Archiwa: Wacław Rzewuski - Legendy Polskiego Jeździectwa

Wpisy

Jeździec i Hodowca, 1922-1939

Patron Honorowy: Polski Związek Hodowców Koni

Jego celem jest reprezentowanie interesów i ochrona praw hodowców koni, nadzór i kontrola nad sprawami organizacyjnymi i merytorycznymi Związków i Sekcji oraz doskonalenie hodowli i chowu koni, prowadzenie ksiąg stadnych i rejestrów, wpisywanie koni do tych ksiąg i rejestrów, itp.

Dowiedz się więcej…

Mecenas:

Wspomóż projekt PLPJ, zostań Mecenasem Legendy czasopisma 'Jeździec i Hodowca’.

Dowiedz się więcej…

Strona stworzona na potrzeby projektu edukacyjnego PLPJ realizowanego przez organizację pożytku publicznego – Bober Team Non Profit Sp. z o.o.

Dowiedz się więcej…

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –

Przedwojenny tygodnik, skierowany do hodowców, sportowców, miłośników wyścigów i koni. Polaków dla których historia naszego kraju jest nierozerwalnie związana z hodowlą koni i sportem jeździeckim.

Poniżej prezentujemy wstęp do pierwszego numeru tygodnika Jeździec i Hodowca z 1 stycznia 1922 roku:

„Rozpoczynając niniejsze wydawnictwo, czynimy to w przekonaniu, że sport polski i hodowla znalazły się już w takim stadium tworzenia, które wymaga wszechstronnej wymiany myśli, oświetleń krytycznych, ustanowienia kierunku i celu pracy. Pośrednictwo to musi spełnić organ specjalny, do którego stworzenia przystępujemy z całym wysiłkiem energii. Wprawdzie prasa polska, doskonale rozumiejąc rolę sportu końskiego, nie szczędziła nigdy miejsca przejawom jego życia, obowiązkiem naszym jest jednak dziś odjąć ciężar gościnnej prasie, przed którą leży cały niezmierzony obszar życia państwowego.

Wydawnictwo nasze jest nieśmiałym, skromnym i próbnym urzeczywistnieniem ambitnych marzeń: by przez podniesienie sportu końskiego do godności zjawiska życia, grającego w nim rolę niepoślednią, a przez rozproszenie tu i ówdzie wciąż jeszcze trwających zdawkowych opinii o jego roli jako „zabawy”, zbliżyć się do zachodnich przekonań, które postawiły sport w rzędzie najżywotniejszych momentów wychowawczych. Przekonania te, najsłuszniejsze, szerzą się w społeczeństwach zachodnich za pośrednictwem organów specjalnych, stojących na świetnym poziomie wydawniczym. Spełniają one swą rolę informacyjną, wychowawczą i propagatorską w sposób niezrównany, oparte na dojrzałym doświadczeniu, że sport każdego rodzaju jest w życiu narodu nie tylko czynnikiem współtwórczym, praktyczną szkołą charakterów i cnotą wysokiej rangi, lecz także jedną ze składowych, potężnych sił społecznych.

Nie tu miejsce na dowodzenie doniosłej roli sportu. Na szczęście coraz szerzej utrwala się przekonanie o tej doniosłości i coraz głębiej przenika zrozumienie historycznej roli olimpijskiego pola i areny stadionu. Wieniec olimpijskiego zwycięzcy jest jednym z najbardziej szczytnych i promienistych symboli chwały ludzkiej. Długa praca oświatowa specjalnych pism wśród społeczeństw zachodnich dokonała swego; nasze wydawnictwo, marząc o podobnych wynikach, będzie się starało wedle sił i środków ze szlachetnym uporem czynić to samo. Często zapał i energia będą musiały zastępować środki, co bynajmniej nie przesłoni jasności naszych zamiarów. Żyjemy w okresie gorączkowej budowy i zakładania fundamentów. I my zakładamy fundamenty, na których może kiedyś wzniesie się gmach. Rzucamy pierwsze ziarno na umiłowaną całym sercem rolę. Może kiedyś wyrośnie z niego bogaty plon.

Skromne zamysły nasze, by służyć wszelkimi sposobami w tej dziedzinie, której pismo będzie poświęcone, mają wciąż przed oczyma przykład żywy, współczesny i świetny: oto rozproszona przez wojnę, niemal uśmiercona, w ziemię przez burzę wojenną wdeptana dotychczasowa praca na polu sportowo-hodowlanym — przecież odżyła. Nie cudem, lecz wysiłkiem woli. Garstka ludzi rozumiejących, że to, co czynią, czynią nie dla zabawy powszechnej, lecz dla pożytku Ojczyzny, przekonanych o wartości społecznej swego dzieła — odgrzebała je z ruin, wywiodła na światło i opromieniła. Dzięki temu niezmordowanemu wysiłkowi Państwo Polskie ma zapewniony jeden dział narodowego gospodarstwa, stojący na europejskiej wyżynie — dział hodowli koni.

Życiu tego najszlachetniejszego stworzenia, najwierniejszego towarzysza wojennej doli i niedoli polskiej, jego dziełom i tryumfom poświęcimy nasze pismo. Żołnierski towarzysz spod Somosierry, Krechowiec, uczestnik bohaterskich dni sierpniowych godzien jest nie tylko nielicznych uwielbień i rymów. Należy mu się żmudna i pilna kronika, jak cierpliwy rejestr gospodarski, który będzie zbiorowym dokumentem doświadczeń, aby mógł z nich korzystać każdy, kto rozumie rolę konia w gospodarstwie narodowym. Hodowla polskiego konia jest jednym z narodowych przykazań. Świetność jego dziejów i, co ważniejsze, świetność jego przyszłości, będzie troską główną wszystkich słów, które ukażą się na tych stronach.

Autor wpisu: Redakcja czasopisma Jeździec i Hodowca | Aktualizowano: 2025/09/16
Wszystkie numery Jeźdźca i Hodowcy zostały zdigitalizowane we współpracy Polskiego Związku Hodowców Koni, Bober Team Non Profit, Śląskiej Biblioteki Cyfrowej i Książnicy Cieszyńskiej. Obecnie cała seria jest również w opracowaniu przez Polską Cyfrową Bibliotekę Jeździecką.

NA SKRÓTY:

– TREŚĆ WPISU – PUBLIKACJE W PCBJ – POKREWNE LEGENDY – GALERIA –