Aukcje koni arabskich – Janów Podlaski, 1996-2000

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Historia aukcji koni arabskich w Janowie przypadająca na lata 1996 – 2000 wg Marka Grzybowskiego.

—

„W tym roku (2023 – przyp. red. PLPJ) ma odbyć się 53 aukcja koni arabskich w Janowie Podlaskim. Przez ponad dwadzieścia pierwszych lat byłem tej aukcji organizatorem, autorem wielu rozwiązań marketingowych, aukcjonerem i współtwórcą wielkiego, międzynarodowego sukcesu polskich koni czystej krwi. O tym jak to się stało, że do biednego, szarego kraju za „żelazną kurtyną” zaczęli pielgrzymować ludzie z najbogatszych sfer tego świata można przeczytać w moich wspomnieniach „Koń a sprawa polska” publikowanych w Koniu Polskim nr 4-6 z roku 1994, obecnie dostępnych na portalu „Legendy polskiego jeździectwa”:

Kronika aukcji w Janowie 1970-1977
Kronika aukcji w Janowie 1978-1980, aukcje Polish Prestige 1980-1985
Kronika aukcji Polish Prestige 1986-1991

W niniejszych wspomnieniach opiszę lata 1996 – 2000, kiedy prywatna spółka Polish Prestige podniosła janowską aukcję z upadku lat 1992-1995, zapewniła aukcji niezależne finansowanie i rozwój oraz przeciwstawiła się prywatyzacyjnym planom AWRSP, w konsekwencji w 2001 r. została odsunięta od organizacji aukcji i wymazana z historii. Wskażę też przyczyny, z powodu których aukcja „Pride of Poland”, nie jest dumą Polski, lecz symptomem upadku polskiej hodowli koni.

(…)

1996 „Tratwa ratunkowa”

Aukcja w Janowie po naszym odejściu z Animeksu z roku na rok traciła znaczenie. Gdy wynik w 1995 r spadł poniżej 50% (381.500 dol.) w porównaniu z 1991 r. (873.100 dol.) hodowcy zdecydowali na wiosnę 1996 r. przystąpić do rozmów z Polish Prestige. Negocjacje odbywały się wbrew stanowisku AWRSP, która widziała we mnie głównego oponenta wobec swoich działań prywatyzacyjnych. Wiele wtedy pisałem i występowałem w mediach w obronie państwowych stadnin i stad.

Porozumienie z Polish Prestige usiłował zablokować jeden z dyrektorów Agencji, który z ponurą twarzą uczestniczył w naradzie.

– „Titanic tonie, przesiadamy się na tratwę ratunkową” – uciął dyrektor Jaworowski i autorytet wielkiego hodowcy przeważył. Ze strony stadnin porozumienie podpisali Ignacy Jaworowski, Michał Maciejewski (Andrzej Krzyształowicz był już na emeryturze), Andrzej Guziuk i Władysław Guziuk. Z naszej strony ja i Radosław Wiszniowski. Było to przejrzyste, spisane na jednej stronie papieru porozumienie pomiędzy partnerami, którzy znali się od dawna i mieli do siebie pełne zaufanie. W zamian za 11% prowizji firma Polish Prestige była odpowiedzialna za przygotowanie i przeprowadzenie aukcji, rozliczenie transakcji i dostarczenie koni do nabywców. Koszty aukcji były rozliczane po aukcji pomiędzy beneficjentami sprzedaży, w proporcji do uzyskanych przychodów. Firma Polish Prestige uczestniczyła w pokryciu 11% kosztów. W rzeczywistości nasz udział w kosztach był większy niż 11%, gdyż podstawą akwizycji klientów były moje wyjazdy na pokazy w USA, Europie, czy kongresy WAHO, finansowane przez naszą spółkę. Wspólnie z hodowcami ustalaliśmy coroczny budżet Festiwalu, zaliczając do przychodów wpływy ze sponsoringu, sprzedaży kart VIP, stoisk handlowych, biletów, katalogów, parkingów itp.

(…)

Czytaj więcej… (po kliknięciu przejdziesz do Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej)

Autor: Marek Grzybowski

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 03.08.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

Publikacje:

“Polska hodowla koni arabskich i jej sukcesy na świecie” (2017) – Krystyna Chmiel

„One tworzyły piękno” (2007) – Krystyna Chmiel

„Dwa wieki polskiej hodowli…” (1983) – Witold Pruski

„The Breeding of Purebred Arabian Horses in Poland” [EN](1989) – Roman Pankiewicz

Artykuły:

„10 najlepszych koni sprzedanych na aukcjach 1970-2023” (2023) – Krystyna Chmiel

„Wątpliwa duma, zapomniany prestiż” (2023) – Marek Grzybowski

„Meandry Aukcji w Janowie” (2019) – Marek Grzybowski

„Mazurek Dąbrowskiego na pustyni” (2018) – Wiktor Ferfecki

„Inny punkt widzenia – konie czystej krwi arabskiej” (2018) – Jerzy Białobok, Marek Trela, Anna Stojanowska

„Zło prywatyzacji” (2018) – Marek Grzybowski

„Wyniki aukcji w Janowie Podlaskim” (2017) – Krystyna Chmiel

„Neofici kapitalizmu” (2000) – Marek Grzybowski, Radosław Wiszniowski

„Rozmowy o rynku” (1996) – Marek Grzybowski

„Sprzedaż czy wyprzedaż” (1996) – Marek Grzybowski

„Nowa Dynamika Ministerstwa Rolnictwa” (1996) – Marek Grzybowski

„Anty-koncepcja” (1993) – Marek Grzybowski

„Zachować Stada, ocalić tradycję” (1993) – Marek Grzybowski

„Czas najwyższy” (1992) – Marek Grzybowski

„Rynek po prostu” (1992) – Marek Grzybowski

Katalogi:

„Arabians of the State Stud” [EN] (2000)

„Arabians of the State Stud” [EN] (1999)

„Arabians of the State Stud” [EN] (1998)

„Aukcja Polish Prestige – Janów 1996” (1996)

„Katalog Polish Prestige” [EN][DE][ES]

Czasopisma:

„Gazeta Festiwalowa” (2000)

„Araby w Polsce” (1999)

„Araby w Polsce” (1998)

„Araby w Polsce” (1996)

Zaproszenia:

„Polish Arabian Summer Festival” (2000)

Pokrewne Legendy:

Galeria:

Zdjęcia z archiwum Polish Prestige / konsprawapolska.pl

Zespół aukcyjny Polish Prestige: od lewej Michał Grzybowski, ś.p. Marcin Wyszomirski, Marek Bojarski, Joanna Lewicka, Radosław Wiszniowski, Marek Grzybowski



Shirley i Charlie Watts (perkusista kultowego zespołu The Rolling Stones), brytyjscy hodowcy koni, którzy pokochali polskie araby.



Shirley Watts odbiera gratulacje od Marka Treli. Pierwszy z lewej, Prezydent Polski Aleksander Kwaśniewski zaszczycił swoją obecnością aukcję w Janowie Podlaskim, 2000 rok.
Aleksander i Jolanta Kwaśniewscy podczas rozmowy z Shirley i Charlie Watts, Markiem Trelą i Anną Stojanowską



Festiwal 2000: Prezydent Aleksander Kwaśniewski (pierwszy z lewej), Shirley Watts (w środku), Charlie Wats (pierwszy z prawej), foto: Stuart Vesty.





Paulo Biłyk z Brazylii cieszy się po zakupie Pamira. Fot. Stuarta Vesty ze zbiorów Marka Grzybowskiego.
Festiwal 2000 loża prezydencka od lewej: Adam Tański, Artur Balazs, Aleksander Kwaśniewski, Alia al Hussain (Jordania), Jolanta Kwaśniewska.



Atmosfera i frekwencja na aukcjach i pokazach Polish Prestige zawsze była dobra.
Aleksander Kwaśniewski oraz Radosław Wiszniowski.
Szóstka siwych kladrubów ze Stadniny Koni w Kladrubach (Czechy).
Dyrektor Norbert Zalis obronił przed prywatyzacją SK Kladruby, które jako dobro narodowe należy dalej do Państwa.
Gratulacje od Pierwszej Damy dla organizatorów aukcji i Festiwalu przyjmują Marek Grzybowski i Radosław Wiszniowski.



Marek Grzybowski w rozmowie z szejkiem Bahrajnu promuje polską hodowlę.
Marek Grzybowski.
Marek Grzybowski i Izabella Pawelec-Zawadzka. Delegacja polska: WAHO 2000 Brisbane Australia.
Zaproszenie na aukcje od Mike’a Nicholsa.
/Autor

Piotr Wawryniuk

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Dwukrotny olimpijczyk (Meksyk 68 i Monachium 72), medalista MP (wicemistrz – Olsztyn 70 i mistrz – Warszawa 71) w skokach przez przeszkody. Instruktor jeździectwa.

______________________________________________________________

Urodził się 29 czerwca 1943 roku w Pawłowie Starym. Powiat Biała Podlaska, województwo lubelskie.

Ojciec Stanisław. Matka Maria z domu Bujan. Siostry Jadwiga i Teresa. Brat Janusz. Żona Felicja z domu Łukomska. Absolwent Technikum Rolniczego w Środzie Wielkopolskiej.


(…)

Wawryniuk ukończył w Środzie Wielkopolskiej Technikum Rolnicze. Na Woli był jeźdźcem, sprawował nad końmi opiekę weterynaryjną. Kurs sanitariusza weterynarii w czasie zasadniczej służby wojskowej. Był cały czas jeźdźcem na koniach przygotowywanych na eksport, koniuszym i zawodnikiem.

Startował z wybitnymi zawodnikami: Marianem Babireckim, Andrzejem Orłosiem, Stefanem Pękalą w Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego, Ujeżdżeniu, Skokach przez Przeszkody. Był uczniem majora Jana Mossakowskiego.

(…)

I tak Poprad trafił pod Piotra Wawryniuka. W sporcie nigdy się już nie rozstali. Wawryniuk miał już za sobą Mistrzostwa Polski w Gnieźnie na Altynie z piątym miejscem i w 1969 roku w Kwidzynie czwarte już z Popradem i Bartem. W 1968 roku mieli w CHIO w Olsztynie indywidualnie pierwsze i drugie miejsce, a w Pucharze Narodów pierwsze. Zostali Olimpijczykami w Meksyku w 1968 roku.

(…)

Olimpijskim startem niejako okrzepli. Ich dobre wyniki stały się regularniejsze. Od tego czasu para Poprad-Wawryniuk stanowiła żelazny punkt polskiej ekipy, wystawianej do Pucharu Narodów, gdzie z racji flegmatycznego charakteru jeźdźca i dużej regularności konia najczęściej startowali jako ostatni w zespole.

(…)

Koło Oslo był trenerem, jeździł konno. W zawodach opiekował się młodzieżą. Był trenerem kadry narodowej w Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego. Przez trzynaście lat jego zawodnicy zdobywali sześć razy Mistrzostwo kraju. Byli najlepsi.

Szef Ośrodka Jeździeckiego, zatrudniający Piotra Wawryniuka, był równocześnie kierownikiem jedynej w świecie firmy, która przewody wysokiego ciśnienia łączy bez spawania, zaproponował Piotrowi Stałą pracę w GS Hydro Norge.

(…)

Autor: Witold Duński

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 25.10.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Piotr Wawryniuk” (2012) – Witold Duński

„Historia jeździectwa, cz. XXX” (1997) – Witold Domański

„Poprad” (1984) – Antoni Pacyński

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Po 24 latach w olimpijskich szrankach” (1972) – Witold Domański

„Prezes PZJ o naszym jeździectwie” (1968) – Witold Domański

„Wrażenia z Olsztyna” (1968) – Jan Mickunas

Pokrewne Legendy:

Miejsca

Polski Związek Jeździecki

18 lutego 1928 roku, w Kasynie Garnizonowym przy alei Szucha 23, odbył się zjazd założycielski Polskiego Związku Jeździeckiego. Ogłoszenie o zwołaniu zjazdu ukazało się w 5 nr tygodnika Jeździec i Hodowca, 1 lutego 1928 roku.

Czytaj więcej…

Ludzie

Wiesław Dziadczyk

II Wicemistrz Polski w Skokach przez Przeszkody. Trener w Stadninach Koni Kozienice, Klikowa i Pruchna. Jeździec, który skoczył przeszkodę „mur” 2,20 m na klaczy Via Vitae. Do dzisiaj w Polsce nie pobity rekord wysokości na tego typu przeszkodzie.

Czytaj więcej…

Ludzie

Marian Kozicki

Srebrny medalista z IO Moskwa 1980. Czterokrotny uczestnik Igrzysk Olimpijskich. Złoty, srebrny (2x) i brązowy (2x) medalista MP w skokach przez przeszkody.

Czytaj więcej…

Ludzie

Andrzej Orłoś

Olimpijczyk. Mistrz Polski w Ujeżdżeniu, Skokach i WKKW. Hodowca. Trener kadry
narodowej w skokach i olimpijskiej w WKKW. Mentor i pierwszy trener (obok Wandy
Wąsowskiej) medalisty MP w WKKW Artura Bobera.

Czytaj więcej…

Galeria:

Przed odjazdem na Igrzyska Olimpijskie w Meksyku 1968. Pozwolenie na start dano Piotrowi Wawryniukowi w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej. Od prawej trener Major Wiktor Olędzki, zawodnicy Piotr Wawryniuk, Antoni Pacyński, Marian Kozicki i Jan Kowalczyk.
Polscy jeźdźcy przed wylotem do Meksyku (od lewej): Jan Kowalczyk, Piotr Wawryniuk, Antoni Pacyński i Marian Kozicki.
Piotr Wawryniuk na Ewaryście.
Piotr Wawryniuk na koniu Poprad.
Piotr Wawryniuk na Popradzie w konkursie potęgi skoku na wygranych w pięknym stylu mistrzostwach Polski w 1971 r. (fot. Z. Raczkowska).
Piotr Wawryniuk na og. Poprad x wlkp. Fot. S. Rozwadowski.
/Autor

POPRAD (TRAUM – POPRAWKA)

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Ogier Poprad, gniady, urodzony w 1961 roku (Traum – Poprawka), hod. SK Liski.
______________________________________________________________

Rozpoczął karierę sportową pod Piotrem Wawryniukiem w 1966 r. Uczestnik dwóch olimpiad, mistrz i wicemistrz MP w skokach, 18-krotny uczestnik Pucharu Narodów.

______________________________________________________________

Poprad urodził się 3 lutego 1961 roku w Stadninie Koni Liski. Jego rodzicami są wschodniopruski Traum pochodzący z rodu trakeńskiego Pilgera i trakeńskiej Poprawki wywodzącej się z rodu ogiera Dumpfross znakomitego reproduktora dla rasy trakeńsko- wschodniopruskiej. Babka Poprada ze strony matki klacz Polana pochodzi z cennej rodziny klaczy Lorelei urodzonej w 1910 roku.

W 1966 roku Poprad rozpoczyna pod Piotrem Wawryniukiem swoją wielką karierę sportową ze startami na dwóch olimpiadach, zdobywa medal w Mistrzostwach Polski, uczestniczy w wielu konkursach na hipodromach Europy. Jego udziałem były liczne Puchary Narodów w których wystąpił aż 18 krotnie najwięcej w powojennej historii. Wkrótce na podbój hipodromów ruszają jego synowie Arion, Czaprak i Lampart.

W latach 1985 i 1986 Poprad zajmuje I miejsce jako ojciec koni sportowych. Poza wybitnymi synami pozostawił Poprad liczną stawkę doskonałych klaczy matek wśród których były cenne matki koni sportowych.

Wpis na podstawie opisu Poprada w projekcie Winners100Gwiazd.

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 06.06.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Piotr Wawryniuk” (2012) – Witold Duński

„Poprad” (1984) – Antoni Pacyński

„Polacy w Pucharach Narodów, 1923-1982” (1982) – Witold Domański

„Prezes PZJ o naszym jeździectwie” (1968) – Witold Domański

„Wrażenia z Olsztyna” (1968) – Jan Mickunas

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Piotr Wawryniuk

Dwukrotny olimpijczyk (Meksyk 68 i Monachium 72), medalista MP (wicemistrz – Olsztyn 70 i mistrz – Warszawa 71) w skokach przez przeszkody. Instruktor jeździectwa.

Czytaj więcej…

Galeria:

Wspomnienie Piotra Wawryniuka o Jego partnerze sportowym – Popradzie.
Na zdjęciu plakat promujący Poprada jako ogiera do hodowli koni sportowych w USA.
Piotr Wawryniuk na koniu Poprad.
Przegląd hodowlany – Poprad. Fot. Zofia Raczkowska.
Piotr Wawryniuk na Popradzie w konkursie potęgi skoku na wygranych w pięknym stylu mistrzostwach Polski w 1971 r. (fot. Z. Raczkowska).
Piotr Wawryniuk na og. Poprad x wlkp. Fot. S. Rozwadowski.
Poprad. Fot. Zofia Raczkowska.
/Autor

BANDOLA (WITRAŻ – BAŁAŁAJKA)

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Wybitna matka stadna, urodziła 16 źrebiąt, między innymi słynnego ogiera Bandos. Dożyła sędziwego wieku 35 lat.

______________________________________________________________

S. 1948 (Witraż – Bałałajka po Amurath Sahib), hod. SK Albigowa, ród męski Kuhailan Haifi or.ar. imp. 1931 do Gumnisk, rodzina żeńska Mlecha or.ar. imp. 1845 do Jarczowiec

Bardzo urodziwa, pełna finezji, jej charakterystyczna uroda była znana na całym świecie. Nie tylko piękna, lecz także dzielna – po karierze wyścigowej, trwającej 2 sezony i zwieńczonej 4 zwycięstwami osiągnęła V miejsce w roczniku urodzenia i współczynnik powodzenia 2,21.

Miała także owocną karierę hodowlaną – wydała na świat 14 źrebiąt, w tym 3 ogiery czołowe w polskiej hodowli: Bandos s. 1964 (Negatiw), Banzaj s. 1965 (Czort) i Banat gn. 1967(El Azrak) i 4 matki stadne: Banda c.gn. 1962 (Pietuszok), oaksistka Beatrice s. 1963 (Pietuszok), Bandama gn. 1970 (Celebes) i Ballada s. 1975 (Partner), urodzona, kiedy matka miała już 27 lat.

Bandola pobiła także rekord długości życia w polskiej hodowli koni arabskich – 35 lat.

Autor: Krystyna Chmiel na potrzeby projektu Winners100gwiazd

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 13.06.2024

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Jeszcze raz Bandola” (1975) – Izabella Zawadzka

„Bandola” (1983) – Izabella Zawadzka

„Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

„Polskie ARABY” (1965) – Andrzej Krzyształowicz

„Moje pierwsze kroki w PSK Albigowa” – Roman Pankiewicz

Magowie fotografii – Marian Gadzalski

Magowie fotografii – Zofia Raczkowska

Pokrewne Legendy:

Galeria:

Marek Gadzalski z klaczą Bandola.
Bandola. Fot. Zofia Raczkowska
Bandola. Fot. Zofia Raczkowska
Bandola. Fot. Zofia Raczkowska
Bandola. Fot. Zofia Raczkowska
Bandola. Fot. Zofia Raczkowska
Janów Podlaski, Bandola oo – fot. Zofia Raczkowska.
Dzięki uprzejmości Pani Katarzyny Kwiecińskiej-Olszewskiej.
Klacze ze źrebakami. Stadnina Koni Janów Podlaski. Fot. Marian Gadzalski.
Fot. Marian Gadzalski.
Fot. Marian Gadzalski.
Fot. Marian Gadzalski.
Fot. Marian Gadzalski.
Masztalerz Edward Wojcukiewicz z kl. Bandola, połowa lat 70-tych, XX wieku. Fot. Marian Gadzalski.
/Autor

BANDOS (NEGATIW – BANDOLA)

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

og. Bandos s. 1964 (Negatiw – Bandola po Witraż), hod. SK Janów Podlaski, ród męski Ibrahim or.ar. imp. 1907 do Antonin, rodzina żeńska Mlecha or.ar. imp. 1845 do Jarczowiec

______________________________________________________________

Wybitny reproduktor, w Polsce ojciec 128 szt. potomstwa. Sam biegał poniżej średniej (Wp 0,87) , ale względna wartość genetyczna (RGV) jego potomstwa w stosunku do rówieśników pod względem dzielności wyścigowej wynosiła 437,10 – najwyższa spośród 65 badanych ogierów. Przez 13 roczników utrzymał stałą przewagę najliczniejszej grupy potomstwa w stosunku do najliczniejszej grupy rówieśniczej pod względem tej cechy.

Jego potomstwo w większości łączyło w sobie dzielność i urodę – zdobyło osiem czempionatów i cztery wiceczempionaty Polskich Narodowych Pokazów Koni Arabskich, a w 8 rocznikach ogiery lub klacze po Bandosie plasowały się w pierwszych piątkach pod względem wysokości współczynnika powodzenia.

Wśród nich znalazł się derbista Kabaret 1973 (od Kreolka), Wp 5,55;, zwycięzca hamburskiego Derby Wist 1973 (od Wilma), Wp 5,76; oaksistka Nawa 1973 (od Newa), Wp 1,90; trójkoronowana Arra 1975 (od Arba), Wp 5,06, po karierze Czempionka Polski i Europy; zwycięzcy Porównawczej Pepton 1977 (od Pemba), Wp 8,67, później Czempion Polski i Złoty Potok 1981 (od Zamieć), Wp 10,45. Krył w Janowie Podlaskim, Michałowie i Kurozwękach.

W wieku lat 18 został sprzedany do USA za rekordową w 1982r. sumę 806 tys. USD.

Autor: Krystyna Chmiel na potrzeby projektu Winners100gwiazd

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 22.06.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„10 najlepszych koni sprzedanych na aukcjach 1970” (2023) – Krystyna Chmiel

„Próba zestawienia najsłynniejszych ogierów…” (2019) – A. Albera-Łojek…

„Smutek arabów” (2016) – Marek Grzybowski

„Koń a sprawa Polska cz. II” (1994) – Marek Grzybowski

„Ogier Bandos” (1988) – Andrzej Krzyształowicz

„Bandola” (1983) – Izabella Zawadzka

„Pierwszy championat koni czystej krwi arabskiej i X aukcja w Janowie Podlaski” (1979) – Antoni Święcki

“Polskie araby za oceanem” (1974) – Andrzej Krzyształowicz

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Marek Trela

Lek. wet. hodowca koni arabskich, w latach 2000-2016 prezes SK Janów Podlaski, wiceprzewodniczący Światowej Federacji Konia Arabskiego (WAHO).

Czytaj więcej…

Miejsca

Stadnina Koni Janów Podlaski

6 października 1816 roku Car Rosji Aleksander I podpisał dekret o założeniu Państwowej Stadniny Koni i Stada Ogierów. Ponad 200 letnia historia tej stadniny to piękna karta polskiej i światowej hodowli koni arabskich.

Czytaj więcej…

Konie

PILARKA (PALAS – PIERZGA)

Zdobywczyni Czempionatu Europy i Świata z 1981r. Dyrektor Andrzej Krzyształowicz aż się popłakał, słysząc w Paryżu polski hymn narodowy grany na jej cześć. Zakupiona przez projektanta mody Paulo Gucciego – pozostawiła w Polsce pięć córek.

Czytaj więcej…

Konie

PERFINKA (ESPARTO-PERFIRKA)

Perfinka (Esparto-Perfirka/Gazal Al Shaqab) z amerykańską złotą trójkoroną na koncie. Jest trzecim polskim koniem, który zdobył ten prestiżowy tytuł. Po janowskim Pogromie i michałowskiej Wieży Mocy, przyszedł czas na Perfinkę z Białki.

Czytaj więcej…

Galeria:

Bandos (Negatiw – Bandola). Źródło: Koń Polski nr 5, 1988 r.
Bandos – zdjęcie Zofii Raczkowskiej z 1972.
Bandos. Fot. Zofia Raczkowska.
Bandos. Fot. Zofia Raczkowska.
Bandos. Fot. Zofia Raczkowska.
Bandos. Fot. Zofia Raczkowska.
Bandos. Fot. Zofia Raczkowska.
Bandos. Fot. Zofia Raczkowska.
Janów Podlaski, Eleuzis i Bandos oo – fot. Zofia Raczkowska. Dzięki uprzejmości Pani Katarzyny Kwiecińskiej-Olszewskiej.
/Autor

Władysław Adamczak

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Brązowy medalista (druż.) MŚ w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi (Apeldoorn 1976), 2x srebrny medalista ME (druż. Sopot – 1975, Donaueschingen – 1977, Zug – 1981), brązowy medalista ME (druż. Haras du Pin – 1979; ind. Zug 1981).

______________________________________________________________

Urodził się 19 marca 1919 roku w Goździechowie, powiat Kościan, województwo poznańskie. Zmarł 3 czerwca 2003 roku w Wałbrzychu. Ojciec Jakub. Siostra Maria. Bracia Walenty, Stanisław, Jan. Żona Franciszka z domu Obrzycka. Córka Eugenia. Synowie Zygmunt i Andrzej. Zawodnik Sudeckiego Ludowego Klubu Sportowego w Książu.

(…)

Przepracował w Stadzie swoje lata bez nagany. Był punktualny, dokładny, wymagający. Kiedy był już na emeryturze, to jeździł do Pańkowa koło Świdnicy do Stadniny Kazimierza Mazurka i pomagał w trenowaniu koni. W pracy nie pozwolił, by zmokła choćby garstka siana. O konie dbał więcej niż o siebie.

(…)

Paweł Mazurek, świetny jeździec, powoził końmi trenowanymi przez Władysława Adamczaka, który był nauczycielem koni hodowanych przez Kazimierza Mazurka, ojca i przez niego.

W książce Sport zaprzęgowy w Polsce Anna Nowicka-Posłuszna i Marek Zaleski napisali:

„W latach 1970 – 1984 Władysław Adamczak trzydziestokrotnie uczestniczył w zawodach wysokiej rangi, w tym siedem razy w Mistrzostwach Świata i osiem razy w Mistrzostwach Europy. Był zawodnikiem doskonale przygotowującym konie”.

Odnosił sukcesy w Europie, w Mistrzostwach Świata, w mityngach w Akwizgranie. Nie udało mu się tylko zdobyć medalu w Mistrzostwach Polski. Zajmował czwarte miejsca. Jak twierdzą sportowcy, najgorsze, bo niemedalowe. Pozostały jednak po Władysławie Adamczaku medale z Mistrzostw Świata i Europy.

Autor: Witold Duński

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 16.08.2023

Władysław Adamczak zmarł 3 czerwca 2003 roku, w wieku 84 lat.
Pochowano go na cmentarzu parafialnym w Szczawienku.

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Władysław Adamczak” (2012) – Witold Duński

„W Książu. Sudecka stadnina koni w Książu” [link](1980) | FILM

„Polskie zaprzęgi sportowe w XX wieku” (1978) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

“Mistrzostwa Świata w Powożeniu Het Loo-Apeldoorn 1976″ (1976) – Zbigniew Prus Niewiadomski

„Trzecie Mistrzostwa Europy w Powożeniu, Sopot 1975” (1975) – Zbigniew Prus-Niewiadomski

„Polskie zaprzęgi na hipodromach zachodnioeuropejskich” (1970) – Zbigniew Prus-Niewiadomski, Kazimierz Stawiński

„Katalog Winners 100 Gwiazd – 2021”

„Sport jeździecki w Stadzie Książ – wczoraj i dziś” [link]

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Kazimierz Mazurek

Jego gospodarstwo w latach 70. wyhodowało przepiękne stado koni kolorowych. Obecnie dalej się rozwija pod zarządem syna Pawła oraz wnuków Maćka, Marka i Karoliny. Jego drugi syn Piotr to czołowy zawodnik Polski w zaprzęgach czterokonnych.

Czytaj więcej…

Galeria:

Włądysław Adamczak. Kadr z filmu: „W Książu. Sudecka stadnina koni w Książu”, 1980 rok.
Ogiery Hak, Dolar, Muszkieter i Zagon. Powozi Władysław Adamczak.
Władysław Adamczak prowadzi swoje konie, ogiery rasy Śląskiej – Haka, Brenera, Brylanta i Dolara, z którymi później jeździł jego następca Czesław Konieczny.
Kochał konie. W pracy nie pozwolił by zmokła bodaj garstka siana.
/Autor

Centrum Wyszkolenia Kawalerii

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Centrum szkolenia kawalerii Wojska Polskiego II RP w latach 1928-1939 w garnizonie Grudziądz. Było największą tego typu wojskową jednostką szkoleniową w Europie. 

—-

Nie można przecenić roli Centrum Wyszkolenia Kawalerii w historii, a nawet teraźniejszości polskiego jeździectwa. Centrum kształciło nie tylko oficerów służby stałej i rezerwy kawalerii ale to co nazywamy szkołą polską, będącą odmianą naturalnej szkoły włoskiej jazdy konnej powstało w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Wcześniej znanego jako Centralna Szkoła Jazdy, Obóz Szkolny Kawalerii. Czołówka instruktorów i jeźdźców w okresie międzywojennym była związana z Centrum Wyszkolenia Kawalerii.

To w Grudziądzu uczyli i trenowali ppłk. Karol Rómmel, rtm. Leon Kon, ppłk Jan Kossak mjr Adam Królikiewicz, rtm. Kazimierz Szosland, mjr Michał Antoniewicz, mjr. Wilhelm Lewicki i wielu innych. Sukcesy polskiego jeździectwa w okresie międzywojennym były związane z Grudziądzem. W Centrum Wyszkolenia Kawalerii organizowano szereg kursów dla oficerów i podoficerów (np. Kurs Oficerów Sztabowych, Kurs Dowódców Szwadronów, Kurs Podoficerów Ujeżdżaczy Koni, Kurs Instruktorów Jazdy Konnej, Kurs Podoficerów Zawodowych Kawalerii, Kurs Lekarzy Weterynarii, Kurs Adiutantów Pułku).

Po drugiej wojnie światowej pomimo, iż Centrum już nie istniało oficerowie z nim związani uczestniczyli w odbudowie polskiej hodowli koni i jeździectwa. Ppłk. Karol Rómmel, mjr Adam Królikiewicz, mjr Wiktor Olędzki, kpt. Jan Mickunas, rtm. Jarosław Suchorski, płk Kazimierz de Rostwo-Suski, płk. Antoni Dębski i p. Marek Rozczynialski jako trenerzy. Płk. Aleksander Piotraszewski, mjr Marian Fabrycy, p. Sas-Jaworski jako Hodowcy. Leon Chatizow jako trener wyścigowy.

Obecna generacja trenerów jeździectwa była w większości trenowana przez trenerów oficerów kawalerii i artylerii.

Oficerowie, którzy postali na emigracji mieli w sporcie jeździeckim znaczące osiągnięcia. Mjr Anatol Pieregorodzki, a późnej gen. Michał Gutowski jako trenerzy kadry narodowej WKKW Kanady osiągnęli sukcesy olimpijskie. Mjr Michał Antoniewicz był trenerem kadry narodowej USA także z sukcesami olimpijskimi. Mjr Janusz Komorowski był trenerem kadry narodowej Argentyny, mjr Seweryn Kulesza był trenerem kadr narodowych Belgii i Irlandii. Rtm. Bronisław Skulicz i rtm. Antoni Żelewski byli trenerami w Belgii. Mjr Władysław Zgorzelski wyróżnił się jako trener i gracz polo w Urugwaju. Mjr Jerzy Iwanowski prowadził odpowiednik Hiszpańskiej Szkoły Jazdy w Afryce Południowej.

Autor: Leszek Nagórny

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 29.05.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Geneza i działalność Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu” (2022) – Renata Urban

“Tradycje sportów konnych w Polsce do 1939 roku” (2022) – Renata Urban

„Jedna szkoła jazdy, różne losy” (2019) – Hanna Łysakowska

„Sport jeździecki w kawalerii konnej II RP” (2018) – Robert Woronowicz

Grudziądz – Stolica Polskiej Kawalerii 1920-2011 | FILM

„Komendanci Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu” [link](2010)

„Jak Leon Kon przywiózł z Rosji do Polski włoską szkołę jazdy” (2003) – Hanna Łysakowska

„Polski dosiad czym był Grudziądz dla polskiego jeździectwa” (2002) – Lesław Kukawski

„Oddziały kawalerii II Rzeczypospolitej cz. 40” (1998) – L. Kukawski

„Sale Tradycji Jazdy Polskiej w Grudziądzu” (1994) – Lesław Kukawski

„O kawalerii polskiej XX wieku” (1991) – Cezary Leżeński, Lesław Kukawski

„Centralna Szkoła Kawalerii i 2. Pułk Ułanów Grochowskich” (1990) – Leon Kon

„Grudziądzkie fascynacje” (1990) – Józef Hlebowicz

„Koń wojskowy” (1990) – Lesław Kukawski

„Wpływ szkół jeździeckich na budowę rzędu końskiego w Polsce” (1986) – Ryszard Wagner

„Dzieje konkursów hippicznych w Polsce” (1982) – Witold Pruski (str. 57-72)

„Polska szkoła jeździecka” (1978) – Henryk Leliwa-Roycewicz

„Rozważania na temat polskiej szkoły jazdy konnej” (1976) – Witold Pruski

„Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu” [link](1938) | FILM

„Księga jazdy polskiej” (1938) – Praca zbiorowa

„Święto Kawalerii w Grudziądzu” (1936) – Antoni Bogusławski

„Wielkie Wojskowe Szkoły Jazdy. Polska – Grudziądz” (1934) – Tadeusz Grabowski

Jeździec i Hodowca (1934) nr 12 – Sport konny

Jeździec i Hodowca (1933) nr 10 – Kawaleria

Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Leon Burniewicz

II Wicemistrz Polski w Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego. Żołnierz, Trener. Działacz Polskiego Związku Jeździeckiego. Odznaczony Medalem za Wojnę 1939. Major Wojska Polskiego.

Czytaj więcej…

Ludzie

Tadeusz Sokołowski

Żołnierz, sportowiec, 3x medalista MP, 2 wicemistrz Armii (1935), olimpijczyk IO Berlin 1936 (Zbieg II), 1937-39 szef sekcji jeździeckiej WKS Legia, cichociemny zakatowany przez Gestapo w Mińsku.

Czytaj więcej…

Ludzie

Robert Woronowicz

Oficer służby stałej WP, specjalność – kawaleria reprezentacyjna. Instruktor Wyszkolenia Kawaleryjskiego. Instruktor jeździecki PZJ i rekreacji ruchowej ze specjalnością jeździectwo. Twórca i szkoleniowiec Kawalerii Ochotniczej od 1993 r.

Czytaj więcej…

Ludzie

Bolesław Wieniawa-Długoszowski

Pierwszy Ułan II Rzeczypospolitej. Lekarz, poeta, poliglota, kawalerzysta, adiutant Józefa Piłsudskiego. Generał WP. Ambasador RP w Rzymie. Zginął tragicznie w Nowym Jorku. Jego prochy, spoczęły na Cmentarzu Rakowieckim w Krakowie.

Czytaj więcej…

Ludzie

Michał Toczek

Żołnierz, major, artylerzysta. Jeździec i trener. Odznaczony m. inn. 3. krotnie Krzyżem Walecznych. Zwycięzca PN, Nowy Jork 1926 r., Nicea 1926 Hamlet 2.20. (II m.),

Czytaj więcej…

Ludzie

Michał Gutowski

Olimpijczyk. Rtm, 17 pułk ułanów wielkopolskich. Kawaler m. innymi orderu Wojennego Virtuti Militari, Legii Honorowej, Krzyża Walecznych 5 razy. Generał w stanie spoczynku.

Czytaj więcej…

Ludzie

Witold Pilecki

Rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej, więzień i organizator ruchu oporu w KL Auschwitz. Autor raportów o Holocauście.

Czytaj więcej…

Ludzie

Karol Rómmel

Żołnierz, trener, artysta w malarstwie, rysunku i jeździe konnej. Trzy krotny olimpijczyk (1912 – Sztokholm, 1924 – Paryż, 1928 – Amsterdam). Działał w KJK w Łodzi (1937) oraz JLKS Sopot (po wojnie).

Czytaj więcej…

Konie

JASIEK

Pan Hordyński z okolic Tarnobrzega na zawodach w Piotrkowie Trybunalskim w 1922 roku, rozpoznał go jako konia Mantel (potem Jasiek), wziętego do wojska w 1909, miał w czasie tych zawodów 17 lat.

Czytaj więcej…

Konie

PICADOR

1924 | Igrzyska Olimpijskie Paryż | brązowy medal indywidualny w skokach przez przeszkody – rtm. Adam Królikiewicz, 1 Pułk Szwoleżerów Józefa Piłsudskiego.

Czytaj więcej…

Galeria:

Jeżeli na zdjęciu nie podano innych informacji, pochodzi ono z publikacji pt. „Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920-1939” (2008). Za zgodą spadkobierców Pana Lesława Kukawskigo.

Po lewej: strona prawa sztandaru Oficerskiej Szkoły Kawalerii. Po prawej: strona lewa sztandaru Oficerskiej Szkoły Kawalerii.
Brama koszar Księcia Józefa Poniatowskiego przy ul. Radzyńskiej uj Grudziądzu. Druga połowa lat dwudziestych.
Trening w skokach pod okiem mjr. Jana Kossaka (stoi tyłem).
Stajnia Centrum Wyszkolenia Kawalerii.
Przeszkoda na placu przy stajniach.
Przedstawiciel Prezydenta RP generalny inspektor kawalerii gen. broni Tadeusz Rozwadowski wręcza sztandar Oficerskiej Szkoły Kawalerii komendantowi Centralnej Szkoły Kawalerii gen. dyw. Stefanowi Kasprzyckiemu. Grudziądz, 1 lipca 1925 r.
Major Witold Jabłoński tu skoku. Grudziądz, 1928 r.
Nauka władania szablą w II plutonie 1 szwadronu szkolnego Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii. Grudziądz, 1929 r.
Dżygitówka. Szkoła Podchorążych Kawalerii rocznik 1930-1932.
Dżygitówka. Szkoła Podchorążych Kawalerii rocznik 1930-1932.
Defilada z okazji Święta Niepodległości. 2 szwadron szkolny Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii prowadzi rtm. Leopold Berg. Grudziądz, 11 listopada 1932 r.
III pluton 2 szwadronu Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii (rocznik 1931-1932) w szyku rozwiniętym.
Nauka władania szablą. Na koniu ćwiczebnym st. ułan z cenzusem Bohdan Ładyżyński z 1 szwadronu szkolnego Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii. Grudziądz, koszary Przemysława II, 1933 r.
Porucznik Jan Mossakowski na klaczy „Wróżka” podczas treningu na III Wyższym Kursie Instruktorów Jazdy Konnej. Grudziądz, 1933 r.
Zakończenie biegu św. Huberta I Kursu Doskonalącego dla Plutonowych Zawodowych Kawalerii Grudziądz, listopad 1934 r.
Pododdział Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii (rocznik 1934-1935) na dziedzińcu koszar Bolesława Śmiałego.
Komendant Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w latach 1932-1937 mjr Stefan Gołaszewski (po prawej) w rozmowie z komendantem Centrum Wyszkolenia Kawalerii płk. Zygmuntem Podhorskim.
Jubileusz XV-lecia istnienia Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Październik 1936 r. Źródło: NAC.
Przekazanie sztandaru. 1936 rok. Źródło: NAC.
Promocja podchorążych kawalerii przez gen. Bolesława Wieniawę-Długoszewskiego. 1936 rok. Źródło: NAC.

Powitanie prezydenta Ignacego Mościckiego przez dzieci. Widoczni także m.in.: prezes Władysław Raczkiewicz (z prawej na drugim planie, trzyma cylinder, najwyższy), adiutanci prezydenta RP: kpt. Józef Hartman (na lewo za prezydentem) i kpt. Stefan Kryński (na prawo za prezydentem). 1936 rok. Źródło: NAC.
Prezydent Ignacy Mościcki wręcza szablę ppor. Zbigniewowi Belinie-Prażmowskiemu. 1936 rok. Źródło: NAC.
Tablica pamiątkowa umieszczona na głazie posadowionym na dziedzińcu koszar Księcia Poniatowskiego w Grudziądzu.
/Autor

ARABELLA (CROSS – ATA)

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Klacz Arabella, kasztanowata, urodzona w 1971 roku (Cross – Ata), hod. SK Pruchna.
______________________________________________________________

Na torze wyścigowym spędziła jeden sezon. Trenowana przez Dorotę Kałubę wygrała wszystkie sześć wyścigów, w których wystartowała. Od 1975 roku gonitwa Oaks nazwana została jej imieniem.

______________________________________________________________


(…)

Pamiętam, że hodowcy z Ochabów, panowie Zygmunt Kwarczyński i Lech Strzałkowski, z którymi miałem przyjemność pracować, byli zawsze dumni z dzielności swoich angloarabów.

(…)

Arabella wygrała Derby pod Stanisławem Karkosą pewnie. Na torze wyścigowym spędziła jeden sezon. Trenowana przez Dorotę Kałubę wygrała wszystkie sześć wyścigów, w których wystartowała. Z gonitw imiennych poza Derby wygrała jeszcze Próbną, Oaks i Stubna. Od 1975 roku gonitwa Oaks nazwana została jej imieniem.

(…)

Arabella pochodzi od jednej z założycielek stadniny Pruchna-Ochaby. Atalante xxoo (Maubourguet xx – Seduction xxoo) ur. 1944 we Francji, była jedną z 40 klaczy zakupionych w 1946 roku przez komisję pod kierownictwem inż. Stanisława Haya. W Pruchnej założyła jedną z większych (obecnie 17 klaczy-matek) i cenniejszych rodzin żeńskich. Pochodzą z niej tak znane konie sportowe, jak Darlet, któremu Jan Kowalczyk zawdzięcza trzy ze swoich 15 tytułów mistrza Polski w skokach przez przeszkody, czy Elba (ex Astrala), na której z kolei jeździec ten startowa) na mistrzostwach Europy w WKKW. Bursz, Babilon, Birbant, Argon, Dial, Danaos, Dalmierz, Akt czy Atlantyk – to te, które nie osiągnęły klasy Darleta, ale były widoczne w polskim sporcie.

Dolew krwi arabskiej w rodowodzie Arabelli jest niewielki, ale znakomity. Czort oo pochodzi ze wspaniałej linii męskiej Kuhailana Haifi, oryginalnego araba sprowadzonego z Półwyspu Arabskiego Czort był koniem rosłym jak na araba i bardzo dzielnym; m. in. drugi w Derby.

Arabella była klaczą niewysoką (161-178-19,5 cm), bardzo szlachetną i suchą. Kasztanka o rudym odcieniu z regularną wąską strzałką, w opinii obecnego kierownika stadniny, Bogdana Kuchejdy, nie była urodziwa, ale trzeba dodać – jak na angloarabkę. Trudno byłoby się dopatrzyć w jej wyglądzie cech arabskich, których tak dużo miała jej urodziwa babka, Atawia.

(…)

Wpis na podstawie artykułu Marka Szewczyka pt. „Arabella” z 1994 roku.

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 15.05.2023

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Arabella” (1994) – Marek Szewczyk

„Organizacja wyścigów prób dzielności dla koni półkrwi w latach 1951 – 1983” (1984) – Jacek Łojek

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Lech Strzałkowski

“Dziecko tułacz” gen. Andersa. Wybitny hodowca koni wyścigowych i sportowych. Jeździec i znawca koni. Od 1959 pracował w SK Ochaby, później SK Stubno i SK Walewice. Uczestnik wyścigów Warszawa, Sopot, Pardubice.

Czytaj więcej…

Galeria:

Klacz Arabella jako roczniak, trzecia od lewej, SK Pruchna, Ochaby Wielkie.
Klacz Arabella, SK Pruchna, Ochaby Wielkie. Fot. H. Hauptmeier.
Mirosław Loska i syn Arabelli – Arcyksiążę na zawodach w Ochabach wrzesień 1994. fot. M. Żółtańska.
Syn Arabelli, Arcyksiążę ur. 1989 po Campetot xxo. fot. M. Żółtańska.
/Autor

Kazimierz Mazurek

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Jego gospodarstwo w latach 70. wyhodowało przepiękne stado koni kolorowych. Obecnie dalej się rozwija pod zarządem syna Pawła oraz wnuków Maćka, Marka i Karoliny. Jego drugi syn Piotr to czołowy zawodnik Polski w zaprzęgach czterokonnych.

______________________________________________________________


W rodzinie Mazurków hodowla koni jest tradycją. Kazimierz Mazurek urodził się na Kresach Wschodnich , gdzie jego ojciec hodował konie remontowe dla wojska. Zaraz po wojnie rodzina przeprowadziła się na Dolny Śląsk, gdzie w 1968 roku Kazimierz kupił obecne gospodarstwo, liczące wtedy 5 ha, a z nim kilka roboczych klaczy śląskich. Do 1982 roku powiększono areał do 22 ha. Przez ten czas gospodarstwo specjalizowało się w hodowli bydła mlecznego rasy czerwono-białej. Stado podstawowe liczyło 8 matek, a 70% krów było wpisanych do rejestru wysokiej wydajności. Z czasem jednak w Pankowie pozostały tylko konie.

Od początku hodowla koni w Pankowie stała na wysokim poziomie. Zakupem “pankowskich” koni byli zainteresowani zarówno prywatni właściciele jak i państwowe stada. Tak też do SK Strzegom trafiły dwie klacze: Perła (Poświt – Poetka po Rum) ur. 1974 i Agata (Aneks – Aga po Derwisz) ur. 1973, stała się SK Strzegom.

Z upływem czasu gospodarstwo hodowlane zmieniło specjalizację z koni rasy śląskiej w typie pospieszno-roboczym na szlachetne w typie użytkowym wierzchowym. W 1976 roku dokonano zakupu trzech tarantowatych odsadków z SK Michałów: kl. Mimi (Tajfun – NN), og. Sawoy (Dewey xx – Sulima), który był założycielem własnej linii poprzez córkę Serbia (Sawoy – Awantura śl) oraz Ogier Mirza (Tajfun – NN). Z całej trójki nie ostał się w stadzie żaden – Mimi, matka Dukata, niegdyś czołowego ogiera SK Michałów, została sprzedana do Holandii, Sawoy – wykastrowany, sprzedany do Holandii oraz Mirza – również wykastrowany i sprzedany.

(…)

Autor: Karolina Mazurek, wnuczka Kazimierza Mazurka

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 23.05.2023

Kazimierz Mazurek w Pankowie, 1981 rok.

Karola Mazurek:

„Prawdopodobnie najlepszy człowiek jakiego w życiu spotkałam, bez niego nie byłoby moich koni, jeździectwa i wielu innych rzeczy… myślę że jest – gdzieś tam – i byłby zawsze! moim wielkim kibicem, nie tylko wtedy, kiedy wszystko układałoby się w sukcesy, ale przede wszystkim także wtedy, kiedy ponosiłabym kolejna porażkę…

On miał w życiu pasje, która stała się jego życiem i dzięki niemu, też naszym. Takich ludzi jak on, chyba już nie ma.

Ci, którzy go znali wiedzą ci, którzy go nie znali uwierzą mi na słowo… Mojemu Dziadkowi Kaziowi Mazurkowi na Święta i na potem.”
Jedno z ostatnich zdjęć Kazimierza Mazurka gdzie prezentował parę wyhodowanych przez siebie koni małopolskich.
Od prawej Ludwika Mazurek i Artur Bober w czasie spotkania na Mistrzostwach Polski w skokach przez przeszkody MP Biały Las 2022.

Wspomnienie o Kazimierzu Mazurku:

„Kazimierz i Ludwika Mazurek. Polscy rolnicy i hodowcy koni, których miałem zaszczyt poznać w czasie mojej pracy w klubie Stragona Strzegom (przy SK Strzegom). Oboje emanowali rodzinnym ciepłem, niezwykle uprzejmi i gościnni (ciągle wspominam nasze wieczorne spotkania z wspaniałym ciastem Pani Ludwiki i dobrym winem Pana Kazimierza.

Mimo dzielącej nas odległości (Panków – Cieszyn), nadal podtrzymujemy naszą znajomość a ten wpis niech będzie wyrazem uznania naszej rodziny (Anna, Artura, Marysi i Marcina oraz trójki naszych wnuków, Franka, Tymka i Irenki dla wielopokoleniowej rodziny Kazimierza Mazurka.”

Anna i Artur Bober
Od lewej: emerytowany dyr. PSO Książ – inż. Zbigniew Dąbrowski, Ludwika Mazurek – wdowa po Patronie Memoriału, Anna Maria Ganowicz – sędzia główny, Danuta Nowicka – sędzia. W czasie V Memoriału Kazimierza Mazurka (1996). Fot. Edward Dubicki.

Słowo o Kazimierzu Mazurku autorstwa Pana Zbigniewa Dąbrowskiego, Dyrektor Stada Ogierów Książ:

„Kazio był moim przyjacielem na pewno. A myślę, że i ja dla niego byłem również kimś kogo obdarzał przyjaźnią. Obaj mieliśmy w sprawach końskich podobne myślenie, co w końcu zaowocowało pomysłem organizowania co roku amatorskich zaprzęgów. Zdążyliśmy z Kaziem przez trzy lata organizować te zawody, co roku było większe zaangażowanie ludzi i coraz więcej uczestników amatorów z całej Polski. O to nam właśnie chodziło.

Kazio nagle odszedł. Ogromny cios dla rodziny i przyjaciół. Ale życie toczy się dalej i taka jest kolej rzeczy.

Powstał projekt aby zawody amatorskie w powożeniu, już jako Memoriał Kazia Mazurka odbywał się dalej co roku. Kazio był z nami obecny duchem w tym przedsięwzięciu, a ta Kronika – dzieło jego najbliższych – niech będzie tego świadectwem.”

Kazimierz Mazurek zmarł 25 października 1990 roku, w wieku 61 lat.
Pochowany został na cmentarzu Parafii Śmiałowice.

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

„Wspomnienie o naszym Tacie” (2023) – Grażyna Mosakowska

„Wspomnienia Piotra Mazurka o Tacie” (2023) – Piotr Mazurek

„Kazimierz Mazurek” (2023) – Karolina Mazurek

„Leokadia i Kazimierz Mazurek” (2004) – Ignacy Furgalski

„Zaproszenie na X Memoriał im. Kazimierza Mazurka” (2001)

„V Memoriał Kazimierza Mazurka” (1996) – Maria Anna Ganowicz

„Kolorowe zawody – II Memoriał Kazimierza Mazurka” (1993) – Maria Anna Ganowicz

„To się opłaca” (1989) – Róża Wyganowska

„Prywatna stadnina Kazimierza Mazurka” (1985) – Marek Szewczyk

„Sport jeździecki w Stadzie Książ – wczoraj i dziś” [link]

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Władysław Adamczak

Brązowy medalista (druż.) MŚ w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi (Apeldoorn 1976), 2x srebrny medalista ME (druż. Sopot – 1975, Donaueschingen – 1977, Zug – 1981), brązowy medalista ME (druż. Haras du Pin – 1979; ind. Zug 1981).

Czytaj więcej…

Ludzie

Zbigniew Prus-Niewiadomski

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’, inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Czytaj więcej…

Galeria:

Andrzej Tomaszewski i Kazimierz Mazurek.
Kazimierz Mazurek i jego największa chluba hodowlana — Dukat, gdy jeszcze był źrebakiem.
Dukat był ogierem czołowym w SK Michałów (fot. A. Glanda).
Zaprzęg prowadzony przez Kazimierza Mazurka podczas pokazów w trakcie zawodów
CDI Książ 1988 r. (fot. E. Dubicki).
Zaprzęg prowadzony przez Kazimierza Mazurka podczas pokazów w trakcie zawodów
CDI Książ 1988 r. (fot. E. Dubicki).
CDI Książ, 1988.
Trening bałaguły w SO Książ, 1987 r. Powożący Kazimierz Mazurek wraz z synem Pawłem (bezpośrednio za nim).
Zaprząg bałaguła CDI, 1987. Kazimierz i Piotr Mazurek.
Zaprząg bałaguła CDI, 1987. Kazimierz i Piotr Mazurek.
Bongo, hod. SK Michałów. Prezentuje Paweł Mazurek.
Klacz Reszka wiceczempion 1990 rok. Kazimierz i Paweł Mazurek.
Życie tabunowe i wolność koni Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – tabun w galopie. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – kolorowe konie Kazimierza Mazurka. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – konie u wodopoju. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – klacze ze źrebakami w wodzie. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – codzienny rytuał kąpieli tabunu w wodzie. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków – konie u wodopoju. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków. Fot. Zofia Raczkowska.
Panków. Fot. Zofia Raczkowska.
Zdjęcie wśród rodziny i przyjaciół. Od lewej: Roman Mossakowski, Marek Brodowicz, Kazimierz Mazurek, Giedymin Wróblewski, Paweł Mazurek.
Kazimierz Mazurek (po prawej), wśród ruin zamku z córką Grażyną i przyszłym zięciem Romanem Mosakowskim.
Kazimierz Mazurek na klaczy Tabaka z jej źrebakiem.
Kazimierz Mazurek z ogierem Bułat.
Zawody CAI Poznań. Od lewej Piotr Mazurek, Kazimierz Mazurek, na bryczce siedzi Paweł Mazurek, jako luzak Pan Izydor. Przy bryczce, po prawej, stoją Teresa Mazurek i Krystyna Susłowska.
Aukcja Koni Książ, 1989 rok.
Zaproszenie na X memoriał im. Kazimierza Mazurka.
Wnuczka Kazimierza Mazurka – Karolina, w tle jej ojciec – Piotr Mazurek powozi zaprzęg.
/Autor

Anna Dębska

PUBLIKACJE W PCBJ

POKREWNE LEGENDY

GALERIA ZDJĘĆ

Prace Anny Dębskiej oszałamiają swoją bezpośredniością. Jej styl i technika nie mają żadnego odpowiednika w rzeźbie. Wzrusza nas emocją swego widzenia urody życia koni i innych zwierząt.

______________________________________________________________


(…)

W rzeźbach Anny Dębskiej mają szerokie zastosowanie różnorodne materiały i także najróżniejsze techniki rzeźbiarskie. Od technik szkicowych, nerwowo i szybko modelowanych w glinie, a następnie utrwalonych w wypalonej ceramice lub odlanych w brązie, aż do monumentalnie wygładzonych i silnie uproszczonych form w sztucznym kamieniu, betonie lub w precyzyjnym odlewie brązowym. Najbardziej monumentalnie wychodzą rzeźby w technikach betonowych. To nie jest kontynuacja form rzeźby kamiennej z jej rzemieślniczymi wymaganiami i tradycyjnymi trudnościami, często nie do pokonania w rzeźbie zwierząt, zwłaszcza koni. Cienkość nóg podtrzymujących wielką masę zwierzęcia musiała być uzupełniana tymi lub innymi elementami podpór sztucznie powiązanych z tematyką rzeźby. Tak było z kamieniem — tymczasem monolityczność żelbetu pozwala na ścienienie do minimum kończyn ciężkich zwierząt nadając ich ciężarom lekkości, większej niż to zostało osiągnięte w brązie.

(…)

Koń jest umiłowaniem autorki. Bogactwo i różnorodność rzeźb koni w jej twórczości są porywające. Od baraszkujących źrebaków do tragicznych, dramatycznie skomponowanych grup koni, od lekko i zgrabnie skaczących koników do mocnych, w swym pędzie masywnych, ciężkich perszeronów. Znamy wielu artystów, którzy swą twórczość poświęcili temu najpiękniejszemu ze zwierząt. Ale zwykle w swej twórczości ograniczali się do jednego rodzaju lub typu konia.

W naszej rodzimej twórczości, może raczej malarskiej niż rzeźbiarskiej przewijają się wizerunki koni. Czy to u Michałowskiego i Juliusza Kossaka, u Chełmońskiego lub Brandta, czy wreszcie u naszych współczesnych, koń występuje jako zwierzę związane z człowiekiem. Jako jego dopełnienie. To samo w rzeźbach pomnikowych nawet takiego mistrza współczesnego jak Marino Marini postać konia jest podstawą dla jeźdźca. Anna Dębska, która sama jest znakomitym jeźdźcem i pasjonuje się swymi własnymi końmi umiała przede wszystkim dojrzeć piękno koni na swobodzie, uwolnionych od siodeł i uprzęży, swobodzie wyrażających swe uczucia wzajemne, lekko poruszających się bez skrępowania i obciążenia. Jeśli autorce zdarzy się przedstawić także jeźdźca na koniu to i wtedy jeździec biorący przeszkodę jest tylko małym, dynamicznym, „nieważnym” dodatkiem uzasadniającym ruch konia w skoku.

Ale najsilniejsze przeżycia dramatyczne dają nam „Spienione konie”. Tu autorka wykazała całą umiejętność wydobycia piękna w maksymalnym wysiłku zwierzęcia. I pomimo wielkiej dynamiki kompozycji, zestawienie tych trzech pełnych ruchu zwierząt stwarza kompozycję pomnikową wspaniale skomponowaną w zamarłą bryłę statyczną, godną pomnika już nie tylko konnego, ale pomnika dla naszych koni, które ostatnim wielkim zrywem towarzyszyły nam w tragicznych zmaganiach naszego Września.

(…)

Autor: Jerzy Hryniewiecki

Całą publikację i inne źródła znajdziesz w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (kliknij)

Poniżej znajdziesz linki do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej.

Powrót do listy

Wpis aktualizowano: 16.05.2023

Anna Dębska zmarła po ciężkiej chorobie 16 maja 2014 roku w wieku 85 lat.
Pochowana została na cmentarzu parafialnym w Gwizdałach (sektor; A, rząd; IX, grób; 3).

Publikacje w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

Kliknij poniższe linki, aby przejść do powiązanych materiałów w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej (otworzą się na nowej karcie):

“Portret z historią – Anna Dębska” [link](2022) – Czesław Czapliński

“Nie żyje Anna Dębska” [link](2014)

“Zwierzyniec w brązie wykuty” [link](2012)

“Przyjechała, zobaczyła, zatęskniła” (2007) – Piotr Dzięciołowski

“Art Exhibition Anna Dębska” [EN](1981) – Zespół redakcyjny

“Anna Dębska” (1976) – Zespół redakcyjny

“Wystawa rzeźb Anny Dębskiej” (1974) – Zespół redakcyjny

“Sculptures by Anna Dębska” [EN] – Zespół redakcyjny

„Anna Dębska – Rzeźba – katalog wystawy”

“Anna Dębska – Rzeźba – portfolio”

Pokrewne Legendy:

Ludzie

Andrzej Pityński

Najbardziej znany Polski rzeźbiarz w USA, w którego sercu galopowały konie. Kawaler Orderu Orła Białego, którego prace związane z historią Polski Niepodległej są bardzo ekspresyjne i mocne w przekazie.

Czytaj więcej…

Ludzie

Bogusław Lustyk

Polski artysta specjalizujący się w malarstwie, rzeźbie i grafice użytkowej. Dzięki swoim pracą związanym z końmi został drugim w historii oficjalnym artystą Kentucky Derby. Otworzył galerię „Lustyk Art Studio & Gallery” w Saratoga Springs.

Czytaj więcej…

Galeria:

Fot. z archiwum Czesława Czeplińskiego.
Anna Dębska z Evansem.
Anna Dębska i Lorne Green.
Anna Dębska i Ludwik Maciąg.
Anna Dębska i Bogusław Lustyk. Fot. z archiwum Czesława Czeplińskiego.
/Autor