Królikiewicz

Zdjęcia polskich jeźdźców z okresu międzywojennego


Pokrewne Legendy:

Karol Rómmel

Żołnierz, trener, artysta w malarstwie, rysunku i jeździe konnej. Trzy krotny olimpijczyk (1912 – Sztokholm, 1924 – Paryż, 1928 – Amsterdam). Działał w KJK w Łodzi (1937) oraz JLKS Sopot (po wojnie).

Czytaj więcej…

PICADOR

1924 | Igrzyska Olimpijskie Paryż | brązowy medal indywidualny w skokach przez przeszkody – rtm. Adam Królikiewicz, 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.

Czytaj więcej…


Galeria:


Nicea 1923. Porucznik Królikiewicz skacze na Jaśku w konkursie o Prix de Monaco

Jasiek

Autor rysunku: Sławomir Szereda

Hodowca: United States Army
Mecenas:

______________________________________________________________
[USA] (NN) (wałach) ur. 1909

Koń, na którym rtm. Adam Królikiewicz zdobył pierwszy dla Polski, brązowy medal na IO w Paryżu w 1924 r.

Picador pochodził z demobilu amerykańskiego i w polskim wojsku służył w taborach. Tam go wypatrzył Adam Królikiewicz, który wówczas podpatrywał treningi grupy sportowej prowadzonej przez Karola Rómmla, by potem powtarzać te ćwiczenia na Picadorze.

Para Królikiewicz / Picador zdobyła Wielką Nagrodę Lucerny 1924, WN Nicei 1925 i WN Rzymu 1926.

Więcej o Picadorze można przeczytać w artykułach Adama Królikiewicza, które ukazał się w czasopiśmie Przekrój nr 692 (28/1958) s. 16-18 oraz nr 693 (29/1958) s. 18,19 (linki przekierują na stronę www.pcbj.pl).

Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Królikiewicz i inni” (2023) – Grzegorz Gajewski

„Ustanowienie roku 2024 Rokiem Polskich Olimpijczyków” (2023)

„Historia jeździectwa, cz. VIII” (1991) – Witold Domański

„Historia jeździectwa, cz. VII” (1990) – Witold Domański

„Rozwój konkursów hipicznych w latach 1924-1926” (1982) – Witold Pruski

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Portret olimpijczyka Picadora cz. 1” (1958) – Adam Królikiewicz

„Portret olimpijczyka Picadora cz. 2” (1958) – Adam Królikiewicz

„Jasiek, Picador i Ja” (1958) – Adam Królikiewicz

„Polska hippika na VIII-ej Olimpjadzie” (1924) – Leon Kon

Linki

„Pierwszy indywidualny medal olimpijski dla Polski. Przez błąd sędziów nasz zawodnik zdobył tylko brąz” [link] (2022) – Daniel Lis

„Biało-Czerwona na maszcie w Paryżu” [link] (2020) – Lech Ufel

„Paryż 1924” [link] (2016)

„88 lat temu Polacy zdobyli pierwsze medale olimpijskie” [link] (2012)

„Pierwszy medal i ostatnia szarża” [link] – Ewa Olkuśnik

Filmy

THE OLYMPIC GAMES IN PARIS, 1924 – RIDING FILM

THE OLYMPIC GAMES IN PARIS, 1924 FILM




Dwukrotnie „trójkoronowana”, pierwsza platynowa czempionka świata

PIANISSIMA (Gazal Al Shaqab – Pianosa / Eukaliptus), oo (klacz) ur. 2003

______________________________________________________________

Pianissima okazała się fenomenem hodowlanym na skalę światową. Prawie idealny koń czystej krwi arabskiej, o którego stworzeniu marzyły pokolenia hodowców na całym świecie. Stała się najbardziej utytułowaną i najsłynniejszą w historii czempionatów arabskich przedstawicielką tej rasy.

Jako jedyny arab w dziejach zdobyła dwukrotnie europejską „Trójkoronę”. Tytułem „Trójkorowanego” na naszym kontynencie obdarza się konia, który w jednym roku wygrał trzy najważniejsze i najtrudniejsze pokazy. Puchar Narodów organizowany w Akwizgranie (Aachen) pod koniec września, czempionat Europy (rozgrywany w różnych miejscach, wtedy w belgijskim Moorsele) oraz czempionat świata, czyli grudniowy Salon Konia w Paryżu. Pianissima dokonała tego w 2004 roku, kiedy startowała w grupie wiekowej klaczy młodszych, a potem w 2008 roku, występując w czempionatach klaczy starszych. Do dzisiaj żaden koń nie powtórzył tego wyczynu. Za każdym razem sędziowie przyznawali jej tytuł czempionki jednogłośnie, co samo w sobie jest ewenementem.

źródło: Marek Trela. Moje konie, moje życie [fragmenty] –
Ewa Bagłaj. Instytut Wydawniczy Erica 2016.

———————————————————————

Pianissima nie przegrała żadnego pokazu w którym startowała, po Czempionat Europy, Puchar Narodów i Czempionat Świata.

2004: Czempionka Wiosennego Pokazu Młodzieży Klaczy Młodszych, Białka
2004: Najlepszy Koń Pokazu Wiosennego Pokazu Młodzieży, Białka
2004: Czempionka Klaczy Młodszych, Falborek
2004: Najlepszy Koń Pokazu, Falborek
2004: Czempionka Polski Klaczy Młodszych, Janów Podlaski
2004: Najlepszy Koń Pokazu, Janów Podlaski
2004: Czempionka Pucharu Narodów Klaczy Młodszych, Aachen (DE)
2004: Czempionka Europy Klaczy Młodszych, Moorsele (BE)
2004: Czempionka Świata Klaczy Młodszych, Paryż (FR)
2006: Czempionka USA Klaczy Młodszych, Louisville, KY (US)
2008: Czempionka Al Khalediah Arabian Horse Festival Klaczy Starszych, Tebrak/Rijad (SA)
2008: Czempionka Polski Klaczy Starszych, Janów Podlaski
2008: Najlepszy Koń Pokazu, Janów Podlaski
2008: Czempionka Pucharu Narodów Klaczy Starszych, Aachen (DE)
2008: Czempionka Europy Klaczy Starszych, Moorsele (BE)
2008: Czempionka Świata Klaczy Starszych, Paryż (FR)
2012: Czempionka DIAHC Klaczy Starszych, Dubaj (AE)
2013: Platynowa Czempionka Świata Klaczy, Paryż (FR)

W 2004 roku po sukcesie w Białce, Falborku i na Czempionacie Narodowym, po raz pierwszy zdobyła „trójkoronę” – złote medale Pucharu Narodów, Czempionatu Europy i Czempionatu Świata (jako druga klacz w historii).

Jej imię od 2004 roku, od jej pierwszego publicznego pokazu, elektryzowało cały świat arabski – była największą gwiazdą, podbijała serca hodowców i miłośników koni arabskich.

Uważana za przykład ideału urody i typu współczesnego konia arabskiego.

Źródło: Pianissima – odeszła legenda (2015) – Alina Sobieszak

Wpis aktualizowano: 01.06.2024


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Pianissima – potomstwo” (2020) – Alina Sobieszak

„Pianissima – odeszła legenda” (2015) – Alina Sobieszak

„Pianissima i reszta świata” (2008) – Izabella Pawelec-Zawadzka

„Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

„Marek Trela. Moje konie, moje życie” [fragmenty] – Ewa Bagłaj


Pokrewne Legendy:

Marek Trela

Lek. wet. hodowca koni arabskich, w latach 2000-2016 prezes SK Janów Podlaski, wiceprzewodniczący Światowej Federacji Konia Arabskiego (WAHO).

Czytaj więcej…

Stadnina Koni Janów Podlaski

6 października 1816 roku Car Rosji Aleksander I podpisał dekret o założeniu Państwowej Stadniny Koni i Stada Ogierów. Ponad 200 letnia historia tej stadniny to piękna karta polskiej i światowej hodowli koni arabskich.

Czytaj więcej…

BASK (Witraż – Bałałajka)

Urodzony w 1956 roku w Albigowej, jeden z najbardziej znanych polskich koni czystej krwi na świecie. Sprzedany w 1961 do USA do Lasma Arabians Stud, stworzył w Ameryce „nowy standard rasy arabskiej”. Dzisiaj 90% koni czystej krwi urodzonych w USA ma w rodowodzie krew Baska.

Czytaj więcej…


Galeria:




To jeden z ogierów, o których mówi się, że są „epokowe”. Epokowym był jego ojciec Monogramm oraz jego przodkowie, w tym Ofir i sprowadzony z pustyni protoplasta rodu – Kuhailan Haifi or.ar. Ojciec czempionów i czempionek, a także zasłużonych w hodowli matek. Jego córka Pepita została sprzedana na aukcji w Janowie za milion czterysta tysięcy euro.

EKSTERN (oo) siwy ogier (Monogramm – Ernestyna/Piechur), ur. 1994, hod. SK Michałów
Ród męski: Kuhailan Haifi or.ar. 1923, hod. Khalef el Aouad, imp. 1931 Gumniska (PL)
Linia żeńska: Milordka ~1810, hod. Sławuta (PL)

______________________________________________________________

Zwycięzca najpoważniejszych pokazów krajowych i zagranicznych. Trójkoronowany Czempion: Europy, Pucharu Narodów i Świata. Jego potomstwo cieszy się niesłabnącym powodzeniem na pokazach.

2000 | Czempionat Świata – Czempion Ogierów Starszych;
2000 | Czempionat Europy – Czempion Ogierów;
2008 | Nagroda WAHO;

Rok 2015 – sprzedaż Pepity – córki Eksterna, będzie uchodziła za jedną z najwyższych w historii tej rasy (1.450.000 euro).

Ekstern, to jeden z ogierów, o których mówi się, że są „epokowe”. Epokowym był jego ojciec Monogramm oraz jego przodkowie, w tym Ofir i sprowadzony z pustyni protoplasta rodu – Kuhailan Haifi or.ar. Ojciec czempionów i czempionek, a także zasłużonych w hodowli matek. Jego córka Pepita została sprzedana na aukcji w Janowie za milion czterysta tysięcy euro.

Wpis aktualizowano: 22.08.2024


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Ekstern – krótka historia niezwykłego konia (2020) – Jerzy Dudała

„Próba zestawienia najsłynniejszych ogierów…” (2019) – A. Albera-Łojek...

„Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

„Najważniejsze zwycięstwa michałowskich koni czystej krwi” [link]


Pokrewne Legendy:

Stadnina Koni Michałów

Założona została w 1953 roku. Przejęła ona konie ze zlikwidowanej w tym samym czasie stadniny w Klemensowie, koło Zamościa. Razem z końmi został przeniesiony do Michałowa hodowca, pan Ignacy Jaworowski, później jej wieloletni dyrektor.

Czytaj więcej…


Galeria:




„Artemor był przede wszystkim bardzo szczery. (…) Jego skoki były bardzo dynamiczne i szybkie, tak że nieraz trudno było nadążyć za nim z ciałem. Mimo że był nieduży, nie miał kłopotów nawet z bardzo trudnymi szeregami. (…) Był łatwy w prowadzeniu, skręcał „na ogonie”. Miał bardzo dobry charakter…”

— st. chor. sztab. Jan Kowalczyk, jeździec Artemora

ARTEMOR (Eros xx – Artemiza / Equator ), xo (wałach) ur. 1969 | właśc. Wojsko Polskie

______________________________________________________________

Polski koń, na którym Jan Kowalczyk zdobył złoty medal olimpijski w indywidualnym konkursie skoków przez przeszkody oraz srebrny medal drużynowo na IO Moskwa, 1980.

Jak wspomina Jan Kowalczyk: „Artemor był koniem o niedużym wzroście (163 cm w kłębie). Charakteryzował się: dobrym, pogodnym usposobieniem, miał żywy temperament i sporo energii. Dostałem go z Sopotu w 1978 za trzy inne konie przekazane przez Legię.”

Od tej chwili aż do 1984 roku Jan Kowalczyk dosiadał go, wygrywając konkurs olimpijski i 8 konkursów rangi CSIO. Osiem razy reprezentował polskie barwy w Pucharze Narodów.

W Polsce zdobył również:
I miejsce MP skoki – 1979
I miejsce MP skoki – 1980
II miejsce MP skoki – 1981
I miejsce MP skoki – 1982

W grudniu 1984 roku, Artemor zachorował na zapalenie mózgu i w konsekwencji tego został uśpiony.

Został wybrany koniem stulecia podczas głosowania publiczności na najlepszego konia projektu #winners100gwiazd, Cavaliada Poznań 12.2018.

Wpis aktualizowano: 01.06.2024


Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Artemor” (1985) – Marek Szewczyk

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Zagraniczne występy skoczków w sezonie wiosennym” (1980) – Krzysztof Koziarowski

„Jan Kowalczyk i Artemor” (1980) – Antoni Święcicki

„XXII Igrzyska Olimpijskie Moskwa” (1980) – Eryk Brabec

Jan Kowalczyk – Artemor – IO Moskwa 1980 | FILM

„Przegląd światowej czołówki skoczków u progu Igrzysk Olimpijskich w Moskwie” (1980) – Władysław Byszewski

„Mistrzostwa Europy w skokach, Rotterdam 1979” (1979) – Władysław Byszewski


Pokrewne Legendy:

BREMEN (KEMAL – BREMA)

Srebro druż. i ósme miejsce ind. na Igrzyskach Olimpijskich w Moskwie w 1980 roku. 2x medal brązowy (1979 i 1981) i srebro w JMP (1983 rok). Wygrał konkursy Grand Prix na CSIO w Olsztynie (1981), Sopocie (1983) i Płowdiw (1984).

Czytaj więcej…

Janusz Bobik

Jeździec, trener, hodowca, dyr. SK Nowielice. Srebrny medal IO Moskwa 1980 (Szampan), srebrny medal MP w Skokach 1977, Drzonków (Zygzak), brązowy medal MP WKKW, Biały Bór 1977 (Tropik).

Czytaj więcej…

Marian Kozicki

Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

Czytaj więcej…

Jan Kowalczyk

Syn ziemi cieszyńskiej, żołnierz, sportowiec, największy talent w historii polskiego jeździectwa. Mistrz i wicemistrz olimpijski IO Moskwa 1980.

Czytaj więcej…


Galeria:



oo (ogier) ur. 2014 | własność Polska AKF Sp. z o.o.
Jalnar Al Khalidiah – Assma Al Khalediah / Amer

————————–

Poniżej zamieszczamy link do tekstu autorstwa Konrada Kraśnego z Polish Turf Magazine o ogierze Fazza Al Khalediah (urodzony we Francji a trenowany na Wyścigi konne Wrocław, przez trenera Michal Borkowski, własności Polska AKF sp.zoo), który po swoim zwycięstwie w legendarnym wyścigu Qatar Arabian World Cup postawił na baczność 35 000 widzów, którzy w skupieniu wysłuchali polskiego hymnu.

(przejdź do artykułu)


Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Michał Borkowski. Fazza może jeszcze wrócić na tor” [link](2021) – Traf News

„Polski koń wygrał ponad 2 mln zł! Fazza Al Khalediah trenuje na co dzień we Wrocławiu!” [link] (2018) – Jakub Guder


Hodowca: or. ar. Półwysep Arabski
Mecenasi: Zbigniew Kotowski

______________________________________________________________

ROMAN PANKIEWICZ, hodowca z SK Albigowa konia BASK, który został okrzyknięty „objawieniem ameryki”, tak w Kurierze Arabskim 19/20/1998, opisuje ród KUHAILAN HAIFI or.ar. sprowadzonego przez BOGDANA ZIĘTARSKIEGO:

„Kuhailan Haifi or.ar. został zakupiony od Beduinów przez Bohdana Ziętarskiego w 1931 roku dla Gumnisk księcia Sanguszko, które były spadkobiercą słynnej Sławuty. Ogier ten już przy zakupie zachwycił swą urodą nawet takiego znawcę jakim był B. Ziętarski. Niestety padł już w 1934 roku pozostawiając niewielką liczbę potomstwa, ale pośród nich był wspaniały Ofir 1933 (od Dziwa po Abu Mlech – którą uważano za najcenniejszą klacz w okresie międzywojennym).

Ofir został szeroko użyty w PSK Janów Podlaski. Niestety prawie całe jego potomstwo zostało zabrane do ZSRR w 1939 roku lub padło podczas działań wojennych. Pozostało tylko parę córek oraz czterech synów, z których Wyrwidąb 1938 został zabrany do Niemiec, Witeź II 1938 zabrany do USA (bardzo zasłużony dla tamtejszej hodowli) oraz Wielki Szlem 1938 i Witraż 1938, które zostały użyte do hodowli w Polsce.

Najbardziej zasłużył się w polskiej hodowli Wielki Szlem 1938 (od Elegantka po Bakszysz – jedna z najcenniejszych polskich klaczy). Dał on potomstwo urodziwe i dzielne. Jego syn Czort 1949 (od Forta po Kuhailan Abu Urkub – bardzo cenna matka) sam biegał doskonale i takie też dawał w większości potomstwo. Jego syn El Paso 1957 (od Ellora po Witraż – cenna matka ogierów) był wypożyczony do USA, gdzie zdobył tytuł Championa USA. Po powrocie do kraju użyty był do hodowli i w połączeniu z klaczą Etruria 1975 (Championka Polski, Europy i Świata) dał ogiera Etogram 1981 – Championa Polski Ogierów Starszych 1994, inbredowanego w III i IV pokoleniu na bardzo cenną Elzę 1942, od której wywodzi się szereg ogierów. Jego uroda i wspaniały rodowód predysponują go na cennego reproduktora.

Drugim synem El Paso użytym do hodowli w Polsce jest Europejczyk 1982 (od Europa po Bandos – Championka Polski Klaczy) Champion Ogierów 1988, dzielny na torze wyścigowym (wygrał Derby, Porównawczą i wszystkie gonitwy, w których startował). Jest już używany w hodowli jego syn Egzamin 1989 (od Eza po Bandos od Eufonia – jedna z najcenniejszych klaczy w Kurozwękach). Pochodzeniem nie ustępuje on ojcu. na jego potomstwo będziemy musieli jeszcze poczekać parę lat.

Bardzo zasłużył się w hodowli drugi syn Ofira – Witraż 1938 (od Makata po Fetysz – bardzo urodziwa klacz). Był on urodziwszy od Wielkiego Szlema i dawał też piękniejsze potomstwo, ale już nie tak dzielne na torze wyścigowym. Jego bardzo zasłużonym synem był Celebes 1949 (od Canaria po Trypolis – bardzo cenna klacz), który po użyciu w cyrku został szeroko użyty w hodowli.

Jednym z synów Witraża sprzedanym do USA był Bask 1956 (od Bałałajka po Amurath Sahib) nazwany ” objawieniem Ameryki ” . Zdobył on szereg Championatów USA, był wspaniałym reproduktorem, ojcem championów i championek, dał ponad 1000 sztuk potomstwa w USA. Jednym z jego najcenniejszych synów w USA był Gdańsk 1968 (od Gdynia po Comet od Gwozdawa po Nabor) łączący w sobie krew obu tych wspaniałych reproduktorów.

Do Polski w 1992 roku została zakupiona z USA klacz sh Carmen 1984, źrebna ogierem Tabasco 1982, który jest wnukiem ogiera Gdańsk. Klacz ta urodziła w Polsce w 1993 roku ogierka Cliinntonn. Jest to koń o czysto polskim rodowodzie. Pokazany w 1997 roku w Warszawie na Pokazie Koni Własności Hodowców Prywatnych w Polsce zajął tam I miejsce w swojej klasie, zdobył tytuł Championa Ogierów Starszych, a także został uznany przez publiczność za Najpopularniejszego Konia Pokazu. Tytuł ten w pełni mu się należy…”

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.


Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

„Ród ogiera Kuhailan Haifi” (1984) – Roman Pankiewicz

„Dwa wieki polskiej hodowli koni arabskich (1778-1978)” (1983) – Witold Pruski


Galeria:



xx (ogier) ur. 1884 | hod. Hr. Ludwik Krasiński Isonomy – Reate / Vespasian


Ruler urodził się w roku 1884, w stadninie Krasne. Przybył do Polski w łonie matki, klaczy Reate zakupionej w Wielkiej Brytanii. Jego ojcem był znakomity wyścigowiec i reproduktor Isonomy (1875 – 91), który zadebiutował jako mało liczony w wyścigu Cambridgeshire i wygrywając przysporzył właścicielowi 40 tysięcy funtów (złotych funtów) pogrążając w rozpaczy wielu bukmacherów. Matka Rulera była półsiostrą St. Christopha, zwycięzcy Grand Prix de Paris. Ruler jako potężnej budowy dwulatek startował tylko raz. Jako trzylatek zadebiutował na torze mokotowskim w Nagrodzie Specjalnej Zarządu Stad Państwowych i był drugi. Potem wysłany został do Rosji. W cesarstwie Rosyjskim były nagrody wysokie i duża konkurencja.

Ruler startował w Moskwie i Petersburgu ośmiokrotnie i zwyciężył we wszystkich gonitwach, m. in. w Produce, Derby i St. Leger. Wygrał 43.216 rubli. Jako czterolatek Ruler stał się złośliwy. Nie tylko stawiał opór ale także łapał zębami kolana dżokeja i był niebezpieczny. Ze względu na charakter został wycofany z wyścigów i wrócił do stada. Z tego samego powodu nie otrzymywał również wielu klaczy, zachodziła bowiem obawa że jego charakter będzie dziedziczyć potomstwo. Obawa ta okazała się płonna kiedy w jego potomstwie pojawili się licznie klasyczni zwycięzcy.

Ruler okazał się fenomenalnym reproduktorem. Jego potomstwo wygrało ponad dwa miliony rubli. Jako ojciec matek, stał na pierwszym miejscu w latach 1907 – 1915 (9 lat z rzędu). Cena stanówki Rulerem początkowo 300 rubli, wzrosła dziesięciokrotnie i osiągnęła 3000 rubli a więc 300 funtów. Tyle płacono za stanówkę Isonomy w Wielkiej Brytanii, dorównał więc swemu ojcu.

Potomstwo Rulera wygrało m. in.:
Wszechrosyjskie Derby – 2 razy,
Derby Warszawskie – 2 razy,
Nagrodę Cesarską w Moskwie – 6 razy,
Nagrodę Cesarską w Petersburgu – 3,
Nagrodę Cesarską w Warszawie – 4 razy,
St. Leger w Petersburgu – 3 razy,
w Warszawie – 2 razy,
Wielką Warszawską – 4 razy,
OAKS w Moskwie – 2 razy,
OAKS w Warszawie – 3 razy.

Kiedy skończył 20 lat, Ruler 11 maja 1904 roku padł na skręt jelit. Żaden z synów Rulera, wielokrotnych zwycięzców gonitw klasycznych, nie był pożytecznym reproduktorem. Wiele natomiast córek utworzyło żywotne dotąd linie żeńskie. Pamięć Rulera została w Polsce uczczona. Od 1911 roku, odbywa się w miesiącu maju prestiżowa gonitwa imienna na dystansie 1600 m o Nagrodę Rulera.

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.


Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

„Stadnina Koni Krasne” (2007) – Izabela Rajca-Pisz

„W 100-lecie śmierci Rulera” (2004) – Henryk Danielewicz

„100-lecie urodzin Rulera” (1984) – Jan Grabowski

„Ruler” (1934) – Witold Pruski

„Ruler (tower-racing.pl)”


Pokrewne Legendy:


Galeria:


Hodowca: Stadnina Koni Albigowa
Mecenasi: Petroniusz Frejlich

______________________________________________________________
oo (ogier) ur. 1956 | hod. SK Albigowa
Witraż – Bałałajka / Amurath Sahib

Bask urodzony w 1956 roku w Stadninie Koni Albigowej, jest jednym z najbardziej znanych polskich koni czystej krwi na świecie. Sprzedany w 1961 do Lasma Arabians Stud (USA), STWORZYŁ TAM „nowy standard rasy arabskiej”. Dzisiaj 90% koni czystej krwi urodzonych w USA ma w rodowodzie krew Baska.

Pan Roman Pankiewicz, w latach 50 hodowca w SK Albigowa – podkreślał, że nie on jest hodowcą Baska, lecz jest nim sam Pan Bóg.

Bask wywodził się z arystokratycznych rodów arabskich. Jego ojciec Witraż był najlepszym przedstawicielem rodu Kuhailana Haifiego (Witeź II, Wielki Szlem, Wyrwidąb). Matka Bałałajka urodziła najpiękniejszą klacz w polskiej, powojennej hodowli – Bandolę, zwaną Królową Janowa.

To Bask przyczynił się do powstania w hodowli koni arabskich słynnego już na cały świat, określenia „pure polish” – czysto polski, która jest najlepszą wizytówką konia wyhodowanego w Polsce lub pochodzącego od polskich rodziców.

Odszedł 24.07.1979, lecz żyje dalej w sukcesach swojego potomstwa. Historia tego ogiera jest absolutnie niezwykłą i cały czas żywą legend

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.


Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Publikacje

„Próba zestawienia najsłynniejszych ogierów…” (2019) – A. Albera-Łojek…

„Ród ogiera Kuhailan Haifi” (1984) – Roman Pankiewicz

„Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

„Pamiętnik Baska” – Roman Pankiewicz

„Powrót Baska” – Roman Pankiewicz

„Bask i inni” – Roman Pankiewicz

Dialogi na końskie nogi – Roman Pankiewicz, Krzysztof Czarnota

„Bask szuka miejsca” – Roman Pankiewicz

Wycinki prasowe (1961-1970)

Filmy

Jesteśmy w Albigowej… (2023) – Paweł Kowal | FILM